Vandaag stond de belangrijke 4-puntenwedstrijd tegen Schaakwoude op het programma, waarin de beslissing zou vallen of het derde team degradeert of niet. Dat was dit keer extra lastig omdat twee vaste spelers, René en Jasper, ook verhinderd waren. Met slechts één beschikbare invaller zouden dus twee gaten in het team blijven bestaan, en dat voor een degradatiewedstrijd!
En zo togen we op zaterdag al om 10.00 uur naar het verre Damwâld met slechts zeven spelers. Aangekomen op de speellocatie om 11.15 uur bleek dat we er als eerste waren, zodat we ook nog niet op koffie konden rekenen na de verre reis. Dat werd echter snel verholpen, en de Friese barman annex scheidsrechter annex leverancier van broodjes kletste ons de oren van de kop. Zo kregen we te horen dat hun team voor het eerst op volle oorlogssterkte was, omdat de nestor van het team na diverse operaties eindelijk weer mee kon spelen.
Met enig aandringen kon de wedstrijd uiteindelijk iets na 12.00 uur beginnen. In de eerste twee uur spelen was er nog weinig te zeggen over de uitkomst van deze pot. Wietze speelde verrassend degelijk op bord 1 en had een aardige aanvalsstelling opgebouwd tegen het Slavisch. Henk speelde tegen een aangenomen Damegambiet en had tweesnijdend spel. Hij kreeg een zwakke d-pion en moest daarom alle energie steken in een mogelijke koningsaanval. Johan speelde Scandinavisch en na de ruil van de witte loper op d3 kwam al vrij snel een gelijke stelling op het bord. Na veertien zetten werd daarom al de vrede getekend. Er viel eigenlijk niets te analyseren omdat het middenspel nog moest beginnen. Mark speelde met wit tegen het Scandinavisch met 2...Pf6, en al vrij snel waren de dames van het bord. Mark wilde zijn koning centraliseren op het bord, en had daarvoor een pionoffer nodig. Er ontstond een lastige positie om te spelen. Remco speelde zijn bekende breiwerk variant met zwart en had een ongeveer gelijke stelling die vrijwel geheel gesloten was. Anton speelde tegen een Pirc en bouwde aan een mooie aanvalsstelling. Theo speelde tegen de nestor van Schaakwoude, en kreeg met zwart de Leeuw op het bord. Zijn tegenstander wist daar geen raad mee en Theo kreeg een zeer fraaie stelling.
Naarmate de tijdcontrole naderde werd het steeds spannender op de borden. Henk had een zeer fragiele stelling waarin al snel een zetherhaling op het bord kwam. Ontwijken zou slecht zijn voor hem en daarom nam hij de aangeboden remise aan. Mark had zijn pion nooit meer teruggezien en dreigde zelfs slecht komen te staan, maar hij wist heel beheerst de partij binnen de remisemarge te houden. De derde remise was een feit. Remco was met al zijn breiwerk niet veel verder gekomen en besloot daarom dat grof geschut nodig was. Hij pleegde een schijnoffer met een paard, dat alleen door een tegenschijnoffer met de dame kon worden beantwoord. Dat gebeurde ook daadwerkelijk, en toen de rook was opgetrokken kwam er weer een zetherhaling op het bord. Remco moest hier ook op ingaan, en daarmee was de vierde remise op rij een feit. Anton had inmiddels een prachtig paardoffer op d5 uitgevoerd, dat hem een pluspion en een mooie stelling opleverde. Hij wist dit zeer bekwaam af te ronden, en met een toren en een paard achter gaf zijn tegenstander eindelijk op. Daarmee hadden we eindelijk de nul van de ontbrekende speler weggewerkt. Nog twee partijen te gaan.
Wietze had bijna vier uur goed partij gegeven, maar tegen de tijdcontrole was het over. De problemen werden nu echt nijpend, en bij Wietze konden de stukken na de tijdcontrole weer in het doosje met een nul voor ons. Over naar Theo, die zijn mooie stelling had bekroond met twee pluspionnen. De stelling was niet geheel duidelijk, maar Theo speelde het fantastisch, al gebruikte hij wel veel tijd. Naarmate de eindcontrole naderde begon Theo langzaamaan zich in de nesten te werken. Hij miste een paar keer de winnende zetten en moest een pion inleveren. In echte tijdnood gaf hij ook nog zijn tweede pion terug en moest zelfs vrezen voor verlies. Hij bood toen remise aan, en de nestor toonde zich zeer sportief door die te accepteren. Een klein gebaar voor een groot verlies voor ons, want daarmee werd de wedstrijd verloren. Dit is al de derde keer dat we een wedstrijd op deze manier verliezen met minimaal verschil, terwijl we het gelijke spel in de hand hadden.
Voor ons zijn de vooruitzichten beroerd: Haren is al gedegradeerd en wij staan derde van onderen met evenveel matchpunten als De Twee Kastelen. Wel hebben we meer bordpunten. We kunnen alleen maar hopen dat De Twee Kastelen zijn laatste wedstrijd verliest, want anders liggen we er echt uit. En de ervaring heeft geleerd dat terugkeer naar de KNSB in de OSBO bijna onmogelijk is. Ik hoop daarom (misschien wel tegen beter weten in) dat we dit seizoen dan toch één keer niet alles tegen zullen hebben. Volgend seizoen kan er dan orde op zaken worden gesteld. Positief is gelukkig wel dat het 1e door een prima overwinning zijn verblijf in de M-klasse heeft veiliggesteld, en het 2e heeft met een grote overwinning zijn titelaspiraties nogmaals onderstreept. Zij hebben het echter niet meer in eigen hand en moeten hopen op een misstap van Amersfoort.
En zo togen we op zaterdag al om 10.00 uur naar het verre Damwâld met slechts zeven spelers. Aangekomen op de speellocatie om 11.15 uur bleek dat we er als eerste waren, zodat we ook nog niet op koffie konden rekenen na de verre reis. Dat werd echter snel verholpen, en de Friese barman annex scheidsrechter annex leverancier van broodjes kletste ons de oren van de kop. Zo kregen we te horen dat hun team voor het eerst op volle oorlogssterkte was, omdat de nestor van het team na diverse operaties eindelijk weer mee kon spelen.
Met enig aandringen kon de wedstrijd uiteindelijk iets na 12.00 uur beginnen. In de eerste twee uur spelen was er nog weinig te zeggen over de uitkomst van deze pot. Wietze speelde verrassend degelijk op bord 1 en had een aardige aanvalsstelling opgebouwd tegen het Slavisch. Henk speelde tegen een aangenomen Damegambiet en had tweesnijdend spel. Hij kreeg een zwakke d-pion en moest daarom alle energie steken in een mogelijke koningsaanval. Johan speelde Scandinavisch en na de ruil van de witte loper op d3 kwam al vrij snel een gelijke stelling op het bord. Na veertien zetten werd daarom al de vrede getekend. Er viel eigenlijk niets te analyseren omdat het middenspel nog moest beginnen. Mark speelde met wit tegen het Scandinavisch met 2...Pf6, en al vrij snel waren de dames van het bord. Mark wilde zijn koning centraliseren op het bord, en had daarvoor een pionoffer nodig. Er ontstond een lastige positie om te spelen. Remco speelde zijn bekende breiwerk variant met zwart en had een ongeveer gelijke stelling die vrijwel geheel gesloten was. Anton speelde tegen een Pirc en bouwde aan een mooie aanvalsstelling. Theo speelde tegen de nestor van Schaakwoude, en kreeg met zwart de Leeuw op het bord. Zijn tegenstander wist daar geen raad mee en Theo kreeg een zeer fraaie stelling.
Naarmate de tijdcontrole naderde werd het steeds spannender op de borden. Henk had een zeer fragiele stelling waarin al snel een zetherhaling op het bord kwam. Ontwijken zou slecht zijn voor hem en daarom nam hij de aangeboden remise aan. Mark had zijn pion nooit meer teruggezien en dreigde zelfs slecht komen te staan, maar hij wist heel beheerst de partij binnen de remisemarge te houden. De derde remise was een feit. Remco was met al zijn breiwerk niet veel verder gekomen en besloot daarom dat grof geschut nodig was. Hij pleegde een schijnoffer met een paard, dat alleen door een tegenschijnoffer met de dame kon worden beantwoord. Dat gebeurde ook daadwerkelijk, en toen de rook was opgetrokken kwam er weer een zetherhaling op het bord. Remco moest hier ook op ingaan, en daarmee was de vierde remise op rij een feit. Anton had inmiddels een prachtig paardoffer op d5 uitgevoerd, dat hem een pluspion en een mooie stelling opleverde. Hij wist dit zeer bekwaam af te ronden, en met een toren en een paard achter gaf zijn tegenstander eindelijk op. Daarmee hadden we eindelijk de nul van de ontbrekende speler weggewerkt. Nog twee partijen te gaan.
Wietze had bijna vier uur goed partij gegeven, maar tegen de tijdcontrole was het over. De problemen werden nu echt nijpend, en bij Wietze konden de stukken na de tijdcontrole weer in het doosje met een nul voor ons. Over naar Theo, die zijn mooie stelling had bekroond met twee pluspionnen. De stelling was niet geheel duidelijk, maar Theo speelde het fantastisch, al gebruikte hij wel veel tijd. Naarmate de eindcontrole naderde begon Theo langzaamaan zich in de nesten te werken. Hij miste een paar keer de winnende zetten en moest een pion inleveren. In echte tijdnood gaf hij ook nog zijn tweede pion terug en moest zelfs vrezen voor verlies. Hij bood toen remise aan, en de nestor toonde zich zeer sportief door die te accepteren. Een klein gebaar voor een groot verlies voor ons, want daarmee werd de wedstrijd verloren. Dit is al de derde keer dat we een wedstrijd op deze manier verliezen met minimaal verschil, terwijl we het gelijke spel in de hand hadden.
Voor ons zijn de vooruitzichten beroerd: Haren is al gedegradeerd en wij staan derde van onderen met evenveel matchpunten als De Twee Kastelen. Wel hebben we meer bordpunten. We kunnen alleen maar hopen dat De Twee Kastelen zijn laatste wedstrijd verliest, want anders liggen we er echt uit. En de ervaring heeft geleerd dat terugkeer naar de KNSB in de OSBO bijna onmogelijk is. Ik hoop daarom (misschien wel tegen beter weten in) dat we dit seizoen dan toch één keer niet alles tegen zullen hebben. Volgend seizoen kan er dan orde op zaken worden gesteld. Positief is gelukkig wel dat het 1e door een prima overwinning zijn verblijf in de M-klasse heeft veiliggesteld, en het 2e heeft met een grote overwinning zijn titelaspiraties nogmaals onderstreept. Zij hebben het echter niet meer in eigen hand en moeten hopen op een misstap van Amersfoort.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten