Gratis voorsprong behouden

Armen Hachijan

Op zaterdag 17 december stond alweer de vierde ronde van de KNSB-competitie op het programma. Accres Apeldoorn nam het op tegen Voerendaal, dat gedeeld eerste stond samen met de tot nu toe erg verrassend presterende Stukkenjagers. Het was een lange reis naar Voerendaal van maar liefst twee en een half uur. Bovendien was de wedstrijd met een uur vervroegd en dus moesten we er vroeg uit.

Doordat Voerendaal niet genoeg spelers kon regelen voor de wedstrijd, moest er een bord opengelaten worden en dat werd uiteraard bord 1. Hierdoor was Merijn dus voor niets uit Duitsland gekomen op deze vroege ochtend. Maar goed, een punt is een punt en dus stonden we 1-0 voor voordat de wedstrijd überhaupt begon. Merijn had tijdens de wedstrijden wel een leuke bezigheid gevonden. Hij deed namelijk een live wedstrijdverslag op Facebook, wat erg leuk was voor de mensen die geïnteresseerd waren in de wedstrijd.

Op bord 2 besloot Roeland Pruijssers met zwart af te wijken van zijn geliefde Konings-Indisch en deed 1..f5. Hij koos de Stonewall opstelling van de Hollandse verdediging, wat erg solide is. Wit had een klein voordeeltje in de opening, maar na een onnauwkeurigheid was het meteen gelijk en werd de vrede getekend.

Ilja Zaragatski speelde een solide partij tegen Mihael Saltaev en besloot om na twintig zetten eeuwig schaak te houden. Op het vierde bord speelde onze matchwinner Sebastian Siebrecht tegen Christian Braun. Hij overspeelde zijn tegenstander met zwart vanaf de opening tot het vroege middenspel. Toen kreeg zijn tegenstander kansen in de partij, maar uiteindelijk trok Sebastian aan het langste eind en haalde het punt binnen.

Op het vijfde bord speelde Sjef Rijnaarts een solide partij tegen Andrei Orlov. Na achttien zetten werd de vrede getekend. Echter de zet nadat Orlov remise aanbood, was een grote blunder volgens de computer. De weerlegging is echter moeilijk te vinden en bovendien moet je het nog zien af te maken. Sjef koos terecht voor de remise, want hoe vaak krijg je nou een remise aangeboden van een grootmeester?

Stefan Kuipers speelde met zwart remise tegen Christov Sielecki. Sielecki had een miniem voordeel uit de opening gehaald, maar door nauwkeurig spel van Stefan hield hij het remise. Op het zevende bord speelde maakten Alexander Kabatianski en Daniel Hausrath geen fouten en daardoor werd de vrede getekend na achttien zetten. Arthur van de Oudeweetering speelde een goede partij tegen Tom Bus op het achtste bord en remise was gezien het speelbeeld de meest voor de hand liggende uitslag. In tijdnood ging het echter mis voor Arthur, waardoor hij de strijd moest opgeven. Tegen Thomas Trella had Armen Hachijan evenmin een gelukkige partij. Hij speelde erg ongeduldig, waar zijn tegenstander goed van profiteerde. Op bord 10 speelde Nico Zwirs een sterke partij tegen Holger Heimsoth in het Konings-Indisch en kon daardoor al vrij vroeg in de match het punt bijschrijven.

Al met al een goede overwinning van Accres Apeldoorn. Het team staat nu vierde, maar aangezien de verschillen in de competitie erg klein zijn kan er nog van alles gebeuren.

Voerendaal – Accres Apeldoorn:   4½ – 5½

Zie ook:

• Partijen
• Stand & uitslagen

Keiharde revanche

Henk Vinkes

De wedstrijd die het tweede team speelde in de vierde ronde tegen ZSC-Saende had voor ons een dubbele betekenis. We moesten de smadelijke nederlaag eerder dat jaar recht zetten, maar de gedachten gingen vooral uit naar het plotselinge overlijden van medeclublid Robert Verkruissen. Ter ere van hem zou het mooi zijn een gedegen overwinning neer te zetten. Erik Smit had copiloot dienst en liet het vervoer deze keer over aan Nikolai Kabanof. Die hebben we de snelweg op zien draaien en daarna was hij met de Bulgaarse Westerzon verdwenen, alleen nam hij in Zaandam de verkeerde afslag waardoor hij toch nog later aankwam.

Door een nogal rommelige organisatie duurde het even voordat er begonnen kon worden met schaken, pas om ongeveer kwart over een werden de eerste zetten gedaan. Toch misschien een iets strakker schema aanhouden want dit was niet ideaal als je als team ruimschoots op tijd aanwezig bent en dan toch nog zo lang moet wachten.

Zoals wel vaker gebeurt, zijn de eerste berichten die je na verloop van tijd van de borden krijgt niet echt positief, deze wedstrijd was daar geen uitzondering op. Marcel heeft niet meer dan een gelijke stelling, en Thomas staat niet echt fijn en Martin heeft het al moeilijk, etc. etc. Het duurde dan ook vrij lang voordat er iets tekening in de strijd kwam.

Zoals bijna elke wedstrijd tot nu toe was het Harrie de het bal opende. Zoals al eerder gememoreerd liet ook hij weten dat er niet veel in de stelling zat. En dat klopte ook want alles wees op een aanstaande remise. Alle torens en dames waren geruild en aan weerskanten drie lichtere stukken stond niets een remise in de weg. Je denkt dat het dan vanzelf wel remise wordt, maar moet je toch de juiste zetten blijven doen. En zelfs de kleinste fout kan desastreuze gevolgen hebben. En dat is wat er gebeurde in deze partij. Net die ene verkeerde zet (Ld3) liet de partij helemaal in het voordeel van Harrie kantelen, het winnen van twee pionnen bracht ons op voorsprong.

Omdat er de mogelijkheid was (is) dat Marcel Boel een Meester-resultaat zou kunnen scoren, hadden we hem aan het eerste bord gezet. In de veronderstelling dat Hans Klarenbeek (IM) daar ook plaats zou nemen. Maar dat was niet het geval, teamleider Eric Bark nam daaraan plaats omdat, zoals later bleek, Klarenbeek niet meer actief schaakt voor zijn club. Tja, dat is wel een beetje balen als je je daar op hebt ingesteld, en dan moet je er toch maar het beste van maken. Maar de partij was de stugheid zelve, er was geen doorkomen aan en net als bij Harrie zou het wel spoedig remise worden. En toen opeens: BOEM! Ai, dat is pijnlijk, Eric Bark deed een toren in de aanbieding en die nam Marcel maar al te graag in ontvangst. En zo waren twee partijen waar niet zo veel van verwacht werd in ons voordeel beslist. Dat is een lekker begin.

Ook voor Erik Smit werd het toch wel eens tijd dat de puntenmachine op gang zou komen. Na twee remises en een pijnlijke nederlaag was de score tot nu toe negatief. Maar gelukkig had hij Jan Abcouwer uitgezocht om daar iets aan te doen. In een Nimzo-Indische partij bezorgde hij zichzelf al vlot een prettige stelling en daarbij de stukken van wit terug te dringen in de eigen gelederen. En dan is het wel makkelijk spelen als je goede zetten voor het uitzoeken hebt. Na 24 zetten staan de meeste witte stukken weer op de onderste rij, dat zou toch niet moeten. Erik wint een pion en walst daarna de witte stelling volkomen plat, een blunder op het eind doet niets meer af aan het uiteindelijke resultaat. Zonder dat Zaandam tegen kan scoren staan we op 3-0 voor!

Freddie van der Elburg had er de laatste partijen meer vertrouwen in om met zwart te spelen dan met wit, het repertoire was iets breder dan het witte. Dus kwam er een standaard Hollandsche partij op het bord (Leningrad variant), inderdaad een voor hem vertrouwde opening. Toch was de tegenstander dit keer niet van plan om Freddie nog meer vertrouwen te geven. Yuri Eijk speelde (verdedigde) zeer degelijk en vond vrij eenvoudig de juiste zetten. Er werd verder niet over gediscussieerd dat de partij pot-remise was.

Maarten maakte er ook dit keer weer een feest van in zijn partij tegen Edwin Woudt. De Spaanse opening had weinig voordeel aan een van beide opponenten gebracht en het was wachten totdat er iemand te positieve zetten zou doen. In het middenspel wist Maarten iets meer los te komen dan Woudt. Toch lette Maarten even niet op en kon zwart inslaan op h3 in de hoop er voordeel uit te halen, een pion was opeens weg... Zijn geluk was dat de zwarte stelling al redelijk was verbouwd en daar kon hij nu hopelijk de vruchten van gaan plukken. Zijn voordeel was dat de zwarte koning behoorlijk onveilig stond en dus hield hij de dames op het bord. Het duurde ook niet lang dat zwart niet meer wijs werd uit de wirwar van zetten die hem moesten verdedigen. En zo stonden we al voor half zes op winst: 4½ punt in de pocket!

Het volgende punt werd overhandigd door Nikolai Kabanof die Pieter Baltus een gevoelige nederlaag toebracht. In het begin was de stelling nog wel gelijk maar nadat de opening als het ware was afgewerkt, balanceerde de witte stelling op het randje van de afgrond. Het zullen hoogstwaarschijnlijk allemaal logische zetten geweest zijn maar de kleinste fout zou fataal voor wit zijn. Daar stond tegenover dat Nikolai vrijuit kon spelen. In de tijdnoodfase kwam de partij in de beslissende fase, en dan is het altijd moeilijk om de juiste zet te vinden. De fout werd door Baltus gemaakt die zijn loper moest inruilen tegen een pion. Dat verschil in materiaal was genoeg voor Kabanof om te winnen. Een puike partij!

In het vorige seizoen toen we ook tegen ZSC-Saende moesten spelen mocht Martin van Dommelen het opnemen tegen Hans Galjé en werd zo ongeveer verpletterd. Geen leuk herinnering om aan terug te denken, en dan helemaal als je nu weer tegenover hem zit. Maar Martin was in een vrijgevige bui vandaag. Nu is het wel zo dat het Wolga-gambiet er bekend om staat dat je pion(nen) achter staat, maar de theorie die Martin er op na hield zal niet zo gauw navolging krijgen. Als in zijn slechtste jeugdjaren werd zijn stelling compleet verbouwd een hopeloze gatenkaas. Hans Galje maakte er dankbaar gebruik van en kon zelfs zijn dame omruilen tegen een paar stukken. Martin kon niets beginnen tegen alle dreigingen en deed zichzelf dan maar een plezier door de partij op te geven. Nu maar hopen dat hij Galje een volgende niet meer tegenkomt wat dan doet hij weer van alles in de aanbieding.

Dat Thomas de zesde winstpartij van de dag binnenhaalde mag op zich verwonderlijk genoemd worden, want eigenlijk had hij niet meer dan remise verdiend en dat zou zelfs al teveel geweest zijn. Nou ok, hij had in het middenspel een twee stukken tegen een toren kunnen ruilen en daarna een dodelijke aanval gehad hebben. Zijn voordeel of misschien ook wel nadeel was dat hij vlotter speelde dan Dennis Rosegg die toch wel in tijdnood kwam. En in die tijdnood bleek Thomas net iets handiger te zijn, want hij kwam er uit met een pion voorsprong in een dame-eindspel, dus dat zou nog wel even kunnen duren. Maar het leek sneller te gaan dan verwacht mede omdat hij snel speelde en dat bracht zijn tegenstander wederom in de problemen omdat je er geen tijd meer bij krijgt. Dus had hij geen tijd genoeg om de onnauwkeurigheden van Thomas af te straffen want die mogelijkheid had hij wel degelijk. Toen Thomas een tweede dame er bij had gaf Dennis nog wel een paar wraakschaakjes, maar het was duidelijk dat de strijd gestreden was.

We hadden de nederlaag van het vorige seizoen volledig uitgewist en claimden daarmee volgens sommige clubleden het Herfstkampioenschap. Waar het toe moet leiden is kijken in een Glazen Bol. Het ziet er goed uit mede omdat de concurrentie elke keer weer punten laat liggen. Maar tegen die teams die dat doen moeten wij nog aantreden en reken maar dat ze gemotiveerd zijn om fouten af te straffen. Maar voorlopig nemen ze ons deze koppositie even niet meer af. Ze moeten eerst de achterstand wegwerken en dan nog proberen er voorbij te komen, ook wij zijn uiteraard volop gemotiveerd om onze huid duur te verkopen.

ZSC-Saende          0  0  0  ½  0  1  0  0  1½  
Accres Apeldoorn 2  1  1  1  ½  1  0  1  1  6½ 

Partijen in pgn

Zie ook Stand & uitslagen

In memoriam: Robert Verkruissen

In memoriam van de Arnhemse Schaakvereniging (pdf)

Nederlaag tegen landskampioen

Rien Bos

Op 26 november 2011 speelde Accres Apeldoorn thuis tegen HSG uit Hilversum. HSG is al een aantal jaren achter elkaar landskampioen. Wat voornamelijk te danken is aan de royale sponsoring die de club werd toebedeeld en hun in staat stelde zo’n beetje alle sterke Nederlandse grootmeesters in te huren. Zo maakten in het verleden onder anderen Van Wely, Smeets, L’ Ami, Stellwagen en Nijboer deel uit van het HSG-team. Een aantal van hen is vertrokken naar andere geldschieters, waardoor HSG aanzienlijk verzwakt aan de Meesterklasse-competitie is begonnen (0 uit 2). Dat ze nog wel wat over hebben aan sterke GM’s bleek wel tegen Accres Apeldoorn.

De Hilversummers hebben punten nodig en kwamen dan ook sterk op met Chuchelov op 1, Seirawan op 2 en Nicolic op 3. De Apeldoorners streden dapper en enige tijd leek een gelijkspel wel tot de mogelijkheden te behoren. Maar nadat Sebastian Siebrecht er was afgezet door Pedrag Nicolic, Stefan Kuipers er niet aan te pas kwam tegen Robin van Kampen en Armen Hachijan voor de bijl ging tegen Kees Nagtegaal, begon het er beroerd uit te zien. Alexander Kabatianski had niet veel in te brengen tegen Henk Vedder, waarmee de vierde nul voor de Apeldoorners op het scorebord terecht kwam.

Slecht was het overigens ook weer allemaal niet wat de Apeldoorners op het bord brachten. Tegenover deze nullen stond een fraaie overwinning van onze eerste Apeldoornse grootmeester Roeland Pruijssers op de oude GM Yasser Seirawan en invaller en voormalig meesterklassespeler Lucien van Beek vluggerde Wim van der Wijk in tijdnood van het bord.

Zowel Sjef Rijnaarts als Nico Zwirs kwamen in een remisestelling terecht, maar speelden lang door op zoek naar dat halve puntje meer. Hulde aan de beide vechters, maar meer zat er helaas niet in. Ilja Zaragatski hield met zwart op 1 Vladimir Chuchelov netjes op remise en ook voor Arthur van de Oudeweetering zat er niet meer in tegen Jop Delemarre.

Accres Apeldoorn      2356 HSG                   2375 4-6
IM Ilja Zaragatski    2478 GM Vladimir Chuchelov 2540 ½-½
IM Roeland Pruijssers 2487 GM Yasser Seirawan    2658 1-0
GM Seb. Siebrecht     2473 GM Predrag Nikolic    2645 0-1
FM Stefan Kuipers     2396 GM Robin van Kampen   2558 0-1
IM Alex. Kabatianski  2415 Henk Vedder           2367 0-1
IM A. vd O'weetering  2333 IM Jop Delemarre      2415 ½-½
FM Sjef Rijnaarts     2286 John Markus           2165 ½-½
Nico Zwirs            2173 Jorgen Henseler       2063 ½-½
Armen Hachijan        2187 Kees Nagtegaal        2197 0-1
IM Lucien van Beek    2333 Wim van der Wijk      2141 1-0

't Andere verslag (op schaaksite.nl)

The Return of the Thomas

Henk Vinkes

The Return of the Thomas, die iets te lang in zijn boek las, die ook nog een ketting naar de gallemiezen zag gaan, en de verdwijnende notatieformulieren die ook nog eens weer moeilijk te lezen bleken te zijn.

26 november ontvingen we thuis het team van Oud Zuylen dat was gepromoveerd uit de 3e klasse en gelijk in de eerste ronde zichzelf op de kaart zette door een overwinning op de Westlandse Schaakcombinatie. Zeker een opsteker als je nieuwkomer bent op dit 'niveau', maar dan moet je daarna wel proberen dat vast te houden. Die hoop werd in de tweede ronde al weer tenietgedaan door LSG en nu stonden wij ze op te wachten. Koploper en gemotiveerd tot op het bot en hongerig naar een volgende overwinning.

Na twee ronden afwezig en/of verhinderd te zijn geweest hadden we nu dan eindelijk de beschikking over Thomas die ik dan ook gelijk maar aan het eerste bord neerzette. Maar die eerste die klaar was met zijn partij was Harrie de Bie. Na een uurtje werd de vrede gesloten. Een zetherhaling in een stelling waar niet veel aan de hand was, en er ook niet veel zou gaan gebeuren. Harrie had al twee keer een vol punt gescoord en dus mag je niet klagen als hij een vlotte remise neerzet.

Daarna was het de beurt aan Erik Smit om zijn partijtje af te leveren bij het scorebord. Al gebeurde er hier iets meer op het bord dan bij Harrie, niets leek er op dat de vlammen uit het bord zouden komen. In het middenspel werden alle lichte stukken via de nodige schermutselingen afgeruild, maar het bleef bij het afsteken van een lucifer. Toen daarna de zware stukken op het bord bleven, werd ook hier de vredespijp aangestoken.

Het leek erop dat eerst de stevige bodem neergezet moest worden om van daaruit vol in de aanval te gaan. Want ook Freddie van der Elburg zette een degelijk en klein potje neer. Hollandse opening en voor je het doorhad was de remise een feit. De basis om vol uit te halen was gelegd en nu kon de rest van het team dat gaan invullen.

De eerste die daaraan voldeed was Marcel Boel. Wilbert Surewaard bediende zich van de Bird-verdediging in het Spaans, 3… Pd4. Pionnen op a5 en h5, een loper op c5, een dame richting de koningsvleugel, het zag er allemaal dreigend uit maar het werd door Marcel koeltjes geneutraliseerd. Toch kwam na zo’n twintig zetten de zwarte dame in ruimtegebrek en dat moest opgelost worden. Een loper op de damevleugel stond er ook wat verloren bij maar die werd uit zijn lijden verlost, omdat Marcel daarvan kon profiteren met medeneming van een paar pionnen. Daarna ging het snel bergafwaarts, binnen vijf zetten was het pleit beslecht en het eerste volle punt binnen.

Martin van Dommelen was zo fanatiek gemotiveerd dat hij als eerste aan het bord plaats wilde nemen, helemaal uit Utrecht naar Apeldoorn gefietst, door weer en tegenwind. Ik kan er allerlei superlatieven op los laten maar het simpele feit was dat hij bijna als laatste binnenkwam. Martin wat was er toch aan de hand? Een gebroken ketting bleek de boosdoener te zijn en vanaf Hoevelaken heeft hij moeten lopen, had maar gebeld en we hadden je opgehaald ;-) Ondanks de tegenslag had hij wel zin om zijn potje te schaken, en niet lang nadat Marcel had gewonnen leverde hij ook een punt aan. Toch liet zich dat in eerste instantie niet zo aanzien. In het middenspel zijn er de nodige verwikkelingen waarbij het net zo goed de verkeerde kant op had kunnen gaan. Op het bord ziet het er allemaal mooi uit met paarden en lopers die over het hele bord verspreid vol in de strijd staan. Na de 25e zet Dd3 staat hij zelfs twee stukken achter, wat hooguit remise op had moeten leveren, ware het niet dat Wout van Veen de enige zet vindt die hem verlies oplevert. Die kans laat Martin zich niet ontgaan en daarna is het snel voorbij.

Dan hebben we de tijdcontrole gehad en ziet het er bij de overige partijen ook goed voor ons uit. Een volgende overwinning is alleen maar een kwestie van tijd. Intussen klampt de teamleider Jo Drijver mij aan omdat alle notatieformulieren van zijn spelers door de wedstrijdleider van de andere wedstrijd(!) in beslag genomen worden. Raar, want wat moet die ermee. Ja, voor als er conflicten mochten zijn, nou die zijn er niet: dus hier met die papierkes. Hij krijgt ze later wel terug... voor zijn verslag.

Thomas speelde dan eindelijk zijn eerste partij voor het tweede team en deed dat met verve. Een voordeel bleek dat Dick Floor zich erop had voorbereid dat hij tegen Erik Smit zou spelen en niet tegen Thomas Beerdsen. Is dat een voordeel? Misschien, want opeens zit er een kleiner mannetje tegenover je dan je had verwacht en verdomd, hij kan nog schaken ook! Daar kwam hij snel achter: op de zestiende zet wordt hem eenvoudig een pion ontfutseld die hij nooit meer terugziet. Op een simpele manier behoudt hij het voordeel van die pion, maar of het genoeg is voor de winst? Er wordt afgewikkeld naar een toreneindspel dat bij normaal spel tot remise moet leiden. Maar Thomas blijft net zo lang melken totdat Dick een fout maakt (53.Kf5). Maar niet snel daarna doet Thomas het zelf ook verkeerd en lijkt de winst weer uit handen te geven, te snel spelen? In ieder geval maakt Dick Floor de laatste beslissende fout waardoor Thomas keurig het toren tegen paard eindspel in zijn voordeel beslist. Niet foutloos maar wel leuk om te zien. Daarmee is de overwinning een feit met nog twee partijen te gaan.

Dan Maarten Beekhuis, hij speelde een lange partij en bleef maar proberen de stugge verdediging van Huib Olij te doorbreken. Dan stond Maarten weer beter, dan was de stelling weer gelijk, dus remise zou een terechte uitslag zijn waar Maarten tevreden mee zou zijn geweest. Toch waren zijn stukken actiever dan de witte, die meer bezig waren met een verdediging opbouwen. Dat zou toch een keer mis moeten gaan, zou je denken. Volkomen murw gespeeld maakt Huib Olij dan toch een fout waar Maarten direct gebruik van maakt. Zijn analyse verduidelijkt de gedachten en belevenissen tijdens de partij.

Nikolai zat lekker thuis een boek te lezen en dat was zo interessant dat hij de hele wereld om zich heen vergat. Ook dat hij een potje moest schaken voor zijn tweede team. Leuk hoor, teamleider in stress, teamgenoten in paniek en Nicolai las nog maar een pagina. Wat was er toch dat vandaag nog meer moest gebeuren hmmm, nou nog maar een pagina lezen, mooi boek trouwens. Tja, geen schaakboek, maar wel leuk… schaakboek?! Oh ja, ik moest vandaag schaken, oeps. Ongeveer een kwartier te laat schuift Nikolai aan het zesde bord, om er voorlopig niet meer weg te gaan. Er kwam een ingewikkelde stelling op het bord die op beide fronten gevoerd werd. Maar voor degene die de zetten moest invoeren (moi, ze Keptain) was het even niet meer te volgen omdat de notatie in een soort Angelsaksische Balkan-achtige algebra was genoteerd. Nikolai moest te hulp schieten maar ook die was het even kwijt, tegenstander ingeschakeld en anderhalve week later had ik het juiste beeld weer van de partij. Eh ja, een zet vergeten te noteren. Maar toen dat duidelijk was, kon je goed volgen dat Nikolai de hele partij alles onder controle had, en zijn voordeel almaar verder uitbreidde. Hij won een stuk en dan speelt het sowieso al makkelijker. Met de weinige stukken die er op het bord staan, weet hij het toch netjes uit te spelen.

Al met al een harde overwinning op Oud Zuylen, maar misschien geeft dat ook de verhoudingen weer in deze klasse met deze teams. Na afloop werd er gelijk euforisch geroepen dat het kampioenschap eraan kwam, maar daarvoor is het nog iets te vroeg. Nog zes matches te gaan, en de sterkere teams staan ons nog te wachten. Hoewel, wij zijn er klaar voor om ze aan te pakken!

Accres Apeldoorn 2 – Oud Zuylen:   6½ – 1½

Partijen in pgn

Zie ook Stand & uitslagen

G-spot van Erik en 'Hebben jullie nog even?'

Henk Vinkes

Tweede ronde tegen AAS, de afgesplitste versie van de schaakclubs in Aalsmeer. De bijbehorende trefwoorden voor deze wedstrijd zijn: Aalsmeer, parkeren, zeeslang, g-spot, in willekeurige volgorde.

Onder de rook van Schiphol mochten we aantreden in het altijd supergezellige met draaiorgels bezaaide Aalsmeer. Maar om er te komen moest er eerst gezocht worden naar een fatsoenlijke parkeerplaats. Midden in het dorp was de speelgelegenheid in een klein zaaltje in een van de plaatselijke kerken. Maar omdat alles in de buurt in een parkeerzone lag moest de auto op te grote loopafstand neergezet worden. Fijn als je daar van te voren van op de hoogte wordt gebracht. De sportiviteit was wel dat de wedstrijd iets later begon, waarvoor dank.

Met Tom Meurs in de gelederen werd het draaiorgel nog eens extra aangezwengeld om er de moed in te houden. Of het voor hem inspirerend was weet ik niet, maar hij kende het hele oeuvre uit zijn hoofd. Misschien een misgelopen carrière ;-) Het zou trouwens voor de een een korte middag worden en voor de ander een zeer lange.

De korte middag was voorbehouden aan Harrie de Bie, die na twee uur de stukken in de doos deponeerde en daarna het middagleven van Aalsmeer onder de loep nam. Het duurde niet erg lang voordat zijn tegenstander De Groot een beslissende fout maakte. Daarvoor had hij Harrie al de gelegenheid gegeven zijn stukken mooi neer te zetten, en dat hoef je hem geen twee keer te zeggen: ready for the kill. Op de 14e zet komt de opstaat e4-e5 en vanaf daar gaat het van kwaad tot erger. Loper erbij, paard er achteraan, schaakje op f6, dame op f6, de andere loper die ook nog mee mag doen, het is feest alom. Dan maar beter opgeven, want dit is niet leuk om te spelen. En zo staan we om 15.00 uur al op voorsprong.

Martin van Dommelen had beter zijn wandelschoenen mee kunnen nemen want zijn tegenstander denkt veel en lang na over... de juiste zetten? Die vindt hij ook wel en weet een betere stelling op te bouwen. Maar ja, dat heeft dus veel tijd gekost en die had hij tegen het einde van de partij kunnen gebruiken. Want dan ga je fouten maken, daar kon je op wachten. Hij vergeet zijn paard in veiligheid te brengen en dat beslist min of meer gelijk de partij. Om 16.00 uur staat het 0-2 voor ons.

Tom is dan al behoorlijk in de problemen gekomen, waarschijnlijk is toch het verkeerde draaiorgeldeuntje in zijn hoofd blijven zitten. Hopend op een spetterende aanval offert hij een pion, maar die ziet hij nooit meer terug. Ad van den Berg weet alle moeizame pogingen van Tom om terug te vechten vakkundig om zeep te helpen. Het was geen Meurs-dag.

De Chessbase-database geeft aan dat de opening die Erik Smit tegen Albert-Jan Keessen speelt het Blumenfeld-gambiet heet. Prachtige naam, en het zal wel een rijke geschiedenis hebben, maar dat Erik op een zeer pijnlijke plek geraakt zou worden had hij van te voren niet gehoopt. Midden in op de G-spot wordt hij vol geraakt en dat komt hard aan, je zag hem gewoon ineenkrimpen... Ai. De prachtige zet 21... Lg3 velt het oordeel voor die dag over de aspiraties van Erik. In tijdnood zijn er nog de nodige schermutselingen om nog iets te proberen, maar Keessen haalt de winst binnen. En zo is de voorsprong weer weg.

Misschien getergd door de nederlaag in de eerste ronde wilde Freddie iets goedmaken. Siciliaans, Taimanov, het zal wel de nodige zetten theorie zijn geweest en lange tijd gaat het gelijk op. Maar dan toch weet Freddie de partij langzaam naar zich toe te trekken. Ook omdat bij Jeffrey van Vliet de seconden weg beginnen te tikken. Via de c-lijn brengt Freddie zijn stukken langs om mee te doen in de aanval. Omdat de meeste witte stukken op de koningsvleugel hun tijd staan te verdoen, kan hij op de damevleugel zijn gang gaan. We staan weer op voorsprong en omdat Maarten goed staat, Nikolai uiteraard 'gewonnen' staat en Marcel probeert te overleven ziet het er goed uit wat betreft deze wedstrijd.

Nikolai stond gewonnen, tenminste dat zei hij zelf twee seconden nadat de partij remise was gegeven. Ik gebruik dan Chessbase en een engine om dat te checken, maar die kon mij toch echt niet vertellen op welk moment dat het geval moet zijn geweest. Het oordeel was juist andersom en dj Kabanof stond zoveel verloren als je maar verloren kunt staan. Als Jasper van Eijk daar geen gebruik van weet te maken is dat jammer voor hem, maar wel fijn voor ons. Geholpen door de laatste zenuwslopende seconden begaat Jasper een kapitale fout waardoor Nikolai remise veilig weet te stellen. De zet 39. Dxd3 vergooit zijn voordelige stelling compleet en is uiteraard frustrerend. Hij houdt dan nog wel een op het oog mooi lijkende pionnenarmada over, maar die kan niet voorkomen dat Nikolai eenvoudig eeuwig schaak geeft. De overwinning nadert.

Want Maarten heeft een goede stelling op weten te bouwen. Na twintig zetten verovert hij een pion en kan dan gaan denken hoe hij dat voordeel uit weet te breiden. Nu weten we dat Maarten daar vaak lang over kan doen, en zoals altijd de laatste seconden van zijn bedenktijd tergend langzaam zijn zetten doet, maar dan wel weer net op tijd. Toch laat hij in die tijdnood een steekje vallen waardoor het voordeel weg lijkt te vloeien. Maar de spanning is wederzijds en gelukkig in ons voordeel. Maarten verorbert meerdere zwarte pionnen en hoe hij de partij uitspeelt is mooi. Daardoor komen we op 4½ punt waarmee de winst binnen is. Mooi dan, eten en naar huis... oh shit, Marcel zit er ook nog.

'Hebben jullie nog even?' vraagt hij kort na tijdnoodfase met een mijns inziens sarcastische lach. Hij heeft de tijdnood met hangen en wurgen overleefd en wil het eindspel nu uit gaan melken. En dat is misschien niet eens zo’n slecht idee als je tegenover een gefrustreerde tegenstander zit die er vanuit was gegaan dat hij een punt zou scoren. Op zich klopte dat idee ook, alleen de uitvoering die hij daarvoor koos was de verkeerde, want het had een tegenovergestelde uitwerking. De pion voorsprong werd een pion achter, en daar ging Marcel eens lekker voor zitten. Toreneindspelen schijnen de saaiste te zijn en zijn vaak remise. En het duurde en het duurde, en een zetje hier en een zetje daar. Harrie had intussen de lokale snackbar gevonden en de frieten getest voor Vara’s Kassa, een 7½. En Marcel deed weer een torenzet, oh nu een koningswandel... Hey, dat ziet er goed uit, en het voordeel werd groter... en het werd later, Marcel we hebben honger! Het manoeuvreren duurde zo lang dat Marcel zelf ook het overzicht verloor, en het remise moest gaan worden. Maar Paul Schrama was helemaal murw geschaakt en wist de remisecombinatie ook niet meer te vinden, na 107(!) zetten streek hij de vlag.

Was het een verdiende overwinning, ik weet het niet. Als de tegenstander zijn kansen laat liggen en wij die wel pakken is het terecht dat we winnen, of dwing je het af? We staan nu aan kop op bordpunten, dat maakt niet uit, het is plek 1! Met de twee komende wedstrijden kunnen we die positie misschien verstevigen en de concurrentie angst inboezemen. Laten we de kansen pakken die we krijgen!

AAS – Accres Apeldoorn 2:   2½ – 5½

't Andere verslag

Partijen in pgn

Zie ook Stand & uitslagen

In één klap op 1

Afgelopen woensdag (16 nov.) versloeg het Bekerteam van Accres Apeldoorn in een thuiswedstrijd het team van Oud Zuylen met 4-0. Hiermee nam het team van Accres Apeldoorn in één klap bezit van de eerste plaats in poule A. Wegens afwezigheid van Sjef Rijnaarts op het tweede bord, viel Thomas Beerdsen – met succes – in op bord 4, wat meteen een succesvol debuut opleverde.

Stand en persoonlijke resultaten poule A

Enerverend duel in Den Bosch

Rien Bos

Accres Apeldoorn heeft op zaterdag 29 oktober 2011 met 5½ -4½ gewonnen van HMC Calder (Den Bosch). Het werd een enerverend duel en lange tijd was het onduidelijk wat de uitslag zou worden.
De Bosschenaren beschikken over een uitstekende locatie. Sociaal Cultureel Centrum "De Biechten" is een sociaal cultureel centrum waar men in het grand café heerlijk kan genieten van een kopje koffie al dan niet met iets lekkers, waar men welkom is voor een hapje of een drankje, waar men kan genieten van een heerlijke lunch, waar men gezellig kan biljarten, een centrum waar het bij mooi weer heerlijk genieten is op het terras direct gelegen aan het water met een prachtig uitzicht. De Biechten is ook het centrum dat bruist van allerlei activiteiten, cursussen , zangkoren, knutselclubjes, seniorencafé, dammen, biljarten, schaken, jeu de boules, kortom een breed scala aan activiteiten welke door allerlei verenigingen worden georganiseerd. Op het menu van het grand café stonden zowel oma's sudderlapjes met rode kool als opoe's gehaktballen met bloemkool (à € 7,75) en voor een kopje koffie betaal je slechts € 1,25. Kom daar maar eens om tegenwoordig! 

De Apeldoorners reisden vol optimisme af naar Den Bosch. Twee partijen waren reeds vooruitgespeeld. GM Sebastian Siebrecht (FIDE 2470) remiseerde  met wit tegen GM Daniël Fridman (FIDE 2652) en Nico Zwirs (FIDE 2176) won met zwart van FM Jasper Broekmeulen (FIDE 2388), waardoor de Apeldoorners voor aanvang van de wedstrijd al met 1½ -½ voor stonden.
Stefan Kuipers kwam snel tot remise tegen Geert van der Stricht. Beiden voelden er weinig voor in elkaars openingsvarianten terecht te komen, waardoor spoedig zetherhaling op het bord kwam.
Daarna ging het in rap tempo bergafwaarts: Twan Burg, David Miedema en David van Kerkhof wonnen vlot van respectievelijk Alexander Kabatianski, Armen Hachijan en Merijn van Delft.

Ilja Zaragatski en Roeland Pruijssers wonnen echter op virtuoze wijze hun partijen van Benjamin Bok en Jeroen Bosch en toen de partij Niels Ondersteijn – Arthur van de Oudeweetering gelijk eindigde, stond het dus 4½ -4½.

Deze stand was al bij de tijdscontrole bereikt. Alleen Sjef Rijnaarts zat nog volop in de partij tegen Paul Span. Bij de tijdscontrole stond het materieel gelijk, al had Sjef een (iets) betere stelling. Evengoed aan Sjef de eer in ieder geval een halfje en liefst meer binnen te halen. Sjef hield het hoofd koel en schoof zijn opponent bekwaam van het bord, al waren de volle resterende twee speeluren nodig alvorens zijn tegenstander bedroefd henen ging.

Zie ook:

• Partijen
• Stand & uitslagen

Groeten uit Slovenië

Erik Smit

Het eerste team van Accres Apeldoorn heeft deelgenomen aan de Europese Clubkampioenschappen voor schaakteams. Deze werden georganiseerd van 24 september tot en met 2 oktober in Rogaska Slatina, Slovenië. Vorig jaar behaalde het Apeldoornse team een derde plaats in de nationale competitie, waarmee plaatsing voor de Europacup werd afgedwongen. In de zomer werd het team geformeerd met daarin louter Apeldoornse schakers.
De schakers die de strijd met de wereldtop aangingen waren Roeland Pruijssers, Merijn van Delft, Stefan Kuipers, Sjef Rijnaarts, Erik Smit, Tom Meurs en Freddie van der Elburg. Behalve de Apeldoornse inbreng waren ook LSG uit Leiden en Voerendaal aanwezig namens Nederland. Daarnaast was er nog een aantal Nederlanders actief in buitenlandse dienst, waaronder Nederlands kampioen Anish Giri en Loek van Wely.

Bovenste rij v.l.n.r.: Stefan Kuipers, Merijn van Delft, Tom Meurs, Sjef Rijnaarts, Erik Smit;
voorste rij v.l.n.r.: Freddie van der Elburg, Roeland Pruijssers                    (foto: Anish Giri)

Op zaterdag 24 september begon de reis naar Slovenië, om 7.58 uur verzamelden de eerste schakers zich op station Apeldoorn, gedurende de reis naar Schiphol werd het team langzaamaan compleet en Roeland werd als laatste getraceerd bij de incheckbalie. Op Schiphol kwamen we ook LSG Leiden tegen, vergezeld door Anish Giri. Na een voorspoedige vlucht naar Zagreb in Kroatië werden we ter plaatse in een touringcar gedirigeerd die ons naar Rogaska Slatina zou brengen. Even later zagen we ook wereldtoppers als Grischuk, Svidler, Korchnoi, en voormalig dameskampioen Kosteniuk in dezelfde bus plaatsnemen. Na een korte busreis met een langdurige stop aan de Sloveense grens waarbij iedereen lopend de grens over moest, kwamen we om 17.30 uur aan in Rogaska Slatina. Even later konden we inchecken in ons uitstekende hotel Grand Hotel Sava en gelijk gebruikmaken van het avondbuffet. Dezelfde avond stonden de openingsceremonie en de captains meeting nog op het programma. De volgende ochtend werden de laatste formaliteiten geregeld en konden we de spelerspassen ophalen. Kort hierna volgde de indeling waaruit bleek dat Apeldoorn als 30e geplaatst was van de 62 teams, helaas dus niet de gehoopte droomindeling tegen een topteam in de eerste ronde.
Tijdens een korte wandeling door Rogaska Slatina werd het nodige water voor de gehele week ingeslagen en fungeerde Nederlands kampioen Anish Giri als waterdrager en fotograaf van ons team.

De eerste ronde speelden we tegen Chess Club Expik uit Kosovo. Omdat Kosovo niet als land erkend is door de FIDE speelden zij onder de vlag van de ECU (European Chess Union). Roeland speelde remise, en de rest won zijn partijen overtuigend, dan wel met een beetje geluk. Maar duidelijk was dat we een maatje te groot waren voor deze tegenstander. Al met al een prima start met een 5½ – ½ overwinning!

Aangezien het schaken pas elke dag om 15.00 uur begon hadden we altijd een vrije ochtend. Deze ochtend besloten Freddie, Sjef, Roeland en Erik om sportief te doen en te gaan tennissen. Freddie en Roeland bleken over de beste techniek te beschikken.

's Middags stond er in de tweede ronde een wedstrijd op het programma tegen A DAN DZO & PGMB uit de Oekraïne; dit team was als achtste geplaatst en beschikte over louter GM's met een rating van +/-2600 of meer. Het werd dan ook een kansloze nederlaag tegen de efficiënte Oostblokkers, alleen Freddie leverde een prima partij af tegen Yaroslav Zherebukh, die kort hiervoor nog de verrassing van de World Cup was en daar de kwartfinales haalde, maar moest helaas ook het onderspit delven. Kortom een 0-6 nederlaag in de tweede ronde. Merijn kwam op het moment dat hij de naam van de tegenstander opschreef tot de conclusie dat hij zich op de verkeerde tegenstander had voorbereid...

De volgende dag werden de tennisrackets weer ter hand genomen en het niveau was beduidend beter dan de dag ervoor, faliekante missers werden afgewisseld met briljante dropshots, topspin lobjes en kanonskogels over het hek. Tom en Merijn besloten om te gaan joggen in de Sloveense heuvels, waarbij Tom een echte drillmaster bleek te wezen en geen genade toonde door elke heuvel op te rennen die voorbij kwam.

De derde ronde speelde we tegen Libertas Nereto uit Italië, een team bestaande uit twee buitenlandse GM's en vier bloedfanatieke Italianen. Uiteindelijk werd het een 3-3 gelijkspel. Tom, die niet helemaal fit uit Nederland vertrokken was, speelde zijn eerste wedstrijd en leverde een modelpartij af. Merijn verprutste een totaal gewonnen stelling tegen de sterke GM Kogan. Zelf verloor ik na op de 41e zet een remiseaanbod te hebben afgeslagen, en vervolgens meteen de slechtste zet op het bord te spelen. Gelukkig maakte Roeland een vol punt door na vijf uur spelen en in tijdnood zijn tegenstander briljant klem te zetten, waarbij mat of dameverlies onvermijdelijk was.
De volgende ochtend was het wederom tennissen geblazen, we hadden de smaak te pakken en het bleek een prima sportieve en ontspannende manier om ons op de partijen voor te bereiden. Tom en Merijn gingen wederom een uurtje joggen, wat voor Tom de warming-up was, die rende daarna nog een uurtje verder. Vandaag in de vierde ronde stond de Hellir Chess Club uit IJsland op het programma.

Helaas bleken de IJslanders vandaag te sterk voor ons. Roeland leverde een prima prestatie door de sterke GM Hannes Stefansson op indrukwekkende wijze te verslaan. Stefan won na een lang gevecht en behaalde hiermee virtueel de elo-grens van 2400 en kon na vandaag de IM titel aanvragen. Inmiddels is bekend geworden dat de titel in juli 2012 aangevraagd kan worden. De rest verloor helaas waardoor we een 2-4 nederlaag leden.

Zelf had ik vandaag een rustdag en kon deze middag de omgeving van Rogaska Slatina eens verkennen. Het dorpje Rogaska Slatina stelt niet veel voor, de omgeving staat bekend om het bronwater en ook is het een kuuroord, maar veel meer is er niet te beleven. Daarnaast is het wel prachtig wandelen over de heuvels in de omgeving met prachtige uitzichten. Hieronder een foto van Grand Hotel Rogaska, waar twee van de drie speelzalen gevestigd waren. Helaas was de derde speelzaal in ons eigen hotel, waardoor je niet altijd de gelegenheid had om aan de topborden te kijken.

Diezelfde avond was er reden voor een feestje ondanks de nederlaag, maar Stefan had inmiddels bericht gehad van Koos Stolk van de KNSB dat hij aan de vereisten voor de IM titel had voldaan. Stefan, Roeland en Sjef vierden tot diep in de nacht feest, waarbij ook de IJslander Hannes Stefansson deelde in de feestvreugde en de gehele kroeg wist te vermaken met zijn briljante danspasjes!

De volgende ochtend besloot ik na het tennissen aan te haken bij Tom en Merijn en ook een uurtje te joggen, de eerste de beste heuvel bleek al snel te zwaar voor mij, maar gelukkig bestond de tweede helft van het parcours vooral uit afdalen en dus kon ik het nog redelijk bijhouden.
's Middags speelden we “helaas” tegen LSG uit Leiden. In de Europacup spelen tegen een Nederlandse tegenstander is niet iets waar je op hoopt, maar de indeling bleek ons ongunstig gezind. Na een spannende strijd stond er in ronde 5 uiteindelijk een 3-3 gelijkspel op het wedstrijdformulier. Stefan verloor helaas en Tom won met een prima partij, de rest werd remise waarbij vooral Freddie niets te klagen had.

In de zesde ronde speelden we tegen CE De Sprénger Echternach uit Luxemburg, in de praktijk met louter Duitse spelers, waaronder de voormalig wereldtopper Robert Hübner. Iedereen speelde goed in deze wedstrijd en het werd dan ook een makkelijke overwinning 4½ – 1½. Roeland overklaste Robert Hübner: een uitstekende prestatie en zijn derde overwinning op een grootmeester met zwart! Sjef maakte een fout en verloor, en zelf moest ik helaas berusten in remise. De rest won overtuigend. Na afloop hadden we tijd voor een feestje en gingen we richting zwembad om te relaxen, maar niet voordat we iemand bereid hadden gevonden om een teamfoto te maken in onze badjassen!

De volgende ochtend stond onze laatste tenniswedstrijd op het programma. Aan het eind van deze week was bij iedereen de techniek weer op orde en de laatste dag waren briljante rally's aan de orde van de dag. Het blijft toch verrassend hoeveel je weer kunt bijleren door elke dag te tennissen. Tom besloot deze keer alleen te gaan joggen omdat de rest was afgehaakt met spierpijn of andere smoesjes. Na het tennissen besloten we om de wintersport berg van Rogaska Slatina te beklimmen en konden we genieten van een prachtig uitzicht over de omgeving.

    Collega IM's Roeland en Stefan met de rug naar het uitzicht

De zevende en laatste ronde speelden we tegen e2e4 uit Engeland, helaas waren we ingedeeld tegen een zwak team. Goed voor de eindstand, maar we hadden liever een sterkere tegenstander getroffen. Het werd dan ook een makkelijke 6-0 overwinning waarmee we het toernooi uitstekend konden afsluiten! Dit resulteerde in een 18e plaats in de eindstand, waarmee we met afstand het beste Nederlandse team werden. Aangezien we als 30e geplaatst waren kunnen we mijns inziens spreken van een uitstekende prestatie.
Na afloop restte alleen de sluitingsceremonie en prijsuitreiking. Bij de mannen won het team uit St. Petersburg, en bij de vrouwen ging AVS tevens uit Rusland met de titel er vandoor.

           Het winnende team van St.Petersburg Chess Federation

De volgende ochtend vertrokken we om 4.30 uur uit Rogaska Slatina naar het vliegveld in Zagreb. Uiteindelijk vertrokken we met een klein half uur vertraging terug naar Schiphol, waarbij Tom meteen het eerste vliegtuig naar Oslo pakte voor het volgende schaaktoernooi, en de rest moe maar voldaan terugkeerde naar huis.

Al met al was het een geslaagde week met een uitstekende sfeer binnen het team. We hadden de hele week prachtig weer en konden het schaken afwisselen met sportieve activiteiten zoals tennissen, wandelen, hardlopen en de kroeg bezoeken. Voor mij was het de eerste keer dat ik deelnam aan de Europacup en het was een unieke ervaring die zeker voor herhaling vatbaar is. Hopelijk kunnen we ons in de toekomst vaker plaatsen voor dit evenement.

Alle uitslagen, eindstanden en ook de nodige foto's zijn terug te vinden op de toernooisite: http://ecc2011.sahohlacnik.com

Hieronder de persoonlijke uitslagen van ons team:

30. Accres Apeldoorn (8 MP/24 Pts.) 
B Name          Rtg  1 2 3 4 5 6 7 Pt Ga  %  Rtg-O  Rp  
1 R. Pruijssers 2475 ½ 0 1 1 ½ 1 1 5  7  71,4 2491  2649
2 M. van Delft  2413 1 0 0 0 - 1 1 3  6  50,0 2439  2439
3 S. Kuipers    2381 1 0 ½ 1 0 - 1 3½ 6  58,3 2402  2459
4 S. Rijnaarts  2302 1 0 ½ 0 ½ 0 - 2  6  33,3 2363  2238
5 Erik Smit     2285 1 0 0 - ½ ½ 1 3  6  50,0 2291  2291
6 Tom Meurs     2217 1 0 1 1 1 - - 4  5  80,0 2239  2479
  F. vd Elburg  2201 1 0 - 0 ½ 1 1 3½ 6  58,3 2117  2174

Partij IM Merijn van Delft – GM Arthur Kogan

Geen slecht begin

Rien Bos

Op 17 september speelde Accres Apeldoorn de eerste ronde van de Meesterklasse. Tegenstander was Utrecht. Utrecht is traditioneel een lastige tegenstander voor de Apeldoorners, zo ook dit seizoen. De gemiddelde rating van Utrecht (2400) is wat hoger dan die van de Apeldoorners (2374). Bovendien miste Apeldoorn de ervaren IM Merijn van Delft, want die zit bij het EK Jeugd in Bulgarije. Zijn invaller was Tom Meurs.

Ons jonge talent Nico Zwirs maakt dit seizoen voor het eerst deel uit van het Apeldoornse topteam.

Niettemin begon de wedstrijd veelbelovend voor de Apeldoorners. Op vrijwel alle borden zag het er in het vierde speeluur goed uit. Alleen Rijnaarts leek mij bedenkelijk te staan. Zwirs stond goed tegen Okkes, Van de Oudeweetering absoluut niet minder tegen Michielsen en Pruijssers had Swinkels behoorlijk onder druk. Helaas verloren de mannen alle drie. Zwirs liet zich trucen. Ervaring versus jeugdig optimisme? Van de Oudeweetering vergooide z’n stelling in tijdnood en Pruijssers kwam na een mooie combinatie met een dame plus toren tegen drie licht stukken plus toren gaandeweg steeds meer in moeilijkheden en verloor dus ook. Tom (tegen Nooyen) won evenmin, na lange tijd meer dan goed te hebben gestaan.

Rijnaarts verloor, maar daar stonden goede overwinningen van Kuipers (als een warm mes door de boter hakte hij door de stelling van Schut), Siebrecht, Zaragatski en Kabatianski tegenover. Omdat ook Armen remiseerde werd het dus 5–5.

Helemaal geen slecht begin dus voor Accres Apeldoorn in een competitie waar, gelet op de andere uitslagen, alles mogelijk is.

   Accres Apeldoorn      2343 – Utrecht           2333 5–5
1. Roeland Pruijssers    2475 – Robin Swinkels    2494 0–1
2. Ilja Zaragatski       2474 – Chiel v Oosterom  2389 1–0
3. Stefan Kuipers        2381 – Lisa Schut        2290 1–0
4. Sebastian Siebrecht   2471 – Martijn Dambacher 2496 1–0
5. A vd Oudeweetering    2338 – Joost Michielsen  2317 0–1
6. Alexander Kabatianski 2410 – Hans Klip         2381 1–0
7. Sjef Rijnaarts        2302 – Jaap Houben       2322 0–1
8. Nico Zwirs            2176 – Menno Okkes       2386 0–1
9. Armen Hachijan        2188 – Meindert vd Linde 2134 ½–½
10.Tom Meurs             2217 – Jos Nooijen       2118 ½–½

Een degelijke start

Henk Vinkes

Op voorhand wisten we dat we in de eerste ronde van de 2011-2012 KNSB Campagne ons alleen maar zorgen moesten maken om de eerste twee borden. De rest van de spelers van Oegstgeest ’80 moest op zijn minst gezegd toch wel in toom gehouden kunnen worden. De voortekenen waren bij het begin van de ronde aan de ene kant iets minder maar werden later ook weer gecompenseerd.

De nieuwe locatie biedt in ieder geval een vriendelijker welkom aan de tegenstander dan de campingstoeltjes en tafels waar we eerst zaten, absoluut een vooruitgang. Onder leiding van Opper indelingsdeskundige Ap Ketting werden de tafels op de meest gezellige manier neergezet, dus daar was geen enkele discussie mogelijk … of toch, we laten het maar in het midden onder het genot van de nodige stukkies speculaas.

In de aanloop naar dit seizoen trok sponsor Homburg zich terug en hadden we toch echt wel een dilemma als zich niet snel een vervanger op dat gebied zou melden. Omdat je dit soort dingen niet kunt forceren, kondigden zich de nodige verschuivingen in de teams aan, en je gaat daar dan al rekening mee houden. Wie wil er naar het eerste team, wie niet, en wie haal je erbij om toch nog redelijk mee te kunnen draaien in de tweede klasse. Het was best wel spannend maar kort voor begin van de competitie was daar gelukkig Accres die in de bres sprong.

Het eerste team gered en dus de andere teams ook. Een logisch gevolg van zijn resultaten vorig seizoen was dat Nico Zwirs doorschoof naar het eerste. Maar dan moet die weer vervangen worden door iemand anders. Tevens was het duidelijk dat Mark Brussen meer plezier kon beleven in het derde team dan in de zwaardere tweede klasse. Via een email belegd spelersberaad kwamen al gauw de namen van Harrie de Bie en Nikolai Kabanof (GMP) naar voren. Die zagen dat wel zitten en de basis van het tweede team was vastgelegd.

De kracht van Oegstgeest ligt dus bij de eerste twee borden en dan houdt het wel zo'n beetje vergeleken met ons team. Erik nam het op tegen Fred Slingerland en Marcel mocht Nebosjah Nikolic proberen te keepen. Hoe de voorbereiding van Erik Smit was weet ik niet helemaal precies, maar hij was min of meer op de hoogte van de openingskeuze die Slingerland zou gaan doen. Maar Marcel had gewoon de meest ideale voorbereiding die je je maar kunt indenken. Waarom moet je de avond ervoor allerlei moeilijke varianten gaan bekijken en trucjes gaan bedenken als je ook gewoon een bruiloft kunt vieren en dan lekker tot diep in de nacht en bij het krieken van de ochtendzon een biertje kunt nemen. Dat je dan de middag erna niet helemaal fit bent is bijzaak, je hebt in ieder geval kracht en doorzettingsvermogen genoeg om 's middags ook nog even de boodschappen te doen, wat een bikkel. Slapen kan een andere keer wel.

Dat Marcel als eerste klaar was, was misschien verrassend maar voor hem ook wel fijn. In ieder geval kreeg hij al een voordeeltje omdat Nikolic pas vrij laat aan het bord plaats nam. Op het bord kwam de Siciliaanse opening waarin niet veel gebeurde, wie het remisevoorstel deed weet ik niet meer, maar het kwam voor Marcel op een goed tijdstip, hij kon zijn huiselijke verplichtingen nakomen. Dat was dus de eerste kanonskogel die geneutraliseerd was. Die andere deed verwoede pogingen Erik het leven zuur te maken.

Voor Harrie de Bie is het altijd belangrijk om een leuke middag te hebben, en als hij dan ook nog een leuke partij speelt kan er weinig meer stuk, zo ook nu. Hij gaf een lesje in het Konings-Indisch. Tegenstander Scherpenisse ging al vroeg na de opening in de fout en daar profiteerde Harrie optimaal van door met beide paarden de witte stelling onveilig te maken. Na vijftien zetten komt daar ook nog eens een loper bij en het feest kan beginnen. De paarden dansen de paso doble met een lichtvoetigheid waar ons aller Anky van Grunsven jaloers op zou worden. Dan komt er een van links dan weer van rechts, en moet er toch maar een weggehaald worden om niet onder de hoeven te worden vertrapt. Het pleit is dan al beslecht, de totale chaos in het witte kamp is niet te overzien, en dat terwijl de andere zware aanvalsstukken bijna op stal blijven. Harrie scoort de eerste overwinning van het seizoen.

De schrik slaat Harro Weiland om het hart als hij ziet dat hij tegenover Grandmaster NB of the Palm komt te zitten. En al helemaal als wij die “maar” op bord 8 laten plaatsnemen. Uiteraard is er ergens heus wel een echte GM Kabanof, maar die van ons is natuurlijk ook grootmeesterlijk, klein van stuk, maar levensgevaarlijk. Dus pas op! Het gaat een lange tijd gelijk op in deze partij alhoewel Nikolai ruimtevoordeel heeft. Omstreeks de zeventiende zet laat Weiland zijn paard terugdringen naar de achterste regionen, waarna Nikolai zijn stukken vol de sporen geeft en ten aanval trekt. Zonder de hindernissen om te gooien zijn er snel twee pionnen gewonnen. Als dan een paar zetten later het duidelijk is dat er nog een bijkomt, haalt GMP Kabanof de overwinning binnen. Dus komen we al heel vlot op 2½-½ voorsprong, eigenlijk zonder al teveel moeite.

Omdat Thomas Beerdsen in Bulgarije speelde bij het Europees Kampioenschap voor de jeugd, werd zijn plek ingenomen door Cees van Bohemen, altijd garant voor een halfje, zo ook nu. Als Cees meespeelt, zie je altijd degelijke partijen en het moet wel heer raar lopen als hij zichzelf in de nesten zou werken. Jan Willem van Drunick heeft de hele partij wel een licht voordeel, maar het is nooit genoeg geweest voor winst. Cees loodst de partij via eeuwig schaak de veilige haven binnen.

Erik heeft de eer om aan het eerste bord Fred Slingerland tegen te houden. Erik was min of meer een beetje op de hoogte wat hij kon verwachten, maar het is ook natuurlijk de vorm van de dag, en vooral omdat het weer de eerste partij na langere tijd is. Maar ja, datzelfde geldt ook voor Slingerland. Er komt een Caro Kann op het bord waarin Slingerland wel een klein voordeeltje heeft maar eigenlijk nooit echt kan doordrukken. De koning van Erik wordt in het centrum vastgehouden en Fred probeert ook de overige zwarte stukken terug te dringen. Op zich lukt dat wel maar hij bereikt er niets mee, Erik houdt alles ruim binnen de remisemarge. Op den duur ziet Fred Slingerland dat ook in. Remise, een degelijke start voor Erik, nu komen die overwinningen wel vanzelf als je deze al goed weet te stoppen, even een goede slinger eraan geven!

Dat er vaak vreemde dingen gebeuren bij de partijen van Maarten Beekhuis is bekend. De alom bekende tijdnood zodat de teamleider weer de nodige potjes valium moet slikken in de vrees of hij het wel zal halen. Maar wat er zich nu weer afspeelde tart ook alle inbeeldingsvermogen, kan er eigenlijk niet de juiste woorden voor vinden. Maarten speelde tegen Joop Piket, inderdaad de vader van. Mijns inziens is deze alleen maar van plan om zijn potje remise te maken, en dat was het dan getuige zijn remiseaanbod na 17 zetten. Maar ja, Maarten wil natuurlijk wel een echte partij en Henk pakt zijn tweede potje uit de tas. Omstreeks de 20e zet heb ik het idee dat Maarten Piket verrast met een tijdelijk stukoffer. Er ontstaat dan stelling van paarden tegen lopers, maar Maarten heeft wel een rommelige pionnenstructuur. Hoeft op zich niet moeilijk te zijn, maar zijn wel makkelijke aanvalspunten. Maarten weet het voordeeltje lang vol te houden, maar verliest door tijdnood toch de grip op de stelling. Ideaal voor Piket want dan komen we weer in de veilige remisehaven. De tijdnood komen ze goed door, maar dan drie zetten later doet zich een vreemd incident voor. Piket neemt met zijn paard zijn eigen pion op g4. Dat is natuurlijk niet geoorloofd, maar in zijn eigen paniek denkt hij dat hij een stuk verliest en steekt zijn hand uit naar Maarten.

Maarten vertelt het zelf: 44.Pxg4 en dhr. Piket zei: "Ik geef het op". Ik was stomverbaasd over wat er gebeurde. Hij stak zelfs zijn hand uit maar ik realiseerde me niet dat ik die gewoon moest aanpakken. In plaats daarvan (stom) zei ik: "Waarom geeft u het op". Waarop hij opeens zag dat hij geen stuk had weggegeven maar alleen maar een illegale zet had gedaan. Hij dacht namelijk dat hij een stuk had weggegeven en daarom gaf hij het op. Ik wist nog steeds niet zo goed wat er gebeurd was en of de partij nu was afgelopen. Maar ik zei dat hij gewoon een zet met zijn paard moest doen. Dus uiteindelijk liep het met een sisser af en hoefde hij alleen maar met zijn paard te zetten.
Alleen Freddie was er als getuige van het voorval en het is jammer dat er geen wedstrijdleider in de buurt was. Wat is bepalend? Dat je zegt: ik geef op? Is het dan gelijk afgelopen? Helaas pakte Maarten niet gelijk de hand aan, in al zijn vredelievendheid wees hij de man erop dat hij alleen maar een onregelmatige zet deed. Piket had ook de sportiviteit zelve kunnen zijn door te zeggen dat hij had opgegeven. Maar als je alleen maar bezig bent om remise te schuiven, schiet dat er dan blijkbaar bij in.

Freddie offerde een toren voor een paard en twee pionnen, dat is een goede afruil en afgaande op de tegenstander zou dat op den duur tot een goed resultaat moeten kunnen leiden. Als daar nou maar eens niet die vermaledijde zetverwisseling zou zijn. Een moment dat de hele partij zich kantelt. Weg positioneel voordeel, weg goede seizoenstart. Toch weet Freddie de nodige pionnen bij elkaar te sprokkelen en krijgt zo weer het nodige tegenspel. Toch is het niet genoeg om er een remise uit slepen. Evert Leeuwenburgh weet keurig een matnet rond de witte koning te weven. Hopelijk heeft het Europees Teamkampioenschap voor Freddie de nodige foute KNSB-plooien glad weten te strijken.

Maar goed, op dat moment was de score 4-3 voor het tweede team en moest er dus nog een halfje bijkomen voor de winst. Dat die er zou komen was wel duidelijk want Martin had uit lange tijd gelijkopgaande partij een voordelige stelling weten te bereiken. Dat was dus voor de tijdcontrole… Maar al naar gelang die dichterbij kwam verdween ook het voordeel, niet dat het verliezend was, maar het was wel jammer. Want daarna kon hij weer opnieuw beginnen een voordeeltje te bemachtigen. Gelukkig hebben ze daar tegenstanders voor uitgevonden die daar aan mee willen werken en zo dus ook Jan Hellenberg. Langzaam maar wel met de neus vol in de wind, ging de zwarte koning op weg naar victorie, met de ondersteuning van een pluspion. De druk werd uiteindelijk teveel en via een prachtige laatste zet zag wit niets anders in dan de vlag te strijken.

Een goede 5-3 winst in de eerste ronde. Het mooie was dat de eerste twee sterke borden goed geneutraliseerd werden. We gaan ervoor om hier een goed seizoen van te maken.

Accres Apeldoorn 2  2126 – Oegstgeest '80       2060  5–3
1.Erik Smit         2239 – IM Fred Slingerland  2364  ½-½
2.Marcel Boel       2211 – IM Nebojsa Nikolic   2347  ½-½
3.Maarten Beekhuis  2126 – Joop Piket           2073  ½-½
4.Freddie vd Elburg 2140 – Evert Leeuwenburgh   1991  0–1
5.Martin v Dommelen 2102 – Jan Hellenberg       1979  1–0
6.Cees van Bohemen  2025 – Jan-Willem v Drunick 1944  ½-½
7.Harrie de Bie     2094 – Kees Scherpenisse    1958  1–0
8.Nikolai Kabanof   2068 – Harro Weiland        1825  1–0

Debutant Jasper maakt het verschil

Robert Verkruissen

Vooraf had ik een hard hoofd in de ontmoeting met Almere. De gemiddelde rating van dat team is 1987. Op Wietze en Henk na haalt ons team deze rating niet. Maar 4½–3½ en hoe? Op z’n Jaspers!

Bord 1 — Theo had een zeer zware tegenstander. Lang leek het er op dat Theo voor een sensatie zou zorgen, ondanks het verlies toch een vechtpartij waarin Theo zeker niet is weggespeeld.

Bord 2 — Wietze kwam behoorlijk in ontwikkelingsachterstand en daardoor in onoplosbare problemen.

Bord 3 — Henks tegenstander zei na afloop: Henk is zeer solide. En dat klopt: het eerste halfje.

Bord 4 — Terug van weggeweest: Mark. En meteen een vol punt zonder kansen voor zijn tegenstander: hier gaat het tweede nog spijt van krijgen. Maar sorry jongens, Mark is nu weer van het derde.

Bord 5 — Robert, een beetje saaie remise.

Bord 6 — René kwam goed uit de opening. Na verloop van tijd ontstond er een stelling waarbij de tegenstander een geïsoleerde d-pion had. Helaas, René had een zwarte loper, een pion op d5 en een paard als verdediging. Uiteindelijk een belangrijke remise, want toen stond het 3½–3½ en alleen Jasper was nog bezig.

Bord 7 — Invaller Marco won een partij uit een stuk. Zijn tegenstander had lang gerokeerd en Marco kort. Vanuit een Siciliaan had Marco een open c-lijn waardoor hij sterke druk op de witte stelling had. Een fraaie en verdiende overwinning.

Bord 8 — Debutant meneer Jasper Zwirs. Jasper won vanuit een Caro Kann een pion en stond de hele partij goed. In tijdnood ging de pion verloren. Wat resteerde was een dame eindspel. Jasper een f, g, h en een vrije a-pion; zijn opponent pionnen van e tot en met h. Jasper speelde de zeer ingewikkelde stelling uit alsof dit al weer zijn laatste in het derde is. Een fantastisch debuut!

   Accres Apeldoorn 3 1931 - Almere            1987 4½–3½
1. Theo Visschedijk   1832 - Kees van Drunen   2144  0–1
2. Wietze Nijdam      2087 - Diederic 't Hooft 2056  0–1
3. Henk Eleveld       2012 - Martin van Gils   2011  ½–½
4. Mark Brussen       1998 - Caspar Kruijf     1994  1–0
5. Robert Verkruissen 1949 - Leo Damen         1984  ½–½
6. René Nijland       1938 - Frans Hazenberg   1961  ½–½
7. M. vd Nieuwendijk  1874 - Ivo Knottnerus    1897  1–0
8. Jasper Zwirs       1760 - Dennis v Leusden  1849  1–0