Tweede ronde tegen AAS, de afgesplitste versie van de schaakclubs in Aalsmeer. De bijbehorende trefwoorden voor deze wedstrijd zijn: Aalsmeer, parkeren, zeeslang, g-spot, in willekeurige volgorde.
Onder de rook van Schiphol mochten we aantreden in het altijd supergezellige met draaiorgels bezaaide Aalsmeer. Maar om er te komen moest er eerst gezocht worden naar een fatsoenlijke parkeerplaats. Midden in het dorp was de speelgelegenheid in een klein zaaltje in een van de plaatselijke kerken. Maar omdat alles in de buurt in een parkeerzone lag moest de auto op te grote loopafstand neergezet worden. Fijn als je daar van te voren van op de hoogte wordt gebracht. De sportiviteit was wel dat de wedstrijd iets later begon, waarvoor dank.
Met Tom Meurs in de gelederen werd het draaiorgel nog eens extra aangezwengeld om er de moed in te houden. Of het voor hem inspirerend was weet ik niet, maar hij kende het hele oeuvre uit zijn hoofd. Misschien een misgelopen carrière ;-) Het zou trouwens voor de een een korte middag worden en voor de ander een zeer lange.
De korte middag was voorbehouden aan Harrie de Bie, die na twee uur de stukken in de doos deponeerde en daarna het middagleven van Aalsmeer onder de loep nam. Het duurde niet erg lang voordat zijn tegenstander De Groot een beslissende fout maakte. Daarvoor had hij Harrie al de gelegenheid gegeven zijn stukken mooi neer te zetten, en dat hoef je hem geen twee keer te zeggen: ready for the kill. Op de 14e zet komt de opstaat e4-e5 en vanaf daar gaat het van kwaad tot erger. Loper erbij, paard er achteraan, schaakje op f6, dame op f6, de andere loper die ook nog mee mag doen, het is feest alom. Dan maar beter opgeven, want dit is niet leuk om te spelen. En zo staan we om 15.00 uur al op voorsprong.
Martin van Dommelen had beter zijn wandelschoenen mee kunnen nemen want zijn tegenstander denkt veel en lang na over... de juiste zetten? Die vindt hij ook wel en weet een betere stelling op te bouwen. Maar ja, dat heeft dus veel tijd gekost en die had hij tegen het einde van de partij kunnen gebruiken. Want dan ga je fouten maken, daar kon je op wachten. Hij vergeet zijn paard in veiligheid te brengen en dat beslist min of meer gelijk de partij. Om 16.00 uur staat het 0-2 voor ons.
Tom is dan al behoorlijk in de problemen gekomen, waarschijnlijk is toch het verkeerde draaiorgeldeuntje in zijn hoofd blijven zitten. Hopend op een spetterende aanval offert hij een pion, maar die ziet hij nooit meer terug. Ad van den Berg weet alle moeizame pogingen van Tom om terug te vechten vakkundig om zeep te helpen. Het was geen Meurs-dag.
De Chessbase-database geeft aan dat de opening die Erik Smit tegen Albert-Jan Keessen speelt het Blumenfeld-gambiet heet. Prachtige naam, en het zal wel een rijke geschiedenis hebben, maar dat Erik op een zeer pijnlijke plek geraakt zou worden had hij van te voren niet gehoopt. Midden in op de G-spot wordt hij vol geraakt en dat komt hard aan, je zag hem gewoon ineenkrimpen... Ai. De prachtige zet 21... Lg3 velt het oordeel voor die dag over de aspiraties van Erik. In tijdnood zijn er nog de nodige schermutselingen om nog iets te proberen, maar Keessen haalt de winst binnen. En zo is de voorsprong weer weg.
Misschien getergd door de nederlaag in de eerste ronde wilde Freddie iets goedmaken. Siciliaans, Taimanov, het zal wel de nodige zetten theorie zijn geweest en lange tijd gaat het gelijk op. Maar dan toch weet Freddie de partij langzaam naar zich toe te trekken. Ook omdat bij Jeffrey van Vliet de seconden weg beginnen te tikken. Via de c-lijn brengt Freddie zijn stukken langs om mee te doen in de aanval. Omdat de meeste witte stukken op de koningsvleugel hun tijd staan te verdoen, kan hij op de damevleugel zijn gang gaan. We staan weer op voorsprong en omdat Maarten goed staat, Nikolai uiteraard 'gewonnen' staat en Marcel probeert te overleven ziet het er goed uit wat betreft deze wedstrijd.
Nikolai stond gewonnen, tenminste dat zei hij zelf twee seconden nadat de partij remise was gegeven. Ik gebruik dan Chessbase en een engine om dat te checken, maar die kon mij toch echt niet vertellen op welk moment dat het geval moet zijn geweest. Het oordeel was juist andersom en dj Kabanof stond zoveel verloren als je maar verloren kunt staan. Als Jasper van Eijk daar geen gebruik van weet te maken is dat jammer voor hem, maar wel fijn voor ons. Geholpen door de laatste zenuwslopende seconden begaat Jasper een kapitale fout waardoor Nikolai remise veilig weet te stellen. De zet 39. Dxd3 vergooit zijn voordelige stelling compleet en is uiteraard frustrerend. Hij houdt dan nog wel een op het oog mooi lijkende pionnenarmada over, maar die kan niet voorkomen dat Nikolai eenvoudig eeuwig schaak geeft. De overwinning nadert.
Want Maarten heeft een goede stelling op weten te bouwen. Na twintig zetten verovert hij een pion en kan dan gaan denken hoe hij dat voordeel uit weet te breiden. Nu weten we dat Maarten daar vaak lang over kan doen, en zoals altijd de laatste seconden van zijn bedenktijd tergend langzaam zijn zetten doet, maar dan wel weer net op tijd. Toch laat hij in die tijdnood een steekje vallen waardoor het voordeel weg lijkt te vloeien. Maar de spanning is wederzijds en gelukkig in ons voordeel. Maarten verorbert meerdere zwarte pionnen en hoe hij de partij uitspeelt is mooi. Daardoor komen we op 4½ punt waarmee de winst binnen is. Mooi dan, eten en naar huis... oh shit, Marcel zit er ook nog.
'Hebben jullie nog even?' vraagt hij kort na tijdnoodfase met een mijns inziens sarcastische lach. Hij heeft de tijdnood met hangen en wurgen overleefd en wil het eindspel nu uit gaan melken. En dat is misschien niet eens zo’n slecht idee als je tegenover een gefrustreerde tegenstander zit die er vanuit was gegaan dat hij een punt zou scoren. Op zich klopte dat idee ook, alleen de uitvoering die hij daarvoor koos was de verkeerde, want het had een tegenovergestelde uitwerking. De pion voorsprong werd een pion achter, en daar ging Marcel eens lekker voor zitten. Toreneindspelen schijnen de saaiste te zijn en zijn vaak remise. En het duurde en het duurde, en een zetje hier en een zetje daar. Harrie had intussen de lokale snackbar gevonden en de frieten getest voor Vara’s Kassa, een 7½. En Marcel deed weer een torenzet, oh nu een koningswandel... Hey, dat ziet er goed uit, en het voordeel werd groter... en het werd later, Marcel we hebben honger! Het manoeuvreren duurde zo lang dat Marcel zelf ook het overzicht verloor, en het remise moest gaan worden. Maar Paul Schrama was helemaal murw geschaakt en wist de remisecombinatie ook niet meer te vinden, na 107(!) zetten streek hij de vlag.
Was het een verdiende overwinning, ik weet het niet. Als de tegenstander zijn kansen laat liggen en wij die wel pakken is het terecht dat we winnen, of dwing je het af? We staan nu aan kop op bordpunten, dat maakt niet uit, het is plek 1! Met de twee komende wedstrijden kunnen we die positie misschien verstevigen en de concurrentie angst inboezemen. Laten we de kansen pakken die we krijgen!
Onder de rook van Schiphol mochten we aantreden in het altijd supergezellige met draaiorgels bezaaide Aalsmeer. Maar om er te komen moest er eerst gezocht worden naar een fatsoenlijke parkeerplaats. Midden in het dorp was de speelgelegenheid in een klein zaaltje in een van de plaatselijke kerken. Maar omdat alles in de buurt in een parkeerzone lag moest de auto op te grote loopafstand neergezet worden. Fijn als je daar van te voren van op de hoogte wordt gebracht. De sportiviteit was wel dat de wedstrijd iets later begon, waarvoor dank.
Met Tom Meurs in de gelederen werd het draaiorgel nog eens extra aangezwengeld om er de moed in te houden. Of het voor hem inspirerend was weet ik niet, maar hij kende het hele oeuvre uit zijn hoofd. Misschien een misgelopen carrière ;-) Het zou trouwens voor de een een korte middag worden en voor de ander een zeer lange.
De korte middag was voorbehouden aan Harrie de Bie, die na twee uur de stukken in de doos deponeerde en daarna het middagleven van Aalsmeer onder de loep nam. Het duurde niet erg lang voordat zijn tegenstander De Groot een beslissende fout maakte. Daarvoor had hij Harrie al de gelegenheid gegeven zijn stukken mooi neer te zetten, en dat hoef je hem geen twee keer te zeggen: ready for the kill. Op de 14e zet komt de opstaat e4-e5 en vanaf daar gaat het van kwaad tot erger. Loper erbij, paard er achteraan, schaakje op f6, dame op f6, de andere loper die ook nog mee mag doen, het is feest alom. Dan maar beter opgeven, want dit is niet leuk om te spelen. En zo staan we om 15.00 uur al op voorsprong.
Martin van Dommelen had beter zijn wandelschoenen mee kunnen nemen want zijn tegenstander denkt veel en lang na over... de juiste zetten? Die vindt hij ook wel en weet een betere stelling op te bouwen. Maar ja, dat heeft dus veel tijd gekost en die had hij tegen het einde van de partij kunnen gebruiken. Want dan ga je fouten maken, daar kon je op wachten. Hij vergeet zijn paard in veiligheid te brengen en dat beslist min of meer gelijk de partij. Om 16.00 uur staat het 0-2 voor ons.
Tom is dan al behoorlijk in de problemen gekomen, waarschijnlijk is toch het verkeerde draaiorgeldeuntje in zijn hoofd blijven zitten. Hopend op een spetterende aanval offert hij een pion, maar die ziet hij nooit meer terug. Ad van den Berg weet alle moeizame pogingen van Tom om terug te vechten vakkundig om zeep te helpen. Het was geen Meurs-dag.
De Chessbase-database geeft aan dat de opening die Erik Smit tegen Albert-Jan Keessen speelt het Blumenfeld-gambiet heet. Prachtige naam, en het zal wel een rijke geschiedenis hebben, maar dat Erik op een zeer pijnlijke plek geraakt zou worden had hij van te voren niet gehoopt. Midden in op de G-spot wordt hij vol geraakt en dat komt hard aan, je zag hem gewoon ineenkrimpen... Ai. De prachtige zet 21... Lg3 velt het oordeel voor die dag over de aspiraties van Erik. In tijdnood zijn er nog de nodige schermutselingen om nog iets te proberen, maar Keessen haalt de winst binnen. En zo is de voorsprong weer weg.
Misschien getergd door de nederlaag in de eerste ronde wilde Freddie iets goedmaken. Siciliaans, Taimanov, het zal wel de nodige zetten theorie zijn geweest en lange tijd gaat het gelijk op. Maar dan toch weet Freddie de partij langzaam naar zich toe te trekken. Ook omdat bij Jeffrey van Vliet de seconden weg beginnen te tikken. Via de c-lijn brengt Freddie zijn stukken langs om mee te doen in de aanval. Omdat de meeste witte stukken op de koningsvleugel hun tijd staan te verdoen, kan hij op de damevleugel zijn gang gaan. We staan weer op voorsprong en omdat Maarten goed staat, Nikolai uiteraard 'gewonnen' staat en Marcel probeert te overleven ziet het er goed uit wat betreft deze wedstrijd.
Nikolai stond gewonnen, tenminste dat zei hij zelf twee seconden nadat de partij remise was gegeven. Ik gebruik dan Chessbase en een engine om dat te checken, maar die kon mij toch echt niet vertellen op welk moment dat het geval moet zijn geweest. Het oordeel was juist andersom en dj Kabanof stond zoveel verloren als je maar verloren kunt staan. Als Jasper van Eijk daar geen gebruik van weet te maken is dat jammer voor hem, maar wel fijn voor ons. Geholpen door de laatste zenuwslopende seconden begaat Jasper een kapitale fout waardoor Nikolai remise veilig weet te stellen. De zet 39. Dxd3 vergooit zijn voordelige stelling compleet en is uiteraard frustrerend. Hij houdt dan nog wel een op het oog mooi lijkende pionnenarmada over, maar die kan niet voorkomen dat Nikolai eenvoudig eeuwig schaak geeft. De overwinning nadert.
Want Maarten heeft een goede stelling op weten te bouwen. Na twintig zetten verovert hij een pion en kan dan gaan denken hoe hij dat voordeel uit weet te breiden. Nu weten we dat Maarten daar vaak lang over kan doen, en zoals altijd de laatste seconden van zijn bedenktijd tergend langzaam zijn zetten doet, maar dan wel weer net op tijd. Toch laat hij in die tijdnood een steekje vallen waardoor het voordeel weg lijkt te vloeien. Maar de spanning is wederzijds en gelukkig in ons voordeel. Maarten verorbert meerdere zwarte pionnen en hoe hij de partij uitspeelt is mooi. Daardoor komen we op 4½ punt waarmee de winst binnen is. Mooi dan, eten en naar huis... oh shit, Marcel zit er ook nog.
'Hebben jullie nog even?' vraagt hij kort na tijdnoodfase met een mijns inziens sarcastische lach. Hij heeft de tijdnood met hangen en wurgen overleefd en wil het eindspel nu uit gaan melken. En dat is misschien niet eens zo’n slecht idee als je tegenover een gefrustreerde tegenstander zit die er vanuit was gegaan dat hij een punt zou scoren. Op zich klopte dat idee ook, alleen de uitvoering die hij daarvoor koos was de verkeerde, want het had een tegenovergestelde uitwerking. De pion voorsprong werd een pion achter, en daar ging Marcel eens lekker voor zitten. Toreneindspelen schijnen de saaiste te zijn en zijn vaak remise. En het duurde en het duurde, en een zetje hier en een zetje daar. Harrie had intussen de lokale snackbar gevonden en de frieten getest voor Vara’s Kassa, een 7½. En Marcel deed weer een torenzet, oh nu een koningswandel... Hey, dat ziet er goed uit, en het voordeel werd groter... en het werd later, Marcel we hebben honger! Het manoeuvreren duurde zo lang dat Marcel zelf ook het overzicht verloor, en het remise moest gaan worden. Maar Paul Schrama was helemaal murw geschaakt en wist de remisecombinatie ook niet meer te vinden, na 107(!) zetten streek hij de vlag.
Was het een verdiende overwinning, ik weet het niet. Als de tegenstander zijn kansen laat liggen en wij die wel pakken is het terecht dat we winnen, of dwing je het af? We staan nu aan kop op bordpunten, dat maakt niet uit, het is plek 1! Met de twee komende wedstrijden kunnen we die positie misschien verstevigen en de concurrentie angst inboezemen. Laten we de kansen pakken die we krijgen!
AAS – Accres Apeldoorn 2: 2½ – 5½
't Andere verslag
Partijen in pgn
Zie ook Stand & uitslagen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten