zaterdag 31 maart 2012
Laatste ronde bekercompetitie
Woensdag 28 maart werd Accres Apeldoorn in de bekercompetitie van de KNSB uitgeschakeld door MSV (foto's Rien Bos).
woensdag 21 maart 2012
Teleurstellende ontknoping
Jan den Besten
't Andere verslag
Zaterdag 10 maart speelde ons derde team de belangrijke thuiswedstrijd tegen het op papier sterkere Assen. Helaas kon teamcaptain Johan Engelen geen beroep doen op Mark Brussen, maar gelukkig kon Jasper Zwirs wel meedoen. Invaller Cees van Bohemen verving Mark. Met uitzondering van Remco moesten we het allemaal opnemen tegen een tegenstander met een hogere rating. Maar meestal doen we het best goed tegen sterkere teams en dus was de verwachting dat we misschien wel een matchpunt zouden kunnen wegslepen. Iets na 13.00 uur werden de mouwen opgestroopt.
De openingen
Op bord 1 (Wietze Nijdam met zwart) werd in de opening al snel het centrum dichtgeschoven. Wit heeft de pionnen op c4, d5 en e4 waarbij zwart zich heeft opgesteld met c5, d6 en e5. Dit systeem wordt ook wel door Sokolov gespeeld geloof ik, waarbij het de bedoeling is dat zwart een soort Koningsindische aanval ontwikkelt en wit op de damevleugel actief wordt. Voorshands een rustige stelling met weinig aan de hand.
Op bord 2 (Henk Eleveld met wit) stelde zwart zich voorlopig tevreden met een symmetrische stelling. In de opening werden de zetten van Henk gekopieerd en er ontstond een (voorlopig) rustige niet al te opwindende Slavische stelling.
Op bord 3 (invaller Cees van Bohemen met zwart) dreigde het al snel 'tactisch' te worden. De witspeler nodigde Cees uit in te gaan op het aangeboden Siciliaans Morragambiet. Cees had daar kennelijk totaal geen zin in en in plaats van slaan op c3 schoof hij de pion door naar d3. In een dergelijke situatie gaat de witspeler dan vaak over tot c3-c4, maar dat gebeurde nu niet. Daarmee ontstond een stelling die nog alle kanten op kan gaan.
Op bord 4 (René Nijland met wit) was het meteen vuurwerk. Iedereen die René een beetje kent weet dat dit wel vaker voorkomt, maar dit keer was het echt spektakel. Een rustig begonnen partij waarbij zwart zich met de Pirc probeerde te verdedigen' ontaarde al snel in een potje live and let die. René mocht al snel de e4 pion doorschuiven naar e5 en zelfs e6! Dit is op zichzelf een bekend pionoffer (fxe6), maar zwart blijft dan langdurig zitten met zwakke pionnen en een aangetaste koningsvleugel. Zwart reageert niet helemaal volgens het boekje en dus mocht René de pion slaan op f7 en deze nog behouden ook (verdediging door loper op b3) Toen René ook nog Pf3 - g5 mocht spelen leek de partij snel afgelopen. Zwart probeerde het paard te verjagen met h7-h6, maar René reageerde soepel met h2-h4! Het paard slaan met de pion maakt de toren op h1 bijzonder actief en waarschijnlijk ligt dan het mat al binnen handbereik. Een, op het eerste gezicht, boeiend gevecht met een prachtig vooruitzicht.
Op bord 5 (Anton Weenink met zwart) liep zwart in eerste instantie aan tegen een ontwikkelingsachterstand. De witte stelling oogde iets beter ontwikkeld en het paard op a5 van Anton stond toch wel erg 'buitenspel' en had daar weinig perspectief. Wel had Anton een soort indirecte penning weten te bereiken van het witte paard op d3 (witte dame op d2) en wellicht bood dat nog mogelijkheden.
Op bord 6 (Jasper Zwirs met wit) kwam de Russische verdediging (specialiteit van Wim Sanders) op het bord. Lange tijd werden theoretische zetjes gedaan en was er niet zoveel aan de hand.
Op bord 7 (Remco Pihlajamaa met zwart) speelt Remco een Nimzo-Indische verdediging. Wit schuift vrij snel de pionnen door en het lijkt er op dat zwart moeilijkheden heeft. In deze opstelling komt dit wel vaker voor en dan blijkt ook vaak dat wit zich heeft overspeeld en zwart succesvol kan counteren. Even afwachten dus.
Op bord 8 (Johan Engelen met wit) opent wit met d4 en zwart verdedigt zich met f5... Nu speelt Johan dit systeem met zwart ook wel, dus ik was redelijk optimistisch. Johan kent dit systeem. Er ontstond een oerdegelijke stelling op het bord waarbij wit iets meer ruimte heeft maar (nog) geen duidelijk voordeel.
Na twee uur spelen heeft Wietze verdedigende zetten gedaan op de damevleugel om wit geen kans te geven daar door te breken. De paarden van wit staan gereed toe te slaan maar moeten voorlopig pas op de plaats maken. Hoewel Wietze de kans heeft gehad om de pion op f5 door te schuiven naar f4 en met g6-g5 en/of met de h-pion een aanval op de vijandelijke koning te starten, heeft hij dit niet gedaan. In plaats daarvan heeft hij met de f-pion op e4 geslagen. Zonder twijfel zal doorschuiven wel niet goed zijn geweest, maar... nu komt de f-lijn open en heeft wit ook daar aanknopingspunten. Wietze staat iets minder.
Henk heeft kennelijk kans gezien zwart op te zadelen met een achtergebleven pion op c6. Zwart moet nu voortdurend rekening houden met het verlies van deze pion waarbij Henk zorgvuldig bouwt aan zijn stelling. Het is mooi om te zien met welke schijnbaar eenvoudige zetjes de stelling van Henk beter wordt. Henk staat goed.
Cees heeft een moeilijk te spelen stelling. Wit heeft de pionnen op e4 en f4 en is bezig een sterke aanval op te zetten op de koningsvleugel. Cees probeert de koning in veiligheid te brengen door lang te rocheren. Het grote nadeel voor Cees is wel dat zijn dame op c6 en loper op b7 niet echt een gevaar vormen voor wit. Cees staat iets minder in een moeilijk te beoordelen stelling.
René is aan het winnen. Althans dat was het algemene beeld. Nu maakt een kat in het nauw rare sprongen en dus was het nog even oppassen. René heeft niet gerocheerd en de koning in het midden staat bepaald niet veilig. Door de centrumpion op te stoten probeert zwart lijnen te openen om aldus iets te kunnen ondernemen tegen de koning van René. Er moet snel iets gebeuren anders wint René net zo snel. Na de opstoot van de centrumpion lijkt zwart kansen te krijgen, maar wit ruilt koel af en zwart is er niet veel mee opgeschoten. Wel heeft het paard van zwart op c6 plotseling de neiging het centrum te bezetten en dat geeft nog wat hoofdbrekens. Alles bij elkaar staat wit veel beter.
Anton heeft het niet gered. Helaas heeft de indirecte penning van het paard op d3 niet geleid tot tactische grappen en volgde er een eenvoudige ruil. Heel even meende ik een pionwinst te zien voor Anton maar wit verdedigt zich bekwaam en wist dit te voorkomen (Dc2). Toen wit er kans voor zag om de dame ook nog naar c3 te spelen (in combinatie met Lb2) kreeg Anton het wel erg moeilijk. Er dreigt mat op g7. Maar ja, er staat ook nog een paard op a5 (?) Kortom, stukverlies is onvermijdelijk geworden. Anton geeft deze partij op en we staan met 0-1 achter.
Jasper doet het goed. Staat ogenschijnlijk ietsje beter ontwikkeld maar heeft wel te maken met een lastige penning van Pf3. Vermoedelijk is het probleem niet zozeer de penning maar meer de afwikkeling. Als Jasper Dd3 speelt, volgt er al snel een ruil van heel veel lichte stukken en is remise vrijwel zeker. Jasper wil winnen en zoekt naar een andere weg die dit doel beter dient. Afwachten dus. Jasper staat zeker niet slecht.
Remco heeft zich ernstig in de verdediging laten drukken maar is aan het terugvechten op de damevleugel. Zowaar toch kansen? Een potje vrij worstelen op het middenveld. Toch staat wit nog steeds ietsje beter (Le4 is lastig) en zwart dreigt een pion te verliezen. Remco heeft het moeilijk.
Johan speelt een oerdegelijke partij. Heeft zijn paard naar het sterke veld d5 weten te spelen en toen zwart dit paard verjoeg met c6 omgespeeld naar e3. Hoewel Johan meer ruimte heeft zie ik nog geen duidelijke aanknopingspunten voor een aanval en lijkt me de stand in evenwicht.
Het eindspel
Bij Wietze is het helaas misgegaan. Waarschijnlijk speelde de klok ook een rol want veel tijd was er niet meer. Wietze heeft geen aanval weten te ontwikkelen en wit is gestaag doorgegaan met het doen van goede zetten. De druk werd kennelijk onhoudbaar. (0-1)
Henk heeft prachtig gespeeld, is zelf eigenlijk niet in moeilijkheden geweest en heeft voortdurend druk uitgeoefend op zijn tegenstander. Niet spectaculair maar gewoon de goede zetten doen! Stelling verbeteren waar dat kan, drie pionnen pakken en gewoon winnen! (1-0)
Cees is nog wel even bezig. Een zeer moeilijke stelling waarbij wit beter is komen te staan. De dame op a8 van Cees ziet er enigszins hulpeloos uit. De aanval van wit met de g en h pion lijkt doorslaggevend te worden. Alles bij elkaar lijkt het niet goed te gaan voor Cees, maar dan...
René... Hij zou klaar moeten zijn maar is dat (nog) niet. Kennelijk heeft René een tussenschaakje van de zwarte dame over het hoofd gezien en dat levert nog wel enige problemen op. René brengt uiteindelijk de koning in betrekkelijke veiligheid op g1, waarna het pleit snel kon worden beslecht. Zeker nadat zijn tegenstander zijn dame moest inleveren. (1-0)
Bij Jasper is een eindspel ontstaan met lopers van ongelijke kleur. Het ziet er potremise uit. Toch kan Jasper een poging doen, want verliezen kan hij ook niet meer en standen op de andere borden maken dat Jasper een dappere poging doet.
Remco heeft het uiteindelijk toch niet kunnen bolwerken. De tegenaanval is niet echt van de grond gekomen en wit heeft zijn stellingsvoordeel weten om te zetten in winst. (0-1)
Bij Johan is het remise geworden. Wat er precies is gebeurd is me niet geheel duidelijk geworden, maar Johan heeft een kwaliteit gegeven voor een ijzersterk loperpaar en een aanval op de vijandelijke koning. Kennelijk vonden beide spelers dat er niets meer in zat dan remise.
De ontknoping
Nog twee borden spelen (Cees en Jasper) bij een achterstand van 2½-3½. Jasper heeft zeker remise en om een resultaat te scoren MOET Cees winnen. Cees heeft zich enigszins losgewurmd. Zelfs zijn dame doet weer een beetje mee, maar winst zit er eigenlijk niet echt in. Het enige wat Cees wellicht succesvol zou kunnen proberen is zijn tegenstander 'door de klok' te duwen. Niet vreselijk sportief maar het hoort er wel bij natuurlijk. Wit heeft nog maar drie minuten op de klok en dat is toch een factor van betekenis. Jasper probeert nog altijd een remisestelling te winnen, wat onmogelijk lijkt. Cees is er wel klaar mee. Na een schaakgevecht waarbij hij voortdurend minder heeft gestaan en heeft moeten vechten voor de partij, stemt hij in met het remisevoorstel van zijn tegenstander. Jasper maakt ook de langverwachte remise. Helaas ging daarmee de match tegen Assen verloren met 4½-3½. De laatste wedstrijd tegen Schaakwoude moet gewonnen worden!
De openingen
Op bord 1 (Wietze Nijdam met zwart) werd in de opening al snel het centrum dichtgeschoven. Wit heeft de pionnen op c4, d5 en e4 waarbij zwart zich heeft opgesteld met c5, d6 en e5. Dit systeem wordt ook wel door Sokolov gespeeld geloof ik, waarbij het de bedoeling is dat zwart een soort Koningsindische aanval ontwikkelt en wit op de damevleugel actief wordt. Voorshands een rustige stelling met weinig aan de hand.
Op bord 2 (Henk Eleveld met wit) stelde zwart zich voorlopig tevreden met een symmetrische stelling. In de opening werden de zetten van Henk gekopieerd en er ontstond een (voorlopig) rustige niet al te opwindende Slavische stelling.
Op bord 3 (invaller Cees van Bohemen met zwart) dreigde het al snel 'tactisch' te worden. De witspeler nodigde Cees uit in te gaan op het aangeboden Siciliaans Morragambiet. Cees had daar kennelijk totaal geen zin in en in plaats van slaan op c3 schoof hij de pion door naar d3. In een dergelijke situatie gaat de witspeler dan vaak over tot c3-c4, maar dat gebeurde nu niet. Daarmee ontstond een stelling die nog alle kanten op kan gaan.
Op bord 4 (René Nijland met wit) was het meteen vuurwerk. Iedereen die René een beetje kent weet dat dit wel vaker voorkomt, maar dit keer was het echt spektakel. Een rustig begonnen partij waarbij zwart zich met de Pirc probeerde te verdedigen' ontaarde al snel in een potje live and let die. René mocht al snel de e4 pion doorschuiven naar e5 en zelfs e6! Dit is op zichzelf een bekend pionoffer (fxe6), maar zwart blijft dan langdurig zitten met zwakke pionnen en een aangetaste koningsvleugel. Zwart reageert niet helemaal volgens het boekje en dus mocht René de pion slaan op f7 en deze nog behouden ook (verdediging door loper op b3) Toen René ook nog Pf3 - g5 mocht spelen leek de partij snel afgelopen. Zwart probeerde het paard te verjagen met h7-h6, maar René reageerde soepel met h2-h4! Het paard slaan met de pion maakt de toren op h1 bijzonder actief en waarschijnlijk ligt dan het mat al binnen handbereik. Een, op het eerste gezicht, boeiend gevecht met een prachtig vooruitzicht.
Op bord 5 (Anton Weenink met zwart) liep zwart in eerste instantie aan tegen een ontwikkelingsachterstand. De witte stelling oogde iets beter ontwikkeld en het paard op a5 van Anton stond toch wel erg 'buitenspel' en had daar weinig perspectief. Wel had Anton een soort indirecte penning weten te bereiken van het witte paard op d3 (witte dame op d2) en wellicht bood dat nog mogelijkheden.
Op bord 6 (Jasper Zwirs met wit) kwam de Russische verdediging (specialiteit van Wim Sanders) op het bord. Lange tijd werden theoretische zetjes gedaan en was er niet zoveel aan de hand.
Op bord 7 (Remco Pihlajamaa met zwart) speelt Remco een Nimzo-Indische verdediging. Wit schuift vrij snel de pionnen door en het lijkt er op dat zwart moeilijkheden heeft. In deze opstelling komt dit wel vaker voor en dan blijkt ook vaak dat wit zich heeft overspeeld en zwart succesvol kan counteren. Even afwachten dus.
Op bord 8 (Johan Engelen met wit) opent wit met d4 en zwart verdedigt zich met f5... Nu speelt Johan dit systeem met zwart ook wel, dus ik was redelijk optimistisch. Johan kent dit systeem. Er ontstond een oerdegelijke stelling op het bord waarbij wit iets meer ruimte heeft maar (nog) geen duidelijk voordeel.
Na twee uur spelen heeft Wietze verdedigende zetten gedaan op de damevleugel om wit geen kans te geven daar door te breken. De paarden van wit staan gereed toe te slaan maar moeten voorlopig pas op de plaats maken. Hoewel Wietze de kans heeft gehad om de pion op f5 door te schuiven naar f4 en met g6-g5 en/of met de h-pion een aanval op de vijandelijke koning te starten, heeft hij dit niet gedaan. In plaats daarvan heeft hij met de f-pion op e4 geslagen. Zonder twijfel zal doorschuiven wel niet goed zijn geweest, maar... nu komt de f-lijn open en heeft wit ook daar aanknopingspunten. Wietze staat iets minder.
Henk heeft kennelijk kans gezien zwart op te zadelen met een achtergebleven pion op c6. Zwart moet nu voortdurend rekening houden met het verlies van deze pion waarbij Henk zorgvuldig bouwt aan zijn stelling. Het is mooi om te zien met welke schijnbaar eenvoudige zetjes de stelling van Henk beter wordt. Henk staat goed.
Cees heeft een moeilijk te spelen stelling. Wit heeft de pionnen op e4 en f4 en is bezig een sterke aanval op te zetten op de koningsvleugel. Cees probeert de koning in veiligheid te brengen door lang te rocheren. Het grote nadeel voor Cees is wel dat zijn dame op c6 en loper op b7 niet echt een gevaar vormen voor wit. Cees staat iets minder in een moeilijk te beoordelen stelling.
René is aan het winnen. Althans dat was het algemene beeld. Nu maakt een kat in het nauw rare sprongen en dus was het nog even oppassen. René heeft niet gerocheerd en de koning in het midden staat bepaald niet veilig. Door de centrumpion op te stoten probeert zwart lijnen te openen om aldus iets te kunnen ondernemen tegen de koning van René. Er moet snel iets gebeuren anders wint René net zo snel. Na de opstoot van de centrumpion lijkt zwart kansen te krijgen, maar wit ruilt koel af en zwart is er niet veel mee opgeschoten. Wel heeft het paard van zwart op c6 plotseling de neiging het centrum te bezetten en dat geeft nog wat hoofdbrekens. Alles bij elkaar staat wit veel beter.
Anton heeft het niet gered. Helaas heeft de indirecte penning van het paard op d3 niet geleid tot tactische grappen en volgde er een eenvoudige ruil. Heel even meende ik een pionwinst te zien voor Anton maar wit verdedigt zich bekwaam en wist dit te voorkomen (Dc2). Toen wit er kans voor zag om de dame ook nog naar c3 te spelen (in combinatie met Lb2) kreeg Anton het wel erg moeilijk. Er dreigt mat op g7. Maar ja, er staat ook nog een paard op a5 (?) Kortom, stukverlies is onvermijdelijk geworden. Anton geeft deze partij op en we staan met 0-1 achter.
Jasper doet het goed. Staat ogenschijnlijk ietsje beter ontwikkeld maar heeft wel te maken met een lastige penning van Pf3. Vermoedelijk is het probleem niet zozeer de penning maar meer de afwikkeling. Als Jasper Dd3 speelt, volgt er al snel een ruil van heel veel lichte stukken en is remise vrijwel zeker. Jasper wil winnen en zoekt naar een andere weg die dit doel beter dient. Afwachten dus. Jasper staat zeker niet slecht.
Remco heeft zich ernstig in de verdediging laten drukken maar is aan het terugvechten op de damevleugel. Zowaar toch kansen? Een potje vrij worstelen op het middenveld. Toch staat wit nog steeds ietsje beter (Le4 is lastig) en zwart dreigt een pion te verliezen. Remco heeft het moeilijk.
Johan speelt een oerdegelijke partij. Heeft zijn paard naar het sterke veld d5 weten te spelen en toen zwart dit paard verjoeg met c6 omgespeeld naar e3. Hoewel Johan meer ruimte heeft zie ik nog geen duidelijke aanknopingspunten voor een aanval en lijkt me de stand in evenwicht.
Het eindspel
Bij Wietze is het helaas misgegaan. Waarschijnlijk speelde de klok ook een rol want veel tijd was er niet meer. Wietze heeft geen aanval weten te ontwikkelen en wit is gestaag doorgegaan met het doen van goede zetten. De druk werd kennelijk onhoudbaar. (0-1)
Henk heeft prachtig gespeeld, is zelf eigenlijk niet in moeilijkheden geweest en heeft voortdurend druk uitgeoefend op zijn tegenstander. Niet spectaculair maar gewoon de goede zetten doen! Stelling verbeteren waar dat kan, drie pionnen pakken en gewoon winnen! (1-0)
Cees is nog wel even bezig. Een zeer moeilijke stelling waarbij wit beter is komen te staan. De dame op a8 van Cees ziet er enigszins hulpeloos uit. De aanval van wit met de g en h pion lijkt doorslaggevend te worden. Alles bij elkaar lijkt het niet goed te gaan voor Cees, maar dan...
René... Hij zou klaar moeten zijn maar is dat (nog) niet. Kennelijk heeft René een tussenschaakje van de zwarte dame over het hoofd gezien en dat levert nog wel enige problemen op. René brengt uiteindelijk de koning in betrekkelijke veiligheid op g1, waarna het pleit snel kon worden beslecht. Zeker nadat zijn tegenstander zijn dame moest inleveren. (1-0)
Bij Jasper is een eindspel ontstaan met lopers van ongelijke kleur. Het ziet er potremise uit. Toch kan Jasper een poging doen, want verliezen kan hij ook niet meer en standen op de andere borden maken dat Jasper een dappere poging doet.
Remco heeft het uiteindelijk toch niet kunnen bolwerken. De tegenaanval is niet echt van de grond gekomen en wit heeft zijn stellingsvoordeel weten om te zetten in winst. (0-1)
Bij Johan is het remise geworden. Wat er precies is gebeurd is me niet geheel duidelijk geworden, maar Johan heeft een kwaliteit gegeven voor een ijzersterk loperpaar en een aanval op de vijandelijke koning. Kennelijk vonden beide spelers dat er niets meer in zat dan remise.
De ontknoping
Nog twee borden spelen (Cees en Jasper) bij een achterstand van 2½-3½. Jasper heeft zeker remise en om een resultaat te scoren MOET Cees winnen. Cees heeft zich enigszins losgewurmd. Zelfs zijn dame doet weer een beetje mee, maar winst zit er eigenlijk niet echt in. Het enige wat Cees wellicht succesvol zou kunnen proberen is zijn tegenstander 'door de klok' te duwen. Niet vreselijk sportief maar het hoort er wel bij natuurlijk. Wit heeft nog maar drie minuten op de klok en dat is toch een factor van betekenis. Jasper probeert nog altijd een remisestelling te winnen, wat onmogelijk lijkt. Cees is er wel klaar mee. Na een schaakgevecht waarbij hij voortdurend minder heeft gestaan en heeft moeten vechten voor de partij, stemt hij in met het remisevoorstel van zijn tegenstander. Jasper maakt ook de langverwachte remise. Helaas ging daarmee de match tegen Assen verloren met 4½-3½. De laatste wedstrijd tegen Schaakwoude moet gewonnen worden!
't Andere verslag
maandag 19 maart 2012
Contractbesprekingen
Henk Vinkes
Het is vroeg in de morgen als Rien Bos wordt opgetelefoneerd door de voor die dag voorziene wedstrijdleider Paul Peters. De mededeling is simpel: ik ben ziek en kan dus niet komen. Rien, die nog half in coma ligt, moet het eerst eens tot zich laten doordringen wat de consequenties zijn van wat de beste man hem nu net verteld heeft. Waar ben ik: in bed, o.k. Het is zaterdag, hmmm dus een vrije dag, oh nee: vandaag is er KNSB-competitie met die lui van Accres. Gaaaaaahaaaaaaaap. Lastige mensen allemaal, die schakers... Wat moet ik nu doen, beschuitje, koffie, bordje Brinta, wassen of aankleden in welke volgorde dan ook. Aaah, telefoon. Het is ome Koos Stolk: de WL (vaktaal voor wedstrijdleider) is ziek en komt dus niet. Ja ja, daar was ik ook al van de op de hoogte gebracht. Maar we hebben geen vervanger zegt Koos. Nou, dat is dan mooi, want die jongens kunnen best wel eens handig zijn in lastige situaties. Het zij zo, en nu koffie, of was het nu eerst Brinta...
Maar die wedstrijdleider zou dus ook zijn taken moeten volbrengen bij de wedstrijd van het tweede team die in alle glorie op Caïssa stond te wachten. Aan de andere kant biedt dat natuurlijk perspectieven in een aanstaande lastige wedstrijd. Hoe kun je daar op legale en misschien illegale manier misbruik van maken? Tja, want wie is er dan verantwoordelijk? Teamleiders en diverse spelers van Accres bedenken zeer snode plannen om de wedstrijd koste wat het kost voor ons gewonnen te laten worden. Sommige ideeën zijn om de lastige zetten voor onze spelers ongeldig te laten verklaren, is toch niks mee? Terug met die pion! Ben je nu helemaal een haartje betoeterd, je gaat toch geen gemene pionzetten doen, ook al is dat in je eigen voordeel! Wedstrijdleider: Ja? Die speler heeft de bedenktijd overschreden. Antwoord van de die dag dienstdoende invallende WL (Rien Bos): Sorry, ik kan geen klok kijken... Tja, dat is overmacht hoor, hebben wij weer, een WL die geen klok kan kijken. Maar ja, doorspelen! Het is allemaal niet echt gebeurd die dag, behalve dat de wedstrijdleider inderdaad ziek was en dus Rien Bos zijn autoritaire kwaliteiten moest aanspreken om als Super WL boven alle teams te staan. En dan ook nog teamcaptain moest zijn. Terwijl hij na afloop, denk ik, liever alleen wedstrijdleider was geweest.
Dan onze wedstrijd: de volgende belangrijke in een serie van drie, en weer ging het net niet goed. Na twee gelijke spelen die beide net zo goed andersom hadden kunnen eindigen, kwam nu Caïssa 2 op bezoek. Caïssa is on a Mission de laatste paar ronden, alleen weten ze zelf niet waar het zal eindigen. Temeer omdat zij nog een paar lastige tegenstanders krijgen waar ze toch wel een beetje huiverig voor zijn, het zal blijken en dat maakt de kampioensstrijd in de klasse nog zeer interessant! Uiteraard werden de opstellingen ruim van te voren aan elkaar getoond, want we hadden niemand anders die ze voor ons kon bewaren, en R.B. was WL van de tegenstander.
Waar te beginnen met de partijen, in chronologische volgorde lijkt me de beste optie want dat geeft het beste de ontbrekende spanning aan die deze wedstrijd met zich meebracht. Want het is al vrij snel duidelijk dat we een lastige middag tegemoet gaan, en toch had het net niet in tranen hoeven te eindigen of zou dat te optimistisch denken zijn. Na verloop van tijd is het Erik die vraagt of hij remise mag aannemen, maar hij heeft zelf het voorgevoel dat doorspelen misschien beter is. Waren we daar nu maar een keer niet op afgegaan en hadden we het maar aangenomen. Want bij de meeste borden hebben we het lastig, en de eerste die daarbij het onderspit moet delven is Harrie de Bie. Na ongeveer twintig zetten probeert hij zich iets los te wrikken uit de omsingeling van het witte paard, maar vindt daarna net niet de juiste voortzetting om de stelling gelijk te houden. Paul Schipper weet daar snel en handig gebruik van te maken, en als Harrie daarna nog een paar steken laat vallen is het pleit snel beslecht. Er valt niets op af te dingen. 1-0 achter.
Nikolai had de twijfelachtige eer aan te mogen treden tegen Hugo van Hengel, die voor deze partij nog ongeslagen was en met 6 uit 6 een behoorlijke reputatie aan het opbouwen is. Ik denk dat Nikolai er niet eens van op de hoogte was, en dat hij zonder schroom zoals altijd de strijd volop aanging. Zo’n twintig zetten lang houdt Nikolai de gelederen goed gesloten en moet de topscorer maar bewijzen waarom hij die voorlopige eretitel in zijn bezit heeft. Maar Nikolai laat zich verleiden de stelling open te gooien, iets wat op den duur toch wel zal gebeuren, maar nu komt er heel vervelend een toren de witte stelling binnenwandelen. Dat hoeft op zich geen ramp te zijn, maar ik denk dat hij zich daar teveel mee heeft bezig gehouden deze te veroveren, zonder er daarbij rekening mee te houden dat de strijd zich verplaatste naar de witte koning. Want die kwam opeens toch wel onder schot te liggen van een paar slim samenwerkende zwarte stukken. Een passieve koningszet zette de zwarte motor in gang, en vanaf daar was deze stinkende diesellocomotief niet meer te stoppen. Een ruil van de dame tegen allerlei andere zwarte stukken deden het tij niet meer keren. 0-2 achter en niet echt uitzicht op beter, hadden we nu toch maar de WL omgekocht!
Was het dan alleen maar kommer en kwel voor de tijdcontrole? Nee, natuurlijk niet, want wij hebben natuurlijk de onnavolgbare, de elke wedstrijd boven zichzelf uitstijgende, het absolute miskende talent in zijn leeftijdsklasse, maar helaas nooit doorgebroken, niemand anders en niemand minder dan Martin van Dommelen... En waarom moet dit nu weer zo overdreven aangekondigd worden, denkt u? Nou, het zijn namelijk zijn eigen woorden, tenminste zo zei hij het ongeveer. Wat was het geval, Martin won deze partij, en dat moet ik eerst even zeggen, op uitstekende wijze. Via een redelijke gewaagde partijopzet wist hij al vrij snel in de partij een behoorlijke voordelige stelling te bereiken. Als ik het goed heb gezien is er maar één stuk van zwart serieus over het midden van het bord gekomen, maar toen was het al veel te laat. Martin bleef maar dreigingen creëren, zwarte stukken aanvallen, en meer van die irritante zetten doen. We hebben overwogen om Martin tot een beetje vredelievendheid te manen, maar dat bij nader toch maar niet gedaan. Toen zwart stukken ging verliezen was ook hier het pleit beslecht. Nadat de hele wedstrijd was afgelopen stonden we nog even met zijn allen te praten, over een eventueel kampioenschap dat misschien niet gehaald zou worden, of misschien wel. De tijd zal het leren. Maar Martin vond toch van zichzelf dat hij de 2e klasse ontgroeid was. Nu spreekt zijn score op dit moment van schrijven wel Boekenweekdelen, maar we wilden het hier toch maar bij laten, verder geen commentaar. Dus als straks dat gezeik weer begint met de contractverlengingen denk ik dat Martin abnormale salariseisen gaat stellen. Ik denk dat we hem dan toch niet meer kunnen behouden voor ons team, hij is nu eenmaal de ster van het team. Dus bij dezen doen we Martin alvast in de aanbieding, en het team dat met een redelijk bod komt zal serieus in overweging genomen worden bij de transferbesprekingen. Als hij natuurlijk bij ons wil blijven zullen we daarover gaan onderhandelen. Wanneer sluit die termijn?
Als ik in de loop van de middag de zaal inkijk, zie ik Erik uitgebreid gapen, en of de oorzaak daarvan de partij was of dat het nachtleven zijn tol begon te eisen is me niet helemaal duidelijk. Als ik Erik na verloop van tijd komt melden dat hij remise aangeboden heeft gekregen, is er iets van de slaapverwekkende middag duidelijk. De partij is gewoon saai, er gebeurt niets en hij legt de oorzaak gewoon bij zijn tegenstander, die totaal niets doet om leven in de partij te krijgen. Nu kun je natuurlijk zelf wel voor actie zorgen, maar als je dan rechtstreeks het mes inloopt heb je daar ook niets aan. Maar Erik ziet ook dat het in de hele wedstrijd niet echt loopt, en besluit na overleg toch nog maar door te spelen. Helaas blijkt dit een verkeerde inschatting, hadden we die remise toch maar geaccepteerd. Want Erik doet naar eigen zeggen daarna alleen maar foute zetten en tja, dan weet je al wat daarvan gaat komen. De pionnen vallen net zo snel als dat de witte stelling in elkaar stort. Gedesillusioneerd geeft Erik de partij op, het was erg frustrerend.
De partijen die Thomas tot nu toe voor het 2e team heeft gespeeld hadden soms een grillig partijverloop. O.k., die partij tegen Sadler zullen we buiten beschouwing laten, die man is gewoon te goed. Maar er waren een paar partijen waarbij Thomas net te weinig geconcentreerd leek om het overtuigend af te maken. Dus vond Daddy Marco het wel eens tijd voor een peptalk, en die kreeg hij dus voor de wedstrijd. Het zal zeker geholpen hebben, alleen later in de week gebeurden er toch vreemde dingen in het Beerdsen-kamp tijdens de interne competitie, maar dat is bijzaak. Het was nodig dat hij deze zaterdag er de kop goed bij hield, want tegenstander Narings zou waarschijnlijk geen steken laten vallen. En dat deed hij ook. Niek Narings probeerde van alles om Thomas te breken, maar deze wist alles goed te verdedigen. Toen die aanvalsgolf over was, nam Thomas het initiatief over. Onder druk van de tijd kwam het witte paard behoorlijk van het paadje af en werd het punt van aanval. Uiteindelijk was deze niet meer te redden en konden we de score weer een iets redelijker aanzicht geven.
2-3 achter maar het vooruitzicht was niet florissant, we moesten echt hopen op een wondertje. Want Maarten werd nog net niet helemaal onder de voet gelopen, maar het zat er dicht bij. In een Konings-Indische partij ging wit wel heel stevig in de aanval op de koningsvleugel, en geef hem eens ongelijk, de stelling leende zich ervoor. Wit had totaal niets te duchten van de zwarte stukken die de koning in de steek lieten. En dus was het prijsschieten. Als je die stelling op het bord ziet, is het een apart gezicht. Er staan voornamelijk witte stukken in de buurt van de zwarte koning, en dat klopt niet volgens de huidige fatsoensnormen; weer vergeten steekpenningen aan die WL te geven. Met een paar mokerslagen werd de stelling van Maarten om zeep geholpen, het maximaal haalbare voor ons zou een gelijkspel zijn.
Maar de moeizame middag begon zijn tol te eisen. Het bleven stugge gevechten, zo ook bij Freddie die we aan het eerste bord hadden gezet. Ivo Timmermans hield de stelling zonder noemenswaardige zetten ruim binnen de remisemarge, het was immers Apeldoorn dat het initiatief moest nemen om de achterstand recht te zetten. Toch wist Freddie tegen de tijdcontrole wel iets van een voordeel te bereiken. Maar zo snel als hij het had vergaard, gaf hij het ook weer weg. En zoals altijd gebeurde dat weer precies op de 40e zet. Daar gaf hij zijn belangrijke g-pion weg tegen dat miezerige e-pionnetje van wit, rotpion, ga je lopers pesten in plaats van onze eerste-bordspeler! Maar als hij die niet had weggegeven was het nog maar de vraag of het genoeg zou zijn geweest voor winst. In ieder geval zou het wel wat meer kansen hebben geboden, want nu verzandde de stelling in een bloedeloze remise. Een gefrustreerd "sorry" tegen mij van Freddie was niet nodig omdat sommige wedstrijden nu eenmaal zo lopen. Het betekende wel de eerste nederlaag van het seizoen en geen koppositie meer.
Als laatste speelde Marcel Boel aan het tweede, en ook dit was een stugge, langzame partij. In de geest van de wedstrijd moest ook hier alles uit de tenen gehaald worden, want het ging allemaal niet zo soepel. De hele partij ging het gelijk op en de tijdnood was zoals andere partij scherprechter. Maar Marcel had het voordeel dat hij het niet was met de tijdproblemen. Als er te weinig tijd is zie je vaak dingen niet, maar als je het geluk aan jouw kant hebt, ziet je tegenstander dingen ook niet. Het ziet er allemaal gevaarlijk uit, want de witte koning staat vol onder vuur van dame, toren en pion. Gelukkig weet Marcel zich los te wrikken en kan hij zwart ertoe dwingen dat de toren verplicht de loper moet blijven dekken. Toch gaat het bijna fout als Marcel 37.Dd6 speelt, na Lf4 kan hij het wel vergeten. Maar Hajo Dolles ziet het niet (Marcel ook pas een zet later) en loopt het allemaal goed af. Nog even een zetherhaling om de tijdcontrole te halen en daarna langzaam maar zeker het voordeel uitbreiden. Het dame-eindspel is nog wel tricky en lastig te winnen, maar met secuur spel en weer tijdnood voor zwart weet Marcel de uitslag een redelijke aanblik te geven.
Na een uitstekende start van het seizoen hebben we toch een nederlaag moeten incasseren. Kondigde dit zich al aan na de twee gelijke spelen of was Caïssa gewoon te sterk? Wij hoeven zeker niet onder te doen voor Caïssa, want als we de partij van Erik gelijk remise hadden gegeven hadden we voor de derde keer een 4-4 op de tabel gezet. Dat is napraten maar het toont wel dat de krachtsverschillen klein zijn. Is de hoop op een kampioenschap nu vervlogen? Nee, zeker niet: het verschil is maar één matchpunt met de koplopers, en die kunnen ook zomaar weer een misstap begaan. Amersfoort heeft op het oog het lichtste programma, en Caïssa maakt zich vooral zorgen voor de wedstrijd tegen AAS. En wij? Wij gaan de strijd zeker niet uit de weg, als er maar één team een fout maakt, staan we er gewoon weer tussen!
Maar die wedstrijdleider zou dus ook zijn taken moeten volbrengen bij de wedstrijd van het tweede team die in alle glorie op Caïssa stond te wachten. Aan de andere kant biedt dat natuurlijk perspectieven in een aanstaande lastige wedstrijd. Hoe kun je daar op legale en misschien illegale manier misbruik van maken? Tja, want wie is er dan verantwoordelijk? Teamleiders en diverse spelers van Accres bedenken zeer snode plannen om de wedstrijd koste wat het kost voor ons gewonnen te laten worden. Sommige ideeën zijn om de lastige zetten voor onze spelers ongeldig te laten verklaren, is toch niks mee? Terug met die pion! Ben je nu helemaal een haartje betoeterd, je gaat toch geen gemene pionzetten doen, ook al is dat in je eigen voordeel! Wedstrijdleider: Ja? Die speler heeft de bedenktijd overschreden. Antwoord van de die dag dienstdoende invallende WL (Rien Bos): Sorry, ik kan geen klok kijken... Tja, dat is overmacht hoor, hebben wij weer, een WL die geen klok kan kijken. Maar ja, doorspelen! Het is allemaal niet echt gebeurd die dag, behalve dat de wedstrijdleider inderdaad ziek was en dus Rien Bos zijn autoritaire kwaliteiten moest aanspreken om als Super WL boven alle teams te staan. En dan ook nog teamcaptain moest zijn. Terwijl hij na afloop, denk ik, liever alleen wedstrijdleider was geweest.
Dan onze wedstrijd: de volgende belangrijke in een serie van drie, en weer ging het net niet goed. Na twee gelijke spelen die beide net zo goed andersom hadden kunnen eindigen, kwam nu Caïssa 2 op bezoek. Caïssa is on a Mission de laatste paar ronden, alleen weten ze zelf niet waar het zal eindigen. Temeer omdat zij nog een paar lastige tegenstanders krijgen waar ze toch wel een beetje huiverig voor zijn, het zal blijken en dat maakt de kampioensstrijd in de klasse nog zeer interessant! Uiteraard werden de opstellingen ruim van te voren aan elkaar getoond, want we hadden niemand anders die ze voor ons kon bewaren, en R.B. was WL van de tegenstander.
Waar te beginnen met de partijen, in chronologische volgorde lijkt me de beste optie want dat geeft het beste de ontbrekende spanning aan die deze wedstrijd met zich meebracht. Want het is al vrij snel duidelijk dat we een lastige middag tegemoet gaan, en toch had het net niet in tranen hoeven te eindigen of zou dat te optimistisch denken zijn. Na verloop van tijd is het Erik die vraagt of hij remise mag aannemen, maar hij heeft zelf het voorgevoel dat doorspelen misschien beter is. Waren we daar nu maar een keer niet op afgegaan en hadden we het maar aangenomen. Want bij de meeste borden hebben we het lastig, en de eerste die daarbij het onderspit moet delven is Harrie de Bie. Na ongeveer twintig zetten probeert hij zich iets los te wrikken uit de omsingeling van het witte paard, maar vindt daarna net niet de juiste voortzetting om de stelling gelijk te houden. Paul Schipper weet daar snel en handig gebruik van te maken, en als Harrie daarna nog een paar steken laat vallen is het pleit snel beslecht. Er valt niets op af te dingen. 1-0 achter.
Nikolai had de twijfelachtige eer aan te mogen treden tegen Hugo van Hengel, die voor deze partij nog ongeslagen was en met 6 uit 6 een behoorlijke reputatie aan het opbouwen is. Ik denk dat Nikolai er niet eens van op de hoogte was, en dat hij zonder schroom zoals altijd de strijd volop aanging. Zo’n twintig zetten lang houdt Nikolai de gelederen goed gesloten en moet de topscorer maar bewijzen waarom hij die voorlopige eretitel in zijn bezit heeft. Maar Nikolai laat zich verleiden de stelling open te gooien, iets wat op den duur toch wel zal gebeuren, maar nu komt er heel vervelend een toren de witte stelling binnenwandelen. Dat hoeft op zich geen ramp te zijn, maar ik denk dat hij zich daar teveel mee heeft bezig gehouden deze te veroveren, zonder er daarbij rekening mee te houden dat de strijd zich verplaatste naar de witte koning. Want die kwam opeens toch wel onder schot te liggen van een paar slim samenwerkende zwarte stukken. Een passieve koningszet zette de zwarte motor in gang, en vanaf daar was deze stinkende diesellocomotief niet meer te stoppen. Een ruil van de dame tegen allerlei andere zwarte stukken deden het tij niet meer keren. 0-2 achter en niet echt uitzicht op beter, hadden we nu toch maar de WL omgekocht!
Was het dan alleen maar kommer en kwel voor de tijdcontrole? Nee, natuurlijk niet, want wij hebben natuurlijk de onnavolgbare, de elke wedstrijd boven zichzelf uitstijgende, het absolute miskende talent in zijn leeftijdsklasse, maar helaas nooit doorgebroken, niemand anders en niemand minder dan Martin van Dommelen... En waarom moet dit nu weer zo overdreven aangekondigd worden, denkt u? Nou, het zijn namelijk zijn eigen woorden, tenminste zo zei hij het ongeveer. Wat was het geval, Martin won deze partij, en dat moet ik eerst even zeggen, op uitstekende wijze. Via een redelijke gewaagde partijopzet wist hij al vrij snel in de partij een behoorlijke voordelige stelling te bereiken. Als ik het goed heb gezien is er maar één stuk van zwart serieus over het midden van het bord gekomen, maar toen was het al veel te laat. Martin bleef maar dreigingen creëren, zwarte stukken aanvallen, en meer van die irritante zetten doen. We hebben overwogen om Martin tot een beetje vredelievendheid te manen, maar dat bij nader toch maar niet gedaan. Toen zwart stukken ging verliezen was ook hier het pleit beslecht. Nadat de hele wedstrijd was afgelopen stonden we nog even met zijn allen te praten, over een eventueel kampioenschap dat misschien niet gehaald zou worden, of misschien wel. De tijd zal het leren. Maar Martin vond toch van zichzelf dat hij de 2e klasse ontgroeid was. Nu spreekt zijn score op dit moment van schrijven wel Boekenweekdelen, maar we wilden het hier toch maar bij laten, verder geen commentaar. Dus als straks dat gezeik weer begint met de contractverlengingen denk ik dat Martin abnormale salariseisen gaat stellen. Ik denk dat we hem dan toch niet meer kunnen behouden voor ons team, hij is nu eenmaal de ster van het team. Dus bij dezen doen we Martin alvast in de aanbieding, en het team dat met een redelijk bod komt zal serieus in overweging genomen worden bij de transferbesprekingen. Als hij natuurlijk bij ons wil blijven zullen we daarover gaan onderhandelen. Wanneer sluit die termijn?
Als ik in de loop van de middag de zaal inkijk, zie ik Erik uitgebreid gapen, en of de oorzaak daarvan de partij was of dat het nachtleven zijn tol begon te eisen is me niet helemaal duidelijk. Als ik Erik na verloop van tijd komt melden dat hij remise aangeboden heeft gekregen, is er iets van de slaapverwekkende middag duidelijk. De partij is gewoon saai, er gebeurt niets en hij legt de oorzaak gewoon bij zijn tegenstander, die totaal niets doet om leven in de partij te krijgen. Nu kun je natuurlijk zelf wel voor actie zorgen, maar als je dan rechtstreeks het mes inloopt heb je daar ook niets aan. Maar Erik ziet ook dat het in de hele wedstrijd niet echt loopt, en besluit na overleg toch nog maar door te spelen. Helaas blijkt dit een verkeerde inschatting, hadden we die remise toch maar geaccepteerd. Want Erik doet naar eigen zeggen daarna alleen maar foute zetten en tja, dan weet je al wat daarvan gaat komen. De pionnen vallen net zo snel als dat de witte stelling in elkaar stort. Gedesillusioneerd geeft Erik de partij op, het was erg frustrerend.
De partijen die Thomas tot nu toe voor het 2e team heeft gespeeld hadden soms een grillig partijverloop. O.k., die partij tegen Sadler zullen we buiten beschouwing laten, die man is gewoon te goed. Maar er waren een paar partijen waarbij Thomas net te weinig geconcentreerd leek om het overtuigend af te maken. Dus vond Daddy Marco het wel eens tijd voor een peptalk, en die kreeg hij dus voor de wedstrijd. Het zal zeker geholpen hebben, alleen later in de week gebeurden er toch vreemde dingen in het Beerdsen-kamp tijdens de interne competitie, maar dat is bijzaak. Het was nodig dat hij deze zaterdag er de kop goed bij hield, want tegenstander Narings zou waarschijnlijk geen steken laten vallen. En dat deed hij ook. Niek Narings probeerde van alles om Thomas te breken, maar deze wist alles goed te verdedigen. Toen die aanvalsgolf over was, nam Thomas het initiatief over. Onder druk van de tijd kwam het witte paard behoorlijk van het paadje af en werd het punt van aanval. Uiteindelijk was deze niet meer te redden en konden we de score weer een iets redelijker aanzicht geven.
2-3 achter maar het vooruitzicht was niet florissant, we moesten echt hopen op een wondertje. Want Maarten werd nog net niet helemaal onder de voet gelopen, maar het zat er dicht bij. In een Konings-Indische partij ging wit wel heel stevig in de aanval op de koningsvleugel, en geef hem eens ongelijk, de stelling leende zich ervoor. Wit had totaal niets te duchten van de zwarte stukken die de koning in de steek lieten. En dus was het prijsschieten. Als je die stelling op het bord ziet, is het een apart gezicht. Er staan voornamelijk witte stukken in de buurt van de zwarte koning, en dat klopt niet volgens de huidige fatsoensnormen; weer vergeten steekpenningen aan die WL te geven. Met een paar mokerslagen werd de stelling van Maarten om zeep geholpen, het maximaal haalbare voor ons zou een gelijkspel zijn.
Maar de moeizame middag begon zijn tol te eisen. Het bleven stugge gevechten, zo ook bij Freddie die we aan het eerste bord hadden gezet. Ivo Timmermans hield de stelling zonder noemenswaardige zetten ruim binnen de remisemarge, het was immers Apeldoorn dat het initiatief moest nemen om de achterstand recht te zetten. Toch wist Freddie tegen de tijdcontrole wel iets van een voordeel te bereiken. Maar zo snel als hij het had vergaard, gaf hij het ook weer weg. En zoals altijd gebeurde dat weer precies op de 40e zet. Daar gaf hij zijn belangrijke g-pion weg tegen dat miezerige e-pionnetje van wit, rotpion, ga je lopers pesten in plaats van onze eerste-bordspeler! Maar als hij die niet had weggegeven was het nog maar de vraag of het genoeg zou zijn geweest voor winst. In ieder geval zou het wel wat meer kansen hebben geboden, want nu verzandde de stelling in een bloedeloze remise. Een gefrustreerd "sorry" tegen mij van Freddie was niet nodig omdat sommige wedstrijden nu eenmaal zo lopen. Het betekende wel de eerste nederlaag van het seizoen en geen koppositie meer.
Als laatste speelde Marcel Boel aan het tweede, en ook dit was een stugge, langzame partij. In de geest van de wedstrijd moest ook hier alles uit de tenen gehaald worden, want het ging allemaal niet zo soepel. De hele partij ging het gelijk op en de tijdnood was zoals andere partij scherprechter. Maar Marcel had het voordeel dat hij het niet was met de tijdproblemen. Als er te weinig tijd is zie je vaak dingen niet, maar als je het geluk aan jouw kant hebt, ziet je tegenstander dingen ook niet. Het ziet er allemaal gevaarlijk uit, want de witte koning staat vol onder vuur van dame, toren en pion. Gelukkig weet Marcel zich los te wrikken en kan hij zwart ertoe dwingen dat de toren verplicht de loper moet blijven dekken. Toch gaat het bijna fout als Marcel 37.Dd6 speelt, na Lf4 kan hij het wel vergeten. Maar Hajo Dolles ziet het niet (Marcel ook pas een zet later) en loopt het allemaal goed af. Nog even een zetherhaling om de tijdcontrole te halen en daarna langzaam maar zeker het voordeel uitbreiden. Het dame-eindspel is nog wel tricky en lastig te winnen, maar met secuur spel en weer tijdnood voor zwart weet Marcel de uitslag een redelijke aanblik te geven.
Na een uitstekende start van het seizoen hebben we toch een nederlaag moeten incasseren. Kondigde dit zich al aan na de twee gelijke spelen of was Caïssa gewoon te sterk? Wij hoeven zeker niet onder te doen voor Caïssa, want als we de partij van Erik gelijk remise hadden gegeven hadden we voor de derde keer een 4-4 op de tabel gezet. Dat is napraten maar het toont wel dat de krachtsverschillen klein zijn. Is de hoop op een kampioenschap nu vervlogen? Nee, zeker niet: het verschil is maar één matchpunt met de koplopers, en die kunnen ook zomaar weer een misstap begaan. Amersfoort heeft op het oog het lichtste programma, en Caïssa maakt zich vooral zorgen voor de wedstrijd tegen AAS. En wij? Wij gaan de strijd zeker niet uit de weg, als er maar één team een fout maakt, staan we er gewoon weer tussen!
maandag 12 maart 2012
Nipte nederlaag tegen Rotterdam
Stefan Kuipers
't Andere verslag
Na het onfortuinlijke gelijkspel tegen BSG moesten we ervoor zorgen dat we niet teveel in de buurt van de degradatiezone zouden komen. Op jacht naar de laatste matchpunten om in ieder geval veilig te zijn moest er worden afgerekend met Rotterdam. Zoals de geschiedenis ons leert, nooit een gemakkelijke opgave. Aangezien Siebrecht was verhinderd, waren we blij Jussupow als invaller in het team te kunnen verwelkomen. Elk jaar speelt hij een paar potjes mee en ook vandaag ging hij tegen Winants voorop in de strijd. In het middenspel werd de kalm ogende stelling extreem complex, maar na zet 40 had Winants dan toch een remise-eindspel weten te bereiken. Toch ging hij daarna hopeloos de mist in en wist Jussupow alsnog de winst naar zich toe te trekken.
De kersverse GM Pruijssers speelde op het tweede bord met wit Italiaans tegen Solleveld. De zwartspeler offerde een pion voor activiteit, wat ervoor zorgde dat Pruijssers niet meer zag hoe hij vooruitgang moest boeken. De remise werd daarna vrij snel getekend.
Van de Oudeweetering mocht op het derde bord tegen Kunin en kwam met zwart best goed uit de opening. Hij wist met gedurfd spel in de semi-Slavisch een mooie stelling op te bouwen, maar maakte toen een vreselijke fout. In gedachten was hij al een zetje verder in zijn berekening, ware het niet dat hij eerst nog even schaak op moest heffen met Kg8-h8. In plaats daarvan wilde hij zijn volgende zet alvast uitvoeren en raakte zijn dame aan. Nu had hij de pech dat zijn dame het schaak ook nog op kon heffen door ertussen te gaan staan... Jammerlijk eind van een goede partij en tevens het begin van de malaise op de middelste borden.
Zaragatski op vier tegen Michiels was een partij zoals we dat van hem gewend zijn. Met wit een rustige opening, stelling pakken en vervolgens een paar uurtjes op je plusje gaan zitten. Nu kwam het plusje er wel, maar helaas voor zwart. Verdedigen leek een ondankbaar taakje en kennelijk ook te moeilijk. Michiels speelt zijn voordeel fraai uit en wint.
Op het vijfde bord speelde Kuipers met zwart tegen die andere Cuijpers, maar dan net even wat anders gespeld. In een anti-Siciliaanse opening was er nooit echt voordeel voor wit, maar mocht deze wel afwikkelen naar een eindspel met een pion meer. Zwart had ruimschoots compensatie en daarmee leek het op een remise af te stevenen. Kuipers raakte hopeloos de draad kwijt en gaf wit de kans het volle punt binnen te slepen.
Op het zesde bord kwam Van Delft tegen Vandevoort in een Chinese Draak terecht. Qua openingskennis zat het wel snor bij Van Delft en al gauw had hij een lekkere stelling bereikt. De term “technisch gewonnen” viel regelmatig in de analyse, maar dan moet je het wel goed spelen. Een overduidelijk gebrek aan draad leidde er toe dat ook Van Delft deze vrij snel kwijt was. Hij gaf de zwarte stukken veel te veel kans en werd overdonderd door het actieve zwarte tegenspel. Niet veel later kon ook hij opgeven.
Op bord zeven kreeg Zwirs met zwart tegen Van de Griendt een Trompowsky voorgeschoteld. Echt voordeel wist geen van beiden te halen en hoe meer stukken er van het bord verdwenen, hoe meer de remise in zicht kwam. Na 33 zetten vonden ze het welletjes en tekenden ze de vrede.
Op bord acht speelde Kabatianski met wit een interessante partij tegen Martens. Zwart probeerde al snel ruimte te pakken door zijn koningsvleugel wat naar voren te gooien en wits sterke loper te ruilen. Kabatianski moest hierdoor even hergroeperen, maar leek dat wel redelijk te doen. Kennelijk waren beide spelers het erover eens dat zwart toch wel minstens een gelijke stelling had bereikt, dus besloten ze er verder niet om te vechten en het punt te delen.
Het negende bord leverde een vertrouwd beeld op, namelijk Rijnaarts met zwart tegen Pel. De twee creatievelingen mochten het, zoals bijna elk seizoen, weer tegen elkaar opnemen. Met Pel achter de witte stukken was het begin wat rustig, maar al snel sloeg de vlam in de pan. Op beide koningsvleugels kwamen er pionnen naar voren en al gauw stonden de koningen flink op de tocht. Voeg daar een tijdnoodfase aan toe en het feest kan beginnen. Toen de witte koningsaanval goed was gepareerd, was het tijd voor zwart om op de koning te gaan jagen. Beide koningen zijn van de g-lijn naar de a-lijn gejaagd, maar de witte koning stond ook daar niet veilig. Mooie partij en een punt voor Rijnaarts.
Op het laatste bord vond misschien wel de vreemdste partij plaats tussen Hachijan met wit en Besseling. In een matig gespeelde Caro-Kann had wit al snel een iets mindere stelling en besloot vervolgens om er maar een stuk tegenaan te gooien. Niemand zag nou precies waarom, maar Hachijan zat zelfverzekerd achter zijn bord. Waar de witte compensatie vandaan moest komen werd al snel duidelijk, maar dat het niet genoeg zou zijn zagen de meeste toeschouwers ook. Zwart verdedigde het in eerste instantie goed, maar bezweek uiteindelijk toch onder de druk. Hij moest zijn dame geven en hield ook helemaal geen stelling meer over; ook voor Hachijan een punt.
Waar er op de hoogste en laagste borden goed werd gescoord, is de wedstrijd verloren op de middelste borden. Een nipte 5,5-4,5 nederlaag waardoor we van een vijfde positie opeens naar de achtste plek zakken. Dat is een plek waar je liever niet wilt staan met nog twee lastige wedstrijden voor de boeg. De laatste twee rondes moeten we nog flink aan de bak om degradatie te ontlopen.
Van de Oudeweetering mocht op het derde bord tegen Kunin en kwam met zwart best goed uit de opening. Hij wist met gedurfd spel in de semi-Slavisch een mooie stelling op te bouwen, maar maakte toen een vreselijke fout. In gedachten was hij al een zetje verder in zijn berekening, ware het niet dat hij eerst nog even schaak op moest heffen met Kg8-h8. In plaats daarvan wilde hij zijn volgende zet alvast uitvoeren en raakte zijn dame aan. Nu had hij de pech dat zijn dame het schaak ook nog op kon heffen door ertussen te gaan staan... Jammerlijk eind van een goede partij en tevens het begin van de malaise op de middelste borden.
Zaragatski op vier tegen Michiels was een partij zoals we dat van hem gewend zijn. Met wit een rustige opening, stelling pakken en vervolgens een paar uurtjes op je plusje gaan zitten. Nu kwam het plusje er wel, maar helaas voor zwart. Verdedigen leek een ondankbaar taakje en kennelijk ook te moeilijk. Michiels speelt zijn voordeel fraai uit en wint.
Op het vijfde bord speelde Kuipers met zwart tegen die andere Cuijpers, maar dan net even wat anders gespeld. In een anti-Siciliaanse opening was er nooit echt voordeel voor wit, maar mocht deze wel afwikkelen naar een eindspel met een pion meer. Zwart had ruimschoots compensatie en daarmee leek het op een remise af te stevenen. Kuipers raakte hopeloos de draad kwijt en gaf wit de kans het volle punt binnen te slepen.
Op het zesde bord kwam Van Delft tegen Vandevoort in een Chinese Draak terecht. Qua openingskennis zat het wel snor bij Van Delft en al gauw had hij een lekkere stelling bereikt. De term “technisch gewonnen” viel regelmatig in de analyse, maar dan moet je het wel goed spelen. Een overduidelijk gebrek aan draad leidde er toe dat ook Van Delft deze vrij snel kwijt was. Hij gaf de zwarte stukken veel te veel kans en werd overdonderd door het actieve zwarte tegenspel. Niet veel later kon ook hij opgeven.
Op bord zeven kreeg Zwirs met zwart tegen Van de Griendt een Trompowsky voorgeschoteld. Echt voordeel wist geen van beiden te halen en hoe meer stukken er van het bord verdwenen, hoe meer de remise in zicht kwam. Na 33 zetten vonden ze het welletjes en tekenden ze de vrede.
Op bord acht speelde Kabatianski met wit een interessante partij tegen Martens. Zwart probeerde al snel ruimte te pakken door zijn koningsvleugel wat naar voren te gooien en wits sterke loper te ruilen. Kabatianski moest hierdoor even hergroeperen, maar leek dat wel redelijk te doen. Kennelijk waren beide spelers het erover eens dat zwart toch wel minstens een gelijke stelling had bereikt, dus besloten ze er verder niet om te vechten en het punt te delen.
Het negende bord leverde een vertrouwd beeld op, namelijk Rijnaarts met zwart tegen Pel. De twee creatievelingen mochten het, zoals bijna elk seizoen, weer tegen elkaar opnemen. Met Pel achter de witte stukken was het begin wat rustig, maar al snel sloeg de vlam in de pan. Op beide koningsvleugels kwamen er pionnen naar voren en al gauw stonden de koningen flink op de tocht. Voeg daar een tijdnoodfase aan toe en het feest kan beginnen. Toen de witte koningsaanval goed was gepareerd, was het tijd voor zwart om op de koning te gaan jagen. Beide koningen zijn van de g-lijn naar de a-lijn gejaagd, maar de witte koning stond ook daar niet veilig. Mooie partij en een punt voor Rijnaarts.
Op het laatste bord vond misschien wel de vreemdste partij plaats tussen Hachijan met wit en Besseling. In een matig gespeelde Caro-Kann had wit al snel een iets mindere stelling en besloot vervolgens om er maar een stuk tegenaan te gooien. Niemand zag nou precies waarom, maar Hachijan zat zelfverzekerd achter zijn bord. Waar de witte compensatie vandaan moest komen werd al snel duidelijk, maar dat het niet genoeg zou zijn zagen de meeste toeschouwers ook. Zwart verdedigde het in eerste instantie goed, maar bezweek uiteindelijk toch onder de druk. Hij moest zijn dame geven en hield ook helemaal geen stelling meer over; ook voor Hachijan een punt.
Waar er op de hoogste en laagste borden goed werd gescoord, is de wedstrijd verloren op de middelste borden. Een nipte 5,5-4,5 nederlaag waardoor we van een vijfde positie opeens naar de achtste plek zakken. Dat is een plek waar je liever niet wilt staan met nog twee lastige wedstrijden voor de boeg. De laatste twee rondes moeten we nog flink aan de bak om degradatie te ontlopen.
't Andere verslag
Oeps, teambelang?
Johan Engelen
We stonden voor een belangrijke wedstrijd tegen de nummer 2 in de competitie. Mark Brussen was op vakantie, maar gelukkig was Cees bereid om in te vallen. Daarnaast kon Jasper spelen, en dat scheelt wel iets.
De wedstrijd begon echter catastrofaal voor ons. Voor we het goed en wel doorhadden, stonden we al met 3-0 achter. Anton speelde met zwart tegen het Italiaans, en kreeg 4.Pg5 tegen zich. Dit garandeert een open strijd, waarbij zwart een pion offert voor actief spel. Anton miste echter de scherpste voortzetting en werd daarna snel van het bord geschoven. Remco leek niet slecht uit de opening te komen, maar voor ik er erg in had zaten de stukken weer in het doosje met een nul voor ons. Wietze speelde op 1 tegen een jeugdig talent. Deze jongen had gedurende het huidige seizoen al 130 elo-punten gewonnen, en liet zien dat hij inderdaad goed kan schaken. Ook hier was het snel afgelopen. Het eerste halfje kwam van Johan op 8 na een degelijk pot, maar hij had de stelling in de tijdnoodfase niet goed ingeschat: met een beetje meer inzicht was het ook nog te winnen geweest. Achteraf een duur inschattingsfoutje.
Op de resterende borden zag het er na de tijdcontrole alles bij elkaar niet zo hoopvol uit. Henk stond drie pionnen voor tegen de nummer 1 van Assen en zou toch moeten kunnen winnen. René speelde een schitterende aanvalspartij met wit tegen een Pirc, waarin hij al heel snel een witte pion op f7 had staan en bijna vanaf het begin een paard op g5 en prise. Ook deze partij zag er hoopvol uit. Cees stond een pion achter en bovendien vreselijk onder druk. Weinig hoop op ook maar iets in deze partij. Jasper stond gelijk in een pionneneindspel met ongelijke lopers, dus daar was moeilijk meer dan een halfje te verwachten.
René en Henk wisten vervolgens hun partijen te winnen, waardoor we op 2½-3½ kwamen. Cees wist vanuit verloren positie miraculeus een pion terug te winnen en kwam daarmee in een ongeveer gelijke stelling uit, maar met genoeg aanknopingspunten om lekker de zaak uit te melken. Bovendien had zijn tegenstander nog maar twee minuten voor de gehele partij en Cees nog zo'n 30 minuten. Zijn tegenstander bood remise aan en tot ieders stomme verbazing nam Cees het aan! Ik was woest en het team verbijsterd, want daarmee gaf hij de laatste strohalm op een punt uit handen en verloren we de wedstrijd. Hij had hoe dan ook door moeten spelen en zijn tegenstander door de vlag moeten jagen. Dit weggegeven punt kan ons nog duur komen te staan in de laatste wedstrijd.
Jasper had nog een pion gewonnen in zijn partij, maar het was en bleef remise. Daarmee verloren we alweer met 4½-3½, en bleef ik alweer met een kater achter. Dit hadden we tegen koploper SISSA ook al meegemaakt, toen Wietze een geforceerde remisevariant liet lopen en vervolgens verloor.
Het totaaloverzicht:
De wedstrijd begon echter catastrofaal voor ons. Voor we het goed en wel doorhadden, stonden we al met 3-0 achter. Anton speelde met zwart tegen het Italiaans, en kreeg 4.Pg5 tegen zich. Dit garandeert een open strijd, waarbij zwart een pion offert voor actief spel. Anton miste echter de scherpste voortzetting en werd daarna snel van het bord geschoven. Remco leek niet slecht uit de opening te komen, maar voor ik er erg in had zaten de stukken weer in het doosje met een nul voor ons. Wietze speelde op 1 tegen een jeugdig talent. Deze jongen had gedurende het huidige seizoen al 130 elo-punten gewonnen, en liet zien dat hij inderdaad goed kan schaken. Ook hier was het snel afgelopen. Het eerste halfje kwam van Johan op 8 na een degelijk pot, maar hij had de stelling in de tijdnoodfase niet goed ingeschat: met een beetje meer inzicht was het ook nog te winnen geweest. Achteraf een duur inschattingsfoutje.
Op de resterende borden zag het er na de tijdcontrole alles bij elkaar niet zo hoopvol uit. Henk stond drie pionnen voor tegen de nummer 1 van Assen en zou toch moeten kunnen winnen. René speelde een schitterende aanvalspartij met wit tegen een Pirc, waarin hij al heel snel een witte pion op f7 had staan en bijna vanaf het begin een paard op g5 en prise. Ook deze partij zag er hoopvol uit. Cees stond een pion achter en bovendien vreselijk onder druk. Weinig hoop op ook maar iets in deze partij. Jasper stond gelijk in een pionneneindspel met ongelijke lopers, dus daar was moeilijk meer dan een halfje te verwachten.
René en Henk wisten vervolgens hun partijen te winnen, waardoor we op 2½-3½ kwamen. Cees wist vanuit verloren positie miraculeus een pion terug te winnen en kwam daarmee in een ongeveer gelijke stelling uit, maar met genoeg aanknopingspunten om lekker de zaak uit te melken. Bovendien had zijn tegenstander nog maar twee minuten voor de gehele partij en Cees nog zo'n 30 minuten. Zijn tegenstander bood remise aan en tot ieders stomme verbazing nam Cees het aan! Ik was woest en het team verbijsterd, want daarmee gaf hij de laatste strohalm op een punt uit handen en verloren we de wedstrijd. Hij had hoe dan ook door moeten spelen en zijn tegenstander door de vlag moeten jagen. Dit weggegeven punt kan ons nog duur komen te staan in de laatste wedstrijd.
Jasper had nog een pion gewonnen in zijn partij, maar het was en bleef remise. Daarmee verloren we alweer met 4½-3½, en bleef ik alweer met een kater achter. Dit hadden we tegen koploper SISSA ook al meegemaakt, toen Wietze een geforceerde remisevariant liet lopen en vervolgens verloor.
Het totaaloverzicht:
Accres Apeldoorn 3 - Assen 3½ - 4½ 1.Nijdam,W.(Wietze) - Maris,I.(Ivo) 0 - 1 2.Eleveld,H.R.(Henk) - Rietveld,R.(Renze) 1 - 0 3.Bohemen van,C.(Cees) - Tromp,P.(Pieter) ½ - ½ 4.Nijland,R.(René) - Dijkstra,M.(Maarten) 1 - 0 5.Weenink,W.A.(Anton) - Hommes,E.(Elmar) 0 - 1 6.Zwirs,J.B.(Jasper) - Boer den,P.M.(Paul) ½ - ½ 7.Pihlajamaa,R.M.(Remco) - Werff van der,F.(Frank) 0 - 1 8.Engelen,J.H.H.M.(Johan)- Velzen van,M.(Martin) ½ - ½
zondag 11 maart 2012
Uitslagen ronde 7
- Accres Apeldoorn 1 – SO Rotterdam: 4,5–5,5
- Accres Apeldoorn 2 – Caïssa 2: 3,5–4,5
- Accres Apeldoorn 3 – Assen: 3,5–4,5
vrijdag 2 maart 2012
Geflatteerde 3½–½ overwinning
Stefan Kuipers
Door de onhandige planning van de KNSB kostte het behoorlijk wat moeite om een geschikte datum te vinden en überhaupt een team te formeren. Uiteindelijk werd het 20 januari en kwamen we met een gelegenheidsteam voor de dag. De comeback van Freddie en Marcel in het bekerteam was een feit en van het vaste basisteam waren Armen en ik ook nog overgebleven.
Amersfoort kon ook hun sterkste team niet opstellen, waarbij het gemis van Matthew Sadler natuurlijk een flink domper was. Maar ook zonder Sadler beloofde het een spannende wedstrijd te worden.
Op het eerste bord speelde ik met wit tegen Dimitri van Leent. Vanuit het Scandinavisch kwam ik in een prettige stelling met wat ruimtevoordeel terecht. Vervolgens besloot Dimitri de stelling open te gooien om zijn laatste stukken te ontwikkelen, maar dat veroorzaakte een boel verzwakkingen. In een lastige maar zeker niet kansloze stelling produceerde hij vervolgens een paar slechte zetten, waardoor ik via wat tactiek een einde aan de partij kon maken.
Op het tweede bord speelde Armen met zwart tegen Bram van den Berg. Armen kwam meteen al heel slecht uit de opening. Vervolgens had Bram wat gemist in zijn berekening waardoor hij Armen nog niet meteen mat kreeg. Maar hij stond inmiddels al materiaal voor en had nog steeds een erg goede stelling. Om nog steeds mysterieuze redenen heeft hij het nooit af kunnen maken. Armen wist zichzelf ternauwernood in leven te houden en zelfs nog een beter eindspel te bereiken. Toen het team eenmaal verloren had, vond Bram het in het eindspel wel welletjes en gaf de voorkeur aan de bar boven een onprettige uitvluggerfase.
Op het derde bord speelde Marcel met wit tegen Peter Reedijk. In de Chinese draak kwam Marcel al snel op onbekend terrein. Toen zijn tegenstander ook wat onnauwkeurigheden beging leek het erop dat hij er vernietigend uit zou komen, maar niets bleek minder waar. Zijn aanval liep vast en hij werd in rap tempo teruggedwongen door de zware zwarte stukken. Maar met elke pion die er geruild werd kwam de remise meer in zicht en met alleen nog de dame, enkele pionnen en twee open koningen was eeuwig schaak snel gevonden.
Op het vierde bord speelde Freddie met zwart tegen teamcaptain Jeroen Bugel, die het meeste werk eigenlijk al in de voorbereiding had zitten, want ik heb zelden zoveel mails over en weer zien gaan om alleen maar een datum te vinden. Er stond al snel een anti-Siciliaan op het bord waarin Freddie schaamteloos al zijn pionnen naar voren gooide. Wit leek wat overdonderd en kreeg zijn stukken niet meer op de juiste plaats. Toen de b-lijn geopend werd kwamen de zwarte stukken razendsnel de witte stelling binnen. De tactische complicaties waren nog heel tricky, maar Freddie hield het hoofd koel en wist alle tactiek in zijn voordeel om te zetten.
Het resultaat: een geflatteerde 3½–½ overwinning voor Accres Apeldoorn. Een bedankje aan Amersfoort voor de goede gastvrijheid en de gedane moeite voor het vinden van een datum. Jammer dat we beiden concessies moesten doen voor het formeren van een team. Wie weet kan Amersfoort in de competitie nog zijn sportieve revanche halen.
Amersfoort kon ook hun sterkste team niet opstellen, waarbij het gemis van Matthew Sadler natuurlijk een flink domper was. Maar ook zonder Sadler beloofde het een spannende wedstrijd te worden.
Op het eerste bord speelde ik met wit tegen Dimitri van Leent. Vanuit het Scandinavisch kwam ik in een prettige stelling met wat ruimtevoordeel terecht. Vervolgens besloot Dimitri de stelling open te gooien om zijn laatste stukken te ontwikkelen, maar dat veroorzaakte een boel verzwakkingen. In een lastige maar zeker niet kansloze stelling produceerde hij vervolgens een paar slechte zetten, waardoor ik via wat tactiek een einde aan de partij kon maken.
Op het tweede bord speelde Armen met zwart tegen Bram van den Berg. Armen kwam meteen al heel slecht uit de opening. Vervolgens had Bram wat gemist in zijn berekening waardoor hij Armen nog niet meteen mat kreeg. Maar hij stond inmiddels al materiaal voor en had nog steeds een erg goede stelling. Om nog steeds mysterieuze redenen heeft hij het nooit af kunnen maken. Armen wist zichzelf ternauwernood in leven te houden en zelfs nog een beter eindspel te bereiken. Toen het team eenmaal verloren had, vond Bram het in het eindspel wel welletjes en gaf de voorkeur aan de bar boven een onprettige uitvluggerfase.
Op het derde bord speelde Marcel met wit tegen Peter Reedijk. In de Chinese draak kwam Marcel al snel op onbekend terrein. Toen zijn tegenstander ook wat onnauwkeurigheden beging leek het erop dat hij er vernietigend uit zou komen, maar niets bleek minder waar. Zijn aanval liep vast en hij werd in rap tempo teruggedwongen door de zware zwarte stukken. Maar met elke pion die er geruild werd kwam de remise meer in zicht en met alleen nog de dame, enkele pionnen en twee open koningen was eeuwig schaak snel gevonden.
Op het vierde bord speelde Freddie met zwart tegen teamcaptain Jeroen Bugel, die het meeste werk eigenlijk al in de voorbereiding had zitten, want ik heb zelden zoveel mails over en weer zien gaan om alleen maar een datum te vinden. Er stond al snel een anti-Siciliaan op het bord waarin Freddie schaamteloos al zijn pionnen naar voren gooide. Wit leek wat overdonderd en kreeg zijn stukken niet meer op de juiste plaats. Toen de b-lijn geopend werd kwamen de zwarte stukken razendsnel de witte stelling binnen. De tactische complicaties waren nog heel tricky, maar Freddie hield het hoofd koel en wist alle tactiek in zijn voordeel om te zetten.
Het resultaat: een geflatteerde 3½–½ overwinning voor Accres Apeldoorn. Een bedankje aan Amersfoort voor de goede gastvrijheid en de gedane moeite voor het vinden van een datum. Jammer dat we beiden concessies moesten doen voor het formeren van een team. Wie weet kan Amersfoort in de competitie nog zijn sportieve revanche halen.
Abonneren op:
Posts (Atom)