Op 6 oktober was iedereen bijeengekomen om de verjaardag te vieren van mij, teamleider Henk Vinkes van Accres Apeldoorn 2, en mij hopelijk een mooi verjaardagscadeau te geven. Dat het, achteraf gezien, zo'n feest zou worden was van te voren niet in te schatten. Misschien wel de hoop, maar de realiteit was dat het eerste team tegen landskampioen Voerendaal mocht aantreden en ook de tweede teams van de respectievelijke clubs traden tegen elkaar in het strijdperk. Dus ik was benieuwd wat voor cadeaus ze allemaal voor me in petto hadden. Het begon al direct goed met de welkome chocoladereep van Ap en Dini, bedankt! Daarna volgden nog ongeveer 344 felicitaties van iedereen die het te horen kreeg, en ze waren ook allemaal zo blij dat ze zich allemaal onderling ook nog eens een fijne verjaardag toewensten, wat een feest voor de strijd, als dat maar voortgezet zou worden in de strijd!
Wat waren de verwachtingen? Wij hadden de eerste ronde gewonnen en ook Voerendaal 2 was begonnen met winst. Maar eigenlijk is er weinig van te zeggen na één ronde, de prijzen worden lopende het seizoen min of meer verdeeld, en het kan net zo goed weer helemaal misgaan als er een wedstrijd verkloot wordt. Maar goed, daar waren we nu niet mee bezig. Voerendaal 2 had aan de opstelling toch het een en ander veranderd ten opzichte van de eerste ronde, maar dat hadden wij ook gedaan.
Het geritsel van het cadeaupapier was nog maar nauwelijks verstomd toen Erik Smit al met een iel klein remisetje kwam aanzetten. Ik wilde het eerst niet aannemen en stuurde hem terug met de opdracht om er maar een mooie strik bij te gaan knutselen. Hey, we hebben die lessen allemaal gehad op de kleuterschool, en net zoals schaken: dat verleer je niet! Maar hij bleef maar zitten mokken en kon het zich niet meer voor de geest halen, en dus kwam hij alsnog met een halfje aanzetten, nou vooruit dan maar als de volgende keer de strik wel wordt geleverd! De pleister op deze remise was dat hij natuurlijk een sterke tegenstander had die de remise aanbood, en daar is wat voor te zeggen.
Na iets meer dan een uur stond er een uitslag op het scorebord en het zou daarna lang duren voordat er weer wat genoteerd kon worden, maar dat was dan ook een echt cadeautje. Teamleider Bob Merx van Voerendaal had eerst al oude vrienden mogen ontmoeten, maar dat plezier kon hij op het bord niet voortzetten. In een Spaanse partij ging het lange tijd gelijk op zonder dat er werkelijk iets leek te gaan gebeuren. De gebruikelijke schaakengines weten wel voor Marcel een leuke variant te bedenken met een kwaliteitsoffer, maar achter het bord werd dat niet opgemerkt, misschien ook te ver gezocht. Dan maakt Marcel een fout die onbestraft blijft, 25.La4. Een terechte uitslag zou dan remise moeten zijn totdat Bob Merx in de geest van de dag een cadeau in de vorm van een paard in de aanbieding doet. Hij kan gelijk opgeven. Tja, dat is een meevallertje, maar ik noteer hem wel.
Freddie van de Elburg was totaal vergeten cadeaupapier te kopen en wilde dat achter het bord proberen goed te maken, maar was daar zo druk mee dat hij even niet oplette. En daar maakte Juergen Kaufeld dankbaar gebruik van, de paardzet Pg5 dwingt de loper terug te gaan naar zijn eigen verpakking, maar dan zonder de franje van Eriks strik. Het kwaad was daar al geschied voor Freddie en wat hij ook probeerde, hij moest met het schaamrood op de kaken toezien hoe zijn cadeau kapot werd getrapt. Ik moest dus een leeg pompelepiertje accepteren, en als het er bij zou blijven zou ik er content mee zijn, maar er was nog veel strijd gaande.
Martin van Dommelen vond het belang van mijn verjaardag zwaarder tellen dan de Schöne Angesichten van Bayerische Damen op de Oktoberfesten in München, met andere woorden, hij ging maar geen bier saufen in Duitsland. Ik werd opgevrolijkt met een fotografische surprise die helemaal op zijn plek was. Nu nog een schakende verrassing in tropische getinte schaakstukken, dan was het feest compleet. Maar het kon er niet uitkomen in de partij, deze verzandde in het schuiven van voornamelijk paarden met een verdwaalde loper. Toen deze stukkenverdeling op het bord stond, zag iedereen waar het om draaide en waar het goed of fout kon gaan: het slaan op g5 of h6. Martin bleef lang twijfelen en wilde zelfs de kosten van het eten op zich nemen als het uiteindelijk verkeerd zou gaan. En die dreiging kon hij niet dragen, hij koos voor de meest verstandige optie en besloot er remise van te maken, meer zat er ook niet in. Het was intussen tegen zessen, en de spanning werd alleen maar hoger, welke kant zou het opgaan.
Thomas had me ’s morgens na de Facebook-felicitatie een punt beloofd voor mijn verjaardag, maar of hij die belofte na zou komen was in de loop van de middag niet echt duidelijk. Thomas speelde zonder zich bewust te zijn van enig gevaar zijn zetten. Maar hij werd toch aangenaam verrast door een stukoffer op f4, en direct stond het bord in vuur en vlam, welke kant zou het opgaan. De compensatie voor het paard waren drie pionnen, en die zouden later in de partij een grote rol gaan spelen. Zoals het ging tot de tijdnoodfase kon het beide kanten opgaan, maar het evenwicht werd niet verstoord. Toch was het er de stelling niet naar om ook deze partij in remise te laten eindigen, en uiteraard wilde Thomas zijn belofte nakomen. Maar tegenstander Fuhs had niet voor niets een paard tegen drie pionnen gegeven, en die kwamen nu tot leven, tenminste daar leek het op. Is het de jeugdige handigheid of het murw te zijn gespeeld, Thomas wist zich toch weer terug te vechten in de partij. Eerst met de winst van een pion, en daarna de volle winst. Zeker speelde Fuhs het eindspel niet echt sterk, maar het punt was een mooie surprise, zeer welkom!
En nog geen twee minuten later werd het volgende cadeau aangeboden, en weer een vol punt, nu van Armen. Deze speelde voor de tweede keer mee in het ons team en heeft dat zeer verdienstelijk gedaan, waarvoor natuurlijk onze grote dank. Armen lijkt altijd onaangedaan voor wie of wat er tegenover hem schaakt, hij volgt toch wel zijn eigen wegen op het bord. De voor ons vrij onbekende speler Ciornei was er dit keer om dat te ondervinden. In een Siciliaanse partij trok hij al snel het initiatief naar zich toe, dat werd ingeleid met een kwaliteitsoffer. Maar dat kwam niet echt snel tot uiting, wit bleef zich goed verdedigen. Maar op het moment dat het kleine foutje gemaakt werd, pakte Armen gelijk al de rol cadeaupapier van onder de tafel en begon langzaam maar zeker de stelling voor zichzelf, de teamleidert en het team in te pakken. Na de misstap van wit 34. De3 ging het erg snel. Met de blik in zich als die van Dirty Harry hield hij een stelling over met vijf pionnen meer, en daar had zijn tegenstander geen bewijs meer voor nodig.
En toen konden we allemaal even terug naar de banken om bij te komen van deze verwikkelingen, en ons op te laden voor wat nog komen ging, en dat was Hitchcock on the Chessboard itself! De twee hoofdrolspelers waren onze Kabbie en nieuwkomer Jasper. Wie van ons de partijen van Nikolai volgt, weet dat er chaos is op het bord, op het notatieformulier, op de tafel, rondom de tafel, in zijn hoofd en wij kunnen het vaak maar nauwelijks volgen. En dat moet ook nog eens gereconstrueerd worden na afloop, en dan is er weer chaos in alle facetten denkbaar. Op zich verloopt de partij in de geijkte banen en is goed te volgen, er is een klein stellingsvoordeel voor Tom Bus, maar door de opkomende tijdnood is dat moeilijk uit te buiten. Nikolai weet zich met veel moeite richting de tijdcontrole te vechten zonder gelijk onder de voet te worden gelopen. Tom Bus laat vele kansen onbenut en daar maakt Nikolai gebruik van door de gelederen te sluiten. Als normaal speler zou je dan in een dergelijke stelling daar ook mee doorgaan, want wat voor straf staat erop als je een negatief cadeau aflevert bij de jarige teamleider! Toch waagt hij de gok (43… Pg3) en die had hardhandig afgestraft moeten worden. Maar weer maakt Tom Bus er geen gebruik van, wel plaatst hij het enige juiste dame-offer, maar dat ten koste van veel bedenktijd. Eerlijk is eerlijk, hij had hier de overwinning verdiend, maar ook bedenktijd is deel van het spelletje en daar maakte Nikolai dan weer handig gebruik van. In een zenuwslopende tijdnoodfase (is dat tegenwoordig nog wel zo?) weet hij gebruik te maken door de stukken op te jagen en ze naar de verkeerde velden te lokken. Nikolai wint een spannende partij die alle kanten op had kunnen gaan. De winst was binnen, maar er was nog een schouwspel gaande.
Deze scene eindigde bijna op het zelfde moment als de partij van Nikolai, en zoals eerder vermeld leek het er ook hier op dat de jeugdige handigheid de overhand had. Jasper moest (wilde) zich revancheren voor de gevoelige nederlaag in de eerste ronde, maar op dit niveau is dat natuurlijk niet zo gemakkelijk. Toch weerde hij zich kranig en stond het grootste gedeelte van de partij niet echt slecht, op een moment na! Na ongeveer 20 zetten offert hij een pion in de hoop daarmee de stelling verdedigbaar te kunnen houden, en zwart de opdracht te geven het tegendeel te bewijzen. Het voordeel weet hij lang te behouden, maar om het verder en verder uit te breiden lukt niet, daar is de hulp van Jasper voor nodig, en die verdomt dat te doen… bijna. Want in vliegende tijdnood begaat hij een enorme blunder door zijn dame min of meer weg te geven: Dd8. Tot zijn opluchting blijft het onbestraft omdat ook Marcel Winkels de consequenties verkeerd beoordeelt, er was geen matnet. Daarna blijft er een dame-eindspel over met veel pionnen aan beide kanten. En die kunnen lang duren en vaak eindigen in eeuwig schaak. Toch lijkt het er op dat Marcel beetje bij beetje vorderingen maakt, maar als hij dan net een kleine misrekening maakt is Jasper er als de kippen bij om inderdaad dat eeuwig schaak te forceren. Hij heeft voor de helft zijn revanche terug, die hele komen er ook nog wel.
En dus kreeg ik op mijn verjaardag een prachtig cadeau van het team in de vorm van een 5½-2½ overwinning en de voorlopige koppositie in de 2e klasse D, waarvoor uiteraard mijn dank. Of het verdiend was laat ik in het midden, wij hebben de fouten afgestraft waar Voerendaal de kansen liet liggen, als ik dat zo mag uitdrukken. Wat dit voor gevolgen heeft voor de rest van de competitie zal moeten blijken. Wel vaker zijn we goed uit de startblokken gekomen en werden daarna weer voor de streep ingehaald. In ieder geval hebben we tijdens het verorberen van de nummers 39 bij de Turk de afspraak gemaakt dat we er dit seizoen toch weer eens voor moeten gaan. En daar bedoelen we het kampioenschap mee.
Armen, Thomas, Freddie, Marcel, Erik, Martin, Nikolai en Jasper bedankt voor dit mooie verjaardagscadeau.
Wat waren de verwachtingen? Wij hadden de eerste ronde gewonnen en ook Voerendaal 2 was begonnen met winst. Maar eigenlijk is er weinig van te zeggen na één ronde, de prijzen worden lopende het seizoen min of meer verdeeld, en het kan net zo goed weer helemaal misgaan als er een wedstrijd verkloot wordt. Maar goed, daar waren we nu niet mee bezig. Voerendaal 2 had aan de opstelling toch het een en ander veranderd ten opzichte van de eerste ronde, maar dat hadden wij ook gedaan.
Het geritsel van het cadeaupapier was nog maar nauwelijks verstomd toen Erik Smit al met een iel klein remisetje kwam aanzetten. Ik wilde het eerst niet aannemen en stuurde hem terug met de opdracht om er maar een mooie strik bij te gaan knutselen. Hey, we hebben die lessen allemaal gehad op de kleuterschool, en net zoals schaken: dat verleer je niet! Maar hij bleef maar zitten mokken en kon het zich niet meer voor de geest halen, en dus kwam hij alsnog met een halfje aanzetten, nou vooruit dan maar als de volgende keer de strik wel wordt geleverd! De pleister op deze remise was dat hij natuurlijk een sterke tegenstander had die de remise aanbood, en daar is wat voor te zeggen.
Na iets meer dan een uur stond er een uitslag op het scorebord en het zou daarna lang duren voordat er weer wat genoteerd kon worden, maar dat was dan ook een echt cadeautje. Teamleider Bob Merx van Voerendaal had eerst al oude vrienden mogen ontmoeten, maar dat plezier kon hij op het bord niet voortzetten. In een Spaanse partij ging het lange tijd gelijk op zonder dat er werkelijk iets leek te gaan gebeuren. De gebruikelijke schaakengines weten wel voor Marcel een leuke variant te bedenken met een kwaliteitsoffer, maar achter het bord werd dat niet opgemerkt, misschien ook te ver gezocht. Dan maakt Marcel een fout die onbestraft blijft, 25.La4. Een terechte uitslag zou dan remise moeten zijn totdat Bob Merx in de geest van de dag een cadeau in de vorm van een paard in de aanbieding doet. Hij kan gelijk opgeven. Tja, dat is een meevallertje, maar ik noteer hem wel.
Freddie van de Elburg was totaal vergeten cadeaupapier te kopen en wilde dat achter het bord proberen goed te maken, maar was daar zo druk mee dat hij even niet oplette. En daar maakte Juergen Kaufeld dankbaar gebruik van, de paardzet Pg5 dwingt de loper terug te gaan naar zijn eigen verpakking, maar dan zonder de franje van Eriks strik. Het kwaad was daar al geschied voor Freddie en wat hij ook probeerde, hij moest met het schaamrood op de kaken toezien hoe zijn cadeau kapot werd getrapt. Ik moest dus een leeg pompelepiertje accepteren, en als het er bij zou blijven zou ik er content mee zijn, maar er was nog veel strijd gaande.
Martin van Dommelen vond het belang van mijn verjaardag zwaarder tellen dan de Schöne Angesichten van Bayerische Damen op de Oktoberfesten in München, met andere woorden, hij ging maar geen bier saufen in Duitsland. Ik werd opgevrolijkt met een fotografische surprise die helemaal op zijn plek was. Nu nog een schakende verrassing in tropische getinte schaakstukken, dan was het feest compleet. Maar het kon er niet uitkomen in de partij, deze verzandde in het schuiven van voornamelijk paarden met een verdwaalde loper. Toen deze stukkenverdeling op het bord stond, zag iedereen waar het om draaide en waar het goed of fout kon gaan: het slaan op g5 of h6. Martin bleef lang twijfelen en wilde zelfs de kosten van het eten op zich nemen als het uiteindelijk verkeerd zou gaan. En die dreiging kon hij niet dragen, hij koos voor de meest verstandige optie en besloot er remise van te maken, meer zat er ook niet in. Het was intussen tegen zessen, en de spanning werd alleen maar hoger, welke kant zou het opgaan.
Thomas had me ’s morgens na de Facebook-felicitatie een punt beloofd voor mijn verjaardag, maar of hij die belofte na zou komen was in de loop van de middag niet echt duidelijk. Thomas speelde zonder zich bewust te zijn van enig gevaar zijn zetten. Maar hij werd toch aangenaam verrast door een stukoffer op f4, en direct stond het bord in vuur en vlam, welke kant zou het opgaan. De compensatie voor het paard waren drie pionnen, en die zouden later in de partij een grote rol gaan spelen. Zoals het ging tot de tijdnoodfase kon het beide kanten opgaan, maar het evenwicht werd niet verstoord. Toch was het er de stelling niet naar om ook deze partij in remise te laten eindigen, en uiteraard wilde Thomas zijn belofte nakomen. Maar tegenstander Fuhs had niet voor niets een paard tegen drie pionnen gegeven, en die kwamen nu tot leven, tenminste daar leek het op. Is het de jeugdige handigheid of het murw te zijn gespeeld, Thomas wist zich toch weer terug te vechten in de partij. Eerst met de winst van een pion, en daarna de volle winst. Zeker speelde Fuhs het eindspel niet echt sterk, maar het punt was een mooie surprise, zeer welkom!
En nog geen twee minuten later werd het volgende cadeau aangeboden, en weer een vol punt, nu van Armen. Deze speelde voor de tweede keer mee in het ons team en heeft dat zeer verdienstelijk gedaan, waarvoor natuurlijk onze grote dank. Armen lijkt altijd onaangedaan voor wie of wat er tegenover hem schaakt, hij volgt toch wel zijn eigen wegen op het bord. De voor ons vrij onbekende speler Ciornei was er dit keer om dat te ondervinden. In een Siciliaanse partij trok hij al snel het initiatief naar zich toe, dat werd ingeleid met een kwaliteitsoffer. Maar dat kwam niet echt snel tot uiting, wit bleef zich goed verdedigen. Maar op het moment dat het kleine foutje gemaakt werd, pakte Armen gelijk al de rol cadeaupapier van onder de tafel en begon langzaam maar zeker de stelling voor zichzelf, de teamleidert en het team in te pakken. Na de misstap van wit 34. De3 ging het erg snel. Met de blik in zich als die van Dirty Harry hield hij een stelling over met vijf pionnen meer, en daar had zijn tegenstander geen bewijs meer voor nodig.
En toen konden we allemaal even terug naar de banken om bij te komen van deze verwikkelingen, en ons op te laden voor wat nog komen ging, en dat was Hitchcock on the Chessboard itself! De twee hoofdrolspelers waren onze Kabbie en nieuwkomer Jasper. Wie van ons de partijen van Nikolai volgt, weet dat er chaos is op het bord, op het notatieformulier, op de tafel, rondom de tafel, in zijn hoofd en wij kunnen het vaak maar nauwelijks volgen. En dat moet ook nog eens gereconstrueerd worden na afloop, en dan is er weer chaos in alle facetten denkbaar. Op zich verloopt de partij in de geijkte banen en is goed te volgen, er is een klein stellingsvoordeel voor Tom Bus, maar door de opkomende tijdnood is dat moeilijk uit te buiten. Nikolai weet zich met veel moeite richting de tijdcontrole te vechten zonder gelijk onder de voet te worden gelopen. Tom Bus laat vele kansen onbenut en daar maakt Nikolai gebruik van door de gelederen te sluiten. Als normaal speler zou je dan in een dergelijke stelling daar ook mee doorgaan, want wat voor straf staat erop als je een negatief cadeau aflevert bij de jarige teamleider! Toch waagt hij de gok (43… Pg3) en die had hardhandig afgestraft moeten worden. Maar weer maakt Tom Bus er geen gebruik van, wel plaatst hij het enige juiste dame-offer, maar dat ten koste van veel bedenktijd. Eerlijk is eerlijk, hij had hier de overwinning verdiend, maar ook bedenktijd is deel van het spelletje en daar maakte Nikolai dan weer handig gebruik van. In een zenuwslopende tijdnoodfase (is dat tegenwoordig nog wel zo?) weet hij gebruik te maken door de stukken op te jagen en ze naar de verkeerde velden te lokken. Nikolai wint een spannende partij die alle kanten op had kunnen gaan. De winst was binnen, maar er was nog een schouwspel gaande.
Deze scene eindigde bijna op het zelfde moment als de partij van Nikolai, en zoals eerder vermeld leek het er ook hier op dat de jeugdige handigheid de overhand had. Jasper moest (wilde) zich revancheren voor de gevoelige nederlaag in de eerste ronde, maar op dit niveau is dat natuurlijk niet zo gemakkelijk. Toch weerde hij zich kranig en stond het grootste gedeelte van de partij niet echt slecht, op een moment na! Na ongeveer 20 zetten offert hij een pion in de hoop daarmee de stelling verdedigbaar te kunnen houden, en zwart de opdracht te geven het tegendeel te bewijzen. Het voordeel weet hij lang te behouden, maar om het verder en verder uit te breiden lukt niet, daar is de hulp van Jasper voor nodig, en die verdomt dat te doen… bijna. Want in vliegende tijdnood begaat hij een enorme blunder door zijn dame min of meer weg te geven: Dd8. Tot zijn opluchting blijft het onbestraft omdat ook Marcel Winkels de consequenties verkeerd beoordeelt, er was geen matnet. Daarna blijft er een dame-eindspel over met veel pionnen aan beide kanten. En die kunnen lang duren en vaak eindigen in eeuwig schaak. Toch lijkt het er op dat Marcel beetje bij beetje vorderingen maakt, maar als hij dan net een kleine misrekening maakt is Jasper er als de kippen bij om inderdaad dat eeuwig schaak te forceren. Hij heeft voor de helft zijn revanche terug, die hele komen er ook nog wel.
En dus kreeg ik op mijn verjaardag een prachtig cadeau van het team in de vorm van een 5½-2½ overwinning en de voorlopige koppositie in de 2e klasse D, waarvoor uiteraard mijn dank. Of het verdiend was laat ik in het midden, wij hebben de fouten afgestraft waar Voerendaal de kansen liet liggen, als ik dat zo mag uitdrukken. Wat dit voor gevolgen heeft voor de rest van de competitie zal moeten blijken. Wel vaker zijn we goed uit de startblokken gekomen en werden daarna weer voor de streep ingehaald. In ieder geval hebben we tijdens het verorberen van de nummers 39 bij de Turk de afspraak gemaakt dat we er dit seizoen toch weer eens voor moeten gaan. En daar bedoelen we het kampioenschap mee.
Armen, Thomas, Freddie, Marcel, Erik, Martin, Nikolai en Jasper bedankt voor dit mooie verjaardagscadeau.
't Andere verslag
Geen opmerkingen:
Een reactie posten