4465 / K-KB5 / Nf5 / Sf5 / Pf5, het had de lofzang kunnen zijn op een paardzet in de traditie van wat Jan Hein Donner ooit schreef over zijn "Lieve pion op a5", die naar eeuwige roem mocht lopen aan de overkant van het zo vijandige bord. Maar het werd het tegenovergestelde, niks lofzang, alleen maar hoon en gelach over de meest besproken zet van deze dag. Of was het een poging om zichzelf met beide benen terug te zetten in zijn zo geliefde tweede team? Was hij ervan geschrokken dat hij zo maar op de transfermarkt werd gegooid? Zag hij de spoken om alleen maar tegen schakers te moeten spelen met een rating van Aaaa en Bbbaa en ongeveer Ccdde (kijk op www.fide.com voor het nieuwe ratingsysteem)? Daar zou zijn onbesproken status van degelijke topscorer zeker schade van gaan oplopen. Was het zijn excuus aan het team dat hij zichzelf na de vorige ronde op een schaakwolk zette en geen tegenspraak duldde? Over wie hebben we het?
We hebben het over Martin van Dommelen, die een van zijn verschrikkelijkste zaterdagen uit zijn schaakcarrière beleefde. Maar dat had hij dan ook aan zichzelf te danken als je – nou ja, dat staat hierboven al beschreven – die zet doet. Het paard gaat van d4 naar f5, en op zich had dat helemaal niet zo’n drama hoeven worden als hij maar met zijn vingers van die pion op g7 was afgebleven. Maar nee, ik Martin wil die pion hebben en gij zult zien dat ik gelijk heb. Want eh, oh, hmm, mijn tegenstander doet wel erg vervelende tegenzetten. Verdomme, dat kost mij zeeën van tijd om mijn verdediging bij elkaar te rapen. Zeg, hou daar eens mee op, meneer Kindt! Er wordt vaak genoeg gewaarschuwd dat je in het Siciliaans nooit de pion op b2 moet slaan, maar dan misschien ook maar niet de pion op g7 slaan in welke andere opening dan ook?! Martin kreeg een aanvalsgolf over zich heen alsof het een tsunami uit de diepste diepten der aarde was, die door James Cameron was opgewekt toen die uit de Marianentrog terugkwam. Zelden was hij zo onder de voet gelopen als deze dag. En dat alleen maar door dat ene zetje van dat paardje naar f5. Martin is hierbij uit de transferhoek gehaald en officieel Back on the Team, en zo hoort het ook! Welcome back my friend!
Kopiëren en plakken (Ctrl-C gevolgd door Ctrl-V), zo maak ik even een keurig wedstrijdformulier met de opstelling voor de wedstrijdleider om de uitslagen op in te vullen. Ik was alleen vergeten dat ik de dagen voor de wedstrijd Marcel op 4 had gezet en Erik op het tweede bord, maakt het verschil? Dat weet je niet van te voren, maar Erik speelde nu tegen Paul Brasser van wie Marcel in een eerdere wedstrijd binnen twintig zetten had gewonnen. Zou hem dat nu ook gelukt zijn? Erik was absoluut nog steeds verbolgen over de vorige partij, waarbij hij na een remiseaanbod alleen maar slechte zetten deed en verloor. Hij was nu echt niet van plan om dat nog een keer te laten gebeuren. Je zag de voorzichtigheid in de hele partij, geen fouten maken, geen stomme zetten doen! Maar hij hoefde zich geen zorgen te maken: de partij bleef gelijk op gaan en dus was de remise een terechte uitslag.
Zelf mocht ik aantreden aan het achtste bord om de plek in te vullen die was vrijgekomen omdat we Thomas Beerdsen aan het eerste team moesten uitlenen. Tijdens de wekenlange zware onderhandelingen over de invalbeurt bleek er voor het tweede team geen invaller beschikbaar. Teamleider Rinus Wood had een zware taak om dit allemaal in goede banen te leiden en kreeg te maken met ingelaste vergaderingen, frustraties, opzeggingen, afzeggingen, toezeggingen, hoofdpijn, katers, borreltjes en irritante mede teamleiders, maar hij sloeg zich er accuraat doorheen en heeft zich nu al weer beschikbaar gesteld om deze schone taak volgend seizoen met het grootste plezier wederom te vervullen, Bush for Team Captain! Goed, mijn partij aan het achtste bord had niet veel om het lijf. De beste man tegen wie ik speelde wist niet eens wat voor amateur er tegenover hem zat. Maar ja, ik graaf mezelf wel in en laat maar zien dat jij 537 ELO-punten meer hebt dan ik ooit bij elkaar zal krijgen... Slik, dat was wel een erg groot verschil, maar ik heb toch wel een leuke partij gespeeld. Op het eind had ik misschien iets langer stand kunnen houden als ik niet te optimistisch de pion naar h5 had gespeeld. Daarna was het direct uit, binnen een paar zetten is het mat. Ik kon gaan controleren hoe de rest van het team mijn te verwachten nederlaag zou gaan compenseren. Maar zoals hiervoor te lezen valt, staan we wel met ½-2½ achter.
Dan gelijk de boel nog maar slechter maken dan hij al is met de nederlaag van Nikolai. Ook hier was er sprake van een vlaag van verstandsverbijstering in ietwat dezelfde trant als die van Martin. Kort na de opening gooide Nikolai een paard in de uitverkoop zonder daar iets voor terug te zien. Hij dacht via de open h-lijn prachtige dingen te kunnen bewerkstelligen, maar dat bleek op gebakken lucht te zijn gebaseerd. Toch leek het iets kans van slagen te hebben, en ja dan gaat Nikolai vrolijk verder met zijn optimistische aanpak. Maar Agaat (zie notatieformulier) zoals Nikolai hem noemde, liet zich niet van de wijs brengen en leek alle dreigingen te pareren. Als de partij door een computer bekeken wordt zijn er altijd vrij simpele varianten waardoor een partij kan kantelen, en zo ook hier. Als Nikolai de nodige stukken op e4 had geruild, zou er misschien een remise in hebben gezeten, maar die varianten zijn dan toch te lastig te berekenen als je achter het bord zit. Vanaf daar had hij geen kans meer, gooide er nog wel enkele stukken tegenaan, maar daar hielp geen lieve Maria meer aan. Het rekensommetje van de hierboven beschreven partijen zegt dan dat de score ½-3½ is. Zo, en nu gaat Accres Apeldoorn scoren! Wie eerst? Niet allemaal tegelijk!
De onbedoelde bordverwisseling bleek gelukkig goed uit te pakken voor Marcel. Marcel wist dus nog dat hij Paul Brasser op een straffe nul had getrakteerd, maar helaas mag je je niet bemoeien met een ander bord. Maar in zijn eigen partij gebeurde niet echt veel. De balans werd eigenlijk niet doorbroken, en dan ga je ervan uit dat het in remise zal gaan eindigen. Maar dan opeens is de partij voorbij en Marcel wint. Marnix Hofman begaat een enorme blunder in de veronderstelling dat hij mat achter de paaltjes zal geven. Maar Marnix was even vergeten dat Marcel dezelfde dreiging ook had, en blijkt hij dus gewoon een stuk weg te geven. Je kunt dan wel zeggen dat zulk soort dingen gebeuren, maar het is wel enorm balen. De nederlaag van Henk was weer rechtgezet.
Harrie de Bie had de laatste paar ronden niet zo lekker gescoord, dus was het tijd om het tij te keren. Vrouw Liesbeth en hond werden eropuit gestuurd om de omgeving te verkennen en baas Harrie ging eens even een stevig potje schaken. Hij had er geen betere dag voor uit kunnen kiezen, elke overwinning was welkom vooral als je de totaalscore hierboven bekijkt. Ik had het idee dat het geen makkelijke partij was maar dat Harrie het wel allemaal onder controle had. Een op het oog vervelende dreiging via de h-lijn werd wel onder controle gehouden, maar zelf kwam hij niet echt los om aan te vallen. Wel kostte het Timon van Dijk veel tijd om de geniepige zetten van Harrie te weerleggen. Naarmate de partij vordert krijgt Harrie steeds meer de overhand en Timon steeds minder bedenktijd. Met een kwaloffer als laatste redmiddel probeert hij voor onrust te zorgen, maar het mag al bijna niet meer baten. Harrie kan het heel simpel uitmaken door een stuk te winnen maar vergeet dat, en bijna laat hij daarmee de winst lopen. Maar via een paar sterke zetten op het eind van de partij maakt Harrie het gedecideerd uit. We hebben weer een punt binnen op weg naar de goede kant van de score.
Maarten Beekhuis had de afgelopen paar ronden ook al de nodige tikken op de neus gehad, en de woensdag voor deze wedstrijd voor de bekerstrijd ook verloren. En dan moet het maar eens afgelopen zijn met die rotpartijen, moet hij gedacht hebben. De gekozen opening (Spaans) is niet de meest ideale om dat te doen, maar hij ging er uitstekend mee om. Na de bekende openingspaden achter zich te hebben gelaten, wist hij een pion te winnen op de c-lijn. De reactie die daarop kwam van Michiel van Woerden was niet de beste. Het leverde Maarten gelijk een voordelige stelling met veel mogelijkheden op. Zwart won de pion nog wel terug maar zijn stelling begon langzaam in te storten. Maarten veroverde de a-pion en creëerde zo een mooi pad voor zijn pionnen om naar de overkant te lopen. Vaak zeggen ze dat het partijen uit een stuk zijn, maar mede door de hulp van de tegenstander komt zoiets dan toch wel tot stand. Een mooie overwinning van Maarten. De score is hiermee weer gelijk, en dus is het slotakkoord ditmaal voor Freddie.
Voor de tweede maal gezeten aan het eerste bord was het de bedoeling om ook aan dit bord maar eens positief te gaan scoren. Waar ik als teamleider aan het laatste bord tegen de sterkste speler van WSC mocht aantreden, was het aan het eerste bord net andersom. Freddie speelde tegen de speler met de laagste rating, waarschijnlijk om tactische redenen. Als je de partij naspeelt komt deze in grote lijnen overeen met hoe ik aan het achtste bord speelde. Alleen ik kon me nog een beetje ingraven, maar Thierry Bieger lukte dat niet. Freddie gooide de stelling vrij vlot open en ging zo ten aanval. Bieger komt bijna de hele partij niet op de andere helft van het bord, maar dat is uiteraard ook de verdienste van Freddie die hem constant onder druk zet. Hij wordt als het ware in zijn eigen burcht ingekapseld en moet toezien hoe Freddie de stukken steeds mooier neerzet. Maar voor lange tijd blijft het allemaal net binnen de perken totdat hier ook de tijd zijn rol begint te spelen. Helemaal dolgedraaid door de witte stukken moet die ene fout er wel komen. Na lang manoeuvreren weet hij hem daar toe te brengen en is de strijd over. De winst is binnen en ook mooi op tijd zodat we ruim de tijd kunnen nemen bij de plaatselijke Chinees met hun specialiteit: Sha Chu Wan of zoiets. Maar niet voor iedereen aan tafel...
Eindelijk dus weer een wedstrijd gewonnen en dat was ook zeer welkom. Na twee gelijke spelen en een nederlaag zitten we weer op het goede spoor, alleen jammer dat er nog maar een ronde te gaan is. Toch is het zelfs nog mogelijk om kampioen te worden. Niet dat we daarvan uitgaan omdat Amersfoort de makkelijkste tegenstander heeft, maar je weet maar nooit. Bram van den Berg gaf zelf ook al aan dat het in een ander seizoen ook gebeurde. Ik reken er niet op dat het nu ook gaat gebeuren, mede omdat wij met LSG een geduchte tegenstander hebben die misschien hetzelfde voor ogen heeft. We zullen zien wat er op 21 april aan de schaakhorizon geschreven staat, misschien toch die pot met goud, of heb je daar een regenboog voor nodig?
Van Dommelen – Kindt na 5. Pf5
We hebben het over Martin van Dommelen, die een van zijn verschrikkelijkste zaterdagen uit zijn schaakcarrière beleefde. Maar dat had hij dan ook aan zichzelf te danken als je – nou ja, dat staat hierboven al beschreven – die zet doet. Het paard gaat van d4 naar f5, en op zich had dat helemaal niet zo’n drama hoeven worden als hij maar met zijn vingers van die pion op g7 was afgebleven. Maar nee, ik Martin wil die pion hebben en gij zult zien dat ik gelijk heb. Want eh, oh, hmm, mijn tegenstander doet wel erg vervelende tegenzetten. Verdomme, dat kost mij zeeën van tijd om mijn verdediging bij elkaar te rapen. Zeg, hou daar eens mee op, meneer Kindt! Er wordt vaak genoeg gewaarschuwd dat je in het Siciliaans nooit de pion op b2 moet slaan, maar dan misschien ook maar niet de pion op g7 slaan in welke andere opening dan ook?! Martin kreeg een aanvalsgolf over zich heen alsof het een tsunami uit de diepste diepten der aarde was, die door James Cameron was opgewekt toen die uit de Marianentrog terugkwam. Zelden was hij zo onder de voet gelopen als deze dag. En dat alleen maar door dat ene zetje van dat paardje naar f5. Martin is hierbij uit de transferhoek gehaald en officieel Back on the Team, en zo hoort het ook! Welcome back my friend!
Kopiëren en plakken (Ctrl-C gevolgd door Ctrl-V), zo maak ik even een keurig wedstrijdformulier met de opstelling voor de wedstrijdleider om de uitslagen op in te vullen. Ik was alleen vergeten dat ik de dagen voor de wedstrijd Marcel op 4 had gezet en Erik op het tweede bord, maakt het verschil? Dat weet je niet van te voren, maar Erik speelde nu tegen Paul Brasser van wie Marcel in een eerdere wedstrijd binnen twintig zetten had gewonnen. Zou hem dat nu ook gelukt zijn? Erik was absoluut nog steeds verbolgen over de vorige partij, waarbij hij na een remiseaanbod alleen maar slechte zetten deed en verloor. Hij was nu echt niet van plan om dat nog een keer te laten gebeuren. Je zag de voorzichtigheid in de hele partij, geen fouten maken, geen stomme zetten doen! Maar hij hoefde zich geen zorgen te maken: de partij bleef gelijk op gaan en dus was de remise een terechte uitslag.
Zelf mocht ik aantreden aan het achtste bord om de plek in te vullen die was vrijgekomen omdat we Thomas Beerdsen aan het eerste team moesten uitlenen. Tijdens de wekenlange zware onderhandelingen over de invalbeurt bleek er voor het tweede team geen invaller beschikbaar. Teamleider Rinus Wood had een zware taak om dit allemaal in goede banen te leiden en kreeg te maken met ingelaste vergaderingen, frustraties, opzeggingen, afzeggingen, toezeggingen, hoofdpijn, katers, borreltjes en irritante mede teamleiders, maar hij sloeg zich er accuraat doorheen en heeft zich nu al weer beschikbaar gesteld om deze schone taak volgend seizoen met het grootste plezier wederom te vervullen, Bush for Team Captain! Goed, mijn partij aan het achtste bord had niet veel om het lijf. De beste man tegen wie ik speelde wist niet eens wat voor amateur er tegenover hem zat. Maar ja, ik graaf mezelf wel in en laat maar zien dat jij 537 ELO-punten meer hebt dan ik ooit bij elkaar zal krijgen... Slik, dat was wel een erg groot verschil, maar ik heb toch wel een leuke partij gespeeld. Op het eind had ik misschien iets langer stand kunnen houden als ik niet te optimistisch de pion naar h5 had gespeeld. Daarna was het direct uit, binnen een paar zetten is het mat. Ik kon gaan controleren hoe de rest van het team mijn te verwachten nederlaag zou gaan compenseren. Maar zoals hiervoor te lezen valt, staan we wel met ½-2½ achter.
Dan gelijk de boel nog maar slechter maken dan hij al is met de nederlaag van Nikolai. Ook hier was er sprake van een vlaag van verstandsverbijstering in ietwat dezelfde trant als die van Martin. Kort na de opening gooide Nikolai een paard in de uitverkoop zonder daar iets voor terug te zien. Hij dacht via de open h-lijn prachtige dingen te kunnen bewerkstelligen, maar dat bleek op gebakken lucht te zijn gebaseerd. Toch leek het iets kans van slagen te hebben, en ja dan gaat Nikolai vrolijk verder met zijn optimistische aanpak. Maar Agaat (zie notatieformulier) zoals Nikolai hem noemde, liet zich niet van de wijs brengen en leek alle dreigingen te pareren. Als de partij door een computer bekeken wordt zijn er altijd vrij simpele varianten waardoor een partij kan kantelen, en zo ook hier. Als Nikolai de nodige stukken op e4 had geruild, zou er misschien een remise in hebben gezeten, maar die varianten zijn dan toch te lastig te berekenen als je achter het bord zit. Vanaf daar had hij geen kans meer, gooide er nog wel enkele stukken tegenaan, maar daar hielp geen lieve Maria meer aan. Het rekensommetje van de hierboven beschreven partijen zegt dan dat de score ½-3½ is. Zo, en nu gaat Accres Apeldoorn scoren! Wie eerst? Niet allemaal tegelijk!
De onbedoelde bordverwisseling bleek gelukkig goed uit te pakken voor Marcel. Marcel wist dus nog dat hij Paul Brasser op een straffe nul had getrakteerd, maar helaas mag je je niet bemoeien met een ander bord. Maar in zijn eigen partij gebeurde niet echt veel. De balans werd eigenlijk niet doorbroken, en dan ga je ervan uit dat het in remise zal gaan eindigen. Maar dan opeens is de partij voorbij en Marcel wint. Marnix Hofman begaat een enorme blunder in de veronderstelling dat hij mat achter de paaltjes zal geven. Maar Marnix was even vergeten dat Marcel dezelfde dreiging ook had, en blijkt hij dus gewoon een stuk weg te geven. Je kunt dan wel zeggen dat zulk soort dingen gebeuren, maar het is wel enorm balen. De nederlaag van Henk was weer rechtgezet.
Harrie de Bie had de laatste paar ronden niet zo lekker gescoord, dus was het tijd om het tij te keren. Vrouw Liesbeth en hond werden eropuit gestuurd om de omgeving te verkennen en baas Harrie ging eens even een stevig potje schaken. Hij had er geen betere dag voor uit kunnen kiezen, elke overwinning was welkom vooral als je de totaalscore hierboven bekijkt. Ik had het idee dat het geen makkelijke partij was maar dat Harrie het wel allemaal onder controle had. Een op het oog vervelende dreiging via de h-lijn werd wel onder controle gehouden, maar zelf kwam hij niet echt los om aan te vallen. Wel kostte het Timon van Dijk veel tijd om de geniepige zetten van Harrie te weerleggen. Naarmate de partij vordert krijgt Harrie steeds meer de overhand en Timon steeds minder bedenktijd. Met een kwaloffer als laatste redmiddel probeert hij voor onrust te zorgen, maar het mag al bijna niet meer baten. Harrie kan het heel simpel uitmaken door een stuk te winnen maar vergeet dat, en bijna laat hij daarmee de winst lopen. Maar via een paar sterke zetten op het eind van de partij maakt Harrie het gedecideerd uit. We hebben weer een punt binnen op weg naar de goede kant van de score.
Maarten Beekhuis had de afgelopen paar ronden ook al de nodige tikken op de neus gehad, en de woensdag voor deze wedstrijd voor de bekerstrijd ook verloren. En dan moet het maar eens afgelopen zijn met die rotpartijen, moet hij gedacht hebben. De gekozen opening (Spaans) is niet de meest ideale om dat te doen, maar hij ging er uitstekend mee om. Na de bekende openingspaden achter zich te hebben gelaten, wist hij een pion te winnen op de c-lijn. De reactie die daarop kwam van Michiel van Woerden was niet de beste. Het leverde Maarten gelijk een voordelige stelling met veel mogelijkheden op. Zwart won de pion nog wel terug maar zijn stelling begon langzaam in te storten. Maarten veroverde de a-pion en creëerde zo een mooi pad voor zijn pionnen om naar de overkant te lopen. Vaak zeggen ze dat het partijen uit een stuk zijn, maar mede door de hulp van de tegenstander komt zoiets dan toch wel tot stand. Een mooie overwinning van Maarten. De score is hiermee weer gelijk, en dus is het slotakkoord ditmaal voor Freddie.
Voor de tweede maal gezeten aan het eerste bord was het de bedoeling om ook aan dit bord maar eens positief te gaan scoren. Waar ik als teamleider aan het laatste bord tegen de sterkste speler van WSC mocht aantreden, was het aan het eerste bord net andersom. Freddie speelde tegen de speler met de laagste rating, waarschijnlijk om tactische redenen. Als je de partij naspeelt komt deze in grote lijnen overeen met hoe ik aan het achtste bord speelde. Alleen ik kon me nog een beetje ingraven, maar Thierry Bieger lukte dat niet. Freddie gooide de stelling vrij vlot open en ging zo ten aanval. Bieger komt bijna de hele partij niet op de andere helft van het bord, maar dat is uiteraard ook de verdienste van Freddie die hem constant onder druk zet. Hij wordt als het ware in zijn eigen burcht ingekapseld en moet toezien hoe Freddie de stukken steeds mooier neerzet. Maar voor lange tijd blijft het allemaal net binnen de perken totdat hier ook de tijd zijn rol begint te spelen. Helemaal dolgedraaid door de witte stukken moet die ene fout er wel komen. Na lang manoeuvreren weet hij hem daar toe te brengen en is de strijd over. De winst is binnen en ook mooi op tijd zodat we ruim de tijd kunnen nemen bij de plaatselijke Chinees met hun specialiteit: Sha Chu Wan of zoiets. Maar niet voor iedereen aan tafel...
Eindelijk dus weer een wedstrijd gewonnen en dat was ook zeer welkom. Na twee gelijke spelen en een nederlaag zitten we weer op het goede spoor, alleen jammer dat er nog maar een ronde te gaan is. Toch is het zelfs nog mogelijk om kampioen te worden. Niet dat we daarvan uitgaan omdat Amersfoort de makkelijkste tegenstander heeft, maar je weet maar nooit. Bram van den Berg gaf zelf ook al aan dat het in een ander seizoen ook gebeurde. Ik reken er niet op dat het nu ook gaat gebeuren, mede omdat wij met LSG een geduchte tegenstander hebben die misschien hetzelfde voor ogen heeft. We zullen zien wat er op 21 april aan de schaakhorizon geschreven staat, misschien toch die pot met goud, of heb je daar een regenboog voor nodig?
Westl. Schaakcomb. 2086 Accres Apeldoorn 2 2095 3½-4½ 1. Thierry Bieger 1967 Freddie vd Elburg 2136 0-1 2. Marnix Hofman 2144 Marcel Boel 2237 0-1 3. Michiel v Woerden 2044 Maarten Beekhuis 2142 0-1 4. CM Paul Brasser 2153 Erik Smit 2245 ½-½ 5. Manfred Kindt 1910 Martin v Dommelen 2120 1-0 6. Michael Aagaard 2080 Nikolai Kabanof 2080 1-0 7. Timon van Dijk 2168 Harrie de Bie 2112 0-1 8. Menno Pietersma 2225 Henk Vinkes 1688 1-0
't Andere verslag
Zie ook:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten