Een ingelaste persconferentie?

Henk Vinkes

Twee overwinningen en een benauwde remise, daar kun je niet mee thuiskomen. Dat hoefde ook niet, want we speelden een ronduit belabberde thuiswedstrijd! En als beloning mag je daarmee ook nog de laatste plaats in de poule innemen, wat een deceptie weer. Na twee maanden zou je toch verwachten dat iedereen Helmond naar de slachtbank zou willen brengen. Maar niets van dit alles: we werden, zo leek het tenminste, als makke lammetjes neergesabeld.

Waarom lukt het dit seizoen niet met het 2e team, nadat we in de eerste twee ronden degelijke overwinningen hadden neergezet? Zijn het de stukken, zijn het de Limburgers, is het de motivatie of is het een gebrek aan spelritme, ik weet het niet meer. Of is het de teamleider, die als het een voetbaltrainer was geweest misschien tijdens een ingelaste persconferentie zijn positie ter discussie moet stellen?! Of spannen alle Zuidelijke clubs tegen ons samen om die Apeldoorners uit de klasse te knikkeren. Als we niet snel met iets acceptabels op het bord komen gaat dat inderdaad gebeuren. Maar om eerlijk te zijn mag dat dit team niet overkomen, daarvoor zijn we sterk genoeg. We laten ons dit verdomme niet gebeuren! Tot zover de inleiding van “weer” een duidelijke nederlaag van het 2e Accres-team. Het wordt steeds lastiger om nog iets positiefs neer te schrijven. Kom op team, laten we het boek dat er aankomt niet in mineur eindigen!

Maar goed, de partijen dan zoals die zich gedurende de middag ontwikkelden: als eerste was René Nijland klaar. Hij wilde als invaller op het laatste moment zijn opwachting maken omdat Jasper ziek was. En in zijn typische stijl ging hij vol optimisme ervoor om de zwarte koning mat te zetten. Dat je daar soms wel eens stukken voor moet offeren is bekend, maar dat je soms even een stuk terug moet trekken is ook onderdeel van dat soort plannen. René ging voor de eerste optie en die pakte direct verkeerd uit. De tegendreigingen waren al te vergevorderd dat het gewoon een blunder was. Het zag er allemaal spectaculair uit, maar het was vechten om niets, het pleit was allang beslecht. De eerste nul was een feit, en op het belendende bord ging het al niet veel beter.

Waar het fout gaat bij Nikolai is me niet echt duidelijk, maar dat hij erg snel in een slechte stelling terecht kwam was zo klaar als een klontje. Pascal Boudewijns heeft al heel snel veel van zijn stukken uit de startpositie gehaald en kijkt bloeddorstig naar de zwarte koning. Nikolai weet zich zo te zien geen raad met de stelling en komt al binnen de 15 zetten slecht tot verloren te staan. Als een stoomwals wordt de onderontwikkelde stelling onder schot genomen. Voor hij het weet kunnen de stukken de doos in, diverse stukken staan daar dichtbij want ze hebben niet meegedaan in de partij.

Dan is er even een opleving als Freddie en Martin hun partijen wel tot een goed einde weten te brengen, maar dat zal van korte duur zijn. Freddie had zich op de clubavond de woensdag voor deze wedstrijd al behoorlijk warm gespeeld tegen een onbekend talent. Hij moest in die partij goed rekenen om de winst binnen te halen, en die “training” had deze zaterdag zijn weerslag dat hij alles goed doorrekende. Hollands, natuurlijk, maar een scherpe variant met een kwaliteitsoffer van wit dat gepaard gaat met aanvalskansen. Maar de aanval werd op tijd gepareerd en kwaliteit voorsprong kon worden uitgebuit. Dat konden we wel overlaten aan Freddie, eindelijk een potje gewonnen!



Ook Martin speelde een scherpe opening en kwam zelfs een kwaliteit plus pion achter te staan. Nadat Martin Ld3 had gespeeld ging zijn tegenstander nadenken en nog eens nadenken. Tja, zegt Martin, ik ben hier vandaag gekomen om te schaken en niet om me voor te bereiden op de marathon van de Utregse Kanaaleilanden… En toen er eindelijk een zet op het bord kwam kon dat Martin niet echt bekoren, hij gaf een stuk terug en dat met vergezochte compensatie. Toch is het nog wel even oppassen, want de witte koning staat met zijn witte kont wel erg in de verdrukking. In de overbekende tijdnoodfase grijpt Jerzy Cebula dan toch mis, en weet Martin de partij via een gemeen matje in zijn voordeel te beslissen.



En tot zover weer de opleving, want Erik stond al sinds 3 uur in de middag slecht en is langzaam maar zeker in een nog slechtere positie gedwongen. Boosdoener is de zet Pe8 waarna Lg5 pion en kwaliteit wint, over en uit. Dan kun je nog wel tot kwart voor zes blijven hopen op een wonder maar dat kwam er echt niet. De twee lopers etaleerden zich al rasechte schuinsmarcheerders, maar daar zijn ze ook voor aangenomen. Ze hebben niet echt veel aan hun cv kunnen oppoetsen omdat ze zich moesten overgeven aan de rechtlijnigheid van de witte toren.

Achterstand 2-3 en hebben we op dat moment de stille hoop dat we er nog een gelijkspel uit kunnen halen, maar dan moet alles meezitten. Thomas kan geen potten breken en zit ruim binnen de remisemarge, Marcel speelt wel door maar zit met hetzelfde dilemma, dus moeten we hopen dat Maarten als een stille meteoriet opeens de witte barrière doorbreekt. Niet lang nadat Erik de koning omlegt, moet Thomas dan inderdaad inzien dat zijn partij niet te winnen is. De hele partij is in evenwicht geweest zonder dat er ook maar een mogelijkheid was tot een spetterende winstcombinatie.

En ook Marcel speelt een dergelijke partij, maar omdat het belang van het team toch groot is weigert hij een vroeg remiseaanbod in de hoop dat het tij kan keren. Maar de maan heeft dit keer geen zin om het tij naar Apeldoorn te laten keren en wij mogen de gevolgen daarvan voelen. Want het toreneindspel dat op het bord komt moet voor iemand als Marcel eenvoudig remise te maken zijn. Maar gefrustreerd en geïrriteerd over de gemiste kansen voor het team begaat hij een elementaire fout en verliest dan zelfs nog. Ach, dat kon er ook nog wel bij, het was toch al een klotedag...

Kort voordat Marcel zijn stukken tot in de catacomben van de Ambelt had gegooid moest Maarten na een blunder ook opgeven. In weer een typische Maarten-partij was het lang schuiven, tot op het randje van de tijdnood zijn 40e zet doen, en na de tijdcontrole weer eens rustig nadenken over het te volgen plan. Maar ook na die tijdnood stond de partij muurvast en leek er geen doorkomen aan. Wie het eerst iets zou proberen moest waarschijnlijk ook de gevolgen accepteren. Het leek, met de nadruk op “leek”, voor Maarten een goede kans om via de koningsvleugel door te marcheren, maar zoals hiervoor gememoreerd… de gevolgen. De gretigheid van een pion werd hardhandig de kop ingedrukt. Die ene d-pion, de volgende keer draai ik hem hoogstpersoonlijk de nek om en dan steek ik hem… sorry, ik liet me even gaan. Ach, dat kon er ook nog wel bij.

Ik zet thuis maar Pink Floyd - One of These Days op, en de buren zullen er niet blij mee zijn geweest. De nederlaag komt hard aan, want we staan nu op de laatste plaats. We spelen nu nog drie finales, en die zullen op de man gespeeld worden, dan maar een paar gele en rode kaarten.

Alle partijen in pgn