Ondertussen...

Henk Vinkes

Met nog zes wedstrijden in het vooruitzicht deze competitie, traden we op de eerste zaterdag van het nieuwe jaar aan in de vierde ronde van de KNSB-competitie. Tegenstander was Amersfoort, het team dat tot nu toe geen potten heeft kunnen breken, en elke ronde tik op tik krijgt. Duidelijk is dat zij een te zwak team hebben voor deze klasse, of de tegenstanders zijn te sterk. Hoe dan ook, we wisten dat er vandaag hard uitgehaald moest worden voor de bordpunten. We zouden dan een nog groter gat kunnen slaan met de achtervolgers, die al(!) twee matchpunten achter staan. Je maakt het jezelf alleen maar makkelijker voor het einde van de competitie, en de laatste ronde zou dan alleen een formaliteit moeten zijn.

Als de wedstrijd nog maar net begonnen is, blijkt Martin al direct in de problemen te zitten. Hans van Doorn heeft namelijk met 1. d4 geopend, een openingszet die hij niet verwacht had, en waar hij ook niet op voorbereid was. Tot die schokkende bekentenis kwam hij na de wedstrijd, maar goed dat andere spelers het niet weten, want dan hebben ze het ultieme wapen. We houden de partij scherp in de gaten en komen er op terug, ondertussen over naar de andere “normale” partijen.

Reeds in een vroeg stadium van de partij weet Freddie van der Elburg tegenstander Edwin Schuit een wanhopige zet te ontlokken. De gedachte achter de zet 11… Ta7 is niemand geheel duidelijk, maar de gevolgen zijn des te groter. Freddie moet dan nog het een en ander voorbereiden om aan te tonen dat deze zet echt niet kan. Maar daar is Edwin ook niet de beroerdste in om daarbij te assisteren. Het inleveren van de kwaliteit staat op dat moment vrijwel gelijk aan opgave. De uitvoering duurt nog een aantal zetten, maar de fouten stapelen zich op en na nog maar twee en een half uur spelen is het eerste punt binnen, we staan nu al op 1-0.

      Freddie van der Elburg (r) vs. Edwin Schuit

Tegen alle verwachting in heeft Martin iets van zijn stelling kunnen maken en zal hij gaan proberen er nog een leuke middag van te maken. Dat heeft Erik Smit aan het zesde bord gezeten zeker gedaan. Geïnspireerd geraakt door zijn zwaar bevochten overwinning in de vorige ronde is het vertrouwen wel weer terug. Laten we zeggen dat het puur op tactiek was dat hij soepel de zwarte stelling aan het slopen was. Ron Flohr had weinig profijt van zijn leuk uitziende dame-toren combinatie, want de actie gebeurde aan de andere kant van het bord. En daar was de aanwezigheid van een aantal stukken voor de verdediging hard nodig. Nou weet je, dan speel je je toren terug naar h6 en val je de dame aan, probleem opgelost… Nou nee, niet echt. Hij krijgt de rekening gepresenteerd van het overmoedig aanvallen, 25. Txc6 doet alle hoop in rook opgaan. Erik geniet nogal sadomasochistisch van elke zet die hij daarna doet, maar het is dan ook wel genieten. Tien minuten nadat Freddie won is het tweede punt ook al binnen.

In het halfuur dat volgt wordt de basis gelegd voor de overwinning in deze eenzijdige wedstrijd. Tussendoor blijkt Martin een soort opzet gemaakt te hebben voor een aanval op de koningsvleugel. Vooruitgeschoven pionnen en meer van dat soort zetten. Dat was iets waar Maarten ook mee bezig was, maar die kreeg veel assistentie van tegenstander en tijdelijk teamleider Gunie du Chatinier. Maarten werd maar al te graag uitgenodigd om de zwarte stelling binnen te dringen, en dat hoef je hem geen twee keer te zeggen. Toen de eerste pion was veroverd, restte Gunie niets meer dan het offeren van de kwaliteit, geen goed plan. Het versnelde alleen maar het proces naar zijn nederlaag, die dan ook snel volgde. Met een voorsprong van een kwaliteit met pion was de derde overwinning ook al weer binnen: 3-0.

Niet dat het op een walkover begon te lijken, maar de medewerking van Amersfoort was wel groot. Daar kon Mark Brussen ook over mee praten, want hij had ook vrije toegang tot de puntenwinkel van Amersfoort. Audrey Burer kwam al snel onder druk te staan, en dat gaat een keer breken. Maar dan hoef je nog niet zo snel je eigen graf te graven zoals hij deed. Er waren wel betere zetten te vinden dan met paard op e5 slaan, in ruil voor een aantal pionnen. (Oh, tussendoor komt het bericht door dat Martin dreigt op h2 schaak te geven, we houden u op de hoogte!) Terug naar de partij van Mark die simpel de stelling naar zijn hand zet, en zijn stukken het sloopwerk laat doen. Die pionnen worden binnen de kortste keren weer teruggewonnen met als positieve bijkomstigheid dat er een matdreiging gratis bijgeleverd wordt. En daar is dan het vierde punt binnen, we hebben nog een halfje nodig. De schaakdreiging op h2 bij Martin, blijkt te zijn verijdeld!

Is het misschien Martin die dat halfje binnen gaat halen, want na het dreigende schaakje op h2 is er een remiseaanbod geweest, maar er werd niets mee gedaan. Henk Eleveld heeft zeker niet nagedacht over een remiseaanbod want hij had veel te veel plezier op deze mooie zaterdag en voor het team kwam dat goed uit. Daar komt bij dat hij zijn nederlaag in Amsterdam recht wilde zetten en dan ga je toch geen remise aanbieden, onzin! Maar het kostte wel de nodige tijd en combinaties om dat te bewerkstelligen, want Guus Beltman gaf zich niet zomaar over. De witte dame werd op expeditie gestuurd naar het hoge Schaaknoorden maar werd de hoek ingedrukt, en kreeg daarna voor de rest van de partij een bijrol. Maar die bijrol was wel genoeg om druk te houden op de onderste lijn. De witte lopers stonden uiterst strategisch gepositioneerd en door middel van een aantal krachtzetten was de doodgewaande witte dame opeens de beslissende factor. De zwarte dame had de hele partij welgeteld op twee velden gestaan en had alle verdediging om zich heen zien verdwijnen. De opengereten zwarte stelling bood Henk alle gelegenheid om de partij te beslissen, het vijfde punt kon genoteerd worden.

Schaken kan leuk zijn, maar als je een mooi opgebouwde stelling zelf om zeep helpt, kan niemand je daarbij helpen. Het blijkt dat Martin na het remiseaanbod van wit toch het een en ander verkeerd heeft gedaan, dit terwijl de rest van het team al in euforische stemming is.

De volgende die zich daarbij voegt is Thomas Beerdsen. Maar hij moet daar wel voor tot het uiterste gaan want lange tijd is Reint van der Knijff niet van plan zich de berenhap van het bord te laten eten. Hij staat zelfs lange tijd beter en het is Thomas die alle zeilen moet bijzetten om een sluitende verdediging op te zetten. Maar hoe hij het weer voor elkaar krijgt is zoals zo vaak weer een raadsel, want met de hulp van Reint staat hij opeens op winst. Raadselachtig, maar soms lijkt hij het af te dwingen.

Excuses voor de onderbreking, maar vanaf het derde bord komt de mededeling dat de partij van Martin van Dommelen in een beslissende fase terecht is gekomen, en het ziet er niet goed voor hem uit. Wel kan hij nog schaak geven op h2.



Moedeloos moet Reint toezien dat Thomas de partij eenvoudig naar winst schuift, en dat terwijl hij lange tijd uitzicht heeft gehad op, op zijn minst een remise. Maar de Beer kent geen genade en consolideert zijn 100% score tot nu toe, wie weet komt er een 9 uit 9. Nog vijf te gaan.

Ondertussen is het Martin niet gelukt om de slechte vooruitzichten, zoals eerder gemeld, een positieve wending te geven. Hij heeft moeten ondervinden dat zijn repertoire tegen d4 op dit niveau onder de maat is, en vandaag liet ook zijn souplesse hem in de steek. Lange tijd was hij in topvorm, maar nu komt er wel een deuk in. Maar laten de komende tegenstanders niet denken dat ze zomaar met d4 tegen hem kunnen openen, want hij heeft zijn lesje wel geleerd vandaag. De Dommel is geïrriteerd geraakt, helaas volgde er geen liedje ;-)

Laten we dan afsluiten met een positieve noot. Nou ja, positief is het al, maar we kregen nog een kers op de taart. Marcel Boel was er ook nog en liet ons allemaal lange tijd in spanning afwachten of hij ook nog een bordpunt zou toevoegen aan het aantal van 6 positief en 1 negatief. Maar zo makkelijk was het niet, want Marcel Flohr had een vesting opgebouwd die alleen met gevaar voor eigen leven te slopen was. Niet doen dus, en maar hopen dat je geen duet met Martin moet gaan vormen, de M&M sonate wil je nog even in de kast laten staan! En zo dacht Marcel Flohr er ook over toen hij waarschijnlijk onbewust zijn paard naar e8 speelde. Hoe hard was de realiteit toen Marcel Boel dat paard met zijn dame slachtte en moest inzien dat er een wel heel slechte stelling voor zwart op het bord kwam te staan. Het ging vanaf daar wel heel snel bergafwaarts, de witte stukken werkten perfect samen. Dat leverde de zevende overwinning van de middag op. Eindstand 7-1 !

2014 begon dus met een grote overwinning, maar eerlijk gezegd wel een waaraan tegenstander Amersfoort een grote bijdrage leverde. Temeer omdat zij in diverse partijen niet het onderspit hadden hoeven delven. Martin was de enige die deze wedstrijd een partij verloor, en dat soort acties zie je eigenlijk alleen maar bij “Wie is de Mol”, waarbij iemand altijd weer het toegewijde team dwars moet zitten. Misschien zit er wel een aanwijzing in dit verslag?

Alle partijen in pgn