zondag 22 december 2013

Waar ligt Kersenboogerd?

Henk Vinkes

Nadat iedereen waarschijnlijk op 5 of 6 december zijn cadeaus en surprises met gedichten had verwerkt, mochten we de zaterdag daaropvolgend naar Amsterdam West. In deze bijzonder trage competitie hadden we op 7 december eindelijk de derde ronde. Ik denk het niet eerder meegemaakt te hebben dat we in december pas een derde van de competitie hadden voltooid. Er zullen wel genoeg redenen van de K.N.S.B. zijn geweest om het zo in te delen, het scheelt dat we gelijk bij de eerste de beste zaterdag in 2014 alweer van acquit gaan. Na twee ronden hebben we nu al een voorsprong van een matchpunt, maar die is voornamelijk door de tegenstanders zelf gecreëerd, ze willen elkaar dwarszitten. Daar moeten we ook maar goed misbruik van maken.

Op aanraden van de medestrijders in de club kozen we dit keer voor de groepsretour van de Nederlandse Spoorwegen. Een zeer gunstig tarief wat dat betreft en een veel kleinere aanslag op de clubkas. Niets dan hulde daarvoor, maar dat iedereen nu juist vandaag op ons traject mee moest reizen was niet van tevoren afgesproken. Door minder leuke omstandigheden op een andere route werden vele honderden reizigers gedwongen zich voor een korte periode aan te sluiten bij onze reis naar Amsterdam. En daar kwam ook nog de wachttijd bij op het station van Amersfoort en de hoop dat de trein toch lang genoeg zou zijn zodat we allemaal konden zitten. En zou de trein wel ver genoeg doorrijden naar waar wij stonden te wachten… nee dus. Wel werden we constant op de hoogte gehouden van de aansluitingen voor de andere passagiers die naar Kersenboogerd moesten. Kersenboogerd, waar in godsnaam ligt dat dan, nooit van gehoord, en nee niemand kwam die plaats bekend voor. Maar het was waarschijnlijk een belangrijke doorkomstplaats voor de Tour de la Noord Holland. Na Hilversum werd het in de trein een stuk minder druk, maar die Kersenboogerd bleef ons achtervolgen, goede reis!

In Amsterdam aangekomen mochten we ook nog een extra Tour de Tram doen van bijna een half uur. Ach, zo zie je ook nog eens de diverse plekken die wel bekend zijn: de Dam, Paradiso, Leidseplein, Museumplein, Rijks, Stedelijk en Van Gogh Museum om eindelijk aan te komen bij de speelzaal van vandaag, een volgens mij voormalige kerk, nu een Wijkcentrum. Daar bleken vele wedstrijden gespeeld te worden, maar de ruimte bood daar zeker voldoende onderdak voor.

Het team was voor deze wedstrijd ingekapseld tussen de Beren van Schaakstad Apeldoorn Thomas en Marco. Deze laatste vond het wel leuk om een keer mee te spelen in het team van de Kleine Beer. Afwachten wat de middag voor hem zou brengen, het is een groot krachtsverschil met wat hij normaal gewend is. Door de afwezigheid van Maarten toch maar iets geswitched met de opstelling en daardoor Henk Eleveld hoger laten spelen, maar ook Martin vanwege zijn goede vorm naar voren gezet. Het had eigenlijk een soepele middag moeten worden, maar het werd zwoegen voor de puntjes, en we mogen zeker niet klagen met het resultaat dat uiteindelijk op het wedstrijdformulier terechtkwam.

Na ongeveer twee uur is het tijd om een eerste balans op te maken, en te zien hoe een ieder ervoor staat. Met de realiteit onder ogen moet geconstateerd worden dat het niet zo soepel gaat als vooraf verwacht. De doelpalen Thomas en Marco staan niet echt om over naar huis te schrijven, dat scheelt want moeders zit in de catacomben weer iets inferieurs te bereiden. Recepten zijn te vinden op www.diane.schaakhapjes.nl. Marcel, Henk, Erik en Mark hebben nog niet echt een spektakel kunnen maken van de partij en strijden voort. In de partijen van Martin en Freddie is wel iets te zien van een gunstige ontwikkeling, maar ook daar zal het verdere verloop afhangen van de opkomende tijdnoodduellen. Het zal nog spannend worden.

Dan toch opeens een meevaller als Thomas zich laat trakteren op de dame van de tegenstander. Hij had het niet gemakkelijk tegen Hans Leeflang en mag zich in de handjes knijpen van geluk dat het zo afliep als vanmiddag. Al vroeg moet Thomas in de (Franse) verdediging naar achteren met zijn stukken in plaats van in de aanval. En dan rest er niets anders dan klooien in de zwarte stelling en hopen dat het meezit. Hij heeft het geluk dat Hans Leeflang niet elke keer de juiste voortzetting vind, want anders was het een moeilijke middag geworden. Maar dat “geklooi” heeft in zoverre effect dat zwart probeert de weinig aanwezige dreiging met paniekzetten te voorkomen. Toch had het afgestraft moeten worden, en we zullen maar zeggen dat het geluk afgedwongen is, maar een nul voor Thomas was op zijn plaats geweest. Hans Leeflang gaf op het einde zijn dame weg, hij had meer verdiend.

Meer tevreden mochten we zijn over de partij die Martin vandaag produceerde. Al maanden lang in de vorm van zijn leven moest vandaag Ron Klein eraan geloven. Het recept was nu Scandinavisch in een bedje van Turkse Ongezouten Halal Yoghurt, bereid door… (zelf in te vullen). Vanaf het begin van de partij nam en behield Martin het initiatief en onder de druk van de witte torens moest Ron Klein wel een keer breken. Met een constante gecombineerde dreiging van torens en paard werden diverse pionnen geïncasseerd. Het mooie samenspel van deze stukken ging door tot het einde van de partij en de felicitaties waren terecht. En dus binnen de kortste keren op 2-0, eigenlijk niet verwacht als je het verloop eerder in de middag bekijkt.



Maar daarna kregen we wel even een flinke tik op de neus, goed beschouwd was dit nodig geweest maar “in the spirit” van de middag was het misschien wel op zijn plaats. Omdat wij een mazzeltje hadden aan het eerste bord, kreeg Amsterdam West de zijne aan bord 5. De Konings-Indische partij van Henk Eleveld volgde lange tijd de gebaande wegen. En beiden speelden het zoals het hoort, met als stellingsoordeel dat het overal gelijk staat. Of het overmoed is geweest weet ik niet, maar als Henk een pion denkt te verorberen had hij dat eigenlijk direct moeten voelen. Nu komt hij er nog net mee weg, en remise lijkt de meest logische uitslag te worden. Dan uit het niets maakt hij een vreselijke blunder waar teamleider Johan Lubbers dankbaar gebruik van maakt. De mazzel van het eerste bord heeft zich gewroken, maar we staan nog steeds voor.

De andere Scandinavische partij van vandaag kwam voor rekening van Mark Brussen. Hier gaat het lange tijd echt gelijk op en de vraag is wanneer de vrede getekend wordt. Er worden vele stukken afgeruild, maar geen van beiden vind het nodig om de remise te laten noteren, we gaan gewoon door. Chris Vos lijkt op een bepaald moment iets meer initiatief te hebben dan Mark, maar deze blijkt het allemaal wel onder controle te hebben. Met een pion minder blijft hij actief spelen, en zwart moet alle zeilen bijzetten om alle dreigingen te pareren. Dan tegen de 40e zet blijft er een toreneindspel op het bord staan dat potremise is. De zwarte koning is in zoverre afgesneden dat zijn pionnen geen extra verdediging meer hebben. Een degelijke remise.

Waar de een al een langere periode vol vertrouwen speelt (Martin), wil het bij Marcel volgens eigen zeggen niet zo vlotten. De vorm die hij vorig seizoen met gemak ten tonele bracht is nu nog niet in zicht. Niet dat het gelijk tot desastreuze gevolgen leidt, maar hij wenst het zichzelf waarschijnlijk wel toe dat het wat gemakkelijker gaat. Tegen Wim Helmers weet hij wederom niet veel bereiken en dan zal het frustrerend zijn als die geoliede combinaties er niet uitkomen. Daar heb je natuurlijk ook een tegenstander voor nodig, maar als die niet meewerkt, moet je het gewoon accepteren dat het niet de dag is voor het einde van de vormcrisis. Er rest een eindspel met ongelijke lopers dat snel remise wordt gegeven.
Heel langzaam kruipen we naar de benodigde grens van de overwinning, maar deze is echt niet geplaveid met een tapijt van rozenblaadjes, de doornen steken nog overal uit de takken die Amsterdam heeft neergelegd.

Marco heeft vandaag maar de klompen aangedaan om zich zeker niet te bezeren aan die geniepige doornen, en gaat voor zijn “Moment of Glory” in het tweede team. Ik weet niet of hij de illusie heeft gehad dat dit ook echt zou gaan gebeuren, maar hij heeft zekers te weten zijn Berenhuid duur verkocht. In de persoon van leermeester Zoon Beer zal hij vast wel een degelijke voorbereiding hebben gehad. Hoe iemand aan te pakken die veel sterker is. Het is een simpel scenario maar de uitvoering pakt altijd weer anders uit. Marco komt redelijk uit opening, maar dan gaat het verder in het middenspel. En daar weet Jeroen Cromsigt hem met veel problemen op te zadelen. Die resulteren in het verlies van de kwaliteit, maar Marco blijft knokken, want ja je weet maar nooit. Er gebeurden al meerdere rare dingen deze middag en ook hij liet zich gelden. Win ik het niet met de stukken, ram ik toch gewoon de klok aan gruzelementen. Dat was het laatste wapenfeit, want de rest van de partij is een eenvoudige kwestie waar Marco zijn meerdere moet erkennen. Geen schande om zo te verliezen, hij heeft zeker een verdienstelijke partij gespeeld.

Ook gaan deze middag veel credits naar Erik die de dwingende ogen van zijn teamgenoten moet hebben gevoeld, want zij wilden wel weer eens een overwinning van hem zien. En na een langere droge periode heeft hij weer gehoor gegeven aan die vraag. Ondanks dat de partij lange tijd gelijk opging bleef hij maar melken, wachtend op dat ene moment van onachtzaamheid. Peter Manuel was duidelijk uit op remise en dan kan je maar zo naast de pot piesen. Erik was natuurlijk weer zo vriendelijk geweest de pot iets opzij te schuiven, maar dat terzijde. Maar het manoeuvreren en geduldig wachten leverde ver in het eindspel een pion op. Het kostte nog wel de nodige moeite om het voordeel te verzilveren, maar de wil was er. En dat gaf de doorslag. Als slotakkoord maakte hij het af met een klein toefje van Toren Panklare offersalade gemengd in Paardentapas gedrapeerd met pionnensaus. De vele pionnen waren niet meer te stoppen.

En zo hadden we gelukkig de 4 punten op het wedstrijdformulier staan, maar het had wel de nodige moeite gekost. En het laatste halve of hele punt moest nog komen om de overwinning binnen te halen.

Daar moest Freddie voor zorgen, en hij was op de goede weg. In het Siciliaans begon hij na de 20e zet de touwtjes strak aan te trekken. Maar Frans Schoffelmeer gaf zich niet zomaar gewonnen en zette een aanval op aan de kant waar het Koningsmaal bereid zou worden. Maar het bordje was nog niet helemaal opgemaakt toen Freddie in een gemene doorn stapte, een stapel met borden uit zijn vingers liet vallen, en weg was de voorbereide exquise stelling. Verwijten aan Erik die de struiken zou knippen nadat hij klaar was hielpen niet. Het pleit leek te zijn beslecht want Frans leek met vele stukken de zwarte koning te gaan fileren. Het “geluk” was in zoverre aan Freddie’s kant dat de voorbereidingen naar de voordelige stelling toch nog zijn uitwerking hadden. De compensatie voor de ingeleverde stukken was genoeg. En zoveel dat hij wist dat ergens de winst verborgen lag, maar hij zag het niet, ach daar hebben we allemaal wel eens mee te maken… Maar voor Freddie kwam die kans er wel degelijk, maar na een lange middag was hij helemaal murw van het zoeken en liet de partij remise lopen.

Het was het halve punt dat we nodig hadden voor de overwinning. Een lastige wedstrijd, en we mogen zeker niet klagen. Dat doen we dan ook niet, want ook in deze ronde zaten de andere teams elkaar behoorlijk in het vaarwater. En daardoor zijn we nog een punt verder uitgelopen op de concurrentie. Nadien hebben we nog heerlijk getafeld ergens in de buurt van het Leidseplein, tapas stond er dit keer op het menu, helaas niet door onze huiskokkin bereid, maar het smaakte desondanks wel weer voortreffelijk. Het was de kers op de tapenade, en oh ja: heeft iemand intussen al gevonden waar Kersenboogerd ligt?


Alle partijen in pgn

dinsdag 10 december 2013

Accres 3 verliest ruim van Fischer Z

Anton Weenink

Het stond van te voren wel vast dat we tegen Fischer Z geen kans zouden hebben. Alle spelers van Fischer Z hebben ratings van 2000 en hoger, terwijl niemand van ons meer dan 2000 punten heeft. Het duel vorig seizoen tussen dezelfde tegenstanders eindigde met 7-1 in het voordeel van Fischer Z. Bovendien belde Hans Bouwer vlak voor de wedstrijd af: hij was ziek en niet tot spelen in staat. Dat was opnieuw een tegenslag. Niettemin stond de ploeg welgemoed op het station te Apeldoorn. Het afdrukken van de e-tickets was gelukt en de prijs was zeer voordelig. Fijn ontspannen gingen we de trein in. In Amersfoort voegde Jan den Besten zich nog bij ons.

De wedstrijd werd gespeeld in een achterzaaltje van een zeer bruin café aan de Prins Hendrikkade. Aanvankelijk was de ingang niet te vinden, maar na enig duwen gaf ergens toch een deur mee. Leden van de ontvangende club waren druk doende de klokken op tijd te zetten. Daarna werd het menens.

Vanaf het begin verdiepte ik mij intens in mijn partij. Toen ik na de tijdcontrole informeerde naar de stand, bleek dat we al met 5-0 achterstonden. Er hadden zich al heel wat drama’s afgespeeld. Jasper had een dame weggegeven. Erik was in een openingsval getrapt en moest, na de hele partij inferieur te hebben gestaan, opgeven. André had lang goed partij gegeven maar verslikte zich in de tijdnoodfase. Dick had inmiddels ook een nul opgelopen en we hadden ook reeds een reglementaire nul vanwege het niet komen opdagen van een speler.

Drie partijen waren nog bezig. Ikzelf had de tijdnoodfase gehaald en stond zeer redelijk, maar niet beter. Naar achteraf bleek had ik in tijdnood een veel belovende voortzetting gemist. Ik had genoeg van het schuiven en bood remise aan, wat werd geaccepteerd. De eer was gered. Jan had zich goed geweerd, maar was toch in een iets slechter staand eindspel verzeild geraakt. Je zag zijn stelling langzaam verslechteren. Zijn tegenstander had gelukkig een andere mening en bood remise aan: een gelukkig half punt voor ons. Nikolai was helemaal niet tevreden over zijn partij aan bord 1, maar hield in een vechtstelling goed stand. Hij speelde het slot veel sterker, zette zijn in tijdnood verkerende tegenstander hevig onder druk en veroverde uiteindelijk het winstpunt.

Einduitslag: 6-2. Nog niet zo heel slecht voor zeven man. Vorig jaar was het 7-1 met acht. We zullen het dit seizoen moeilijk blijven houden. We hebben echter de drie koplopers uit de poule gehad. Nu maar hopen dat we tegen de mindere goden matchpunten kunnen scoren.

zondag 8 december 2013

Utrecht verslaat Accres Apeldoorn

Merijn van Delft

Utrecht heeft een nuttige 5,5-4,5 overwinning op Accres Apeldoorn behaald en staat daarmee nu derde in de Meesterklasse. Apeldoorn heeft veel bordpunten en staat nog steeds in het linker rijtje. Door de jaren heen hebben we het met Apeldoorn doorgaans lastig tegen Utrecht en ook ons duidelijk hogere Elo-gemiddelde (2399 vs. 2312) veranderde daar niets aan.

Zelf was ik als eerste klaar met een korte remise tegen Chiel van Oosterom. Ik begon al vroeg te improviseren in de opening om de scherpste varianten te vermijden, maar daardoor had Chiel al snel comfortabel gelijkspel. Ilja Zaragatski had ook niet echt een lekkere stelling vanuit de opening tegen Jelmer Jens en had ook nooit kans op meer dan een halfje.

Wel in blakende vorm verkeren onze jongen honden. Armen Hachijan boekte een uitstekende overwinning op Jaap Houben en heeft nu 2,5 uit 3 in de Meesterklasse. Ook Nico Zwirs boekte een knappe overwinning op Menno Okkes en staat nog op 100% dit seizoen. Onze oude vos Alexander Kabatianski kent daarentegen een buitengewoon moeizame start in het seizoen en werd tamelijk hard mat gezet door Joost Michielsen in een scherpe Siciliaan. Daarmee was de tussenstand 3-2 in het voordeel van Apeldoorn, maar er resteerden nog diverse spannende stellingen.





De wedstrijd begon te kantelen toen de flipperkast partij tussen André Bouwmeester en Sjef Rijnaarts in eeuwig schaak eindigde. Weliswaar stond Bouwmeester tussendoor heel goed, maar kort voor het einde stond Rijnaarts totaal gewonnen. De ware kanteling vond plaats in de partij tussen Sebastian Siebrecht en Tycho Dijkhuis aan het eerste bord. Onze grootmeester had een riante stelling, maar liet zijn jonge opponent helemaal terugkomen in de partij. Het Utrechtse talent nam het initiatief over, haalde het volle pond binnen en werd daarmee matchwinner.

In de resterende partijen was de strijd namelijk inmiddels beslist. De loper van Hans Klip bleek sterker te zijn dan de pionnen van Stefan Kuipers. Door de winst van Roeland Pruijssers met zwart op Dharma Tjiam stond het nog even 4,5-4,5, maar inmiddels was duidelijk dat Arthur van de Oudeweetering zijn slechte eindspel tegen Vincent Diepeveen niet meer kon houden.



Beelden ronde 3 KNSB-competitie

Schaakclub Utrecht – Accres Apeldoorn




dinsdag 5 november 2013

ASV 3 te sterk voor Accres 3

Anton Weenink

Het derde team heeft in Arnhem geen vuist kunnen maken. De Arnhemmers waren domweg te sterk. Achteraf bleek ook dat onze gemiddelde rating 50 punten lager was. Toch is de uitslag geflatteerd: 5-3 zou beter geweest zijn.

Anton Weeninks partij was snel ten einde. Beide spelers dachten dat ze slechter stonden en gingen derhalve herhaling van zetten niet uit de weg. Remise dus.

Intussen stonden Dick van der Klis en Erik Buitenhuis al tamelijk slecht en al snel bleken hun stellingen niet te houden. Dat bracht de tussenstand op 2,5 – 0,5. Jan den Besten accepteerde een remise aanbod. Hans Bouwer overzag dat na een lange ruiltransactie zijn tegenstander met een toren binnen kon vallen op de tweede rij. Hans hield het daarna niet lang vol.

Nico Olivier stond gewonnen maar zag een aftrekschaak over het hoofd en moest zijn dame inleveren. Dat was de enige onrechtvaardigheid deze middag. Inmiddels stond het 5 – 1, match verloren.

Jasper Zwirs' stelling had ik lange tijd als gunstig beoordeeld, maar in de tijdnoodfase ging het mis. Zijn tegenstander kreeg een gedekte vrij- en pluspion op c6. Even hoopten wij nog op remise – er waren immers ongelijke lopers op het bord -, maar de aanwezigheid van dames maakte de hoop illusoir. De tegenstander opende een tweede front op Jaspers koning en Jaspers loper en dame bleken onmachtig twee gaten te stoppen.

Spectaculair was de partij van Nikolai Kabanof. Met zeer veel stukken op het bord en beide koningen van beschermende pionnen ontbloot, manoeuvreerde Nikolai het handigst. Zeer goed zag hij in dat hij de dames kon ruilen, waarna hij een zeer gunstig eindspel had. Uiteindelijk zette hij zijn tegenstander waarlijk mat.

Accres 3 zal het moeilijk krijgen. De gemiddelde rating is het een na laagste in de klasse. We blijven echter hopen op een betere vorm en op enige uitschieters.


't Andere verslag

zondag 3 november 2013

Monsteroverwinning

Armen Hachijan

Op zaterdag 2 november stond alweer de tweede ronde van de KNSB competitie op het programma. Na het onverwachte verlies in de eerste ronde tegen BSG was ons team erop gebrand om zich te herpakken. Onze tegenstander was ESG Dr. Max Euwe uit Enschede. Het team is dit jaar gepromoveerd uit de 1e klasse en het zal alle zeilen bij moeten zetten om zich te handhaven in de Meesterklasse, omdat het geen goede start achter de rug heeft. Laten we overgaan naar de partijen.

Op het eerste bord speelde onze kopman Roeland Pruijssers met wit tegen Frank Kroeze. Roeland was deze ronde in een erg creatieve bui, omdat hij in het Siciliaans al op zet 3 een zet speelde die je niet zo vaak ziet. Met 7.b4! heeft hij zich een miniem plusje toegeëigend dat hij de hele partij behield en uiteindelijk heeft hij dit plusje kunnen verzilveren. Ook Merijn speelde een puike partij met zwart tegen Raoul van de Oudeweetering. Hij had de gehele partij het betere van het spel en zette dit om in een punt.

Op het derde bord speelde Ilja Zaragatski een voor hem kenmerkende opening, het Engels, en won de partij erg overtuigend. Een ware chaos speelde zich af in de partij tussen Bart Konijn en Sebastian Siebrecht. Nadat Sebastian zijn tegenstander had weggespeeld met de zwarte stukken besloot Konijn om zijn laatste kans te pakken. In een verloren stelling offerde Konijn een stuk, wat goede praktische kansen met zich meebracht. Hierdoor ontstond een ware chaos op het bord en bereikte Konijn een winnende stelling. Hij kon dit echter niet verzilveren en in tijdnood trok Sebastian toch de winst naar zich toe.

Alexander Kabatianski bereikte een prettige stelling tegen Tim Lammens in het Konings-Indisch. Door een foutje in het middenspel was zijn pionnenstructuur echter verminkt en hierdoor werden de rollen omgedraaid. Uiteindelijk bereikte Lammens een beter eindspel, maar er werd tot remise besloten in een stelling die eruitziet als een vesting.

Op bord 6 speelde Arthur van de Oudeweetering tegen Zyon Kollen een modelpartij in de Spaanse afruilvariant. In een gelijke stelling offerde Arthur een kleine kwaliteit voor langetermijn compensatie. De stelling is volgens de computer gelijk, maar praktisch is het oppermachtige loperpaar heel fijn spelen voor Arthur. Al na 29 zetten kon hij het punt bijschrijven.



Stefan Kuipers speelde de langste partij van de dag tegen Alexander Baisakow. Al na 19 zetten kwam een onevenwichtige materiaalverdeling op het bord en even later had Stefan zelfs een dame voor twee stukken. Het was echter niet gemakkelijk om dit te winnen, ook al had Stefan het grootste gedeelte van de partij een iets betere stelling. De stelling was echter nooit gewonnen en uiteindelijk was het zijn tegenstander die op de winst ging spelen in het eindspel met dame tegen toren-loper. Met de sterke zet 82.c5! was het echter weer Stefan die op de winst ging spelen en het lukte hem om zijn tegenstander na 107 zetten mat te zetten.

De partij van Sjef Rijnaarts tegen Achim Buendgen was tot zet 25 in evenwicht, maar nadat Buendgen de enige kans op gelijkspel gemist had, kreeg Sjef een betere stelling en kon hij het punt bijschrijven.

Nico Zwirs speelde tegen Peter Bolwerk op bord 9. Het leek erop dat Bolwerk voor het initiatief vocht met zwart al vroeg in de partij, maar hij ging hier te ver in door en Nico kreeg een mooie vrijpion op de a-lijn. Vervolgens speelde hij dit uitstekend uit tot een punt.



Op het 10e bord speelde Armen Hachijan met zwart tegen Christian Scho. De partij was lange tijd in evenwicht en Armen dacht dat hij de witte loper helemaal ingeperkt had, maar dat viel helaas tegen en na een grote blunder mocht hij van geluk spreken dat het nog remise werd.

Al met al werd het een monsterscore van 9-1 en het lijkt erop dat Accres Apeldoorn zich goed hersteld heeft van het verlies in de vorige ronde. Op naar de volgende twee matchpunten!

't Andere verslag

Plaats Delict

Henk Vinkes

Hoorn, 11 december 2010, een misselijkmakende gebeurtenis in de annalen van Schaakstad Apeldoorn... Het schokkende voorval dat destijds plaatsvond is nooit in de openbaarheid gebracht omdat het verstrekkende gevolgen heeft gehad voor de betrokkenen. Als teamleider had ik aangifte kunnen doen, maar vreesde represaillemaatregelen door de destijds heersende Utregse Hells Rebbels. Maar nu we op 2 november 2013 terugkeren naar het plaats delict moet het toch maar verteld worden, omdat het anders zijn eigen leven gaat leiden.

Wat gebeurde er toen: veelpleger M. van D. haalt weer eens zijn alom gevreesde chocomel/slagroomgrap uit. Slachtoffer (liever niet bij naam genoemd), dus voor het protocol noemen we hem Beer. Het genoegen dat Van D. ervoer omdat het weer eens gelukt was, deed de omstanders gruwelen. Maar op aanraden van de vele getuigen kon M. van D. zijn taakstraf niet ontlopen en werd hij naar een heropvoedingskamp gestuurd in de hoop dat de strenge tucht hem op andere gedachten zou brengen. Dat kamp was helaas voor hem gesitueerd op het ver van zijn woonplaats gelegen Rhodomel, alwaar hij lange tijd heeft moeten zitten brommen. Daarna is hij in een soort beschermingsprogramma opgenomen en heeft hij zijn naam veranderd in Martin van Dommelen. Om hem toch weer iets van een sociaal leven te geven is hij opgenomen in het tweede schaakteam van Accres Apeldoorn. Hij is daar naar mijn mening zeer liefdevol in opgenomen.

En dus bracht ons de tweede wedstrijd van het seizoen Hoorn, waar we al diverse matches hebben uitgevochten. Alleen is deze wedstrijd in een lagere klasse dan de voorgaande wedstrijden. Voordat we de parkeerplaats ook maar enigszins mogen betreden, worden we door een politie-escorte tot staan gebracht. Zouden ze eventueel op zoek zijn naar die ene persona non grata die Hoorn ooit heeft bezocht? En dat op een druilerige zaterdag in het pittoreske Hoorn, waar de Blokker, Bart Smit en lokale supermarkt Deen druk bezocht worden. De door de wolgeverfde ambtenaar in functie wachtte totdat we zelf actie ondernamen, de ramen snel geblindeerd, anders hadden we daar nu nog staan wachten op het verlossende woord van deze agent. Dus dan zelf maar oprijden, en toen kon de beste man niets anders doen dan ons doorlaten.

Na de gebruikelijke plichtplegingen hadden we zowaar de gelegenheid om een zeer zeldzame teamfoto te maken waarbij alle spelers acte de présence gaven, zo vaak lukt dat nu ook weer niet. Maar deze gaat sowieso opgeslagen worden in of op de CLOUD dan wel de archieven van Schaakstad Apeldoorn. Ook deze wedstrijd spelen we in de opstelling die we de eerste ronde al hanteerden. De spreuk "never change a winning team" hoeft nog niet van stal gehaald te worden, het toont meer de vastberadenheid om de tegenstander te provoceren dat we niet hoeven te schuiven met de bordvolgorde. Kom maar op.

Tijdens de wedstrijd maak ik al wat notities, dat scheelt de volgende zondag weer om een lang verslag te moeten schrijven. Wat is er na zo’n anderhalf uur te zeggen van deze match. De hoop (verwachting) is dat sommige spelers hun vorm wel of niet meenemen van de trip naar Rhodos. Van Marcel Boel hoop je dat hij alle slechte zetten en inzichten via het vrachtluik in de Middellandse Zee heeft gedumpt. Freddie daarentegen speelde daar op een soort machine iets degelijker en zal het geluk hopelijk op het schaakbord consolideren. Maar de absolute held voor ons tweede team was die week natuurlijk de hierboven al uitgebreid besproken Martin. Grootmeesterlijk verdedigde hij daar de Apeldoornse kleuren en die vorm verdwijnt niet zomaar. Op zich kunnen we hier al drie punten tellen. Thomas speelde in Hoogeveen en ook hij slachtte daar toch nodig gerenommeerde tegenstander. Weer een punt erbij? Wachten wat de middag brengt.

Dat het toch allemaal maar gebaseerd is op hoop blijkt na 3½ uur spelen. Binnen een half uur staat er opeens een 4-1 voorsprong op het bord. Maar niet volgens de verwachting zoals die hierboven geschetst wordt. Wel is het Thomas die als eerste eenvoudig de winst binnenhaalt. Volgens de boeken speelt hij de Sozin aanval van het Siciliaans. Lange tijd gaat het gelijk op, met het enige verschil dat Ardjan Langedijk veel meer tijd verbruikt. Thomas bekijkt het allemaal relaxed vanaf de zijkant, maar komt langzaam maar zeker in een betere stelling terecht, wint een pion en begint de aanval op de witte koning. Een nogal zenuwachtig heen en weer flipperende toren weet niet wat hij wil en geeft zich maar op tegen een paard. Thomas heeft dan ook nog een paar pionnen die het potje wel heel snel afmaken, ze breken de hele witte stelling totaal af. Een “verwachte” overwinning.

Niet veel later steekt Erik ook de vredespijp aan, nergens is er doorgang te vinden. Dus waarom oeverloos manoeuvreren terwijl je weet dat je toch niets kunt bereiken. Het scenario herhaalt zich de laatste wedstrijden wel vaker, en het team hoopt dat Erik het schaakvuur weer in de hersenen krijgt en flitsende overwinningen gaat behalen. Hij zal dan zeker getrakteerd worden op een Big Mac, mochten we daar ooit weer een culinaire hoogstandje beleven.

En dan is het binnen de kortste keren ook al remise aan het eerste bord bij Marcel. Hij heeft niets dan een vervelende week achter de rug in Rhodos wat betreft het schaken, maar de andere geneugten zijn zeker niet aan hem voorbijgegaan. Om weer iets van schaakglorie in ere te herstellen zou Ron Deen mee moeten werken, maar geen van beide partijen weet iets te bereiken. Als de meeste stukken zijn afgeruild heeft Marcel een pion moeten inleveren. Gelukkig voor hem is de stelling dat al zo vereenvoudigd dat de remise snel getekend wordt. De nare smaak moet dan de volgende wedstrijd maar worden weggespoeld.

Dan de gerehabiliteerde held van Rhodos die zijn zegereeks hier weer voort wil zetten. Ook hij moet toch nog terug komen op het voornoemde voorval maar weet dat hij nu in de gaten wordt gehouden. Geïnspireerd door de grootse chocomel mok die er in Hoorn te vinden is gaat hij de partij in. De hoofdvariant van Caro-Kann komt op het bord, dus is het afwachten waar de doorbraak zal plaatsvinden. Na verloop van tijd wordt zijn tegenstander soepeltjes om de tuin geleid door middel van de Griekse Sirtaki, die Martin gracieus uitvoert. Wie had dat ooit kunnen bevroeden na zijn jeugdige escapades. Abel Romkes probeert nog een paar leeggegeten borden met Gyros kapot te gooien maar als de huisbaas hem erop wijst dat ze 's avonds nog een diner dansant hebben, staakt hij de strijd.

Maarten Beekhuis bedient zich deze keer van het Wolga-gambiet. Ik heb altijd het idee dat je in deze opening donders goed moet opletten dat je als witspeler de rokade niet ontnomen wordt. Maarten weet Joseph Molenaar tot veel nadenken te dwingen omdat er veel dreiging van zwart uitgaat. Het kost hem veel bedenktijd. Maar die bedenktijd benut op zich wel goed omdat Maarten niet echt voordeel weet te bereiken. Maar dan - uit het niets - wordt hij op zijn wenken bediend door een alles beslissende blunder van wit. Boem, en ene loper gewonnen, partij over.

Het is dan 4-1 in ons voordeel en een halfje is genoeg voor de matchwinst. Maar dat blijkt een zware dobber te zijn. Freddie had zijn partij al kunnen beëindigen (remiseaanbod), maar weet zich in de nesten te werken en strijdt nu voor remise. En zijn tegenstander is geenszins van plan daaraan mee te werken. Mark Brussen snapt ondertussen niet waarom zijn tegenstander zoveel moeite heeft om een winstplan te vinden. Henk Eleveld strijd met een pion minder ook om remise. Het zijn lastige maar toch ook spannende momenten. Maar ach, we zijn vroeg begonnen aan de wedstrijd en zijn waarschijnlijk op tijd thuis… dachten we.

Natuurlijk moeten eerst de laatste drie partijen klaar zijn, en dan liet nog wel even op zich wachten. De partij van Mark is de eerste die voltooid wordt en krijgt niet de verwachte uitslag. Verlies was al ingecalculeerd maar als je tegenstander niet wil winnen moet je daar ook niet over in zitten. Erik van Tooren had de hele partij een duidelijk overwicht en breidde dat gestaag uit naar een totaal gewonnen stelling. Totaal gewonnen was het nog meer toen na de tijdnoodfase Mark een toren moest geven om niet omver te worden gelopen door promoverende dames. Het gaat nergens om, zegt Mark tegen mij. Tja, daar is niets aan gelogen. Maar als je spoken ziet en geen winstplan kunt vinden, moet je het ook maar voelen. Tig keer kan Erik het afmaken, maar hij laat Mark gewoon met de koning binnenwandelen. Hij vraagt dan nog even of het genoeg is voor de matchwinst en geeft dan maar eeuwig schaak. Uiteindelijk blijkt het dan om de winst in de wedstrijd te gaan, toch wel nuttig zo’n remise.

Henk Eleveld speelt tegen Sjors Broersen een lange partij die bijna verkeerd afliep. Maar zoals hij het zelf al liet weten, was het allemaal onder controle. In het middenspel laat hij zich een pion ontfutselen en moet daarna zorgen om het allemaal niet uit de hand te laten lopen. Via een strakke operatie op de koningsvleugel weet hij daar de nodige onrust te veroorzaken. Maar hij moet het wel nauwkeurig spelen want voor je het weet laat je je toren insluiten en is de partij over. De witte h-pion gaat in sneltreinvaart naar voren en zorgt voor het broodnodige tegenspel. Als dat is opgelost blijft er een paard tegen loper eindspel over, dat ondanks de plus-pion voor zwart niet te winnen is. Zoals Henk al zei, het was remise!

En als laatste speelde toen Freddie nog zijn potje, maar - zoals wel vaker in de competitie gebeurt - was hij weer eens niet tevreden. Soms is het gewoon net alsof je op een paar knoppen drukt en komt de winst vanzelf naar je toe, en laat je je hele team meegenieten. Maar vandaag drukte hij net niet op de juiste knoppen waardoor de frustratie alleen maar toenam. Tja, dat ene veld verder zou beter geweest moeten zijn, maar geef je tegenstander dan ook niet de mogelijkheid om je huiskamer binnen te wandelen. Hij gaf zijn “goede” loper tegen die slechte zwarte. Daarmee zwart helpende de nodige dreigingen op de slaapbank neer te leggen. Het was allemaal net binnen de perken te houden, een misgreep en het humeur was nog meer uit zijn geweest, en in die “winst” hadden we dan ook allemaal mee mogen delen. Er was nog een moment van glorie in het verschiet maar dat zou nu door mij zand in de ogen van Freddie strooien zijn. Dus alleen op zijn verzoek zal ik dat aan hem voorleggen, gelukkig kan ik mij dan nog altijd op mijn gebrek aan inzicht beroepen. Voor een Palmpke houd ik mijn mond ;-)

Zo eindigde de wedstrijd als een gedeeltelijk gelukkige overwinning, op het eind was het toch nog wel even spannend, maar in de wil om geen partij te willen winnen voor Caïssa-Eenhoorn kwam de winst makkelijk onze kant op. We waren op tijd klaar door het vroege aanvangstijdstip. Dat is altijd wel lekker want dan kun je vlot terug naar huis, maar in de spirit van het team brachten we nog even een bezoek aan de Grote M. Daar consumeerden wij diverse hoogstandjes van het Hoornse culinaire ensemble, en dat in het bijzijn van de complete Hoornse Kinderverjaardagenfestiviteiten die waarschijnlijk allemaal op dezelfde dag daar waren gepland. Onze planning om lekker op tijd thuis te zijn werd daarna diverse malen gedwarsboomd door een heel leger wegwerkers dat ook alles op die dag rondom Amsterdam gepland had. Daarbij optellend de nodige ongelukken die ongepland op ons pad kwamen, werd het uiteindelijk toch nog een latertje voor ons allemaal. Maar we waren kwamen wel thuis met een overwinning, en wat later op de dag bleek, ook als koploper. We zullen er alles aan doen om die koppositie niet meer af te staan.

Alle partijen in pgn

Beelden ronde 2 KNSB-competitie

ESG Dr. Max Euwe – Accres Apeldoorn




zaterdag 26 oktober 2013

Spannende slotronde

Stefan Kuipers

De dag van de laatste ronde en dus in feite ook onze laatste dag op Rhodos. Zelf heb ik van de ochtend weinig meegemaakt, erg slecht geslapen en rond 14.00 uur richting ontbijt gestrompeld. De rest had al gegeten en was nog wat souvenirs gaan kopen, beetje zwemmen of een drankje doen in de zon. De voorbereiding was weer kort en bondig, maar pakte op de meeste borden wel goed uit. Tegen het Nederlands getinte Amay uit België zouden we het lastig krijgen, maar er waren zeker kansen op een stuntje.


Roeland Pruijssers en Merijn van Delft op bord 1 en 2

Helaas pakte Marcel heel snel een nul tegen Matthew Tan omdat zijn hand iets anders deed dan wat hij eigenlijk in gedachten had. Zijn ongelukkige toernooi kende dus een nog ongelukkiger einde, maar zijn tegenstanders waren sterk en zijn spel eigenlijk best wel goed. Merijn besloot tegen Ilja Zaragatski om een handjevol pionnen te offeren, maar dat pakte niet zo lekker uit. Na een laatste poging in het eindspel zag hij dat het er niet meer in zat en liet zich fraai mat zetten. Zelf verknoeide ik tegen Twan Burg op kinderlijke wijze in no-time een erg goede stelling en daarmee kwamen we dus al snel 3-0 achter. De partij van Freddie tegen Jasper Broekmeulen ging redelijk gelijk op en in het eindspel won hij een dame tegen een toren en een stuk, maar had gek genoeg de tegenstander alleen nog maar winstkansen. Toen blunderde Freddie helaas een stuk weg en waren onze kansen op een stuntje verkeken. Martin was al aan een ijzersterk toernooi bezig, maar leverde in de laatste ronde tegen Christov Kleijn nog even een topprestatie. Na slimme voorbereiding offerde hij een kwaliteit om vervolgens zijn sterke tegenstander helemaal kansloos te laten. Diep in het eindspel pakte hij de volle buit en kan hij nu terugkijken op een fantastisch toernooi.

Partij bekijken op ChessBomb (geen Flash vereist)

Roeland stond in het middenspel tegen Benjamin Bok naar eigen zeggen slechter, maar weet dan toch op de een of andere manier de partij naar zijn hand te zetten. In het toreneindspel speelde hij het nog even onnauwkeurig, maar wist toch de buit binnen te halen. Al met al heeft ook hij een sterk toernooi gespeeld. Interessant detail was nog dat Roeland en ik na een tijdje onze stukken exact op dezelfde plaats hadden staan. Dat zorgde voor wat vreemde blikken van de oplettende kijkers.

Partij bekijken op ChessBomb (geen Flash vereist)

Al met al kunnen we terugkijken op een goed toernooi en zijn we als 25e geëindigd. De avond hebben we rustig doorgebracht en inmiddels heeft iedereen zijn koffer wel weer ingepakt. Morgen om 08.30 uur vertrekt onze bus richting vliegveld en dus zijn we zondagmiddag weer in Nederland.

Nog goed nieuws voor de andere Nederlanders: Jan Willem van de Griendt scoorde een IM-norm en Manuel Bosboom wist zelfs een GM-norm te scoren, ondanks zijn verlies in de eerste ronde tegen een 1900-speler. 

Het toernooi is verrassend gewonnen door het Tsjechische G-Team Novy Bor. Op de ongedeeld tweede plek komt het Russische Malachite en gedeeld derde de topfavoriet uit Azerbeidzjan SOCAR (met o.a. Giri), het Russische Saint-Petersburg en het Franse Clichy Echechs 92.


Zie ook het uitgebreide verslag van Mark Timmermans op Schaaksite.nl: 'Nederlandse verrichtingen bij EK-clubteams (ronden 6 & 7)'

Fantastisch resultaat

Stefan Kuipers


Klaar voor de start: SK 47 Eynatten – Accres Apeldoorn

Het vorige verslag eindigde ergens op de vrijdagochtend, vlak nadat ik wakker was geworden na ons avontuur in het casino. Snel het verslag in elkaar gedraaid en toen gaan eten, want binnen een uur was de volgende ronde alweer. Bij het eten kwam ik kort de rest van het team tegen, maar toen ik ongeveer halverwege was ging het licht in het restaurant al uit... met andere woorden: wegwezen hier, je partij begint straks! 

Eenmaal achter bord had Merijn een prachtig uitzicht. Zowel links als rechts van hem kon hij het 'lelijke' 1. d4 d6 van Roeland en mijzelf aanschouwen. Zelf was Merijn aan het ploeteren in het Spaans, maar wist uiteindelijk met hangen en wurgen de remise binnen te slepen. Terwijl ik snel wegvluchtte van het bord na mijn 40e zet heeft Roeland ondertussen knap het punt gepakt tegen Robin Swinkels (die helaas een teleurstellend toernooi speelt). Niet veel later had ik ook met een beetje geluk de remise binnengesleept en had Martin zijn gewonnen eindspel in een punt om kunnen zetten. Marcel moest nog even laten zien dat hij een totaal remise dame-eindspel tot remise kon voeren, zodat op papier de winst al binnen was. Om die reden maakte Freddie ook vrij snel remise met zijn tegenstander, na een zeer zorgvuldig gespeelde Taimanov.

Partij bekijken op ChessBomb (geen Flash vereist)

Het klinkt allemaal zo simpel, maar deze 4-2 overwinning tegen het sterke Eynatten had eigenlijk niemand verwacht. Er is in het team op dit moment eigenlijk niemand die veruit de sterkste is (paar spelers met 3,5 uit 6), wat ook meteen laat zien dat iedereen in het team zijn steentje bijdraagt en we gezamenlijk tot mooie resultaten komen. De avond hebben we voor de verandering rustig doorgebracht. Er is op de kamer gezamenlijk wat voorbereid, lol gemaakt en een drankje gedronken. Morgen staat ons weer een Nederlands onderonsje te wachten. Weliswaar met het Belgische Amay, maar vijf spelers zijn Nederlands en de zesde speler is onze teamgenoot Ilja Zaragatski. Aan de ene kant wel leuk, aan de andere kant hoop je natuurlijk tegen wat onbekende buitenlandse spelers te spelen. 

Morgen de laatste dag en dus ook de laatste ronde. Een overwinning zou voor ons waarschijnlijk een hele fraaie top-10 klassering betekenen, dat zou fantastisch zijn. Maar ongeacht het resultaat gaan we er nog een mooie laatste dag van maken en vliegen we zondagochtend weer terug naar Nederland.

vrijdag 25 oktober 2013

Teleurgesteld maar tevreden

Stefan Kuipers


Opvallend veel schakers in Rhodos stad

Vandaag zouden we een bezoekje gaan brengen aan de Palace of the Grand Masters. Merijn was niet helemaal topfit en dus hebben we met vijf man de bus gepakt naar de oude stad. Het bezoek aan de Palace of Grand Masters was een kleine tegenvaller. In het oude kasteeltje waren genoeg leuke dingen te zien van lang, lang geleden. Zelf kon ik mijn Grieks een beetje oefenen en iedereen was druk bezig met het herkennen van allerlei goden. Maar eigenlijk hadden we er iets meer van verwacht. Zo hebben we het hele verhaal achter het paleis niet echt meegekregen. Vervolgens hebben we ons nog een weg gebaand door de talloze souvenirwinkeltjes op zoek naar mokken, koelkastmagneetjes en schaakborden. Met de buit op zak snel terug naar het hotel om wat te eten en de laatste hand te leggen aan de voorbereiding.

Merijn voelde zich weer beter en dus stond de spannende strijd tegen een zestal jonge Italianen op het programma. Van die jongens die allemaal in hun jeugd wel van Caruana hebben gewonnen. Marcel heeft de vorm helaas nog niet te pakken en werd een beetje gefopt in een erg interessant middenspel. Zelf mocht ik weer lekker rommelen in het Frans en dat liep voor de verandering eens een keer goed af, dus de stand weer gelijk getrokken. Merijn had een solide remise gemaakt en Roeland had weer een krankzinnige Hollander op het bord die hij lekker in winst omzette. Freddie haalde wat dingen door elkaar in de Taimanov, kwam toen materiaal voor, maar het winstplan was lastig te vinden. Uiteindelijk kon hij het helaas niet bolwerken en moest, tot grote ergernis van hemzelf, berusten in remise. Dan hebben we één man nog niet gehad, onze topscorer en man in vorm, Martin! Met een 3-2 voorsprong zou je denken, kat in 't bakkie. Maar de magie leek even verdwenen en hij kon niet van z'n g-pion afblijven. Zijn tegenstander profiteerde en dus eindigde de wedstrijd in 3-3. Al met al een goede score, maar je hebt toch het gevoel dat er misschien meer in had gezeten.

Partij bekijken op ChessBomb (geen Flash vereist)

Voordeel was wel dat we dit keer relatief vroeg klaar waren. We hebben rustig even wat gegeten en zijn toen naar het casino vertrokken. Nu heb ik inmiddels wel wat casino's gezien, maar een casino waar je de hele avond gratis drank krijgt zolang je maar een beetje aan het spelen bent, is wel een heel mooi concept. Zelf heb ik me tussen een stel doldwaze Grieken gewurmd aan de pokertafel. De rest is wat gaan drinken en uiteindelijk hier en daar een beetje gaan spelen. Freddie heeft direct al zijn geluk opgebruikt voor de rest van het jaar, wij voorspellen dan ook van zijn kant nog twee verliespartijen dit toernooi. De rest genoot van de gratis drankjes en uiteindelijk zijn we na flink wat uurtjes weer huiswaarts gegaan. 

De indeling voor de zesde ronde is tegen het Belgische SK 47 Eynatten, waar op de eerste drie borden bekende namen zitten: Robin Swinkels, Martijn Dambacher en Michael Hoffmann. Een klein Nederlands onderonsje dus, waarin we licht de underdog zijn. Straks eerst even brunchen en dan volle bak ertegenaan!


Zie ook het uitgebreide verslag van Mark Timmermans op Schaaksite.nl: 'Nederlandse verrichtingen bij EK-clubteams (ronden 3, 4 & 5)'

woensdag 23 oktober 2013

De Zeeslang van Rhodos

Stefan Kuipers

Het klinkt alsof er een nieuw monster van Loch Ness is gevonden, maar zo spectaculair is het nou ook weer niet. Ook heeft het niets te maken met het zwembad dat we vanochtend even geprobeerd hebben. Merijn heeft (onder lichte dwang van Martin) laten zien dat hij ook met kleren aan kan zwemmen, terwijl de rest na even wat dobberen besloot de warmere ligbedden op te zoeken. Vandaag speelden we tegen een sterk Deens team, op papier althans. Ze hadden twee sterkere spelers op de bank gezet en dus waren we erg aan elkaar gewaagd. Zoals aangekondigd zou iedereen prima punten kunnen scoren en dat is ook precies wat er gebeurde. Roeland was vlot klaar met een remise in de Caro-Kann. Merijn kwam vanuit zijn voorbereiding al erg lekker te staan in de Taimanov en wist het daarna ook goed af te maken. Zelf zat ik een beetje te klooien, maar met ruim een uur meer op de klok had ik mijn tegenstander al snel onder tijdsdruk staan. Daardoor begon hij wat fouten te maken en kon ik het eindspel uitmelken. De partij van Marcel ging voor mijn gevoel op en neer en hij wist het goede eindspel niet in winst om te zetten. Freddie kreeg het klassieke toren+f&h-pion tegen toren op het bord. Zijn tegenstander vertelde na de partij trots dat hij dit laatst nog uren geanalyseerd had. Desalniettemin heeft Freddie helaas toch de winst gemist. 

Dan – last but not least – onze trotse topscorer: Martin "de Zeeslang van Rhodos" van Dommelen. Hij speelde tegen een nog grotere koffiehuisschaker dan hijzelf, daardoor was het een enerverende partij waarin van alles gebeurde. Er kwam een eindspel op het bord met voor allebei een dame en een toren, maar Martin had wat meer pionnen. Toen was het alleen nog maar zaak om één van die rakkers aan de andere kant van het bord te krijgen. Na wat pielen, zweten, blunderen, schaakjes zetten, nadenken en een eeuwige tijdnoodfase wist hij na ruim 100 zetten alsnog zijn missie te voltooien. Als allerlaatste partij van de dag pakten we daarmee een 4,5-1,5 overwinning en zit Martin zelfs nog op IM-norm koers.


Partij bekijken op ChessBomb (geen Flash vereist) 

Omdat we vrij laat klaar waren hebben we de restjes van het buffet opgegeten en zijn we even rustig wat gaan poolen/basketballen/racen/etc. in een soort spelletjeshal onder het hotel. De rest zit op dit moment nog wat te analyseren en wellicht voor te bereiden, terwijl ik de laatste hand aan het verslag leg. Morgenochtend gaan we naar "the Palace of Grand Masters", het lijkt me duidelijk dat zo'n bezoekje tot grootse prestaties gaat leiden. 's Middags spelen we tegen een team Italianen, ook die wedstrijd is op papier een spannende.

Morgen om 15.00 uur (14.00 uur Nederlandse tijd) is de aftrap, uiteraard weer live te volgen via de toernooisite en de eigen site. Zou overigens graag foto's willen maken, maar als playing teamcaptain is dat wat lastig aangezien telefoons ten strengste verboden zijn in de speelzaal. Dus daar moeten we nog even wat op verzinnen voor de komende dagen...

dinsdag 22 oktober 2013

Ronde 3 in Rhodos

Stefan Kuipers


Oud havenhoofd bij Rhodos stad

Het beloofde scooteravontuur ging helaas niet door. In plaats daarvan hebben we 's ochtends met het hele team de bus gepakt naar het centrum van Rhodos stad. Na wat rondjes lopen hebben we uiteindelijk toch nog wat leuke plekjes gezien. Het centrum is op sommige plekken mooi en idyllisch, maar op andere plekken ook extreem toeristisch, dat kan gek genoeg per straatje verschillen. Rond het middaguur hebben we de bus terug gepakt, nog even geluncht en voorbereid en vervolgens richting de speelzaal.

Op papier waren onze tegenstanders weliswaar sterker, maar toch hadden we alle vertrouwen in een stunt. Helaas liep het op alle borden volledig mis. Martin van Dommelen wist met zijn spectaculaire remise de eer te redden en is daarmee ook ongedeeld topscorer van het team met 1,5 uit 3. Na onze 6-0 nederlaag in ronde 1 dus nu een 5,5-0,5 nederlaag, geen al te beste score tegen de sterkere teams. Morgen spelen we tegen het Deense team Jetsmark, dat als 23e op de plaatsingslijst staat. Op de eerste drie borden moeten we de punten pakken, maar ook de onderste drie borden van ons team hebben laten zien dat ze punten kunnen pakken tegen sterkere spelers. We verwachten dus een spannende pot met uiteindelijk de overwinning!



Vanavond zijn we nog richting de Sports Bar gegaan om te kijken naar Champions League voetbal. In een afgeladen bar werden alle CL-wedstrijden uitgezonden en was het een enorm gezellige bende. Met het resultaat van Celtic-Ajax was ik helaas wat minder blij, maar al met al was het een gezellige avond.

Programma voor morgenochtend is waarschijnlijk even het zwembad testen, dan een beetje voorbereiden en 's middags de sterren van de hemel spelen. Wordt vervolgd...

maandag 21 oktober 2013

Suboptimale start

Stefan Kuipers

De eerste update heeft een tijdje op zich laten wachten, mede doordat we onze vlucht van zaterdagochtend op miraculeuze wijze hadden gemist. De groep heeft zich daarna opgesplitst, een deel is naar Utrecht gegaan en heeft de directe zondagochtendvlucht gepakt. Het andere deel heeft de trein naar Brussel gepakt en is vanaf daar via Athene en veel overstaptijd gevlogen.

Al met al kwamen we een paar uur voor het begin van ronde 1 aan en was er weinig tijd om te acclimatiseren. Zelf had ik de laatste twee nachten niet geslapen en zat dus meer dood dan levend achter het bord. Voor de anderen gold eigenlijk min of meer hetzelfde. Een harde 6-0 nederlaag tegen het team van PGMB-Rostov, waarbij eigenlijk Roeland nog wel de grootste kans had om de sterke Jobava te verslaan. Maar hij verzuimde te winnen en gaf toen helaas ook de remise weg.

De tweede ronde hebben we ons sterk gerevancheerd tegen een op papier gelijkwaardig SG Solingen. Met 4,5-1,5 is bijna iedereen van de nul af, alleen Marcel heeft nog wat opstartproblemen. Morgen hebben ze weer een blik (Wit-)Russen voor ons opengetrokken, wel wat zwakker dan die van de eerste ronde.

Het hotel is verder wel ok, net zoals het weer en het uitzicht. Internet is duidelijk minder, waardoor foto's er voorlopig even niet in zitten. Het resort zit wel een eindje van het centrum af, maar morgen gaan we per scooter het eiland een beetje verkennen.

Nu nog even voorbereiden en dan weer wat slaap inhalen.


Aan de tweede rij tafels en op de rug gezien, het team van Accres Apeldoorn met v.l.n.r.: Martin v. Dommelen, Freddie v.d. Elburg, Marcel Boel, Stefan Kuipers, Merijn v. Delft, Roeland Pruijssers.
(Klik op de foto voor een grotere weergave)


Zie ook het uitgebreide verslag van Mark Timmermans op Schaaksite.nl: 'Nederlandse verrichtingen bij EK-clubteams (ronden 1 & 2)'




zondag 13 oktober 2013

Een Hardgebakken Overwinning

Henk Vinkes

Op een druilerige zondagmiddag wordt het toch maar eens tijd om het verslag van de eerste ronde vast te gaan leggen. Over zo’n 10 jaar is het zeker het eerste verslag van een volgende verzameling wedstrijdverslagen als teamleider in boekvorm. Drie weken geleden, op 21 september, werd deze wedstrijd gespeeld en het was weer een enerverende middag, alhoewel dat niet altijd met de schaaktechnische kant van de partijen te maken had. Maar voordat de strijd begon had onze Koekenbakker Beerdsen een verrassing in de vorm van diverse soorten cake in de aanbieding. Kort daarvoor was hij jarig geweest en had als een ervaren Patissier in opleiding de bakoven flink aan het werk gezet. En het was een extra feest want het viel bij iedereen goed in de smaak.


Nadat vorig jaar te zijn gedegradeerd wacht ons nu de taak om aan te tonen dat dit een eenmalige ervaring is geweest, maar daarvoor moeten we wel deze 3e Klasse goed afsluiten. Als teamleider probeer je dan de boel op scherp te zetten door negen overwinningen te verwachten, we zullen het zien. Op zich moet het mogelijk zijn omdat de gemiddelde rating van de andere teams bij ons achterblijft, maar een misstap is zo begaan.

Een nieuw seizoen brengt ook weer diverse veranderingen met zich mee en de belangrijkste is het vernieuwde speeltempo. Nu krijgen de spelers 1½ uur voor de eerste 40 zetten, plus 30 seconden per zet erbij. Belangrijk blijkt die eerste 40 zetten te zijn, want daar gaan Huub Blom en ik redelijk hard op onze neus bij het instellen van de klokken. Als je de juiste klokken als vereniging hebt is dat niet moeilijk want dan gebruik je gewoon de juiste met de correcte instelling, klaar is Kees. Maar als je die klokken niet hebt en alles handmatig moet instellen geeft dat onduidelijkheid. Het instellen is op zich niet moeilijk maar als je “40 zetten” moet ingeven zijn Huub en ik het er over eens dat dat niet hoort, want het zou extra informatie zijn, een kapitale fout die later op de middag voor de nodige stress zorgt. Want het moest wel ingegeven worden omdat het belangrijk is voor de tweede periode waarin de spelers er dan nog 30 minuten bij krijgen. In de loop van de middag kwam dit bij diverse partijen aan het licht, maar het werd allemaal correct opgelost, het was een goede les voor het instellen van de klokken waar we die fout niet nog een keer zullen maken.

Dan de eerste wedstrijd van Accres Apeldoorn 2, we mochten gelijk aan de bak tegen een van de sterker geachte teams in onze klasse, BSG 2 uit Bussum. Hun eerste team wist deze middag onze jongens van het eerste een gevoelige nederlaag toe te brengen, dat was pijnlijk. Dus voor ons zaak om dat niet toe te staan, en met een in de breedte versterkt team zullen we dat ook niet toestaan. De personele veranderingen ten opzichte van het vorige seizoen zijn dat Nikolai en Jasper in het derde team plaats namen en werden vervangen door Mark Brussen en Henk Eleveld.

Door het vernieuwde speeltempo zou het zo moeten zijn dat de partijen eerder klaar zijn dan in eerdere seizoenen toen het soms tot half 8 duurde voordat we aan het opruimen konden beginnen. En het bleek ook inderdaad te kloppen, niet dat Erik Smit zich daar bij neer wilde leggen, want hij besloot al vroeg op de middag dat het tijd was om de eerste remise van het seizoen te laten noteren. Ik ga er toch wel een beetje vanuit dat dit een incident was en hij sprankelende partijen gaat laten zien met de winst tot gevolg. Tegen Theo Slisser werd niets bereikt vanuit de opening, en er ging ook verder niets gebeuren tenzij iemand een fout zou maken. Zover lieten ze het niet komen, remise.

Maar daarna begon de strijd in optima forma in ons voordeel te verlopen, in een tijdbestek van drie kwartier werd BSG 2 naar het schavot gebracht. Thomas Verkouden Koekiesmonster had daarvoor behoorlijk veel commentaar moeten ondergaan omdat hij de Pirc-opening aan het verkrachten was met een onorthodoxe pionnenmars. Gesterkt door het veelvuldig hoesten, proesten en kuchen werd niet alleen Marcel aan het belendende bord van de wijs gebracht maar vooral zijn tegenstander Rik Weidema. Als een heel bataljon aan pionnen naar voren wordt gestuurd zonder dat daar actie tegen in stelling gebracht gaat worden, moet het wel een keer doorslaan. Geruime tijd kon Weidema het nog bijbenen, maar het doorbreken van de pionnenformatie kwam hem duur te staan. Thomas ging gelijk tot actie over en drie zetten later was de winst binnen. Een verwachte winst maar het moet nog wel eerst op het bord uitgevoerd worden.

Een kwartiertje later stelde Freddie van der Elburg het volgende punt voor ons veilig. Toch duurde het wel even voordat het zover was want Chris Kooijman bood goed tegenstand en liet Freddie goed zweten voor zijn punt. Maar door een overmoedige actie met het paard werd ook hier de balans snel naar onze kant gekeerd. Dat paard was ten dode opgeschreven en toen hield Freddie twee paarden over die vrolijk galopperend de witte stelling met hun hoeven volledig kapot trappelden. Er was een marge van twee punten geslagen.

Henk Eleveld had al wel eens eerder in het tweede team ingevallen, maar volgens mij niet eerder als basisspeler gefungeerd voor het tweede team. Daar is nu dus verandering in gekomen en laten we hopen dat hij samen met Mark Brussen een degelijke buffer kan vormen op de “lagere” borden. In de eerste ronde liet hij daar geen twijfel over bestaan tegen een zeker ook degelijke speler als Bert Kieboom die je nooit mag onderschatten. Maar het leek erop dat het allemaal wederzijdse vredelievendheid was, kleine dreiginkjes over en weer waar de balans niet verstoord werd. Na 25 zetten werd tot remise besloten, een terechte uitslag. Daarmee kwam de score op 3-1 voor ons met dus nog vier partijen te gaan.

Martin van Dommelen werd behoorlijk getest in het Siciliaans en ogenschijnlijk had hij het er daar lastig mee, want na ongeveer 20 zetten ziet het er gevaarlijk uit met drie witte vrijpionnen in het achterveld. Coen van der Heijden lijkt dan ook een actiever stukkenspel te hebben, maar de samenwerking laat zich door de economische crisis niet uitbetalen. Want het moet ook nog allemaal naar de overkant gebracht worden en daar staken de twee vrijpionnen van Martin een stokje voor. Die stonden namelijk al wel een stukje dichterbij de overkant en zodoende bracht Martin ook hier de winst voor ons binnen. De matchwinst was weer iets dichterbij, stand 4-1.

En nog geen tien minuten later was die winst dan ook echt binnen, Marcel Boel kon eindelijk Sjoerd Drent vloeren. In de Najdorf-variant van het Siciliaans wist Marcel al vroeg in de opening een klein voordeeltje te bewerkstelligen. En dan moet dat langzaam maar zeker uitgebouwd worden tot een beslissend voordeel, maar dat liet nog wel op zich wachten. Door constant druk te houden kwam er meer tekening in de stelling en Marcel ging met de torens in de aanval. Sjoerd werd in zijn eigen hok vastgezet en mocht er alleen maar uit op straffe van een nederlaag. De fout kwam er, en de witte koning werd helemaal opgejaagd, weg van zijn eigen stukken die op hun beurt weer werden vernietigd. Een hardhandig einde van de partij.

Mark Brussen was sinds jaar en dag teamleider en speler van het derde team, maar was helemaal opgebrand door het te vele regelen van invallers en dergelijke. Nu heeft hij die zorgen niet meer omdat hij in het tweede team is ingelijfd. Dat gaf hem de gelegenheid om zich voor te bereiden op een seizoen met het alleen maar spelen van partijen. Aan het eind maken we de statistieken op ?. Nu mocht hij in de eerste ronde tegen de teamleider van BSG opdraven en de training in praktijk brengen. Daarbij werd hij wel op de proef gesteld en moest alle zeilen bijzetten om toch maar niet het onderspit te delven. In een leuke partij werd het evenwicht niet verbroken, maar er zaten genoeg tricky momenten in waarop je gauw een fout kunt maken. Zover liet Mark het niet komen, en nadat de meeste stukken waren afgeruild restte er niets anders dan gelijkstaand paard-eindspel. Na nog een beetje testen werd tot remise besloten.

Maarten Beekhuis deed deze middag ook mee aan het Pirc-verhaal, want ook bij hem kwam deze opening op het bord, maar dan weer in een sterk afwijkende uitvoering. Het werd een lange strijd met veel aftasten, en er gebeurde lange tijd niet echt veel. Stukken afruilen en proberen iets van de strijd te maken. Maar een echte beslissing voor een van de spelers zat er niet in. Totdat Maarten zo nodig een pion op h6 moest oppeuzelen. Hij vergat daarbij dat hem de terugtocht zeer lastig gemaakt zou worden, en dat brak hem op. Via allerlei kunstgrepen werd het paard wel behouden maar ten koste van een pion en een opgejaagde koning. Maar dat paard had uiteindelijk ook niet meer het eeuwige leven en moest ingeleverd worden. Dan kun je nog wel proberen of wachten tot je tegenstander een fout maakt maar dat haalde niets uit. Tom de Ruiter speelde het gedecideerd uit en liet zich niet meer de kaas van de Cookie-cake eten. Daarmee werd de eindstand 5½-2½ in ons voordeel. Een goede overwinning op een van de sterkere teams dus, en daarmee gaan we de rest van het seizoen in. Laten we hopen dat dit een mooie waarschuwing is voor de andere teams in onze klasse, wij zijn op een missie!

maandag 23 september 2013

Zonder geluk kom je er niet

Nico Zwirs

Op zaterdag 21 september speelden we de eerste wedstrijd van het seizoen tegen BSG. Dit seizoen zijn wij iets verzwakt, omdat Maarten Solleveld niet meer in de basis staat. Verder is de selectie hetzelfde en vult Armen Hachijan de lege plek op. BSG heeft zich ten opzichte van vorig seizoen iets versterkt, maar ondanks dat is Accres de favoriet voor de wedstrijd.

Een week voor de wedstrijd speelde Sebastian Siebrecht zijn partij vooruit tegen hun enige grootmeester, Alexander Berelowitsch. Dat duel eindigde in remise, dus begonnen we met 0,5-0,5.

Na ruim een uur spelen leek het al enigszins de verkeerde kant op te gaan. Merijn van Delft moest een mindere stelling verdedigen tegen Lars Ootes, Alexander Kabatianski speelde in de opening …Ph5 maar moest na Le5 weer terug met het paard naar f6. Verder was de stelling van Stefan onduidelijk en hadden de andere borden een prima speelstelling.

Na ongeveer drie uur spelen was de eerste partij afgelopen. Nico Zwirs won van Frans Borm. Zwart had een leuke combinatie en met een goede tussenzet op het eind, waarna wit opgaf. Waarschijnlijk zou hij zichzelf voor het hoofd slaan als hij de partij invoert. In de slotstelling kan wit namelijk Lf2 spelen, waarna hij een stuk teruggeeft voor de reus van een vrijpion op b2. De stelling is daarna nog steeds beter voor zwart, maar veel dichter bij remise dan bij winst. Een gelukje voor ons.

Vervolgens was Arthur van de Oudeweetering klaar. Arthur speelde een hele goede afruilspaans. Hij had wat ontwikkelingsvoorsprong, waar zwart het loperpaar tegenoverstelde. De zwarte koning bleef echter in het midden staan en toen wit de torens op d1 en e1 zette kon de genadeklap niet uitblijven. Met een goed getimede e5! Brak wit door de zwarte stelling heen. 2,5-0,5

Tot zover leek alles goed te gaan, totdat Roeland Pruijssers, het beest van vorig seizoen, een fikse blunder beging tegen Robert Ris. In de opening kostte het Roeland veel tijd om zijn openingsproblemen met zwart op te lossen, maar op een gegeven moment leek hij de overhand te krijgen. Helaas maakte hij toen een blunder en verloor alsnog.

Kort daarna breidde Armen Hachijan de voorsprong uit. Hij speelde een sterke partij in de Trompovsky, een opening die niet vaak gespeeld wordt. Misschien dat Armen deze opening daarom speelt, zodat hij in de openingsboekjes kan komen of omdat de opening hem gewoon goed ligt. Hoe dan ook, hij speelde een hele goede partij van begin tot eind. Goed gedaan Armen, volgende keer weer!



De stand was nu 3,5-1,5, dus je zou zeggen dat er geen vuiltje aan de lucht was. Nou, dat was wel anders, want de andere borden stonden er niet allemaal goed voor. Alleen Sjef leek een gewonnen stelling te hebben. Hij won een dame voor een toren+loper+pion. De zwarte koning stond nog onveilig, maar door een paar onnauwkeurige zetten kon Frank Erwich zijn stukken hergroeperen en wist de stelling zelfs iets beter voor zwart te maken. Ondertussen verloor onze nieuwe (playing)captain in een fransman van Ewoud de Groote. De onduidelijke stelling leek alle kanten op te kunnen gaan, maar na …Db4 kon wit simpel Lc3 spelen, waarna zwart een tempo verloor. Dat tempo kostte Stefan uiteindelijk de partij.

Kort na de tijdcontrole kon ook Alexander Kabatianski zijn koning omleggen. De tijd die hij verloor in de opening bleek toch fataal. Wit had hierdoor een lekkere plus gekregen en ondanks taai verdedigingswerk van Alexander wist wit zijn stukken naar de goede velden te spelen en toe te slaan. 3,5-3,5

Een lichtpuntje was het feit dat Merijn zijn slechte eindspel op een miraculeuze wijze wist te keepen. Met goed rekenwerk wist Merijn de laatste pion van zwart te winnen. Zwart hield een paard en koning over en wit alleen een koning. Remise dus. 4-4

Op dat moment waren er nog twee partijen bezig. Sjef tegen Frank en Li Riemersma tegen Ilja Zaragatski. Ilja speelde het Wolgagambiet en kwam, zoals bijna altijd in een gambiet, een pion achter. Voor die pion kreeg Ilja goed stukkenspel en door de zet 7. e4 Lxf1 8. Kxf1 kon wit ook niet meer rokeren. Nadat de dames en ook de lichte stukken van het bord verdwenen waren, stond wit nog steeds een pion voor. Het toreneindspel werd door Riemersma met strakke hand naar winst geschoven. 5-4 voor BSG. Toen Sjef ook geen winstkans meer had en Frank Erwich remise aanbood nam Sjef het aan en was onze nederlaag een feit. Zonde, want het had niet gehoeven. Zo zie je maar weer dat geluk in schaken ook belangrijk is.

In de krant stond 'Forse deceptie voor schakers Accres'. Dat is ook wel zo, maar ondanks de nederlaag kunnen we wel de positieve conclusie trekken dat de spelers in de staart het niveau in de Meesterklasse aankunnen en wellicht een vaste waarde kunnen worden. Deze keer hadden we gewoon pech dat de sterke groep meesters en grootmeesters het af liet weten en hier en daar onnodig de mist in ging. Volgende keer mogen we naar Enschede (waar ik nu ook naar op weg ben, niet om te schaken maar om te studeren) en mogen we daar tegen ESG Dr. Max Euwe proberen ons te herstellen van deze nederlaag.

't Andere verslag

dinsdag 17 september 2013

Partij Thomas Neuer - Sjef Rijnaarts

Afgelopen weekeinde was de start van de Duitse schaakcompetitie. Voor het tweede team van SK Turm Emsdetten (met onder meer Roeland Pruijssers, Alexander Kabatianski, Stefan Kuipers en Erik Smit), speelde Sjef Rijnaarts de volgende partij:



Deze partij in pgn

vrijdag 13 september 2013

Accres Apeldoorn - BSG: 0,5-0,5

De gisteren voor de eerste ronde van de Meesterklassse vooruitgespeelde partij van GM Sebastian Siebrecht tegen GM Alexander Berelowitsch van BSG, is in remise geëindigd.



Deze partij in pgn

donderdag 25 april 2013

Eens moet de eerste keer zijn, wij zullen terugkeren!

Henk Vinkes

Nul-een, nul-twee en nul-drie. In letters ziet het er minder dramatisch uit dan dat je het op het grote scorebord ziet staan. Bijna 5 (is een cijfer, in tekst vijf) uur lang staan er 3 nullen aan onze kant, en als we dan eindelijk een score weten te produceren is het ook nog maar een halve (½). Dan weten we al dat we het onvermijdelijke niet meer terug kunnen draaien. Ik sms naar Rien dat de degradatie aanstaande is, mede omdat de gastheren van deze dag (PION) al bijna 2 bordpunten hebben behaald of zeker gaan behalen. En die kunnen we dan nooit meer inhalen. Na de vorige 8e ronde gloorde er nog de hoop dat we met op zijn minst een gelijkspel een ander team uit de tweede klasse konden laten vertrekken. Maar daar mag en kun je niet op spelen, want de andere teams begrijpen dat spelletje natuurlijk ook.

Met Armen Hachijan en Henk Eleveld als invaller in de gelederen zetten we een degelijk team in, in de strijd tegen UVS. Na enig schuiven aan de borden en de wensen van de een en de ander inwilligend zal moeten blijken of dit effect gaat hebben. Maar al snel zal duidelijk worden dat dit seizoen ons nu niet en nooit goedgezind zal zijn. De eerste die daar de gevolgen van moet ondervinden is Freddie. Tegen Tjapko Struik verdedigt hij zich zoals zo vaak met het Hollands. Nadat Freddie lang heeft gerokeerd begint Tjapko binnen de kortste keren zijn stukken naar de damevleugel te dirigeren. Herbert von Karajan had het niet beter aan kunnen geven en elke keer gaat wit een tel voor zwart. Freddie blijft er achter aan lopen en trekt snel de conclusie dat hij van het bord wordt geramd. Een andere omschrijving van deze partij valt niet te bedenken, het is gewoon zo. Geen schijn van kans.

Hetzelfde verging het Nikolai in zijn partij tegen Lars Kurtjens. In de vorige ronde kreeg hij de ene na de andere pion aangeboden, maar nu mocht hij zelf iets in de aanbieding doen. En dat iets was zijn complete stelling, die uit elkaar werd gescheurd alsof het vierendelen uit de Middeleeuwen weer opnieuw als vrijdags vermaak op de markt in ere werd hersteld. Nikolai denkt alles wel gesloten te kunnen houden op de koningsvleugel maar tegenstander Lars gaat net zo voortvarend te werk op de damevleugel. De aanval op twee fronten en een achtergebleven koning in het midden worden iets te veel van het goede voor Kabbie. Lars Kurtjens weet alle angels uit het leven van Nikolai te trekken en die gaat net zo lang door totdat zijn koning echt morsdood de langste lans door zijn hart geboord krijgt. Net als de partij van Freddie was ook dit eenrichtingverkeer.

Tegen Geleen kon Marcel zijn gal spuwen dat hij weer de Pirc-opening op het bord kreeg en nu was het “Een. Dee Twee-Dee Vier” wat hem deed walgen. Het repertoire was vanmiddag niet toereikend genoeg om het Dame-Indisch te weerstaan. Nu was het Anton van Rijn die zich bedacht had om ook een Apeldoorns scalpje mee te pikken. Al snel werd de zwarte koning bloot tentoongesteld en het was een kwestie van tijd voordat het laatste oordeel hier geveld zou gaan worden. Ook hier konden we alleen maar verdedigen en toezien wat de witte strijdkrachten voor ons in petto hadden. In chronologische volgorde waren dat: een toren, een dame, dubbele toren via het midden, omtrekkende beweging van de dame door het achterveld en als afsluiter totale vernietiging door middel van het samenspel van al die stukken. Het klinkt misschien saai en eentonig maar wat van toepassing was op de twee vorige partijen overkwam Marcel ook. Dat hadden ze goed doordacht bij UVS, sterk spel op drie witte borden.

De stemming zakte naar een dieptepunt en als er iets was om op te hopen was het hooguit een half bordpuntje. Thomas kreeg dat halfje aangeboden maar werd streng doch rechtvaardig met een duidelijke “NEE” terugverwezen naar zijn bord. Ik zag het als een zwakteaanbod van zijn sterkere tegenstander. Maar Maarten leek redelijk spel te hebben, Armen had een lastige partij maar kon misschien nog iets bereiken. Erik had het lastig en de partij van Henk Eleveld kon twee kanten opgaan.

Bijna anderhalf uur duurde het voordat we eindelijk een score konden laten noteren. Het was een halfje van Maarten, waar het net voor de tijdcontrole een hele leek te worden. De partij vorderde langzaam zoals wel vaker bij Maarten, maar hij wist wel enig voordeel te bereiken. De zwarte dame werd buiten het strijdgewoel gemanoeuvreerd en om die weer tot leven te brengen moest Luuk Peters een stuk geven voor twee pionnen. Helaas was Maarten niet slagvaardig genoeg om de partij al voor de tijdcontrole te beslissen, het zal in de geest van de wedstrijd geweest zijn dat ons dat niet gegund was. Want op het moment dat hij een van de pionnen met duidelijk voordeel terug had kunnen winnen sloeg hij met de dame, waar het met de toren geboden was. Dat haalde gelijk de muziek uit de partij die daarna doodbloedde in een voor beide kanten niet te winnen toreneindspel. Het was te riskant om een winstpoging te doen.

En alsof dat al niet genoeg ellende was, kon Erik op vrijwel hetzelfde moment de koning omleggen. Bijna net als bij de partij van Maarten wist hij een stelling op het bord te krijgen met een stuk voor een enkele pion. Dus een pion minder dan Maarten had moeten geven, dat kan toch niet mis gaan zou je denken. Inderdaad was dat een illusie, want het kostte hem zeeën van tijd. Maar misschien had Pim Haselager het wel beter gezien, want Erik kon niet Een Twee Drie een winnende voortzetting vinden. Maar zat die er ook wel in? De strijd werd op beide vleugels van het bord gevoerd, alleen de koning van Erik stond teveel in het open veld, en de twee zwarte torens wisten een stevig blok te vormen. In tijdnood ging Erik ten onder, Pim Haselager wist de partij te vereenvoudigen naar een simpel gewonnen eindspel. En dat bezegelde het lot van de wedstrijd, geen winst en geen gelijkspel. We hadden het niet meer in eigen hand, en eerlijk gezegd hebben we dat ook niet gehad deze middag.

De positieve noot van deze wedstrijd was weer onze Groeiende Beer Thomas. Tegen Geleen al een puike partij en vandaag weer. Nu werd het zelfs een volledige overwinning, uit weinig wist hij alles te halen. Er kwam een voorbereide Caro-Kann op het bord en dat is altijd fijn spelen. Joost Retera moest lang nadenken om niet onder de voet gelopen te worden, maar iemand van zijn sterkte heeft wel vaker met dat soort stellingen van doen gehad. Maar toch bleef Thomas het initiatief houden en misschien had hij de partij al sneller in veilige wateren kunnen loodsen. Het gevolg was dat het een beetje verzandde in een remise-achtige stelling. Daarom deed Joost Retera waarschijnlijk ook een remise-aanbod, maar dat werd resoluut door mij van tafel geveegd omdat er op dat moment genoeg donkere wolken boven de Apeldoornse aspiraties samenzweerden. Maar Thomas bleef doorhakken op de zwarte stelling en wist langzaam maar zeker binnen te dringen om de nodige onrust te zaaien. En dat werkte, murw gespeeld door de pseudo Pellè beging Retera een fout, en dat gaf Thomas de gelegenheid tot het creëren van een mooi matnetje. Zeker het naspelen waard. Uiteindelijk bleek dat ons enige wapenfeit in deze hopeloze wedstrijd.



Zelfs Armen wist op het eerste bord geen volledig punt te scoren, waar het eerder van een leien dakje ging. Tegen Dennis Arts kwam de Trompowsky op het bord, en na de eerste openings schermutselingen stonden opeens de meeste stukken van zwart weer op de beginposities. Arts speelde het spelletje normaal en vanzelf, en het was aan Armen om voor een doorbraak te zorgen. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan want de stelling bood weinig aanknopingspunten om dat ook werkelijk te bereiken. Het is een werkpartij, het is zwoegen, het is taai, maar Arts breekt (nog) niet. Dan in een ver en vereenvoudigd eindspel weet Armen een pion te winnen, maar die blijkt niet genoeg voor de winst. Tenminste op het bord, want de computer laat wel een winst zien, maar de vermoeidheid zal ook meegespeeld hebben. In ieder geval komen er geen nullen meer bij.

Als laatste speelde Henk Eleveld aan het achtste bord, die voor Jasper in de plaats naar Groesbeek was gekomen. Zijn tegenstander bediende zich van het Hollands, maar dan een iets meer alledaagse variant. Zwart gaat met de dame op de koningsvleugel ten aanval, en wit mag hopen dat hij in leven blijft. Henk wist alle dreigingen te pareren en kon zelf op weg om iets proberen te bereiken. En dat leek zowaar te lukken want hij wist met voordeel een pion te winnen. Maar hij wilde ook weer teveel en te mooi dat voordeel uitbuiten. Het verworven plusje werd eigenhandig om zeep geholpen toen hij meende mat te kunnen zetten, maar een kwaliteit mocht inleveren. Jammer, als je een invaller hebt hoop je minstens op remise, maar winst zou nog mooier zijn, het was niet onze middag. Volgens mij val ik in herhaling?! Toch probeert Henk nog ijzer met handen te breken, maar de kracht vloeit langzaam weg. Eventjes moet hij nog opletten om niet te verliezen, maar de stelling biedt niets meer, de laatste partij van ons seizoen eindigt in remise.

Daarmee kwam de uitslag van deze wedstrijd op 2½-5½ in het voordeel van UVS. In de verste verten niet genoeg om ons te kunnen handhaven in de Tweede Klasse, simpel gezegd, we zijn gedegradeerd. En dat is voor het eerst dat ik dat meemaak, en wat ik niet voor mogelijk had gehouden met een in de breedte sterk team. Waar gaat het dan mis? Dat is natuurlijk altijd napraten en we hoeven ook geen schuldige aan te wijzen. Wij winnen als team en we verliezen als team. Nu degraderen wij als team en zullen als een eensgezind team terugslaan om zo snel mogelijk weer terug te keren in de Tweede Klasse, waar we thuis horen. Wat voor tegenstand we tegen gaan komen volgend seizoen zien we dan wel weer, ik ga voor op zijn minst acht overwinningen en voor de overige wedstrijd(en) geen nederlaag. Zet ik te hoog in? Ik dacht het niet, we laten volgend seizoen zien hoe hard wij terug kunnen slaan. Want een degradatie heeft dit team niet verdiend, maar ja het feit ligt er wel, en daar hebben we het mee te doen.

't Andere verslag

Alle partijen in pgn

dinsdag 23 april 2013

Afsluiting van een top seizoen

Roeland Pruijssers

Voor zowel Stukkenjagers als Apeldoorn was al duidelijk wat de eindklassering zou worden. De Stukkenjagers kon de laatste plek niet meer ontgaan, terwijl het voor Apeldoorn al zeker was dat we tweede zouden worden. En Passant was met hun eerste plek immers onbereikbaar en Voerendaal stond twee matchpunten en vijf bordpunten achter waarmee we ons geen zorgen maakten om de tweede op te eisen. De meeste spelers konden dus lekker vrij een potje schaken en om de ratingpunten spelen.

De eerste partij die klaar was, was die van onze Merijn van Delft tegen de jonge Stefan Beukema. Ze gingen een klassieke Spanjaard in met 9…Pa5 en 10…c5, waarbij ze tot zet 21 de partij van Socko-Bojkov volgden uit 2005. Merijn week hiervan af met 22.Ph4, wat beter lijkt dan de 22.Pf5 van Socko. Stefan reageerde goed en de verwikkelingen zouden leiden tot een gelijk eindspel dat ongevaarlijk zou zijn voor beide partijen. Toen Merijn remise aanbood werd dat dan ook geaccepteerd. Een niet al te spannende, maar correcte remise zoals sommigen zouden zeggen.
  • Accres Apeldoorn – Stukkenjagers: ½-½
Zelf moest ik op bord 2 met wit tegen Mart Nabuurs. Mart zijn kansen voor een IM-norm waren helaas al gevlogen voor de wedstrijd begon. Hij had namelijk een tegenstander nodig met een rating van minimaal 2649. Mijn rating was hier 109 punten te laag voor. Voor mij stond de titel van topscorer van de competitie nog op het spel. Als ik verloor en Bruno Carlier of Vyacheslav Ikkonikov zouden winnen (beiden van En Passant) zou de titel aan mijn neus voorbijgaan. Voor mij was het dus zaak om niet te verliezen. Het is een titel waar verder niks achter zit, bij mijn weten geen prijs of iets dergelijks, maar toch is het wel leuk om dat een keer geweest te zijn en dus probeerde ik er alles van te maken deze partij. We kregen een Najdorf op het bord met 6.Le3 e5 met een f4 aan mijn kant. Na die zet moest Mart lang nadenken. Hij reageerde niet accuraat en na zijn 12…Pxg4 liep mijn koningsaanval in één stuk door. De beslissende fout was 14…Pd7 waarna ik op zet 21 mat mocht zetten van Mart. Ik had mijn titel als topscorer en ik was vooral ook erg blij met mijn gewonnen ratingpunten en TPR van 2887. Terwijl Mart ondanks deze nederlaag ook zeer tevreden kan zijn met zijn seizoen.
  • Accres Apeldoorn – Stukkenjagers: 1½-½
De volgende partij die klaar was, was die van onze Arthur van de Oudeweetering tegen Cor van Dongen. Het werd een Franse Winawer waarop Arthur zijn c3-pion aanbood, een idee dat duidelijk wordt gemaakt in de partij Karpov-Vaganian, Moskou 1972. Cor ging hier niet op in en koos ervoor om de stelling dicht te schuiven met een vroege c4. Wit leek daarna iets beter te staan. Er ontstond een positioneel gevecht op de koningsvleugel. Wit pakte de ruimte met h4-h5, maar het was onduidelijk hoe verder te komen en daarom bood wit op de 22e zet remise aan wat ook werd geaccepteerd.
  • Accres Apeldoorn – Stukkenjagers: 2-1
Dit waren de partijen die ongeveer tussen de 2 uur en 2½ uur na het begin van de partij klaar waren. We stonden dus voor met 2-1, maar wel op basis van partijen waar wij wit waren. Misschien dat dit feit de Stukkenjagers een inhaalslag zou geven. Eén van die partijen was Tijmen Kampman met wit tegen onze Nico Zwirs. Het werd een Engelse partij waarbij beide spelers een fianchetto loper hadden op de koningsvleugel. Tijmen zocht toen het initiatief met Lg5 en f4, wat niet het beste was omdat de koning blootgesteld werd en vanwege Nico’s reactie met 14…Pxe4. Hierdoor moest Tijmen een pion en zijn zwartveldige loper opgeven. Tijmen probeerde wat terug te doen met 16.f5, maar het liep van kwaad tot erger. Zwart kreeg steeds meer de zwarte velden in handen. Tijmen probeerde het nog met een extra pionoffer en later ook met een kwaliteitsoffer. Nico speelde echter nauwkeurig en speelde wit langzaamaan weg. Op zet 35 gaf wit op. Een prima partij van Nico!
  • Accres Apeldoorn – Stukkenjagers: 3-1


Er leek geen vuiltje aan de lucht voor Apeldoorn. Op bijna alle borden leken we beter te staan en een overwinning was in de maak. Op bord 9 speelde Ilja Zaragatski met zwart tegen invaller Henk Jan Beukema. En het was invaller Henk Jan die de dienst uitmaakte. Er kwam een Franse afruilvariant op het bord en wit leek iets beter te staan na een aantal verwikkelingen. Ilja miste nog een kans met 18..Lxc2 waarmee hij een toren-paard eindspel in had kunnen gaan dat misschien iets beter zou zijn voor zwart. In plaats daarvan werd er met de stukken geschoven en kreeg wit steeds meer ruimtevoordeel. Henk Jan had daar bovenop ook de betere pionnenstructuur en ook verreweg het betere van het spel. Zijn stukken stonden beter en hij had met de zwakke zwarte h-pion een aanknopingspunt. Na 34.f4 was er echter weinig meer aan de hand voor zwart en kon Ilja de stelling naar gelijkspel brengen. Toen er nauwelijks mogelijkheden weer waren voor beide spelers werd de remise getekend. Een zeer goede invalbeurt van Henk Jan! Ondanks een groot ratingverschil is hij nooit in gevaar gekomen en kwam Ilja uiteindelijk goed weg met remise.
  • Accres Apeldoorn – Stukkenjagers: 3½-1½
Niet veel later was ook Stefan Kuipers met wit klaar tegen Herman Grooten. Herman haalde zijn solide Caro Kann tevoorschijn en ze volgden een partij tussen Jaracz en Hera tijdens het Pools Kampioenschap vorig jaar. In plaats van, zoals in die partij, de torens op het bord te houden, besloot Stefan de torens te ruilen. Hierdoor werden de winstkansen aanzienlijk minder. Desalniettemin probeerde Stefan er in het dame-loper-eindspel iets van te maken, maar toen de dames uiteindelijk geruild werden, leek remise onvermijdelijk. Uiteindelijk werd alles dichtgeschoven en werd de vrede getekend.
  • Accres Apeldoorn – Stukkenjagers: 4-2
Maarten Solleveld mocht op het hoogste bord aantreden tegen Anne Haast. Anne offerde met wit een pion in Siciliaanse Kan waar ze een grote ontwikkelingsvoorsprong en wat ruimte voor terugkreeg. Met 12.f4 ging ze hierna de mist in en kon Maarten wat ruimtevoordeel terugwinnen door met 13…f5. Met 20.b4 kon Maarten ook aan een initiatief denken en werd het zwarte voordeel steeds duidelijker. Zwart won uiteindelijk nog een pion en Anne begon naar complicaties te zoeken. De verwikkelingen pakten echter goed uit voor zwart en de stelling was voor wit niet meer te redden.
  • Accres Apeldoorn – Stukkenjagers: 5-2
Apeldoorn had dus al een gelijkspel bereikt en daarmee ook de tweede plaats. We konden al tevreden zijn. Het werd echter meer. Alexander Kabatianski speelde met zwart tegen Mark Haast die nog voor een Internationaal Meester norm speelde. Mark had aan Alexander geen gelukkige tegenstander. Mark moest winnen van iemand met een rating tussen de 2097 en de 2501. Alexander had een rating van 2430 en stond bij de top 16 van best scorende spelers in de Meesterklasse met een score van 6 uit 8. Je kunt je voorstellen dat Mark hier niet erg blij mee was. Het werd een Dame-Indisch. Mark speelde met 11.Dd3 een variant die goed scoort voor wit. Alexander koos voor een bekend idee met Ph5 en f5, waarop Mark reageerde door zijn paard direct op het verzwakte veld e5 te zetten. Dit pakte niet goed uit en zwart kreeg een initiatief op de damevleugel. Mark moest gedwongen zijn loperpaar te geven en ging nog eens de mist in met 23.b4. Hierdoor kon Alexander zijn witveldige loper op een sterk veld zetten en zijn zware stukken richting de koningsvleugel schuiven. De witte f-pion werd onder druk gezet, terwijl de witte aanval op de damevleugel niet doorsloeg. Om de zwarte aanval een halt toe te roepen offerde Mark zijn f-pion voor een blokkade op de f-lijn. Alexander probeerde toen ook op de damevleugel voordeel te halen. Mark kreeg hierdoor wat tegenspel en had met 35.g4 de zwarte aanval bijna definitief kunnen stoppen. Mark liet dit echter na en even later viel Alexander de witte stelling binnen via de h-lijn. Het viel niet meer te redden voor wit. Apeldoorn had gewonnen! Alexander heeft hiermee een puik seizoen achter de rug met 7 uit 9. Mark had ook een goed seizoen gedraaid en ondanks dat hij de IM-norm op een half punt gemist heeft dit seizoen, zal het niet lang duren voor hij al zijn IM-normen bij elkaar heeft.
  • Accres Apeldoorn – Stukkenjagers: 6-2
Bij de overige partijen lag het overwicht bij de Stukkenjagers. Op het laatste bord speelde onze invaller en oudgediende Theo Visschedijk met de zwarte stukken tegen Mark Clijsen van de Stukkenjagers. Net als bij Ilja en Henk Jan werd het de Franse afruilvariant. Theo pakte het origineel aan met g3 en Lg2. Het schommelde een tijdje rond de gelijkspel en wit leek iets beter te staan nadat de dames geruild werden. Theo bracht even later zijn paard te vroeg naar g2 waardoor deze buitenspel kwam te staan na de g5 van Mark. Zwart kreeg steeds meer ruimtevoordeel. Mark zette zijn koningspionnen steeds meer naar voren en brak de stelling open met 24…e3. De stelling werd gecompliceerd en uiteindelijk was Theo degene die het eerste de mist in ging. Met 28.Lb3 stuurde hij zijn loper de verkeerde kant op en kon zwart met 28…Le4 zich sterker maken op de koningsvleugel. Zwart vergat de witte loper definitief buitenspel te zetten waardoor wit weer tegenspel kon creëren. Uiteindelijk ging wit definitief de mist door de torens af te ruilen en konden de zwarte vrijpionnen de partij beslissen op de koningsvleugel.
  • Accres Apeldoorn – Stukkenjagers: 6-3
Ondertussen waren Sjef Rijnaarts en Bianca Muhren nog aan het ploeteren voor het laatste punt. Sjef was al verzekerd van zijn tweede IM-norm toen Bianca haar eerste zet deed. Zij waren een Scheveningen Siciliaan ingegaan waarop Bianca het speelde met Le2-Le3 en 0-0. Zij zocht misschien iets te gretig de aanval op de koningsvleugel met 13.g4 waarop Sjef reageerde door de stelling open te breken met 13…d5. Zwart stond beter vanwege de onveilige koning van wit. Met 17…Pa5 ging Sjef echter de mist in en kon Bianca haar stelling consolideren. Zwart probeerde dit te doorbreken door zijn geblokkeerde d-pion te offeren. Hij speelde het niet nauwkeurig en het was juist wit die het initiatief pakte door middel van de open e-lijn. Zwart maakte een blunder met 26…Lxf4, waarop Bianca had het af had kunnen maken met 28.Le4 g6 29.Lxg6! In plaats hiervan koos ze voor 28.De4, waarna zwart weer OK stond. Met 29…Lxc4 ging zwart echter weer in de fout waardoor Bianca, ondanks de hevige tijdnood, naar een eindspel wist af te wikkelen met een loper tegen drie pionnen. Sjef verdedigde goed en wist alle witte pionnen te pakken. Bianca probeerde het nog een tijdje maar remise was onvermijdelijk. Hiermee was de definitieve uitslag bekend en had Apeldoorn gewonnen met 6½-3½.

Accres Apeldoorn heeft een absoluut top seizoen achter de rug! Ten eerste omdat we nog nooit zo hoog zijn geëindigd, ten tweede omdat we naar de Europa Cup mogen, ten derde omdat Sjef een IM-norm heeft gescoord, en ten slotte omdat we vier spelers in de top 15 van topscorers hebben. Stiekem hadden we gehoopt op de eerste plek, maar En Passant liet jammer genoeg voor ons geen steken vallen.

Na de wedstrijd hebben we met het team nog gegeten in Amersfoort en het daarna met de jonge honden nog lekker laat gemaakt in Apeldoorn. We vonden wel dat er een feestje gevierd mocht worden, namelijk!


Is het heilige vuur van De Stukkenjagers gedoofd? (verslag van Anne Haast)