Op de dag voor Kerstmis moet dan toch maar iets over de zo desastreus verlopen wedstrijd tegen Eindhoven gezegd worden. Terwijl de twee andere Accres-teams met een goed gevoel de winterstop ingaan, zal het tweede team zijn wonden moeten likken. Na vijf ronden op de voorlaatste plaats in de tussenstand geeft te denken. Nu is het ook weer niet zo’n ramp, omdat het verschil met de vijfde plaats alleen in bordpunten wordt gemaakt. Maar toch, een goed begin in de competitie is dus geen garantie voor een goed gevolg, tegen Venlo hadden we geen kans, maar tegen Stein hadden we die wel degelijk. En de wedstrijd tegen Eindhoven… tja, daar zijn te veel kansen weggegeven, helaas.
Tegen de tijd dat de partijen spannend beginnen te worden is de conclusie gemakkelijk te trekken dat het voordeel bij de laatste vier borden gehaald moet worden. Aan het eerste bord heeft Marcel het moeilijk, moet Maarten proberen het bastion Kuijpers te slechten, terwijl Erik en Freddie geen bres kunnen slaan in de veste van hun tegenstanders. De eerste, en uiteindelijk enige, die positief kan scoren is Thomas. Hij weet zijn tegenstander Di Bucchinanico met genoeg problemen op te zadelen dat deze wel een keer plat moet gaan. En na ongeveer 20 zetten gaat hij dus ook in de fout. Via een kleine combinatie weet Thomas de stelling compleet te slopen. Daarna zet Erik Smit een halfje erbij op het scorebord in een 30 zetten gelijk opgaande strijd. Als er uiteindelijk geen stukken meer zijn om tegen elkaar af te ruilen, kun je maar beter de stukken in de doos doen. Meer valt er ook niet over te vertellen.
En dan volgt er een half uur tot drie kwartier waarin de wedstrijd voor ons in een debacle verloopt. Op het eerste bord heeft Marcel al de hele partij er geen goed gevoel over zijn stelling. Hij kan niets anders doen dan verdedigen tegen een op papier, maar ook op het bord duidelijke sterkere tegenstander. Bas van der Plassche richt zijn pijlen op de twee verdwaalde paarden van Marcel, en op de f-lijn, dat moet een keer barsten. En dat gebeurt dan ook, een nederlaag waar je in kunt komen omdat de tegenstander gewoon beter was. Daarentegen speelde Nikolai een duidelijke betere partij dan Jan Cox, die zeeën van tijd nodig heeft om zijn muur op te bouwen tegen de aanvalsgolven van Kabbie. Maar als Jan Cox geen tijd meer heeft om te noteren en alleen maar zetten doet, vergeet Nikolai het karwei af te maken. Erger dan dat is dat hij zichzelf steeds verder in de nesten werkt en het presteert om een soort zelfmat te creëren. Het is frustrerend om dit te zien gebeuren, maar ik kan me voorstellen dat het erger is voor Nikolai om dit over zich heen te krijgen. Zo jammer, want dit punt was al bijna geteld.
En ook in de partij van Jasper konden de stukken bijna ten faveure van ons team de doos in, maar ook hier werd een zekere winst weggegooid. Jasper had de partij goed opgebouwd en richtte zijn pijlen op de witte koning die zwaar onder vuur kon komen te liggen. De doorbraak met de pion op d4 had gewoon beslissend moeten zijn en niet lang daarna kreeg hij een tweede kans, die helaas ook niet benut werd. Boris Friesen moest de pion op d4 slaan, en daarna speelde Jasper het goed, tot hij vergat de knock-out uit te delen: 25… Lxa3, zeker ook druk van de almaar wegtikkende seconden. Wit had dan wel op kunnen geven, maar kreeg dus een tweede leven aangeboden. En net als bij de partij van Nikolai kreeg hij het volle bordje aangeboden, met drie pionnen meer is het niet echt een probleem om de partij te winnen. Weer een tegenvaller voor ons.
En het werd een nog slechtere middag, want niet lang daarna wist Martin van Dommelen niet meer de juiste verdediging te vinden tegen Jos Sutmuller. Het kan zijn dat Martin iets te lang te passief verdedigd heeft, en na de ruil op c6 te veel bezig moest zijn met het blokkeren van de promotie van de pion op c8. Op zich had dat keepen wel gekund, maar wit kon stukje bij beetje zijn stelling verbeteren en Martin had zijn stukken nogal kreupel neergezet, ze konden niet echt uit de voeten. Het duurde niet lang voordat Sutmuller de zwarte stelling volledig doorbrak. En dus was de nederlaag een feit.
Freddie probeerde daarna nog lang het jonge talent Ankit Majhi zijn wil op te leggen, maar moest bijna in het verre eindspel het onderspit delven. De hele partij lang kon geen van beide spelers aanspraak maken op een voordeeltje. Alleen net voor de tijdcontrole wist Freddie een pion te bemachtigen, maar ook die kon net niet het verschil maken. Nadat die pion geëlimineerd was moest Freddie zelfs nog op zijn tellen passen, want in zijn veronderstelling moest het eenvoudig remise worden: b-pion afruilen en dan ervoor zorgen dat wit zijn toren moest geven voor de laatst overgebleven zwarte pion. Dit was ook het scenario zoals dat op het bord kwam, maar de ongenaakbare chess engine liet weer eens zien dat het eigenlijk voor Freddie verkeerd af had moeten lopen. Laten we het er maar op houden dat de druk van de klok ditmaal de reddende Kerstengel was.
En om de malaise en frustratie van deze wedstrijd nog groter te maken, was er ook nog Maarten Beekhuis tegen de (voormalig) zeer sterke speler Frans Kuijpers. Maar dat voormalig moet je natuurlijk met een korreltje zout nemen, want je moet wel werken om hem te kunnen verslaan. Maar Maarten had wel degelijk een pak zout meegenomen en wist met rustig spel zijn stelling gesloten te houden en niet te overhaast te werk te gaan. En langzaam maar zeker kwamen de kansen in een stelling die perspectieven bood voor Maarten. In de tijdnood die ontstond had hij het op vele manieren kunnen beslissen, maar er was net iets teveel zout in de benzinetank gegooid en machine stokte. De geslepen vos Kuijpers beging daarna geen fouten meer en Maarten kon niets meer bedenken om zijn vaatje te vullen. De beide vermoeide spelers besloten na een lange strijd tot remise.
Dit was dus echt een wedstrijd van de gemiste kansen, te veel stellingen werden verprutst en helemaal uit handen gegeven. Dit was niet nodig geweest, maar het is niet terug te draaien. We staan nu na vijf ronden op de 9e plaats in de tussenstand. Het hoeft geen ramp te zijn want andere teams vanaf de 5e plaats hebben ook vier matchpunten. Kampioen worden we heus niet meer, maar laten we wel voor het degradatiespook waken. Dat mag ons echt niet gebeuren, vanaf februari 2013 knokken we ons omhoog!
Tegen de tijd dat de partijen spannend beginnen te worden is de conclusie gemakkelijk te trekken dat het voordeel bij de laatste vier borden gehaald moet worden. Aan het eerste bord heeft Marcel het moeilijk, moet Maarten proberen het bastion Kuijpers te slechten, terwijl Erik en Freddie geen bres kunnen slaan in de veste van hun tegenstanders. De eerste, en uiteindelijk enige, die positief kan scoren is Thomas. Hij weet zijn tegenstander Di Bucchinanico met genoeg problemen op te zadelen dat deze wel een keer plat moet gaan. En na ongeveer 20 zetten gaat hij dus ook in de fout. Via een kleine combinatie weet Thomas de stelling compleet te slopen. Daarna zet Erik Smit een halfje erbij op het scorebord in een 30 zetten gelijk opgaande strijd. Als er uiteindelijk geen stukken meer zijn om tegen elkaar af te ruilen, kun je maar beter de stukken in de doos doen. Meer valt er ook niet over te vertellen.
En dan volgt er een half uur tot drie kwartier waarin de wedstrijd voor ons in een debacle verloopt. Op het eerste bord heeft Marcel al de hele partij er geen goed gevoel over zijn stelling. Hij kan niets anders doen dan verdedigen tegen een op papier, maar ook op het bord duidelijke sterkere tegenstander. Bas van der Plassche richt zijn pijlen op de twee verdwaalde paarden van Marcel, en op de f-lijn, dat moet een keer barsten. En dat gebeurt dan ook, een nederlaag waar je in kunt komen omdat de tegenstander gewoon beter was. Daarentegen speelde Nikolai een duidelijke betere partij dan Jan Cox, die zeeën van tijd nodig heeft om zijn muur op te bouwen tegen de aanvalsgolven van Kabbie. Maar als Jan Cox geen tijd meer heeft om te noteren en alleen maar zetten doet, vergeet Nikolai het karwei af te maken. Erger dan dat is dat hij zichzelf steeds verder in de nesten werkt en het presteert om een soort zelfmat te creëren. Het is frustrerend om dit te zien gebeuren, maar ik kan me voorstellen dat het erger is voor Nikolai om dit over zich heen te krijgen. Zo jammer, want dit punt was al bijna geteld.
En ook in de partij van Jasper konden de stukken bijna ten faveure van ons team de doos in, maar ook hier werd een zekere winst weggegooid. Jasper had de partij goed opgebouwd en richtte zijn pijlen op de witte koning die zwaar onder vuur kon komen te liggen. De doorbraak met de pion op d4 had gewoon beslissend moeten zijn en niet lang daarna kreeg hij een tweede kans, die helaas ook niet benut werd. Boris Friesen moest de pion op d4 slaan, en daarna speelde Jasper het goed, tot hij vergat de knock-out uit te delen: 25… Lxa3, zeker ook druk van de almaar wegtikkende seconden. Wit had dan wel op kunnen geven, maar kreeg dus een tweede leven aangeboden. En net als bij de partij van Nikolai kreeg hij het volle bordje aangeboden, met drie pionnen meer is het niet echt een probleem om de partij te winnen. Weer een tegenvaller voor ons.
En het werd een nog slechtere middag, want niet lang daarna wist Martin van Dommelen niet meer de juiste verdediging te vinden tegen Jos Sutmuller. Het kan zijn dat Martin iets te lang te passief verdedigd heeft, en na de ruil op c6 te veel bezig moest zijn met het blokkeren van de promotie van de pion op c8. Op zich had dat keepen wel gekund, maar wit kon stukje bij beetje zijn stelling verbeteren en Martin had zijn stukken nogal kreupel neergezet, ze konden niet echt uit de voeten. Het duurde niet lang voordat Sutmuller de zwarte stelling volledig doorbrak. En dus was de nederlaag een feit.
Freddie probeerde daarna nog lang het jonge talent Ankit Majhi zijn wil op te leggen, maar moest bijna in het verre eindspel het onderspit delven. De hele partij lang kon geen van beide spelers aanspraak maken op een voordeeltje. Alleen net voor de tijdcontrole wist Freddie een pion te bemachtigen, maar ook die kon net niet het verschil maken. Nadat die pion geëlimineerd was moest Freddie zelfs nog op zijn tellen passen, want in zijn veronderstelling moest het eenvoudig remise worden: b-pion afruilen en dan ervoor zorgen dat wit zijn toren moest geven voor de laatst overgebleven zwarte pion. Dit was ook het scenario zoals dat op het bord kwam, maar de ongenaakbare chess engine liet weer eens zien dat het eigenlijk voor Freddie verkeerd af had moeten lopen. Laten we het er maar op houden dat de druk van de klok ditmaal de reddende Kerstengel was.
En om de malaise en frustratie van deze wedstrijd nog groter te maken, was er ook nog Maarten Beekhuis tegen de (voormalig) zeer sterke speler Frans Kuijpers. Maar dat voormalig moet je natuurlijk met een korreltje zout nemen, want je moet wel werken om hem te kunnen verslaan. Maar Maarten had wel degelijk een pak zout meegenomen en wist met rustig spel zijn stelling gesloten te houden en niet te overhaast te werk te gaan. En langzaam maar zeker kwamen de kansen in een stelling die perspectieven bood voor Maarten. In de tijdnood die ontstond had hij het op vele manieren kunnen beslissen, maar er was net iets teveel zout in de benzinetank gegooid en machine stokte. De geslepen vos Kuijpers beging daarna geen fouten meer en Maarten kon niets meer bedenken om zijn vaatje te vullen. De beide vermoeide spelers besloten na een lange strijd tot remise.
Dit was dus echt een wedstrijd van de gemiste kansen, te veel stellingen werden verprutst en helemaal uit handen gegeven. Dit was niet nodig geweest, maar het is niet terug te draaien. We staan nu na vijf ronden op de 9e plaats in de tussenstand. Het hoeft geen ramp te zijn want andere teams vanaf de 5e plaats hebben ook vier matchpunten. Kampioen worden we heus niet meer, maar laten we wel voor het degradatiespook waken. Dat mag ons echt niet gebeuren, vanaf februari 2013 knokken we ons omhoog!
Eindhoven - Accres Apeldoorn 2 5½ - 2½ 1. FM Bas van de Plassche - Marcel Boel 1 - 0 2. IM Frans Kuijpers - Maarten Beekhuis ½ - ½ 3. FM Fred Hallebeek - Erik Smit ½ - ½ 4. Ankit Majhi - Freddie vd Elburg ½ - ½ 5. Alessandro di Bucchianico - Thomas Beerdsen 0 - 1 6. Jos Sutmuller - Martin v Dommelen 1 - 0 7. Jan Cox - Nikolai Kabanof 1 - 0 8. Boris Friesen - Jasper Zwirs 1 - 0Alle partijen in pgn
