Het is vroeg in de morgen als Rien Bos wordt opgetelefoneerd door de voor die dag voorziene wedstrijdleider Paul Peters. De mededeling is simpel: ik ben ziek en kan dus niet komen. Rien, die nog half in coma ligt, moet het eerst eens tot zich laten doordringen wat de consequenties zijn van wat de beste man hem nu net verteld heeft. Waar ben ik: in bed, o.k. Het is zaterdag, hmmm dus een vrije dag, oh nee: vandaag is er KNSB-competitie met die lui van Accres. Gaaaaaahaaaaaaaap. Lastige mensen allemaal, die schakers... Wat moet ik nu doen, beschuitje, koffie, bordje Brinta, wassen of aankleden in welke volgorde dan ook. Aaah, telefoon. Het is ome Koos Stolk: de WL (vaktaal voor wedstrijdleider) is ziek en komt dus niet. Ja ja, daar was ik ook al van de op de hoogte gebracht. Maar we hebben geen vervanger zegt Koos. Nou, dat is dan mooi, want die jongens kunnen best wel eens handig zijn in lastige situaties. Het zij zo, en nu koffie, of was het nu eerst Brinta...
Maar die wedstrijdleider zou dus ook zijn taken moeten volbrengen bij de wedstrijd van het tweede team die in alle glorie op Caïssa stond te wachten. Aan de andere kant biedt dat natuurlijk perspectieven in een aanstaande lastige wedstrijd. Hoe kun je daar op legale en misschien illegale manier misbruik van maken? Tja, want wie is er dan verantwoordelijk? Teamleiders en diverse spelers van Accres bedenken zeer snode plannen om de wedstrijd koste wat het kost voor ons gewonnen te laten worden. Sommige ideeën zijn om de lastige zetten voor onze spelers ongeldig te laten verklaren, is toch niks mee? Terug met die pion! Ben je nu helemaal een haartje betoeterd, je gaat toch geen gemene pionzetten doen, ook al is dat in je eigen voordeel! Wedstrijdleider: Ja? Die speler heeft de bedenktijd overschreden. Antwoord van de die dag dienstdoende invallende WL (Rien Bos): Sorry, ik kan geen klok kijken... Tja, dat is overmacht hoor, hebben wij weer, een WL die geen klok kan kijken. Maar ja, doorspelen! Het is allemaal niet echt gebeurd die dag, behalve dat de wedstrijdleider inderdaad ziek was en dus Rien Bos zijn autoritaire kwaliteiten moest aanspreken om als Super WL boven alle teams te staan. En dan ook nog teamcaptain moest zijn. Terwijl hij na afloop, denk ik, liever alleen wedstrijdleider was geweest.
Dan onze wedstrijd: de volgende belangrijke in een serie van drie, en weer ging het net niet goed. Na twee gelijke spelen die beide net zo goed andersom hadden kunnen eindigen, kwam nu Caïssa 2 op bezoek. Caïssa is on a Mission de laatste paar ronden, alleen weten ze zelf niet waar het zal eindigen. Temeer omdat zij nog een paar lastige tegenstanders krijgen waar ze toch wel een beetje huiverig voor zijn, het zal blijken en dat maakt de kampioensstrijd in de klasse nog zeer interessant! Uiteraard werden de opstellingen ruim van te voren aan elkaar getoond, want we hadden niemand anders die ze voor ons kon bewaren, en R.B. was WL van de tegenstander.
Waar te beginnen met de partijen, in chronologische volgorde lijkt me de beste optie want dat geeft het beste de ontbrekende spanning aan die deze wedstrijd met zich meebracht. Want het is al vrij snel duidelijk dat we een lastige middag tegemoet gaan, en toch had het net niet in tranen hoeven te eindigen of zou dat te optimistisch denken zijn. Na verloop van tijd is het Erik die vraagt of hij remise mag aannemen, maar hij heeft zelf het voorgevoel dat doorspelen misschien beter is. Waren we daar nu maar een keer niet op afgegaan en hadden we het maar aangenomen. Want bij de meeste borden hebben we het lastig, en de eerste die daarbij het onderspit moet delven is Harrie de Bie. Na ongeveer twintig zetten probeert hij zich iets los te wrikken uit de omsingeling van het witte paard, maar vindt daarna net niet de juiste voortzetting om de stelling gelijk te houden. Paul Schipper weet daar snel en handig gebruik van te maken, en als Harrie daarna nog een paar steken laat vallen is het pleit snel beslecht. Er valt niets op af te dingen. 1-0 achter.
Nikolai had de twijfelachtige eer aan te mogen treden tegen Hugo van Hengel, die voor deze partij nog ongeslagen was en met 6 uit 6 een behoorlijke reputatie aan het opbouwen is. Ik denk dat Nikolai er niet eens van op de hoogte was, en dat hij zonder schroom zoals altijd de strijd volop aanging. Zo’n twintig zetten lang houdt Nikolai de gelederen goed gesloten en moet de topscorer maar bewijzen waarom hij die voorlopige eretitel in zijn bezit heeft. Maar Nikolai laat zich verleiden de stelling open te gooien, iets wat op den duur toch wel zal gebeuren, maar nu komt er heel vervelend een toren de witte stelling binnenwandelen. Dat hoeft op zich geen ramp te zijn, maar ik denk dat hij zich daar teveel mee heeft bezig gehouden deze te veroveren, zonder er daarbij rekening mee te houden dat de strijd zich verplaatste naar de witte koning. Want die kwam opeens toch wel onder schot te liggen van een paar slim samenwerkende zwarte stukken. Een passieve koningszet zette de zwarte motor in gang, en vanaf daar was deze stinkende diesellocomotief niet meer te stoppen. Een ruil van de dame tegen allerlei andere zwarte stukken deden het tij niet meer keren. 0-2 achter en niet echt uitzicht op beter, hadden we nu toch maar de WL omgekocht!
Was het dan alleen maar kommer en kwel voor de tijdcontrole? Nee, natuurlijk niet, want wij hebben natuurlijk de onnavolgbare, de elke wedstrijd boven zichzelf uitstijgende, het absolute miskende talent in zijn leeftijdsklasse, maar helaas nooit doorgebroken, niemand anders en niemand minder dan Martin van Dommelen... En waarom moet dit nu weer zo overdreven aangekondigd worden, denkt u? Nou, het zijn namelijk zijn eigen woorden, tenminste zo zei hij het ongeveer. Wat was het geval, Martin won deze partij, en dat moet ik eerst even zeggen, op uitstekende wijze. Via een redelijke gewaagde partijopzet wist hij al vrij snel in de partij een behoorlijke voordelige stelling te bereiken. Als ik het goed heb gezien is er maar één stuk van zwart serieus over het midden van het bord gekomen, maar toen was het al veel te laat. Martin bleef maar dreigingen creëren, zwarte stukken aanvallen, en meer van die irritante zetten doen. We hebben overwogen om Martin tot een beetje vredelievendheid te manen, maar dat bij nader toch maar niet gedaan. Toen zwart stukken ging verliezen was ook hier het pleit beslecht. Nadat de hele wedstrijd was afgelopen stonden we nog even met zijn allen te praten, over een eventueel kampioenschap dat misschien niet gehaald zou worden, of misschien wel. De tijd zal het leren. Maar Martin vond toch van zichzelf dat hij de 2e klasse ontgroeid was. Nu spreekt zijn score op dit moment van schrijven wel Boekenweekdelen, maar we wilden het hier toch maar bij laten, verder geen commentaar. Dus als straks dat gezeik weer begint met de contractverlengingen denk ik dat Martin abnormale salariseisen gaat stellen. Ik denk dat we hem dan toch niet meer kunnen behouden voor ons team, hij is nu eenmaal de ster van het team. Dus bij dezen doen we Martin alvast in de aanbieding, en het team dat met een redelijk bod komt zal serieus in overweging genomen worden bij de transferbesprekingen. Als hij natuurlijk bij ons wil blijven zullen we daarover gaan onderhandelen. Wanneer sluit die termijn?
Als ik in de loop van de middag de zaal inkijk, zie ik Erik uitgebreid gapen, en of de oorzaak daarvan de partij was of dat het nachtleven zijn tol begon te eisen is me niet helemaal duidelijk. Als ik Erik na verloop van tijd komt melden dat hij remise aangeboden heeft gekregen, is er iets van de slaapverwekkende middag duidelijk. De partij is gewoon saai, er gebeurt niets en hij legt de oorzaak gewoon bij zijn tegenstander, die totaal niets doet om leven in de partij te krijgen. Nu kun je natuurlijk zelf wel voor actie zorgen, maar als je dan rechtstreeks het mes inloopt heb je daar ook niets aan. Maar Erik ziet ook dat het in de hele wedstrijd niet echt loopt, en besluit na overleg toch nog maar door te spelen. Helaas blijkt dit een verkeerde inschatting, hadden we die remise toch maar geaccepteerd. Want Erik doet naar eigen zeggen daarna alleen maar foute zetten en tja, dan weet je al wat daarvan gaat komen. De pionnen vallen net zo snel als dat de witte stelling in elkaar stort. Gedesillusioneerd geeft Erik de partij op, het was erg frustrerend.
De partijen die Thomas tot nu toe voor het 2e team heeft gespeeld hadden soms een grillig partijverloop. O.k., die partij tegen Sadler zullen we buiten beschouwing laten, die man is gewoon te goed. Maar er waren een paar partijen waarbij Thomas net te weinig geconcentreerd leek om het overtuigend af te maken. Dus vond Daddy Marco het wel eens tijd voor een peptalk, en die kreeg hij dus voor de wedstrijd. Het zal zeker geholpen hebben, alleen later in de week gebeurden er toch vreemde dingen in het Beerdsen-kamp tijdens de interne competitie, maar dat is bijzaak. Het was nodig dat hij deze zaterdag er de kop goed bij hield, want tegenstander Narings zou waarschijnlijk geen steken laten vallen. En dat deed hij ook. Niek Narings probeerde van alles om Thomas te breken, maar deze wist alles goed te verdedigen. Toen die aanvalsgolf over was, nam Thomas het initiatief over. Onder druk van de tijd kwam het witte paard behoorlijk van het paadje af en werd het punt van aanval. Uiteindelijk was deze niet meer te redden en konden we de score weer een iets redelijker aanzicht geven.
2-3 achter maar het vooruitzicht was niet florissant, we moesten echt hopen op een wondertje. Want Maarten werd nog net niet helemaal onder de voet gelopen, maar het zat er dicht bij. In een Konings-Indische partij ging wit wel heel stevig in de aanval op de koningsvleugel, en geef hem eens ongelijk, de stelling leende zich ervoor. Wit had totaal niets te duchten van de zwarte stukken die de koning in de steek lieten. En dus was het prijsschieten. Als je die stelling op het bord ziet, is het een apart gezicht. Er staan voornamelijk witte stukken in de buurt van de zwarte koning, en dat klopt niet volgens de huidige fatsoensnormen; weer vergeten steekpenningen aan die WL te geven. Met een paar mokerslagen werd de stelling van Maarten om zeep geholpen, het maximaal haalbare voor ons zou een gelijkspel zijn.
Maar de moeizame middag begon zijn tol te eisen. Het bleven stugge gevechten, zo ook bij Freddie die we aan het eerste bord hadden gezet. Ivo Timmermans hield de stelling zonder noemenswaardige zetten ruim binnen de remisemarge, het was immers Apeldoorn dat het initiatief moest nemen om de achterstand recht te zetten. Toch wist Freddie tegen de tijdcontrole wel iets van een voordeel te bereiken. Maar zo snel als hij het had vergaard, gaf hij het ook weer weg. En zoals altijd gebeurde dat weer precies op de 40e zet. Daar gaf hij zijn belangrijke g-pion weg tegen dat miezerige e-pionnetje van wit, rotpion, ga je lopers pesten in plaats van onze eerste-bordspeler! Maar als hij die niet had weggegeven was het nog maar de vraag of het genoeg zou zijn geweest voor winst. In ieder geval zou het wel wat meer kansen hebben geboden, want nu verzandde de stelling in een bloedeloze remise. Een gefrustreerd "sorry" tegen mij van Freddie was niet nodig omdat sommige wedstrijden nu eenmaal zo lopen. Het betekende wel de eerste nederlaag van het seizoen en geen koppositie meer.
Als laatste speelde Marcel Boel aan het tweede, en ook dit was een stugge, langzame partij. In de geest van de wedstrijd moest ook hier alles uit de tenen gehaald worden, want het ging allemaal niet zo soepel. De hele partij ging het gelijk op en de tijdnood was zoals andere partij scherprechter. Maar Marcel had het voordeel dat hij het niet was met de tijdproblemen. Als er te weinig tijd is zie je vaak dingen niet, maar als je het geluk aan jouw kant hebt, ziet je tegenstander dingen ook niet. Het ziet er allemaal gevaarlijk uit, want de witte koning staat vol onder vuur van dame, toren en pion. Gelukkig weet Marcel zich los te wrikken en kan hij zwart ertoe dwingen dat de toren verplicht de loper moet blijven dekken. Toch gaat het bijna fout als Marcel 37.Dd6 speelt, na Lf4 kan hij het wel vergeten. Maar Hajo Dolles ziet het niet (Marcel ook pas een zet later) en loopt het allemaal goed af. Nog even een zetherhaling om de tijdcontrole te halen en daarna langzaam maar zeker het voordeel uitbreiden. Het dame-eindspel is nog wel tricky en lastig te winnen, maar met secuur spel en weer tijdnood voor zwart weet Marcel de uitslag een redelijke aanblik te geven.
Na een uitstekende start van het seizoen hebben we toch een nederlaag moeten incasseren. Kondigde dit zich al aan na de twee gelijke spelen of was Caïssa gewoon te sterk? Wij hoeven zeker niet onder te doen voor Caïssa, want als we de partij van Erik gelijk remise hadden gegeven hadden we voor de derde keer een 4-4 op de tabel gezet. Dat is napraten maar het toont wel dat de krachtsverschillen klein zijn. Is de hoop op een kampioenschap nu vervlogen? Nee, zeker niet: het verschil is maar één matchpunt met de koplopers, en die kunnen ook zomaar weer een misstap begaan. Amersfoort heeft op het oog het lichtste programma, en Caïssa maakt zich vooral zorgen voor de wedstrijd tegen AAS. En wij? Wij gaan de strijd zeker niet uit de weg, als er maar één team een fout maakt, staan we er gewoon weer tussen!
Maar die wedstrijdleider zou dus ook zijn taken moeten volbrengen bij de wedstrijd van het tweede team die in alle glorie op Caïssa stond te wachten. Aan de andere kant biedt dat natuurlijk perspectieven in een aanstaande lastige wedstrijd. Hoe kun je daar op legale en misschien illegale manier misbruik van maken? Tja, want wie is er dan verantwoordelijk? Teamleiders en diverse spelers van Accres bedenken zeer snode plannen om de wedstrijd koste wat het kost voor ons gewonnen te laten worden. Sommige ideeën zijn om de lastige zetten voor onze spelers ongeldig te laten verklaren, is toch niks mee? Terug met die pion! Ben je nu helemaal een haartje betoeterd, je gaat toch geen gemene pionzetten doen, ook al is dat in je eigen voordeel! Wedstrijdleider: Ja? Die speler heeft de bedenktijd overschreden. Antwoord van de die dag dienstdoende invallende WL (Rien Bos): Sorry, ik kan geen klok kijken... Tja, dat is overmacht hoor, hebben wij weer, een WL die geen klok kan kijken. Maar ja, doorspelen! Het is allemaal niet echt gebeurd die dag, behalve dat de wedstrijdleider inderdaad ziek was en dus Rien Bos zijn autoritaire kwaliteiten moest aanspreken om als Super WL boven alle teams te staan. En dan ook nog teamcaptain moest zijn. Terwijl hij na afloop, denk ik, liever alleen wedstrijdleider was geweest.
Dan onze wedstrijd: de volgende belangrijke in een serie van drie, en weer ging het net niet goed. Na twee gelijke spelen die beide net zo goed andersom hadden kunnen eindigen, kwam nu Caïssa 2 op bezoek. Caïssa is on a Mission de laatste paar ronden, alleen weten ze zelf niet waar het zal eindigen. Temeer omdat zij nog een paar lastige tegenstanders krijgen waar ze toch wel een beetje huiverig voor zijn, het zal blijken en dat maakt de kampioensstrijd in de klasse nog zeer interessant! Uiteraard werden de opstellingen ruim van te voren aan elkaar getoond, want we hadden niemand anders die ze voor ons kon bewaren, en R.B. was WL van de tegenstander.
Waar te beginnen met de partijen, in chronologische volgorde lijkt me de beste optie want dat geeft het beste de ontbrekende spanning aan die deze wedstrijd met zich meebracht. Want het is al vrij snel duidelijk dat we een lastige middag tegemoet gaan, en toch had het net niet in tranen hoeven te eindigen of zou dat te optimistisch denken zijn. Na verloop van tijd is het Erik die vraagt of hij remise mag aannemen, maar hij heeft zelf het voorgevoel dat doorspelen misschien beter is. Waren we daar nu maar een keer niet op afgegaan en hadden we het maar aangenomen. Want bij de meeste borden hebben we het lastig, en de eerste die daarbij het onderspit moet delven is Harrie de Bie. Na ongeveer twintig zetten probeert hij zich iets los te wrikken uit de omsingeling van het witte paard, maar vindt daarna net niet de juiste voortzetting om de stelling gelijk te houden. Paul Schipper weet daar snel en handig gebruik van te maken, en als Harrie daarna nog een paar steken laat vallen is het pleit snel beslecht. Er valt niets op af te dingen. 1-0 achter.
Nikolai had de twijfelachtige eer aan te mogen treden tegen Hugo van Hengel, die voor deze partij nog ongeslagen was en met 6 uit 6 een behoorlijke reputatie aan het opbouwen is. Ik denk dat Nikolai er niet eens van op de hoogte was, en dat hij zonder schroom zoals altijd de strijd volop aanging. Zo’n twintig zetten lang houdt Nikolai de gelederen goed gesloten en moet de topscorer maar bewijzen waarom hij die voorlopige eretitel in zijn bezit heeft. Maar Nikolai laat zich verleiden de stelling open te gooien, iets wat op den duur toch wel zal gebeuren, maar nu komt er heel vervelend een toren de witte stelling binnenwandelen. Dat hoeft op zich geen ramp te zijn, maar ik denk dat hij zich daar teveel mee heeft bezig gehouden deze te veroveren, zonder er daarbij rekening mee te houden dat de strijd zich verplaatste naar de witte koning. Want die kwam opeens toch wel onder schot te liggen van een paar slim samenwerkende zwarte stukken. Een passieve koningszet zette de zwarte motor in gang, en vanaf daar was deze stinkende diesellocomotief niet meer te stoppen. Een ruil van de dame tegen allerlei andere zwarte stukken deden het tij niet meer keren. 0-2 achter en niet echt uitzicht op beter, hadden we nu toch maar de WL omgekocht!
Was het dan alleen maar kommer en kwel voor de tijdcontrole? Nee, natuurlijk niet, want wij hebben natuurlijk de onnavolgbare, de elke wedstrijd boven zichzelf uitstijgende, het absolute miskende talent in zijn leeftijdsklasse, maar helaas nooit doorgebroken, niemand anders en niemand minder dan Martin van Dommelen... En waarom moet dit nu weer zo overdreven aangekondigd worden, denkt u? Nou, het zijn namelijk zijn eigen woorden, tenminste zo zei hij het ongeveer. Wat was het geval, Martin won deze partij, en dat moet ik eerst even zeggen, op uitstekende wijze. Via een redelijke gewaagde partijopzet wist hij al vrij snel in de partij een behoorlijke voordelige stelling te bereiken. Als ik het goed heb gezien is er maar één stuk van zwart serieus over het midden van het bord gekomen, maar toen was het al veel te laat. Martin bleef maar dreigingen creëren, zwarte stukken aanvallen, en meer van die irritante zetten doen. We hebben overwogen om Martin tot een beetje vredelievendheid te manen, maar dat bij nader toch maar niet gedaan. Toen zwart stukken ging verliezen was ook hier het pleit beslecht. Nadat de hele wedstrijd was afgelopen stonden we nog even met zijn allen te praten, over een eventueel kampioenschap dat misschien niet gehaald zou worden, of misschien wel. De tijd zal het leren. Maar Martin vond toch van zichzelf dat hij de 2e klasse ontgroeid was. Nu spreekt zijn score op dit moment van schrijven wel Boekenweekdelen, maar we wilden het hier toch maar bij laten, verder geen commentaar. Dus als straks dat gezeik weer begint met de contractverlengingen denk ik dat Martin abnormale salariseisen gaat stellen. Ik denk dat we hem dan toch niet meer kunnen behouden voor ons team, hij is nu eenmaal de ster van het team. Dus bij dezen doen we Martin alvast in de aanbieding, en het team dat met een redelijk bod komt zal serieus in overweging genomen worden bij de transferbesprekingen. Als hij natuurlijk bij ons wil blijven zullen we daarover gaan onderhandelen. Wanneer sluit die termijn?
Als ik in de loop van de middag de zaal inkijk, zie ik Erik uitgebreid gapen, en of de oorzaak daarvan de partij was of dat het nachtleven zijn tol begon te eisen is me niet helemaal duidelijk. Als ik Erik na verloop van tijd komt melden dat hij remise aangeboden heeft gekregen, is er iets van de slaapverwekkende middag duidelijk. De partij is gewoon saai, er gebeurt niets en hij legt de oorzaak gewoon bij zijn tegenstander, die totaal niets doet om leven in de partij te krijgen. Nu kun je natuurlijk zelf wel voor actie zorgen, maar als je dan rechtstreeks het mes inloopt heb je daar ook niets aan. Maar Erik ziet ook dat het in de hele wedstrijd niet echt loopt, en besluit na overleg toch nog maar door te spelen. Helaas blijkt dit een verkeerde inschatting, hadden we die remise toch maar geaccepteerd. Want Erik doet naar eigen zeggen daarna alleen maar foute zetten en tja, dan weet je al wat daarvan gaat komen. De pionnen vallen net zo snel als dat de witte stelling in elkaar stort. Gedesillusioneerd geeft Erik de partij op, het was erg frustrerend.
De partijen die Thomas tot nu toe voor het 2e team heeft gespeeld hadden soms een grillig partijverloop. O.k., die partij tegen Sadler zullen we buiten beschouwing laten, die man is gewoon te goed. Maar er waren een paar partijen waarbij Thomas net te weinig geconcentreerd leek om het overtuigend af te maken. Dus vond Daddy Marco het wel eens tijd voor een peptalk, en die kreeg hij dus voor de wedstrijd. Het zal zeker geholpen hebben, alleen later in de week gebeurden er toch vreemde dingen in het Beerdsen-kamp tijdens de interne competitie, maar dat is bijzaak. Het was nodig dat hij deze zaterdag er de kop goed bij hield, want tegenstander Narings zou waarschijnlijk geen steken laten vallen. En dat deed hij ook. Niek Narings probeerde van alles om Thomas te breken, maar deze wist alles goed te verdedigen. Toen die aanvalsgolf over was, nam Thomas het initiatief over. Onder druk van de tijd kwam het witte paard behoorlijk van het paadje af en werd het punt van aanval. Uiteindelijk was deze niet meer te redden en konden we de score weer een iets redelijker aanzicht geven.
2-3 achter maar het vooruitzicht was niet florissant, we moesten echt hopen op een wondertje. Want Maarten werd nog net niet helemaal onder de voet gelopen, maar het zat er dicht bij. In een Konings-Indische partij ging wit wel heel stevig in de aanval op de koningsvleugel, en geef hem eens ongelijk, de stelling leende zich ervoor. Wit had totaal niets te duchten van de zwarte stukken die de koning in de steek lieten. En dus was het prijsschieten. Als je die stelling op het bord ziet, is het een apart gezicht. Er staan voornamelijk witte stukken in de buurt van de zwarte koning, en dat klopt niet volgens de huidige fatsoensnormen; weer vergeten steekpenningen aan die WL te geven. Met een paar mokerslagen werd de stelling van Maarten om zeep geholpen, het maximaal haalbare voor ons zou een gelijkspel zijn.
Maar de moeizame middag begon zijn tol te eisen. Het bleven stugge gevechten, zo ook bij Freddie die we aan het eerste bord hadden gezet. Ivo Timmermans hield de stelling zonder noemenswaardige zetten ruim binnen de remisemarge, het was immers Apeldoorn dat het initiatief moest nemen om de achterstand recht te zetten. Toch wist Freddie tegen de tijdcontrole wel iets van een voordeel te bereiken. Maar zo snel als hij het had vergaard, gaf hij het ook weer weg. En zoals altijd gebeurde dat weer precies op de 40e zet. Daar gaf hij zijn belangrijke g-pion weg tegen dat miezerige e-pionnetje van wit, rotpion, ga je lopers pesten in plaats van onze eerste-bordspeler! Maar als hij die niet had weggegeven was het nog maar de vraag of het genoeg zou zijn geweest voor winst. In ieder geval zou het wel wat meer kansen hebben geboden, want nu verzandde de stelling in een bloedeloze remise. Een gefrustreerd "sorry" tegen mij van Freddie was niet nodig omdat sommige wedstrijden nu eenmaal zo lopen. Het betekende wel de eerste nederlaag van het seizoen en geen koppositie meer.
Als laatste speelde Marcel Boel aan het tweede, en ook dit was een stugge, langzame partij. In de geest van de wedstrijd moest ook hier alles uit de tenen gehaald worden, want het ging allemaal niet zo soepel. De hele partij ging het gelijk op en de tijdnood was zoals andere partij scherprechter. Maar Marcel had het voordeel dat hij het niet was met de tijdproblemen. Als er te weinig tijd is zie je vaak dingen niet, maar als je het geluk aan jouw kant hebt, ziet je tegenstander dingen ook niet. Het ziet er allemaal gevaarlijk uit, want de witte koning staat vol onder vuur van dame, toren en pion. Gelukkig weet Marcel zich los te wrikken en kan hij zwart ertoe dwingen dat de toren verplicht de loper moet blijven dekken. Toch gaat het bijna fout als Marcel 37.Dd6 speelt, na Lf4 kan hij het wel vergeten. Maar Hajo Dolles ziet het niet (Marcel ook pas een zet later) en loopt het allemaal goed af. Nog even een zetherhaling om de tijdcontrole te halen en daarna langzaam maar zeker het voordeel uitbreiden. Het dame-eindspel is nog wel tricky en lastig te winnen, maar met secuur spel en weer tijdnood voor zwart weet Marcel de uitslag een redelijke aanblik te geven.
Na een uitstekende start van het seizoen hebben we toch een nederlaag moeten incasseren. Kondigde dit zich al aan na de twee gelijke spelen of was Caïssa gewoon te sterk? Wij hoeven zeker niet onder te doen voor Caïssa, want als we de partij van Erik gelijk remise hadden gegeven hadden we voor de derde keer een 4-4 op de tabel gezet. Dat is napraten maar het toont wel dat de krachtsverschillen klein zijn. Is de hoop op een kampioenschap nu vervlogen? Nee, zeker niet: het verschil is maar één matchpunt met de koplopers, en die kunnen ook zomaar weer een misstap begaan. Amersfoort heeft op het oog het lichtste programma, en Caïssa maakt zich vooral zorgen voor de wedstrijd tegen AAS. En wij? Wij gaan de strijd zeker niet uit de weg, als er maar één team een fout maakt, staan we er gewoon weer tussen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten