Op een druilerige zondagmiddag wordt het toch maar eens tijd om het verslag van de eerste ronde vast te gaan leggen. Over zo’n 10 jaar is het zeker het eerste verslag van een volgende verzameling wedstrijdverslagen als teamleider in boekvorm. Drie weken geleden, op 21 september, werd deze wedstrijd gespeeld en het was weer een enerverende middag, alhoewel dat niet altijd met de schaaktechnische kant van de partijen te maken had. Maar voordat de strijd begon had onze Koekenbakker Beerdsen een verrassing in de vorm van diverse soorten cake in de aanbieding. Kort daarvoor was hij jarig geweest en had als een ervaren Patissier in opleiding de bakoven flink aan het werk gezet. En het was een extra feest want het viel bij iedereen goed in de smaak.
Nadat vorig jaar te zijn gedegradeerd wacht ons nu de taak om aan te tonen dat dit een eenmalige ervaring is geweest, maar daarvoor moeten we wel deze 3e Klasse goed afsluiten. Als teamleider probeer je dan de boel op scherp te zetten door negen overwinningen te verwachten, we zullen het zien. Op zich moet het mogelijk zijn omdat de gemiddelde rating van de andere teams bij ons achterblijft, maar een misstap is zo begaan.
Een nieuw seizoen brengt ook weer diverse veranderingen met zich mee en de belangrijkste is het vernieuwde speeltempo. Nu krijgen de spelers 1½ uur voor de eerste 40 zetten, plus 30 seconden per zet erbij. Belangrijk blijkt die eerste 40 zetten te zijn, want daar gaan Huub Blom en ik redelijk hard op onze neus bij het instellen van de klokken. Als je de juiste klokken als vereniging hebt is dat niet moeilijk want dan gebruik je gewoon de juiste met de correcte instelling, klaar is Kees. Maar als je die klokken niet hebt en alles handmatig moet instellen geeft dat onduidelijkheid. Het instellen is op zich niet moeilijk maar als je “40 zetten” moet ingeven zijn Huub en ik het er over eens dat dat niet hoort, want het zou extra informatie zijn, een kapitale fout die later op de middag voor de nodige stress zorgt. Want het moest wel ingegeven worden omdat het belangrijk is voor de tweede periode waarin de spelers er dan nog 30 minuten bij krijgen. In de loop van de middag kwam dit bij diverse partijen aan het licht, maar het werd allemaal correct opgelost, het was een goede les voor het instellen van de klokken waar we die fout niet nog een keer zullen maken.
Dan de eerste wedstrijd van Accres Apeldoorn 2, we mochten gelijk aan de bak tegen een van de sterker geachte teams in onze klasse, BSG 2 uit Bussum. Hun eerste team wist deze middag onze jongens van het eerste een gevoelige nederlaag toe te brengen, dat was pijnlijk. Dus voor ons zaak om dat niet toe te staan, en met een in de breedte versterkt team zullen we dat ook niet toestaan. De personele veranderingen ten opzichte van het vorige seizoen zijn dat Nikolai en Jasper in het derde team plaats namen en werden vervangen door Mark Brussen en Henk Eleveld.
Door het vernieuwde speeltempo zou het zo moeten zijn dat de partijen eerder klaar zijn dan in eerdere seizoenen toen het soms tot half 8 duurde voordat we aan het opruimen konden beginnen. En het bleek ook inderdaad te kloppen, niet dat Erik Smit zich daar bij neer wilde leggen, want hij besloot al vroeg op de middag dat het tijd was om de eerste remise van het seizoen te laten noteren. Ik ga er toch wel een beetje vanuit dat dit een incident was en hij sprankelende partijen gaat laten zien met de winst tot gevolg. Tegen Theo Slisser werd niets bereikt vanuit de opening, en er ging ook verder niets gebeuren tenzij iemand een fout zou maken. Zover lieten ze het niet komen, remise.
Maar daarna begon de strijd in optima forma in ons voordeel te verlopen, in een tijdbestek van drie kwartier werd BSG 2 naar het schavot gebracht. Thomas Verkouden Koekiesmonster had daarvoor behoorlijk veel commentaar moeten ondergaan omdat hij de Pirc-opening aan het verkrachten was met een onorthodoxe pionnenmars. Gesterkt door het veelvuldig hoesten, proesten en kuchen werd niet alleen Marcel aan het belendende bord van de wijs gebracht maar vooral zijn tegenstander Rik Weidema. Als een heel bataljon aan pionnen naar voren wordt gestuurd zonder dat daar actie tegen in stelling gebracht gaat worden, moet het wel een keer doorslaan. Geruime tijd kon Weidema het nog bijbenen, maar het doorbreken van de pionnenformatie kwam hem duur te staan. Thomas ging gelijk tot actie over en drie zetten later was de winst binnen. Een verwachte winst maar het moet nog wel eerst op het bord uitgevoerd worden.
Een kwartiertje later stelde Freddie van der Elburg het volgende punt voor ons veilig. Toch duurde het wel even voordat het zover was want Chris Kooijman bood goed tegenstand en liet Freddie goed zweten voor zijn punt. Maar door een overmoedige actie met het paard werd ook hier de balans snel naar onze kant gekeerd. Dat paard was ten dode opgeschreven en toen hield Freddie twee paarden over die vrolijk galopperend de witte stelling met hun hoeven volledig kapot trappelden. Er was een marge van twee punten geslagen.
Henk Eleveld had al wel eens eerder in het tweede team ingevallen, maar volgens mij niet eerder als basisspeler gefungeerd voor het tweede team. Daar is nu dus verandering in gekomen en laten we hopen dat hij samen met Mark Brussen een degelijke buffer kan vormen op de “lagere” borden. In de eerste ronde liet hij daar geen twijfel over bestaan tegen een zeker ook degelijke speler als Bert Kieboom die je nooit mag onderschatten. Maar het leek erop dat het allemaal wederzijdse vredelievendheid was, kleine dreiginkjes over en weer waar de balans niet verstoord werd. Na 25 zetten werd tot remise besloten, een terechte uitslag. Daarmee kwam de score op 3-1 voor ons met dus nog vier partijen te gaan.
Martin van Dommelen werd behoorlijk getest in het Siciliaans en ogenschijnlijk had hij het er daar lastig mee, want na ongeveer 20 zetten ziet het er gevaarlijk uit met drie witte vrijpionnen in het achterveld. Coen van der Heijden lijkt dan ook een actiever stukkenspel te hebben, maar de samenwerking laat zich door de economische crisis niet uitbetalen. Want het moet ook nog allemaal naar de overkant gebracht worden en daar staken de twee vrijpionnen van Martin een stokje voor. Die stonden namelijk al wel een stukje dichterbij de overkant en zodoende bracht Martin ook hier de winst voor ons binnen. De matchwinst was weer iets dichterbij, stand 4-1.
En nog geen tien minuten later was die winst dan ook echt binnen, Marcel Boel kon eindelijk Sjoerd Drent vloeren. In de Najdorf-variant van het Siciliaans wist Marcel al vroeg in de opening een klein voordeeltje te bewerkstelligen. En dan moet dat langzaam maar zeker uitgebouwd worden tot een beslissend voordeel, maar dat liet nog wel op zich wachten. Door constant druk te houden kwam er meer tekening in de stelling en Marcel ging met de torens in de aanval. Sjoerd werd in zijn eigen hok vastgezet en mocht er alleen maar uit op straffe van een nederlaag. De fout kwam er, en de witte koning werd helemaal opgejaagd, weg van zijn eigen stukken die op hun beurt weer werden vernietigd. Een hardhandig einde van de partij.
Mark Brussen was sinds jaar en dag teamleider en speler van het derde team, maar was helemaal opgebrand door het te vele regelen van invallers en dergelijke. Nu heeft hij die zorgen niet meer omdat hij in het tweede team is ingelijfd. Dat gaf hem de gelegenheid om zich voor te bereiden op een seizoen met het alleen maar spelen van partijen. Aan het eind maken we de statistieken op ?. Nu mocht hij in de eerste ronde tegen de teamleider van BSG opdraven en de training in praktijk brengen. Daarbij werd hij wel op de proef gesteld en moest alle zeilen bijzetten om toch maar niet het onderspit te delven. In een leuke partij werd het evenwicht niet verbroken, maar er zaten genoeg tricky momenten in waarop je gauw een fout kunt maken. Zover liet Mark het niet komen, en nadat de meeste stukken waren afgeruild restte er niets anders dan gelijkstaand paard-eindspel. Na nog een beetje testen werd tot remise besloten.
Maarten Beekhuis deed deze middag ook mee aan het Pirc-verhaal, want ook bij hem kwam deze opening op het bord, maar dan weer in een sterk afwijkende uitvoering. Het werd een lange strijd met veel aftasten, en er gebeurde lange tijd niet echt veel. Stukken afruilen en proberen iets van de strijd te maken. Maar een echte beslissing voor een van de spelers zat er niet in. Totdat Maarten zo nodig een pion op h6 moest oppeuzelen. Hij vergat daarbij dat hem de terugtocht zeer lastig gemaakt zou worden, en dat brak hem op. Via allerlei kunstgrepen werd het paard wel behouden maar ten koste van een pion en een opgejaagde koning. Maar dat paard had uiteindelijk ook niet meer het eeuwige leven en moest ingeleverd worden. Dan kun je nog wel proberen of wachten tot je tegenstander een fout maakt maar dat haalde niets uit. Tom de Ruiter speelde het gedecideerd uit en liet zich niet meer de kaas van de Cookie-cake eten. Daarmee werd de eindstand 5½-2½ in ons voordeel. Een goede overwinning op een van de sterkere teams dus, en daarmee gaan we de rest van het seizoen in. Laten we hopen dat dit een mooie waarschuwing is voor de andere teams in onze klasse, wij zijn op een missie!
Nadat vorig jaar te zijn gedegradeerd wacht ons nu de taak om aan te tonen dat dit een eenmalige ervaring is geweest, maar daarvoor moeten we wel deze 3e Klasse goed afsluiten. Als teamleider probeer je dan de boel op scherp te zetten door negen overwinningen te verwachten, we zullen het zien. Op zich moet het mogelijk zijn omdat de gemiddelde rating van de andere teams bij ons achterblijft, maar een misstap is zo begaan.
Een nieuw seizoen brengt ook weer diverse veranderingen met zich mee en de belangrijkste is het vernieuwde speeltempo. Nu krijgen de spelers 1½ uur voor de eerste 40 zetten, plus 30 seconden per zet erbij. Belangrijk blijkt die eerste 40 zetten te zijn, want daar gaan Huub Blom en ik redelijk hard op onze neus bij het instellen van de klokken. Als je de juiste klokken als vereniging hebt is dat niet moeilijk want dan gebruik je gewoon de juiste met de correcte instelling, klaar is Kees. Maar als je die klokken niet hebt en alles handmatig moet instellen geeft dat onduidelijkheid. Het instellen is op zich niet moeilijk maar als je “40 zetten” moet ingeven zijn Huub en ik het er over eens dat dat niet hoort, want het zou extra informatie zijn, een kapitale fout die later op de middag voor de nodige stress zorgt. Want het moest wel ingegeven worden omdat het belangrijk is voor de tweede periode waarin de spelers er dan nog 30 minuten bij krijgen. In de loop van de middag kwam dit bij diverse partijen aan het licht, maar het werd allemaal correct opgelost, het was een goede les voor het instellen van de klokken waar we die fout niet nog een keer zullen maken.
Dan de eerste wedstrijd van Accres Apeldoorn 2, we mochten gelijk aan de bak tegen een van de sterker geachte teams in onze klasse, BSG 2 uit Bussum. Hun eerste team wist deze middag onze jongens van het eerste een gevoelige nederlaag toe te brengen, dat was pijnlijk. Dus voor ons zaak om dat niet toe te staan, en met een in de breedte versterkt team zullen we dat ook niet toestaan. De personele veranderingen ten opzichte van het vorige seizoen zijn dat Nikolai en Jasper in het derde team plaats namen en werden vervangen door Mark Brussen en Henk Eleveld.
Door het vernieuwde speeltempo zou het zo moeten zijn dat de partijen eerder klaar zijn dan in eerdere seizoenen toen het soms tot half 8 duurde voordat we aan het opruimen konden beginnen. En het bleek ook inderdaad te kloppen, niet dat Erik Smit zich daar bij neer wilde leggen, want hij besloot al vroeg op de middag dat het tijd was om de eerste remise van het seizoen te laten noteren. Ik ga er toch wel een beetje vanuit dat dit een incident was en hij sprankelende partijen gaat laten zien met de winst tot gevolg. Tegen Theo Slisser werd niets bereikt vanuit de opening, en er ging ook verder niets gebeuren tenzij iemand een fout zou maken. Zover lieten ze het niet komen, remise.
Maar daarna begon de strijd in optima forma in ons voordeel te verlopen, in een tijdbestek van drie kwartier werd BSG 2 naar het schavot gebracht. Thomas Verkouden Koekiesmonster had daarvoor behoorlijk veel commentaar moeten ondergaan omdat hij de Pirc-opening aan het verkrachten was met een onorthodoxe pionnenmars. Gesterkt door het veelvuldig hoesten, proesten en kuchen werd niet alleen Marcel aan het belendende bord van de wijs gebracht maar vooral zijn tegenstander Rik Weidema. Als een heel bataljon aan pionnen naar voren wordt gestuurd zonder dat daar actie tegen in stelling gebracht gaat worden, moet het wel een keer doorslaan. Geruime tijd kon Weidema het nog bijbenen, maar het doorbreken van de pionnenformatie kwam hem duur te staan. Thomas ging gelijk tot actie over en drie zetten later was de winst binnen. Een verwachte winst maar het moet nog wel eerst op het bord uitgevoerd worden.
Een kwartiertje later stelde Freddie van der Elburg het volgende punt voor ons veilig. Toch duurde het wel even voordat het zover was want Chris Kooijman bood goed tegenstand en liet Freddie goed zweten voor zijn punt. Maar door een overmoedige actie met het paard werd ook hier de balans snel naar onze kant gekeerd. Dat paard was ten dode opgeschreven en toen hield Freddie twee paarden over die vrolijk galopperend de witte stelling met hun hoeven volledig kapot trappelden. Er was een marge van twee punten geslagen.
Henk Eleveld had al wel eens eerder in het tweede team ingevallen, maar volgens mij niet eerder als basisspeler gefungeerd voor het tweede team. Daar is nu dus verandering in gekomen en laten we hopen dat hij samen met Mark Brussen een degelijke buffer kan vormen op de “lagere” borden. In de eerste ronde liet hij daar geen twijfel over bestaan tegen een zeker ook degelijke speler als Bert Kieboom die je nooit mag onderschatten. Maar het leek erop dat het allemaal wederzijdse vredelievendheid was, kleine dreiginkjes over en weer waar de balans niet verstoord werd. Na 25 zetten werd tot remise besloten, een terechte uitslag. Daarmee kwam de score op 3-1 voor ons met dus nog vier partijen te gaan.
Martin van Dommelen werd behoorlijk getest in het Siciliaans en ogenschijnlijk had hij het er daar lastig mee, want na ongeveer 20 zetten ziet het er gevaarlijk uit met drie witte vrijpionnen in het achterveld. Coen van der Heijden lijkt dan ook een actiever stukkenspel te hebben, maar de samenwerking laat zich door de economische crisis niet uitbetalen. Want het moet ook nog allemaal naar de overkant gebracht worden en daar staken de twee vrijpionnen van Martin een stokje voor. Die stonden namelijk al wel een stukje dichterbij de overkant en zodoende bracht Martin ook hier de winst voor ons binnen. De matchwinst was weer iets dichterbij, stand 4-1.
En nog geen tien minuten later was die winst dan ook echt binnen, Marcel Boel kon eindelijk Sjoerd Drent vloeren. In de Najdorf-variant van het Siciliaans wist Marcel al vroeg in de opening een klein voordeeltje te bewerkstelligen. En dan moet dat langzaam maar zeker uitgebouwd worden tot een beslissend voordeel, maar dat liet nog wel op zich wachten. Door constant druk te houden kwam er meer tekening in de stelling en Marcel ging met de torens in de aanval. Sjoerd werd in zijn eigen hok vastgezet en mocht er alleen maar uit op straffe van een nederlaag. De fout kwam er, en de witte koning werd helemaal opgejaagd, weg van zijn eigen stukken die op hun beurt weer werden vernietigd. Een hardhandig einde van de partij.
Mark Brussen was sinds jaar en dag teamleider en speler van het derde team, maar was helemaal opgebrand door het te vele regelen van invallers en dergelijke. Nu heeft hij die zorgen niet meer omdat hij in het tweede team is ingelijfd. Dat gaf hem de gelegenheid om zich voor te bereiden op een seizoen met het alleen maar spelen van partijen. Aan het eind maken we de statistieken op ?. Nu mocht hij in de eerste ronde tegen de teamleider van BSG opdraven en de training in praktijk brengen. Daarbij werd hij wel op de proef gesteld en moest alle zeilen bijzetten om toch maar niet het onderspit te delven. In een leuke partij werd het evenwicht niet verbroken, maar er zaten genoeg tricky momenten in waarop je gauw een fout kunt maken. Zover liet Mark het niet komen, en nadat de meeste stukken waren afgeruild restte er niets anders dan gelijkstaand paard-eindspel. Na nog een beetje testen werd tot remise besloten.
Maarten Beekhuis deed deze middag ook mee aan het Pirc-verhaal, want ook bij hem kwam deze opening op het bord, maar dan weer in een sterk afwijkende uitvoering. Het werd een lange strijd met veel aftasten, en er gebeurde lange tijd niet echt veel. Stukken afruilen en proberen iets van de strijd te maken. Maar een echte beslissing voor een van de spelers zat er niet in. Totdat Maarten zo nodig een pion op h6 moest oppeuzelen. Hij vergat daarbij dat hem de terugtocht zeer lastig gemaakt zou worden, en dat brak hem op. Via allerlei kunstgrepen werd het paard wel behouden maar ten koste van een pion en een opgejaagde koning. Maar dat paard had uiteindelijk ook niet meer het eeuwige leven en moest ingeleverd worden. Dan kun je nog wel proberen of wachten tot je tegenstander een fout maakt maar dat haalde niets uit. Tom de Ruiter speelde het gedecideerd uit en liet zich niet meer de kaas van de Cookie-cake eten. Daarmee werd de eindstand 5½-2½ in ons voordeel. Een goede overwinning op een van de sterkere teams dus, en daarmee gaan we de rest van het seizoen in. Laten we hopen dat dit een mooie waarschuwing is voor de andere teams in onze klasse, wij zijn op een missie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten