Gedesillusioneerd stonden we om kwart over vijf op de parkeerplaats klaar om terug naar huis te rijden, liever in Apeldoorn het verdriet en de frustratie verwerken dan op 185 kilometer afstand van het thuishonk. Misschien konden we daar wat troostende woorden vinden, maar helaas waren er geen medestanders die deze taak op zich wilden nemen. Hoe kon het zover komen dat we als koploper een zodanige tik op de neus kregen?
Vooraf hadden we er wel een goed bij omdat DJC Stein tot nu toe nog maar één matchpunt had weten te scoren. Deze wedstrijd was niet naast de deur en dus moesten we op tijd van huis. Sommige spelers moesten daarvoor de nodige offers brengen en vroeg uit bed om de broodnodige boodschappen te halen. Freddie bracht het offer om de avond nuchter te bedde te gaan omdat hij toch een halfuurtje eerder het ochtendgloren zou moeten aanschouwen. En dat moest de teamleider weer ontgelden... we nemen volgende keer het tijdschema van Freddie maar ;-)
Na ongeveer een uur spelen kwamen de eerste ervaringen en opmerkingen van de spelers mij ter ore, ze doen niks, ze missen twee sterke spelers, en het wordt een lange terugreis. Meestal heb ik de hoop dat dit soort dingen in de belangrijke uurtjes weer rechtgezet gaan worden, maar niet nu. Ondanks dat DJC Stein twee sterke spelers mist kun je er maar niet zo vanuit gaan dat het een makkelijke wedstrijd wordt. Vooral als Marcel en Martin gedwongen worden het initiatief te nemen in de partij en dat kan dan ook verkeerd aflopen. Alleen Nikolai had daar geen last van, het initiatief hoefde hij niet te nemen want hij deed alleen maar goede zetten, en het was wachten op de fout van tegenstander Graff. Hij had zijn tegenstander in de verdediging gedwongen en die gebruikte daar veel tijd voor. En dan weet je dat het een keer teveel is. Als Nikolai op f6 inslaat is de partij direct over, het tegenspartelen is hooguit voor de statistieken. Een mooie combinatie van Nikolai en we staan op voorsprong.
Freddie wilde op eigen verzoek met zwart spelen en als er dan met 1.d4 geopend wordt, weet je dat er een Hollandse partij op het bord komt. Zijn tegenstander heet Yordi Schaeken, en dus zullen zijn genen bij de geboorte al zijn ingefluisterd met de geheimen van Caïssa. Zo’n naam, en ook het spelletje spelen… Wat Freddie ook probeert, net als sommige andere partijen is er geen doorkomen aan. Er worden de nodige stukken geruild en daar blijft het dan bij, remise is het enige wat er overblijft om te noteren. En in deze zelfde alinea kan ik ook het verhaal van de partij van Erik wel kwijt, want het verhaaltje daarover is van hetzelfde laken een pak. Er blijft een dode remisestelling over als ongeveer alle stukken zijn afgeruild, behalve de torens. Er gebeurde niets.
Marcel is dan vaak de steun en toeverlaat als het verschil gemaakt moet worden in een wedstrijd, maar al bij zijn eerste zet heeft hij spijt dat hij met e5 antwoordt op 1.e4. Zijn conclusie bij de voorbereiding was dat ze veel gesloten systemen spelen, en dat wilde hij ontwijken. Nu kreeg hij het Konings-gambiet tegenover zich en moest constant vechten om alles bij elkaar te houden. Het ging allemaal moeizaam en als je al met een balend gevoel de eerste zetten hebt gedaan is het tij niet te keren. Een blunder op het eind versnelt de martelgang. Dan is al duidelijk dat het vechten, wordt om een acceptabel resultaat neer te zetten. Theo vecht om het hoofd boven water te houden, Martin en Maarten zijn ook al behoorlijk veel watertrappelzak bewegingen aan het maken, en Thomas probeert een betonnen muur te slechten, maar de tegenstander onderneemt alleen maar verdedigende acties. Er gebeuren dingen die ons niet goedgezind zijn.
Theo had de taak om als invaller te fungeren voor Jasper en hij had beter verdiend dan de uiteindelijke nederlaag die hij moest incasseren. Als je al een duidelijke mindere rating hebt, mag de tegenstander bewijzen dat hij beter is, maar Theo zette de partij lekker stug op. Stefan Spronkmans had misschien wel een ruimtevoordeel in de partij, maar dat was niet beslissend. Theo wist zich zowaar wat meer in de partij te vechten, maar door net één ondoordachte zet was het snel uit. Midden op het bord stonden de witte stukken opeens op de juiste plekken en die van Theo helemaal verkeerd. Jammer, een remise zou een grote verdienste geweest zijn.
Thomas moest al het spel maken in zijn partij tegen Fabian Miesen. Deze zette zijn stukken zo neer dat er geen doorkomen aan was. Twee zwarte paarden hielden alle velden die ertoe deden in bedwang, en alle pogingen van Thomas om de dame in te sluiten leverden niets op. Elke keer was er net weer een veld over om de dame naar terug te laten trekken, ondanks alle inspanningen van de kleine beer. En toen Thomas de strijd wilde voortzetten aan de andere kant van het bord, liep Fabian net zo hard achter hem aan. Tja, dan wordt het een saai verhaaltje. Met teveel stukken op het bord werd tot remise besloten, wederom jammer.
Het liep gewoon niet, ook niet voor Martin en dat kwam tot uiting na ongeveer 20 zetten toen hij pardoes een pion weggaf. Wat hij op dat moment dacht weet ik niet, maar de verdediging van dat houtje was vrij eenvoudig. En direct ging er een tweede pion achteraan in de doos. Alles wat dan overblijft, is om maar vol op de aanval te spelen in de hoop daar nog wat te halen, de stelling was toch al verloren. Maar geleuft het of niet, Martin kreeg die kans, alleen probeerde hij hem op het verkeerde moment te verzilveren want toen was het moment al voorbij. In de partij is het na 32. Lxa6. Daar kan Martin als een bom inslaan op h3, de partij is dan gelijk gewonnen voor ons. Martin zag wel dat hij kon slaan op h3, maar toen kon hij geen matnet meer bij elkaar breien. Nu kon Stefan Simenon alle stukken bij de verdediging betrekken en bleef er een gefrustreerde Martin over. Dat was balen!
En dat was dus de eerste nederlaag van het seizoen, terwijl we toch zo lekker begonnen waren. Wat Maarten Beekhuis zou doen maakte dus niet meer uit. Toen hij remise aangeboden kreeg werd dat maar aangenomen, we hadden een lange thuisreis voor de boeg. Maarten mist volgens mij speelritme, en dat is wel te verklaren als je al een tijdje niet je wekelijkse potje op de club speelt, maar dat komt wel weer. Dat ontbrekende ritme kwam snel tot uiting want hij verloor al vroeg een pion. Toen was het een zware strijd om dat gemis weer goed te maken. Het zal vast zo zijn dat Lars Swijsen het beter had kunnen doen dan in de partij, maar ook weer de verdienste van Maarten dat hij toch nog weer een iets betere stelling kreeg. Op het eind werd de partij op slot gezet en was er geen winst meer te behalen.
Moeten we onze doelstelling dan maar bijstellen en niet de illusie hebben dat wij wel even kampioen zullen worden, want op deze manier heb je een klasse hoger niets te zoeken. Of zullen we voor de volgende ronde afspreken voor deze smadelijke nederlaag revanche te nemen op de nieuwe koploper uit Venlo?
Vooraf hadden we er wel een goed bij omdat DJC Stein tot nu toe nog maar één matchpunt had weten te scoren. Deze wedstrijd was niet naast de deur en dus moesten we op tijd van huis. Sommige spelers moesten daarvoor de nodige offers brengen en vroeg uit bed om de broodnodige boodschappen te halen. Freddie bracht het offer om de avond nuchter te bedde te gaan omdat hij toch een halfuurtje eerder het ochtendgloren zou moeten aanschouwen. En dat moest de teamleider weer ontgelden... we nemen volgende keer het tijdschema van Freddie maar ;-)
Na ongeveer een uur spelen kwamen de eerste ervaringen en opmerkingen van de spelers mij ter ore, ze doen niks, ze missen twee sterke spelers, en het wordt een lange terugreis. Meestal heb ik de hoop dat dit soort dingen in de belangrijke uurtjes weer rechtgezet gaan worden, maar niet nu. Ondanks dat DJC Stein twee sterke spelers mist kun je er maar niet zo vanuit gaan dat het een makkelijke wedstrijd wordt. Vooral als Marcel en Martin gedwongen worden het initiatief te nemen in de partij en dat kan dan ook verkeerd aflopen. Alleen Nikolai had daar geen last van, het initiatief hoefde hij niet te nemen want hij deed alleen maar goede zetten, en het was wachten op de fout van tegenstander Graff. Hij had zijn tegenstander in de verdediging gedwongen en die gebruikte daar veel tijd voor. En dan weet je dat het een keer teveel is. Als Nikolai op f6 inslaat is de partij direct over, het tegenspartelen is hooguit voor de statistieken. Een mooie combinatie van Nikolai en we staan op voorsprong.
Freddie wilde op eigen verzoek met zwart spelen en als er dan met 1.d4 geopend wordt, weet je dat er een Hollandse partij op het bord komt. Zijn tegenstander heet Yordi Schaeken, en dus zullen zijn genen bij de geboorte al zijn ingefluisterd met de geheimen van Caïssa. Zo’n naam, en ook het spelletje spelen… Wat Freddie ook probeert, net als sommige andere partijen is er geen doorkomen aan. Er worden de nodige stukken geruild en daar blijft het dan bij, remise is het enige wat er overblijft om te noteren. En in deze zelfde alinea kan ik ook het verhaal van de partij van Erik wel kwijt, want het verhaaltje daarover is van hetzelfde laken een pak. Er blijft een dode remisestelling over als ongeveer alle stukken zijn afgeruild, behalve de torens. Er gebeurde niets.
Marcel is dan vaak de steun en toeverlaat als het verschil gemaakt moet worden in een wedstrijd, maar al bij zijn eerste zet heeft hij spijt dat hij met e5 antwoordt op 1.e4. Zijn conclusie bij de voorbereiding was dat ze veel gesloten systemen spelen, en dat wilde hij ontwijken. Nu kreeg hij het Konings-gambiet tegenover zich en moest constant vechten om alles bij elkaar te houden. Het ging allemaal moeizaam en als je al met een balend gevoel de eerste zetten hebt gedaan is het tij niet te keren. Een blunder op het eind versnelt de martelgang. Dan is al duidelijk dat het vechten, wordt om een acceptabel resultaat neer te zetten. Theo vecht om het hoofd boven water te houden, Martin en Maarten zijn ook al behoorlijk veel watertrappelzak bewegingen aan het maken, en Thomas probeert een betonnen muur te slechten, maar de tegenstander onderneemt alleen maar verdedigende acties. Er gebeuren dingen die ons niet goedgezind zijn.
Theo had de taak om als invaller te fungeren voor Jasper en hij had beter verdiend dan de uiteindelijke nederlaag die hij moest incasseren. Als je al een duidelijke mindere rating hebt, mag de tegenstander bewijzen dat hij beter is, maar Theo zette de partij lekker stug op. Stefan Spronkmans had misschien wel een ruimtevoordeel in de partij, maar dat was niet beslissend. Theo wist zich zowaar wat meer in de partij te vechten, maar door net één ondoordachte zet was het snel uit. Midden op het bord stonden de witte stukken opeens op de juiste plekken en die van Theo helemaal verkeerd. Jammer, een remise zou een grote verdienste geweest zijn.
Thomas moest al het spel maken in zijn partij tegen Fabian Miesen. Deze zette zijn stukken zo neer dat er geen doorkomen aan was. Twee zwarte paarden hielden alle velden die ertoe deden in bedwang, en alle pogingen van Thomas om de dame in te sluiten leverden niets op. Elke keer was er net weer een veld over om de dame naar terug te laten trekken, ondanks alle inspanningen van de kleine beer. En toen Thomas de strijd wilde voortzetten aan de andere kant van het bord, liep Fabian net zo hard achter hem aan. Tja, dan wordt het een saai verhaaltje. Met teveel stukken op het bord werd tot remise besloten, wederom jammer.
Het liep gewoon niet, ook niet voor Martin en dat kwam tot uiting na ongeveer 20 zetten toen hij pardoes een pion weggaf. Wat hij op dat moment dacht weet ik niet, maar de verdediging van dat houtje was vrij eenvoudig. En direct ging er een tweede pion achteraan in de doos. Alles wat dan overblijft, is om maar vol op de aanval te spelen in de hoop daar nog wat te halen, de stelling was toch al verloren. Maar geleuft het of niet, Martin kreeg die kans, alleen probeerde hij hem op het verkeerde moment te verzilveren want toen was het moment al voorbij. In de partij is het na 32. Lxa6. Daar kan Martin als een bom inslaan op h3, de partij is dan gelijk gewonnen voor ons. Martin zag wel dat hij kon slaan op h3, maar toen kon hij geen matnet meer bij elkaar breien. Nu kon Stefan Simenon alle stukken bij de verdediging betrekken en bleef er een gefrustreerde Martin over. Dat was balen!
En dat was dus de eerste nederlaag van het seizoen, terwijl we toch zo lekker begonnen waren. Wat Maarten Beekhuis zou doen maakte dus niet meer uit. Toen hij remise aangeboden kreeg werd dat maar aangenomen, we hadden een lange thuisreis voor de boeg. Maarten mist volgens mij speelritme, en dat is wel te verklaren als je al een tijdje niet je wekelijkse potje op de club speelt, maar dat komt wel weer. Dat ontbrekende ritme kwam snel tot uiting want hij verloor al vroeg een pion. Toen was het een zware strijd om dat gemis weer goed te maken. Het zal vast zo zijn dat Lars Swijsen het beter had kunnen doen dan in de partij, maar ook weer de verdienste van Maarten dat hij toch nog weer een iets betere stelling kreeg. Op het eind werd de partij op slot gezet en was er geen winst meer te behalen.
Moeten we onze doelstelling dan maar bijstellen en niet de illusie hebben dat wij wel even kampioen zullen worden, want op deze manier heb je een klasse hoger niets te zoeken. Of zullen we voor de volgende ronde afspreken voor deze smadelijke nederlaag revanche te nemen op de nieuwe koploper uit Venlo?
Alle partijen in pgn
't Andere verslag
Geen opmerkingen:
Een reactie posten