Als je van te voren aan mij had gevraagd of deze wedstrijd tegen Geleen goed zou aflopen, had ik waarschijnlijk gezegd dat het er toch een keer weer uit moest komen. Als je hetzelfde aan mij halverwege de middag had gevraagd, had ik die vraag met een volmondig “JA” beantwoord. Niet dat ik er gerust op was, maar de gedrevenheid waarmee deze middag gespeeld werd, zei genoeg. Het zou onze middag worden en ook al was het Geleen dat op de tweede plaats stond, die twee matchpunten krijgen zij echt niet mee en blijven in Apeldoorn.
Wel moest er ingegrepen worden in de teamsamenstelling, want de dreigende laatste plaats en dus degradatie wilden wij niet in ons vocabulaire opnemen! Omdat Armen Hachijan beschikbaar was, werd besloten om Jasper Zwirs een vrije dag te geven. Daardoor werd ruimte gecreëerd om te schuiven met de opstelling. Aan de andere kant weet je niet wat Geleen zou doen, maar het is proberen waard. Geleen heeft een zeer sterke Thomas Henrichs in de gelederen en die dwaalt door de hele opstelling heen dit seizoen. Onze Thomas Pellè mocht zich meten met hem, daarover later meer. De Apeldoornse matadors Smit en Dommelen mochten gebroederlijk naast elkaar plaatsnemen op borden 5 en 6, een stevige buffer vormend voor Maarten en Nikolai op borden 7 en 8. En uiteindelijk bleek daar de kracht te zitten, klopje op de schouder van degene die dat van te voren bedacht heeft. Marcel en Freddie op 3 en 4 die de klappen op konden vangen voor als het bij Armen en Thomas bovenop de berg mis zou gaan. En daarbij rekening houdend wie graag met wit of zwart zou spelen kon het eigenlijk niet meer fout gaan.
En om dan terug te komen op de vraag van halverwege de middag: het tekende zich gewoon af. Er waren geen stommiteiten begaan zoals het weggeven van pionnen in de opening, en de druk werd bij Geleen neergelegd. Die zouden eventueel nog kunnen gaan voor een kampioenschap, maar dan moesten ze wel van ons winnen. Maarten had een gewonnen pion weer teruggegeven voor aanval, Nikolai peuzelde diverse zwarte houtjes op, Erik trok ten aanval en Thomas zette Thomas onder druk. Kortom, er was niet direct te zien waar wij het onderspit zouden moeten delven.
Meerdere keren dit seizoen werden we eerst getrakteerd op een achterstand die we daarna niet konden rechtzetten. Zal dat vaak de psychologische eerste klap zijn die een daalder waard bleek te zijn? Maar nu deelden wij die uit en Marcel liep met de eer weg. Jack Renet moest zo nodig weer tegen Marcel die verdomde Pirc-opening uit de kast halen, en daar werd ik bijna op aangekeken en kreeg de volle laag over me heen, bijna smaakte het eten bij de Turk niet meer... Ja Marcel, ik kan het toch ook niet helpen dat die lui zulke baggeropeningen spelen ;-) Naar eigen zeggen bleef Marcel te veel gefocust op een truc met f5 en vergat daarbij bijna de partij normaal te spelen. Toch moest hij vrij veel geduld oefenen totdat er in de stelling van Jack Renet breukjes zichtbaar werden. De inleidende fout lijkt mij Pc4 waardoor er een pion in de steek gelaten wordt. Het paardje van Marcel wordt in het gevecht gebracht en gaat op kruistocht in de zwarte gelederen. Uit de achterhoede beginnen de pionnen zich te roeren op zoek naar hun paardje ter ondersteuning. En als daar de barricade is opgeworpen voltrekt de infanterie op de koningsvleugel het definitieve vonnis over de zwarte pantserdivisie. We hebben de voorsprong te pakken, even rust… het gevoel is goed.
Maar het gevoel wordt eventjes de kop ingedrukt als Armen zijn meerdere moet erkennen in Johannes Mundorf, een sterke jonge Duitse speler. Armen probeert in de opening al gelijk tot de nodige verwikkelingen over te gaan met een opstomende a-pion. Maar dat zet niet door want Mundorf laat zijn paarden het centrum in beslag nemen. Zijn stukken zijn sneller ontwikkeld en die achterstand moet dan geforceerd ingehaald worden. Dat dat niet zo soepel verloopt, mag duidelijk zijn en Armen heeft dan al moeite een gelijke stelling te krijgen. Wie de partij naspeelt ziet dat de witte stukken allemaal de zwarte koning op het oog hebben, daar tegenover mogen de zwarte stukken van Armen op een afstand toekijken. En ook moeten ze zich tegen allerlei dreiginkjes verdedigen. Het duurt dan ook niet lang voordat het bastion in elkaar stort, Armen weet nog net op tijd op te geven zonder mat gezet te worden. Maar dankzij zijn invalbeurt is het team in staat de klap op te vangen.
En die klappen zijn behoorlijk hard voor Geleen want bij drie borden is het een kwestie van tijd voordat wij de winst binnenhalen, en bij de overige borden kan het twee kanten opgaan. Maarten is de eerste die een van die punten binnenhaalt. Al vroeg in de Italiaanse partij neemt hij de koningsvleugel onder vuur. Waarschijnlijk is het theoretisch dat zwart de pion op g2 in beslag neemt, maar het is wel mooi meegenomen. En eigenlijk zou die pion weer snel teruggewonnen moeten worden maar dat laat Wolfgang de Cauter even achterwege, en dat komt hem duur te staan. Maarten geeft de pion inderdaad een aantal zetten weer retour, maar heeft dan al zijn vizier op de witte koning gericht. Het witte paard is zo vriendelijk om alle lijnen open te zetten zodat de zwarte torens een vernietigende aanval kunnen opzetten. Het moet heerlijk spelen zijn voor Maarten om dit tot een goed einde te brengen. De zwarte torens tonen geen genade en dringen door tot in de diepste witte loopgraven, we nemen een voorsprong van 2-1!
Lang daarvoor was Nikolai al begonnen met neersabelen van elke zwarte pion die hem maar voor zijn voeten kwam. Het leek er wel op dat Nikolai zijn Samoerai-zwaard had meegenomen en dat die pionnen geen Harakiri mochten plegen, nee kom maar: en “Tsjakka” weer een pion een koppie kleiner. Maar het had ook de schijn dat Wenke Henrichs met een uitverkoop bezig was, want zo makkelijk als die pionnen deze middag werden geïnd komt niet vaak voor. Stiekem zaten we al plannen te smeden voor als Nikolai dit niet ten gunste van ons kon voltooien en we rekenden ons al rijk met een lekker Palmbiertje. Maar dat werd ons door de neus geboord omdat Nikolai op ongeveer 6464 manieren kon winnen. De armada aan pionnen die ten aanval trok was intussen zo ver gegroeid dat hij zelfs kwaliteiten begon te offeren en daar ook nog compensatie voor kreeg. Het was gewoon onze middag, fouten komen vandaag niet in ons hoofdstuk voor! Dat Palmpje Nikolai: daar mag je ons trouwens heus nog wel op trakteren… Mooie overwinning en volledig verdiend. En met 3-1 voor! De rust begint in het team te komen.
Dan onze Thomas Pellè, zonder meer de hoofdattractie van de dag, met de best gestylede kuif sinds jaren nam hij het op tegen Thomas Henrichs. Het verschil in Elo-rating bedraagt 366 punten, maar wie de partij volgde kon niet zien waar dat verschil vandaan kwam. Cijfertjes blijken dan niet een juiste afspiegeling van wat er op het bord tevoorschijn komt. Zonder schroom nam onze Thomas de uitdaging aan en ging volop ten aanval. De koningspionnen kwamen al vroeg uit de veren en voor het krieken van de ochtend stonden ze al aan de overkant op het hok te tikken. De kippen op de Veranda waren zo van slag dat ze het nodig vonden zich er ook maar mee te bemoeien, niemand had de moed ze het zwijgen op te leggen. Nikolai had zijn zwaard wel even af willen staan, maar was bang dat die smerig zou worden. Na ongeveer 25 zetten is er al het nodige wapengekletter geweest en daaruit voortgekomen is een stelling waarin de Kleine Beer drie pionnen heeft moeten geven voor een stuk. In de opkomende tijdnood moet Thomas met alle stukken naar achteren want die pionnen willen maar al te graag naar de overkant. En dan heeft hij nog eens twee pionnen extra in moeten leveren, maar hij blijft strijden, vijf pionnen tegen een stuk. Voor een internationaal meester moet dat toch wel te winnen zijn. Dus niet. Op het oog lijkt het allemaal wel te winnen maar onze Beer speelt het fantastisch en doet alleen maar de juiste zetten. Zelfs moet Anton Weenink tot rust worden gemaand want in zijn enthousiasme springt hij als een jong veulen door de zaal: Het is Remise, Remise! Gelukkig weten drie lieftallige Zusters hem tot rust te bedaren. Maar de manier waarop onze Beer Thomas dit heeft gespeeld verdiend alleen maar complimenten. Voor de partij zei ik tegen hem dat hij op zijn minst remise moest binnenhalen. En dat deed hij: super, Pellè!
Wel moest er ingegrepen worden in de teamsamenstelling, want de dreigende laatste plaats en dus degradatie wilden wij niet in ons vocabulaire opnemen! Omdat Armen Hachijan beschikbaar was, werd besloten om Jasper Zwirs een vrije dag te geven. Daardoor werd ruimte gecreëerd om te schuiven met de opstelling. Aan de andere kant weet je niet wat Geleen zou doen, maar het is proberen waard. Geleen heeft een zeer sterke Thomas Henrichs in de gelederen en die dwaalt door de hele opstelling heen dit seizoen. Onze Thomas Pellè mocht zich meten met hem, daarover later meer. De Apeldoornse matadors Smit en Dommelen mochten gebroederlijk naast elkaar plaatsnemen op borden 5 en 6, een stevige buffer vormend voor Maarten en Nikolai op borden 7 en 8. En uiteindelijk bleek daar de kracht te zitten, klopje op de schouder van degene die dat van te voren bedacht heeft. Marcel en Freddie op 3 en 4 die de klappen op konden vangen voor als het bij Armen en Thomas bovenop de berg mis zou gaan. En daarbij rekening houdend wie graag met wit of zwart zou spelen kon het eigenlijk niet meer fout gaan.
En om dan terug te komen op de vraag van halverwege de middag: het tekende zich gewoon af. Er waren geen stommiteiten begaan zoals het weggeven van pionnen in de opening, en de druk werd bij Geleen neergelegd. Die zouden eventueel nog kunnen gaan voor een kampioenschap, maar dan moesten ze wel van ons winnen. Maarten had een gewonnen pion weer teruggegeven voor aanval, Nikolai peuzelde diverse zwarte houtjes op, Erik trok ten aanval en Thomas zette Thomas onder druk. Kortom, er was niet direct te zien waar wij het onderspit zouden moeten delven.
Meerdere keren dit seizoen werden we eerst getrakteerd op een achterstand die we daarna niet konden rechtzetten. Zal dat vaak de psychologische eerste klap zijn die een daalder waard bleek te zijn? Maar nu deelden wij die uit en Marcel liep met de eer weg. Jack Renet moest zo nodig weer tegen Marcel die verdomde Pirc-opening uit de kast halen, en daar werd ik bijna op aangekeken en kreeg de volle laag over me heen, bijna smaakte het eten bij de Turk niet meer... Ja Marcel, ik kan het toch ook niet helpen dat die lui zulke baggeropeningen spelen ;-) Naar eigen zeggen bleef Marcel te veel gefocust op een truc met f5 en vergat daarbij bijna de partij normaal te spelen. Toch moest hij vrij veel geduld oefenen totdat er in de stelling van Jack Renet breukjes zichtbaar werden. De inleidende fout lijkt mij Pc4 waardoor er een pion in de steek gelaten wordt. Het paardje van Marcel wordt in het gevecht gebracht en gaat op kruistocht in de zwarte gelederen. Uit de achterhoede beginnen de pionnen zich te roeren op zoek naar hun paardje ter ondersteuning. En als daar de barricade is opgeworpen voltrekt de infanterie op de koningsvleugel het definitieve vonnis over de zwarte pantserdivisie. We hebben de voorsprong te pakken, even rust… het gevoel is goed.
Maar het gevoel wordt eventjes de kop ingedrukt als Armen zijn meerdere moet erkennen in Johannes Mundorf, een sterke jonge Duitse speler. Armen probeert in de opening al gelijk tot de nodige verwikkelingen over te gaan met een opstomende a-pion. Maar dat zet niet door want Mundorf laat zijn paarden het centrum in beslag nemen. Zijn stukken zijn sneller ontwikkeld en die achterstand moet dan geforceerd ingehaald worden. Dat dat niet zo soepel verloopt, mag duidelijk zijn en Armen heeft dan al moeite een gelijke stelling te krijgen. Wie de partij naspeelt ziet dat de witte stukken allemaal de zwarte koning op het oog hebben, daar tegenover mogen de zwarte stukken van Armen op een afstand toekijken. En ook moeten ze zich tegen allerlei dreiginkjes verdedigen. Het duurt dan ook niet lang voordat het bastion in elkaar stort, Armen weet nog net op tijd op te geven zonder mat gezet te worden. Maar dankzij zijn invalbeurt is het team in staat de klap op te vangen.
En die klappen zijn behoorlijk hard voor Geleen want bij drie borden is het een kwestie van tijd voordat wij de winst binnenhalen, en bij de overige borden kan het twee kanten opgaan. Maarten is de eerste die een van die punten binnenhaalt. Al vroeg in de Italiaanse partij neemt hij de koningsvleugel onder vuur. Waarschijnlijk is het theoretisch dat zwart de pion op g2 in beslag neemt, maar het is wel mooi meegenomen. En eigenlijk zou die pion weer snel teruggewonnen moeten worden maar dat laat Wolfgang de Cauter even achterwege, en dat komt hem duur te staan. Maarten geeft de pion inderdaad een aantal zetten weer retour, maar heeft dan al zijn vizier op de witte koning gericht. Het witte paard is zo vriendelijk om alle lijnen open te zetten zodat de zwarte torens een vernietigende aanval kunnen opzetten. Het moet heerlijk spelen zijn voor Maarten om dit tot een goed einde te brengen. De zwarte torens tonen geen genade en dringen door tot in de diepste witte loopgraven, we nemen een voorsprong van 2-1!
Lang daarvoor was Nikolai al begonnen met neersabelen van elke zwarte pion die hem maar voor zijn voeten kwam. Het leek er wel op dat Nikolai zijn Samoerai-zwaard had meegenomen en dat die pionnen geen Harakiri mochten plegen, nee kom maar: en “Tsjakka” weer een pion een koppie kleiner. Maar het had ook de schijn dat Wenke Henrichs met een uitverkoop bezig was, want zo makkelijk als die pionnen deze middag werden geïnd komt niet vaak voor. Stiekem zaten we al plannen te smeden voor als Nikolai dit niet ten gunste van ons kon voltooien en we rekenden ons al rijk met een lekker Palmbiertje. Maar dat werd ons door de neus geboord omdat Nikolai op ongeveer 6464 manieren kon winnen. De armada aan pionnen die ten aanval trok was intussen zo ver gegroeid dat hij zelfs kwaliteiten begon te offeren en daar ook nog compensatie voor kreeg. Het was gewoon onze middag, fouten komen vandaag niet in ons hoofdstuk voor! Dat Palmpje Nikolai: daar mag je ons trouwens heus nog wel op trakteren… Mooie overwinning en volledig verdiend. En met 3-1 voor! De rust begint in het team te komen.
Dan onze Thomas Pellè, zonder meer de hoofdattractie van de dag, met de best gestylede kuif sinds jaren nam hij het op tegen Thomas Henrichs. Het verschil in Elo-rating bedraagt 366 punten, maar wie de partij volgde kon niet zien waar dat verschil vandaan kwam. Cijfertjes blijken dan niet een juiste afspiegeling van wat er op het bord tevoorschijn komt. Zonder schroom nam onze Thomas de uitdaging aan en ging volop ten aanval. De koningspionnen kwamen al vroeg uit de veren en voor het krieken van de ochtend stonden ze al aan de overkant op het hok te tikken. De kippen op de Veranda waren zo van slag dat ze het nodig vonden zich er ook maar mee te bemoeien, niemand had de moed ze het zwijgen op te leggen. Nikolai had zijn zwaard wel even af willen staan, maar was bang dat die smerig zou worden. Na ongeveer 25 zetten is er al het nodige wapengekletter geweest en daaruit voortgekomen is een stelling waarin de Kleine Beer drie pionnen heeft moeten geven voor een stuk. In de opkomende tijdnood moet Thomas met alle stukken naar achteren want die pionnen willen maar al te graag naar de overkant. En dan heeft hij nog eens twee pionnen extra in moeten leveren, maar hij blijft strijden, vijf pionnen tegen een stuk. Voor een internationaal meester moet dat toch wel te winnen zijn. Dus niet. Op het oog lijkt het allemaal wel te winnen maar onze Beer speelt het fantastisch en doet alleen maar de juiste zetten. Zelfs moet Anton Weenink tot rust worden gemaand want in zijn enthousiasme springt hij als een jong veulen door de zaal: Het is Remise, Remise! Gelukkig weten drie lieftallige Zusters hem tot rust te bedaren. Maar de manier waarop onze Beer Thomas dit heeft gespeeld verdiend alleen maar complimenten. Voor de partij zei ik tegen hem dat hij op zijn minst remise moest binnenhalen. En dat deed hij: super, Pellè!
Thomas Pellè, 'hoofdattractie van de dag'
Alle partijen in pgn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten