Apeldoorn verliest cruciaal duel

Merijn van Delft

Het is natuurlijk een paar uur reizen en daar houden de meeste mensen niet van, maar ik vind uitwedstrijden tegen Voerendaal altijd erg leuk. Evenals de vorige keren dat we naar Klimmen afreisden, scheen er een heerlijk lekker zonnetje. De omgeving is er schitterend en Café Keulen is een leuke speellocatie. De ontvangst door mensen als Oscar Lemmers is uitermate correct en prettig. Alle ingrediënten voor een mooie schaakmiddag waren aanwezig.

Met Accres Apeldoorn moest er eindelijk weer eens een wedstrijd gewonnen worden in de strijd tegen degradatie en dat is niet gelukt. Met 5,5-4,5 delfden we het onderspit. Het is vaker gezegd: vorig jaar werden we met vrijwel hetzelfde team tweede in de Meesterklasse en nu heeft het er alle schijn van dat we negende gaan worden. Vorig jaar zat alles mee en dit seizoen wil het niet vlotten. Ik denk dat we het iets te makkelijk hebben opgevat dit jaar. Het zit qua niveau toch allemaal vrij dicht op elkaar, zodra je niet meedoet om de titel, zit je sneller tegen degradatie te spelen dan je denkt.

Tegen Voerendaal begonnen we de wedstrijd gedisciplineerd. Dankzij een vlijmscherpe openingsvoorbereiding wisten Arthur van de Oudeweetering (tegen Patrick Driessens), Sjef Rijnaarts (tegen Thomas Trella) en Merijn van Delft (tegen Mihail Saltaev) het witte openingsvoordeel te neutraliseren en speelden ze alle drie binnen twintig zetten remise. Verder leek iedereen een degelijke stelling te pakken te hebben. Ilja Zaragatski had met wit 386 ratingpunten meer en leek onze belangrijkste troef te zijn. Op de rest van de borden geen gekke dingen doen en de matchwinst leek een kwestie van tijd. Tom Bus trok zich echter niets aan van het elo-verschil, nam zelfbewust een egelopstelling in en kreeg al snel een duidelijke voorsprong op de klok.

Ondertussen was Stefan Kuipers met wit aan het pushen tegen Andrey Orlov, maar toen het initiatief was verdampt, werd meteen de vrede getekend – nog altijd safety first. Alexander Kabatianski daarentegen begon wel enorm te freestylen met wit in een Catalaan tegen Felix Levin en werd snoeihard weggecounterd. Deze achterstand was van korte duur en werd door onze jonge talenten meteen omgebogen in een voorsprong. Armen Hachijan profiteerde al vroeg in de partij van een onoplettendheid van Ivo Wantola en verzilverde zijn voordeel in het eindspel. Nico Zwirs won een indrukwekkende partij tegen Oscar Lemmers – creatief openingsspel mondde uit in een steeds sterker aanzwellend initiatief.



Een 4-3 voorsprong dus voor Apeldoorn, maar toen had het noodlot al toegeslagen. Uitgerekend onze drie grootmeesters raakten het spoor volledig bijster. Ilja mocht nog van geluk spreken dat Tom de doodsklap niet uitdeelde en ontsnapte met remise. Roeland Pruijssers stond beter met zwart tegen Daniel Hausrath, maar liet zich op klaarlichte dag een kwaliteit afhandig maken. Ook Sebastian Siebrecht zag zich tegen Christian Braun al vroeg genoodzaakt een kwaliteit te offeren, maar kwam er daarna niet meer aan te pas.

In Apeldoorn staan we weer met beide benen op de grond. Het verblijf in de Meesterklasse is niet zo vanzelfsprekend als we de afgelopen jaren zijn gaan geloven. Als schaker moet je jezelf constant opnieuw blijven uitvinden om mee te kunnen blijven doen in de hoogste klasse. Positief is de ontwikkeling van onze jonge gasten. Nico (tpr 2390) en Armen (tpr 2352) draaien niet eens een bijzonder goed seizoen, maar klampen wel duidelijk aan aan het niveau.

Partijen van de eerste vier borden op de site van sv Voerendaal