Accres Apeldoorn: Verdiende overwinning op Kennemer Combinatie

Sjef Rijnaarts

Zaterdag stond een mooie wedstrijd tegen Kennemer Combinatie op het programma, waarbij Apeldoorn als favoriet was aangemerkt. Toch mochten we onze tegenstander, met een aantal sterke GM's en veel sterke jeugdige spelers, niet onderschatten.

Het mooiste kunststuk van de dag kwam van de hand van Alexander Kabatianski tegen Marcel Canoy. Op zet 4 was het al duidelijk dat hij er een pion tegenaan zou gooien met heerlijke compensatie. Het was vandaag genieten om naast hem te schaken.

Zie ook: Kabatianski sleept SOS-prijs New In Chess in de wacht

Maarten Solleveld mocht voor ons met zwart de kastanjes uit het vuur halen door een goed resultaat neer te zetten tegen Robin van Kampen. Zonder veel gevaar te lopen boekte Maarten een solide halfje.

Op bord 2 was - om Merijn aan te halen - ons 'beest' Roeland Pruijssers neergezet. Het maakt Roellie niet hard of zacht, hij is van de partij. Vandaag was het de beurt aan Christov Kleijn, die blijkbaar voor hard had gekozen, want Roeland ging er dwars doorheen. Met 4 uit 4 verdient hij de titel 'beest' wel.

Sebastian Siebrecht speelde op bord 3 tegen David Klein een interessante Siciliaan, hierbij ging David Klein voor een mataanval. Dit leek Sebastian redelijk eenvoudig het hoofd te kunnen bieden en hij offerde een kwaliteit voor twee pionnen, waarmee hij het beste van het spel leek te hebben. Er ontstond echter een enorm chaotische tijdnoodfase met meerdere dames, promoties en matdreigingen, waarbij Sebastian weer aaan het langste eind trok. Chaos en tijdnood lijken gouden ingrediënten voor Sebastian.

Ilja Zaragatski had tegen Wouter Spoelman ook een moeilijke middag. Wouter Spoelman offerde een kwaliteit voor het loperpaar en positionele compensatie. Deze compensatie leek eigenlijk verre van voldoende en Ilja zal dan waarschijnlijk ook enkele winstwegen gemist hebben. Toch wist Ilja het materiaalvoordeel niet om te zetten in een overwinning en moest uiteindelijk zelfs toezien hoe Wouter Spoelman met de overwinning aan de haal ging.

Zelf kwam ik met zwart redelijk comfortabel uit de opening tegen Quinten Ducarmon, totdat ik met paard a5 een schijnoffer toeliet, wat me uiteindelijk een pion en heel veel initiatief kostte. Toch onderschatte Quinten Ducarmon het zwarte tegenspel, en liet hij zich uiteindelijk ook verrassen: een remise was het resultaat.

Stefan Kuipers wist na de opening tegen Lennart Dek een pionnetje mee te snoepen op a2, en nam deze mee een dame-eindspel in. Dat eindspel leek op het eerste gezicht eenvoudig in een punt om te zetten voor Stefan, door een dame op d4 te installeren. De dame daar krijgen viel echter niet mee, omdat e6 regelmatig bleef hangen. In plaats van heel lang manoeuvreren en pielen, liep zijn tegenstander ineens een matnet in, wat dankbaar werd geaccepteerd waarop mat volgde.

Arthur van de Oudeweetering kreeg van Rob Duijn wel heel erg gratis en zonder moeite een groot openingsvoordeel (blijkbaar nog geschrokken van zijn eigen vorige KNSB-partij). Arthur bleef lekker druk zetten op de zwarte stelling en de gaten werden groter en groter. Arthur besloot op een bepaald moment de kwaliteit te pakken, waar Lxc4 de zwarte stelling helemaal in puin legt. Maar goed, kwal voor is natuurlijk ook geen probleem, alleen had hij nog last van een rare buitengesloten loper op b5. Hier wist hij geen oplossing voor te verzinnen, en tot overmaat van ramp liet hij met g4 een zwarte vesting toe. Hierna moest de vrede getekend worden, wat Arthur wel enigszins teleurgesteld achterliet.

Merijn van Delft speelde met zwart tegen Pieter Roggeveen. Merijn was bezig zijn geheugen op te frissen, door flink wat theorie eruit te gooien, reproduceren. Nadat de stofwolken van de Meraner waren opgetrokken, had hij niet echt een idee waar er afgeweken was en wat het stellingsoordeel moest zijn. Wit had mooie compensatie voor de pion en het staat ongeveer gelijk, Merijn dacht dat hij ietsje minder stond en bood remise aan, wat toen ook geaccepteerd werd.

Nico Zwirs haalde met wit nauwelijks voordeel tegen de modern aandoende, Pirc-achtige stelling. Miguoel Admiraal speelde de stelling handiger en beter uit dan onze teamgenoot, en wist een goed eindspel te breiken door het sterke b5, waarna er voor Nico weinig meer opzat dan te proberen voor het halfje te gaan. Hij liep langs vele afgronden en het aantal winstmomenten voor Miguoel Admiraal was niet op de vingers van een hand te tellen, maar deze weigerde Nico in de afgrond te laten storten, tot het einde toe. Uiteindelijk liet hij zelfs een eeuwig schaak toe.

Al met al was het een mooie schaakmiddag met mooie potten en gekke potten, en was onze overwinning verdiend. Dit laat ons nog doen geloven in een stuntje dit seizoen en we blijven hopen dat En Passant nog steken laat vallen.