Nul-een, nul-twee en nul-drie. In letters ziet het er minder dramatisch uit dan dat je het op het grote scorebord ziet staan. Bijna 5 (is een cijfer, in tekst vijf) uur lang staan er 3 nullen aan onze kant, en als we dan eindelijk een score weten te produceren is het ook nog maar een halve (½). Dan weten we al dat we het onvermijdelijke niet meer terug kunnen draaien. Ik sms naar Rien dat de degradatie aanstaande is, mede omdat de gastheren van deze dag (PION) al bijna 2 bordpunten hebben behaald of zeker gaan behalen. En die kunnen we dan nooit meer inhalen. Na de vorige 8e ronde gloorde er nog de hoop dat we met op zijn minst een gelijkspel een ander team uit de tweede klasse konden laten vertrekken. Maar daar mag en kun je niet op spelen, want de andere teams begrijpen dat spelletje natuurlijk ook.
Met Armen Hachijan en Henk Eleveld als invaller in de gelederen zetten we een degelijk team in, in de strijd tegen UVS. Na enig schuiven aan de borden en de wensen van de een en de ander inwilligend zal moeten blijken of dit effect gaat hebben. Maar al snel zal duidelijk worden dat dit seizoen ons nu niet en nooit goedgezind zal zijn. De eerste die daar de gevolgen van moet ondervinden is Freddie. Tegen Tjapko Struik verdedigt hij zich zoals zo vaak met het Hollands. Nadat Freddie lang heeft gerokeerd begint Tjapko binnen de kortste keren zijn stukken naar de damevleugel te dirigeren. Herbert von Karajan had het niet beter aan kunnen geven en elke keer gaat wit een tel voor zwart. Freddie blijft er achter aan lopen en trekt snel de conclusie dat hij van het bord wordt geramd. Een andere omschrijving van deze partij valt niet te bedenken, het is gewoon zo. Geen schijn van kans.
Hetzelfde verging het Nikolai in zijn partij tegen Lars Kurtjens. In de vorige ronde kreeg hij de ene na de andere pion aangeboden, maar nu mocht hij zelf iets in de aanbieding doen. En dat iets was zijn complete stelling, die uit elkaar werd gescheurd alsof het vierendelen uit de Middeleeuwen weer opnieuw als vrijdags vermaak op de markt in ere werd hersteld. Nikolai denkt alles wel gesloten te kunnen houden op de koningsvleugel maar tegenstander Lars gaat net zo voortvarend te werk op de damevleugel. De aanval op twee fronten en een achtergebleven koning in het midden worden iets te veel van het goede voor Kabbie. Lars Kurtjens weet alle angels uit het leven van Nikolai te trekken en die gaat net zo lang door totdat zijn koning echt morsdood de langste lans door zijn hart geboord krijgt. Net als de partij van Freddie was ook dit eenrichtingverkeer.
Tegen Geleen kon Marcel zijn gal spuwen dat hij weer de Pirc-opening op het bord kreeg en nu was het “Een. Dee Twee-Dee Vier” wat hem deed walgen. Het repertoire was vanmiddag niet toereikend genoeg om het Dame-Indisch te weerstaan. Nu was het Anton van Rijn die zich bedacht had om ook een Apeldoorns scalpje mee te pikken. Al snel werd de zwarte koning bloot tentoongesteld en het was een kwestie van tijd voordat het laatste oordeel hier geveld zou gaan worden. Ook hier konden we alleen maar verdedigen en toezien wat de witte strijdkrachten voor ons in petto hadden. In chronologische volgorde waren dat: een toren, een dame, dubbele toren via het midden, omtrekkende beweging van de dame door het achterveld en als afsluiter totale vernietiging door middel van het samenspel van al die stukken. Het klinkt misschien saai en eentonig maar wat van toepassing was op de twee vorige partijen overkwam Marcel ook. Dat hadden ze goed doordacht bij UVS, sterk spel op drie witte borden.
De stemming zakte naar een dieptepunt en als er iets was om op te hopen was het hooguit een half bordpuntje. Thomas kreeg dat halfje aangeboden maar werd streng doch rechtvaardig met een duidelijke “NEE” terugverwezen naar zijn bord. Ik zag het als een zwakteaanbod van zijn sterkere tegenstander. Maar Maarten leek redelijk spel te hebben, Armen had een lastige partij maar kon misschien nog iets bereiken. Erik had het lastig en de partij van Henk Eleveld kon twee kanten opgaan.
Bijna anderhalf uur duurde het voordat we eindelijk een score konden laten noteren. Het was een halfje van Maarten, waar het net voor de tijdcontrole een hele leek te worden. De partij vorderde langzaam zoals wel vaker bij Maarten, maar hij wist wel enig voordeel te bereiken. De zwarte dame werd buiten het strijdgewoel gemanoeuvreerd en om die weer tot leven te brengen moest Luuk Peters een stuk geven voor twee pionnen. Helaas was Maarten niet slagvaardig genoeg om de partij al voor de tijdcontrole te beslissen, het zal in de geest van de wedstrijd geweest zijn dat ons dat niet gegund was. Want op het moment dat hij een van de pionnen met duidelijk voordeel terug had kunnen winnen sloeg hij met de dame, waar het met de toren geboden was. Dat haalde gelijk de muziek uit de partij die daarna doodbloedde in een voor beide kanten niet te winnen toreneindspel. Het was te riskant om een winstpoging te doen.
En alsof dat al niet genoeg ellende was, kon Erik op vrijwel hetzelfde moment de koning omleggen. Bijna net als bij de partij van Maarten wist hij een stelling op het bord te krijgen met een stuk voor een enkele pion. Dus een pion minder dan Maarten had moeten geven, dat kan toch niet mis gaan zou je denken. Inderdaad was dat een illusie, want het kostte hem zeeën van tijd. Maar misschien had Pim Haselager het wel beter gezien, want Erik kon niet Een Twee Drie een winnende voortzetting vinden. Maar zat die er ook wel in? De strijd werd op beide vleugels van het bord gevoerd, alleen de koning van Erik stond teveel in het open veld, en de twee zwarte torens wisten een stevig blok te vormen. In tijdnood ging Erik ten onder, Pim Haselager wist de partij te vereenvoudigen naar een simpel gewonnen eindspel. En dat bezegelde het lot van de wedstrijd, geen winst en geen gelijkspel. We hadden het niet meer in eigen hand, en eerlijk gezegd hebben we dat ook niet gehad deze middag.
De positieve noot van deze wedstrijd was weer onze Groeiende Beer Thomas. Tegen Geleen al een puike partij en vandaag weer. Nu werd het zelfs een volledige overwinning, uit weinig wist hij alles te halen. Er kwam een voorbereide Caro-Kann op het bord en dat is altijd fijn spelen. Joost Retera moest lang nadenken om niet onder de voet gelopen te worden, maar iemand van zijn sterkte heeft wel vaker met dat soort stellingen van doen gehad. Maar toch bleef Thomas het initiatief houden en misschien had hij de partij al sneller in veilige wateren kunnen loodsen. Het gevolg was dat het een beetje verzandde in een remise-achtige stelling. Daarom deed Joost Retera waarschijnlijk ook een remise-aanbod, maar dat werd resoluut door mij van tafel geveegd omdat er op dat moment genoeg donkere wolken boven de Apeldoornse aspiraties samenzweerden. Maar Thomas bleef doorhakken op de zwarte stelling en wist langzaam maar zeker binnen te dringen om de nodige onrust te zaaien. En dat werkte, murw gespeeld door de pseudo Pellè beging Retera een fout, en dat gaf Thomas de gelegenheid tot het creëren van een mooi matnetje. Zeker het naspelen waard. Uiteindelijk bleek dat ons enige wapenfeit in deze hopeloze wedstrijd.
Met Armen Hachijan en Henk Eleveld als invaller in de gelederen zetten we een degelijk team in, in de strijd tegen UVS. Na enig schuiven aan de borden en de wensen van de een en de ander inwilligend zal moeten blijken of dit effect gaat hebben. Maar al snel zal duidelijk worden dat dit seizoen ons nu niet en nooit goedgezind zal zijn. De eerste die daar de gevolgen van moet ondervinden is Freddie. Tegen Tjapko Struik verdedigt hij zich zoals zo vaak met het Hollands. Nadat Freddie lang heeft gerokeerd begint Tjapko binnen de kortste keren zijn stukken naar de damevleugel te dirigeren. Herbert von Karajan had het niet beter aan kunnen geven en elke keer gaat wit een tel voor zwart. Freddie blijft er achter aan lopen en trekt snel de conclusie dat hij van het bord wordt geramd. Een andere omschrijving van deze partij valt niet te bedenken, het is gewoon zo. Geen schijn van kans.
Hetzelfde verging het Nikolai in zijn partij tegen Lars Kurtjens. In de vorige ronde kreeg hij de ene na de andere pion aangeboden, maar nu mocht hij zelf iets in de aanbieding doen. En dat iets was zijn complete stelling, die uit elkaar werd gescheurd alsof het vierendelen uit de Middeleeuwen weer opnieuw als vrijdags vermaak op de markt in ere werd hersteld. Nikolai denkt alles wel gesloten te kunnen houden op de koningsvleugel maar tegenstander Lars gaat net zo voortvarend te werk op de damevleugel. De aanval op twee fronten en een achtergebleven koning in het midden worden iets te veel van het goede voor Kabbie. Lars Kurtjens weet alle angels uit het leven van Nikolai te trekken en die gaat net zo lang door totdat zijn koning echt morsdood de langste lans door zijn hart geboord krijgt. Net als de partij van Freddie was ook dit eenrichtingverkeer.
Tegen Geleen kon Marcel zijn gal spuwen dat hij weer de Pirc-opening op het bord kreeg en nu was het “Een. Dee Twee-Dee Vier” wat hem deed walgen. Het repertoire was vanmiddag niet toereikend genoeg om het Dame-Indisch te weerstaan. Nu was het Anton van Rijn die zich bedacht had om ook een Apeldoorns scalpje mee te pikken. Al snel werd de zwarte koning bloot tentoongesteld en het was een kwestie van tijd voordat het laatste oordeel hier geveld zou gaan worden. Ook hier konden we alleen maar verdedigen en toezien wat de witte strijdkrachten voor ons in petto hadden. In chronologische volgorde waren dat: een toren, een dame, dubbele toren via het midden, omtrekkende beweging van de dame door het achterveld en als afsluiter totale vernietiging door middel van het samenspel van al die stukken. Het klinkt misschien saai en eentonig maar wat van toepassing was op de twee vorige partijen overkwam Marcel ook. Dat hadden ze goed doordacht bij UVS, sterk spel op drie witte borden.
De stemming zakte naar een dieptepunt en als er iets was om op te hopen was het hooguit een half bordpuntje. Thomas kreeg dat halfje aangeboden maar werd streng doch rechtvaardig met een duidelijke “NEE” terugverwezen naar zijn bord. Ik zag het als een zwakteaanbod van zijn sterkere tegenstander. Maar Maarten leek redelijk spel te hebben, Armen had een lastige partij maar kon misschien nog iets bereiken. Erik had het lastig en de partij van Henk Eleveld kon twee kanten opgaan.
Bijna anderhalf uur duurde het voordat we eindelijk een score konden laten noteren. Het was een halfje van Maarten, waar het net voor de tijdcontrole een hele leek te worden. De partij vorderde langzaam zoals wel vaker bij Maarten, maar hij wist wel enig voordeel te bereiken. De zwarte dame werd buiten het strijdgewoel gemanoeuvreerd en om die weer tot leven te brengen moest Luuk Peters een stuk geven voor twee pionnen. Helaas was Maarten niet slagvaardig genoeg om de partij al voor de tijdcontrole te beslissen, het zal in de geest van de wedstrijd geweest zijn dat ons dat niet gegund was. Want op het moment dat hij een van de pionnen met duidelijk voordeel terug had kunnen winnen sloeg hij met de dame, waar het met de toren geboden was. Dat haalde gelijk de muziek uit de partij die daarna doodbloedde in een voor beide kanten niet te winnen toreneindspel. Het was te riskant om een winstpoging te doen.
En alsof dat al niet genoeg ellende was, kon Erik op vrijwel hetzelfde moment de koning omleggen. Bijna net als bij de partij van Maarten wist hij een stelling op het bord te krijgen met een stuk voor een enkele pion. Dus een pion minder dan Maarten had moeten geven, dat kan toch niet mis gaan zou je denken. Inderdaad was dat een illusie, want het kostte hem zeeën van tijd. Maar misschien had Pim Haselager het wel beter gezien, want Erik kon niet Een Twee Drie een winnende voortzetting vinden. Maar zat die er ook wel in? De strijd werd op beide vleugels van het bord gevoerd, alleen de koning van Erik stond teveel in het open veld, en de twee zwarte torens wisten een stevig blok te vormen. In tijdnood ging Erik ten onder, Pim Haselager wist de partij te vereenvoudigen naar een simpel gewonnen eindspel. En dat bezegelde het lot van de wedstrijd, geen winst en geen gelijkspel. We hadden het niet meer in eigen hand, en eerlijk gezegd hebben we dat ook niet gehad deze middag.
De positieve noot van deze wedstrijd was weer onze Groeiende Beer Thomas. Tegen Geleen al een puike partij en vandaag weer. Nu werd het zelfs een volledige overwinning, uit weinig wist hij alles te halen. Er kwam een voorbereide Caro-Kann op het bord en dat is altijd fijn spelen. Joost Retera moest lang nadenken om niet onder de voet gelopen te worden, maar iemand van zijn sterkte heeft wel vaker met dat soort stellingen van doen gehad. Maar toch bleef Thomas het initiatief houden en misschien had hij de partij al sneller in veilige wateren kunnen loodsen. Het gevolg was dat het een beetje verzandde in een remise-achtige stelling. Daarom deed Joost Retera waarschijnlijk ook een remise-aanbod, maar dat werd resoluut door mij van tafel geveegd omdat er op dat moment genoeg donkere wolken boven de Apeldoornse aspiraties samenzweerden. Maar Thomas bleef doorhakken op de zwarte stelling en wist langzaam maar zeker binnen te dringen om de nodige onrust te zaaien. En dat werkte, murw gespeeld door de pseudo Pellè beging Retera een fout, en dat gaf Thomas de gelegenheid tot het creëren van een mooi matnetje. Zeker het naspelen waard. Uiteindelijk bleek dat ons enige wapenfeit in deze hopeloze wedstrijd.
't Andere verslag
Alle partijen in pgn
