dinsdag 24 april 2012
maandag 23 april 2012
Slotakkoord te Leiden
Henk Vinkes
Het seizoen is weer voorbij en we zijn toch geen kampioen geworden, heeft dat er in gezeten? Nee, absoluut niet omdat wij tegen LSG 2 in de laatste ronde geen potten konden breken. Maar LSG 2 is evenmin kampioen geworden, ondanks dat ze bezig waren met een denderende eindsprint, maar die werd toch echt te laat ingezet. Waar zij in het begin de punten lieten liggen begonnen wij daar halverwege al mee, en tegen het einde van de competitie hadden we te veel weggegeven. Amersfoort, dat algemeen al als de grote kanshebber werd gezien, liet in de laatste drie ronden zijn kracht gelden: 20 punten bordpunten waar maximaal 24 is te halen zegt genoeg, en daarmee zijn zij de terechte kampioen.
We hadden een kleine (valse) hoop dat Amersfoort tegen Oud Zuylen misschien toch nog de boel zou 'upfucken' (©Bram), maar dan moesten wij wel de horde Leiden nemen. Toch zou het hem niet worden want er werden net te veel kleine fouten gemaakt die tot grotere ellende zouden leiden. Al snel was het duidelijk hoe de diverse partijen zouden gaan verlopen. De Kleine Beer speelde volgens eigen zeggen een saai potje, maar moest zich niet in slaap laten sussen want dan kon het slecht met hem aflopen. Marcel voorspelde al remise voordat de strijd nog moest beginnen, en dat gold ook voor Harrie. Freddie speelde al zeer snel een grafzet, Erik speelde eindelijk weer eens een Smit-potje. Nikolai was zoals gewoonlijk weer chaotisch en onoverzichtelijk, Maarten speelde voorzichtig op winst en Martin liet zich invriezen achter het bord.
Harrie was al eerste klaar en zoals hiervoor al aangegeven werd het een bloedeloze remise. Nergens werd in de Franse partij het evenwicht verbroken. Nadat bijna alle stukken waren afgeruild zou er een paardeneindspel overblijven met aan beide kanten zeven pionnen. Dat kun je wel gaan uitmelken totdat iemand er een fout gaat maken, maar dat was niet de verwachting. Niet lang daarna is ook de partij van Marcel tegen Sven Bakker remise. Het heeft een soortgelijk scenario als de partij van Harrie, alleen met het verschil dat er hier iets meer stukken op het bord blijven staan. Maar met de wederzijdse kennis dat we wel kunnen schaken is de remise een juiste uitslag. De hoofdvariant van de Caro-Kann biedt ook weinig kans op een spectaculaire partij.
Toch lijkt het er op een bepaald moment op dat we snel de score gaan openen want Nikolai wandelt regelmatig rond bij de andere borden. Normaal zit hij aan zijn bord gekluisterd om alles door te rekenen, maar nu is het Albert Termeulen die al het denkwerk doet. En aan diens lichaamstaal af te lezen is hij er niet gerust op. Nikolai weet twee pionnen voor te komen maar moet wel een aanval over de h-lijn over zich heen laten komen. Op zich moest dat goed te verdedigen zijn: via de e-lijn en op de damevleugel kan hij de nodige tegenacties uitvoeren. Op moment van schrijven heb ik niet de volledige partij tot mijn beschikking, maar na afloop blijkt dat Nikolai eenvoudig de winst had kunnen pakken. Helaas verzuimde hij deze kans en tja, dan is de frustratie uiteraard groot. Na een goede seizoensstart liet hij de laatste ronden de nodige steken vallen, volgend seizoen maar weer goedmaken.
Erik speelde dan eindelijk een typische puike Smit-partij, jammer dat hij daarmee wachtte tot de laatste ronde. Tegenstander Henk van Putten had het hele seizoen wanneer hij speelde alleen maar remises op het uitslagenformulier laten noteren. En waarschijnlijk vond Erik dat ook geen mooi rijtje, daar moest en zou een '0' op het eind komen, Marcel en Henk waren het daar ook wel mee eens. Het eerste wat Erik deed was Van Putten vastzetten op de koningsvleugel om daarna de aanval in te zetten aan de andere kant van het bord. Een irritante knol op f5 neerzetten… Huh, is dat die verrekte Salinero weer? Oh nee, het is Bonfire die aan een comeback bezig is. Het speelde min of meer vanzelf en het was een kwestie van tijd voordat de fout gemaakt werd. Dit was echt zo’n potje waar Erik helemaal blij van werd, en dat werden wij ook. Want nadat Erik hem in de fout had gedwongen, werd de hele koningsvleugel door Bonfire in de fik gestoken. We hadden weer even een gelijkmaker gescoord.
De Kleine Beer was helaas intussen in slaap gesust. Hij had iets te oppervlakkig gereageerd op de zetten van Eelco Kuipers die dat wel toevertrouwd is. De eerste verzwakking die Thomas te verduren krijgt is Lxc3, opgezadeld met een dubbelpion en een zwakke pion op a2. Dan moet Thomas lijdzaam toezien dat het volgende aanvalspunt veld d3 is. Na die ruil lijkt hij dan wel de toren in te sluiten, maar Eelco Kuipers ruilt daarna de toren tegen paard en loper, waarna eigenlijk de strijd al is beslecht. Hoe Kuipers het daarna perfect uitspeelt is niks op af te dingen. Thomas kreeg een harde les te verduren. Laten we hopen dat een volgende keer hij die les gaat geven.
Freddie wist al snel na de opening dat het dit keer geen makkelijke middag zou worden, want daarvoor was Lf8 een te kloterige grafzet. De reactie van wit die deze zet uitlokte, was min of meer gelijk beslissend. Je moet dan nog meer dan twintig zetten doen om hopelijk de tijdcontrole te halen, en je hebt ook nog geen schijn van kans op iets van tegenspel, tenzij je tegenstander daaraan meewerkt. Stefan van Blitterswijk kon vrolijk doorgaan met aanvallen en materiaal bij elkaar sprokkelen. Freddie haalde nog wel de 40 zetten, maar of dat met plezier was betwijfel ik. Maar toen kwam daarna toch wel de kleine medewerking van Stefan van Blitterswijk en gloorde er een heel klein sprankje hoop dat er remise inzat. Helaas was het toch net niet genoeg: de te veel verloren pionnen bleken net te snel door te lopen.
Maarten speelde - zoals wel vaker - een Spaanse opening en daar krijg je na verloop van tijd wel routine in, vooral als je tegenstander de opening nog niet zo goed beheerst. Na de opening was hij iets te traag om de stukken vanuit de damevleugel te ontwikkelen, want die hadden een goede bijdrage kunnen leveren in de aanval tegen de zwarte koning. Nu moesten deze via een omweg zich in het strijdgewoel gaan mengen, het zou net iets te lang duren. Toch meldt Marcel dat Maarten een stuk gaat winnen, en dat is natuurlijk mooi nieuws. Want Maarten is er zelf van doordrongen dat deze stukwinst eigenlijk wel winnend moet zijn. Maar een kat in het nauw maakt rare onverwachte sprongen en zo ook Michiel van Wissen. Ondanks het stuk achterstand weet hij de nodige tegendreigingen te bedenken en die hebben het gewenste effect. Maarten speelt het net niet goed genoeg, een zet kan een groot verschil maken, en moet de stukwinst over laten gaan in pionwinst. Zelfs de pion voorsprong is niet genoeg voor winst. We willen nog zachtjes dwingen op winst te spelen, maar dat is tegen beter weten in. Helaas moeten we berusten in remise.
In opdracht van Marcel moet ik van de partij van Martin van Dommelen een uitgebreide analyse verzorgen, hier komt die dan: Martin staat slecht en wint toch nog. Lang genoeg, Marcel?
Maar inderdaad, er zou inderdaad een langere analyse voor nodig zijn waarom Martin nu weer wint nadat hij totaal was vastgevroren achter zijn stukken. Daar zat hij dan met zijn ijskrabbertje te klooien en te proberen iets van de stelling aan de overkant te kunnen zien, best wel een schattig gezicht. Hij had maar beter de airco op 20 kunnen zetten want dat was sneller gegaan. Zoals het nu ging was het een kwestie van tijd dat Igor Coene de sneeuwschuiver volledig zijn werk zou gaan laten doen. Maar zowel sneeuw schuiven als ijs krabben kost tijd en het was maar de vraag wie daar het beste en meest geniepig mee om zou gaan. En het was wederom Martin die dat het beste deed. En uiteraard gebeurde dat precies op de 40e zet, het zou verboden moeten worden, tenzij het voor ons gunstig uitpakt! En zo geschiedde. Martin moest nog wel nauwkeurig blijven spelen om het voordeel uit te buiten, want ook in deze partij was het pad naar remise of verlies zeer smal. Uiteindelijk wist Martin genoeg af te ruilen om die dreigingen te elimineren en toen er echt niks meer te halen viel, gaf Coene op. Om 5 voor 6 was het seizoen 2011-2012 klaar.
Moet er nog een eindconclusie aan worden toegevoegd? We hebben zeker de nodige kansen laten liggen om een kans te maken op het kampioenschap. Het begon zeer goed en de concurrentie kon alleen maar volgen. Na het gelijke spel tegen Voorschoten stokte de puntenmachine en werd er alleen nog maar van WSC gewonnen. De andere teams kwamen ons op het einde voorbij en we moeten het nu doen met een vierde plaats, op zich ook niet onverdienstelijk in dit sterke veld. Wat we kunnen verwachten van het volgende seizoen is natuurlijk afhankelijk van de teamsamenstelling en de indeling in de poule. Maar we gaan ervan uit dat we dan ook weer mee gaan doen in de strijd om de hogere klassering! En nu heb ik eigenlijk wel zin in een lekker Palmke!
We hadden een kleine (valse) hoop dat Amersfoort tegen Oud Zuylen misschien toch nog de boel zou 'upfucken' (©Bram), maar dan moesten wij wel de horde Leiden nemen. Toch zou het hem niet worden want er werden net te veel kleine fouten gemaakt die tot grotere ellende zouden leiden. Al snel was het duidelijk hoe de diverse partijen zouden gaan verlopen. De Kleine Beer speelde volgens eigen zeggen een saai potje, maar moest zich niet in slaap laten sussen want dan kon het slecht met hem aflopen. Marcel voorspelde al remise voordat de strijd nog moest beginnen, en dat gold ook voor Harrie. Freddie speelde al zeer snel een grafzet, Erik speelde eindelijk weer eens een Smit-potje. Nikolai was zoals gewoonlijk weer chaotisch en onoverzichtelijk, Maarten speelde voorzichtig op winst en Martin liet zich invriezen achter het bord.
Harrie was al eerste klaar en zoals hiervoor al aangegeven werd het een bloedeloze remise. Nergens werd in de Franse partij het evenwicht verbroken. Nadat bijna alle stukken waren afgeruild zou er een paardeneindspel overblijven met aan beide kanten zeven pionnen. Dat kun je wel gaan uitmelken totdat iemand er een fout gaat maken, maar dat was niet de verwachting. Niet lang daarna is ook de partij van Marcel tegen Sven Bakker remise. Het heeft een soortgelijk scenario als de partij van Harrie, alleen met het verschil dat er hier iets meer stukken op het bord blijven staan. Maar met de wederzijdse kennis dat we wel kunnen schaken is de remise een juiste uitslag. De hoofdvariant van de Caro-Kann biedt ook weinig kans op een spectaculaire partij.
Toch lijkt het er op een bepaald moment op dat we snel de score gaan openen want Nikolai wandelt regelmatig rond bij de andere borden. Normaal zit hij aan zijn bord gekluisterd om alles door te rekenen, maar nu is het Albert Termeulen die al het denkwerk doet. En aan diens lichaamstaal af te lezen is hij er niet gerust op. Nikolai weet twee pionnen voor te komen maar moet wel een aanval over de h-lijn over zich heen laten komen. Op zich moest dat goed te verdedigen zijn: via de e-lijn en op de damevleugel kan hij de nodige tegenacties uitvoeren. Op moment van schrijven heb ik niet de volledige partij tot mijn beschikking, maar na afloop blijkt dat Nikolai eenvoudig de winst had kunnen pakken. Helaas verzuimde hij deze kans en tja, dan is de frustratie uiteraard groot. Na een goede seizoensstart liet hij de laatste ronden de nodige steken vallen, volgend seizoen maar weer goedmaken.
Erik speelde dan eindelijk een typische puike Smit-partij, jammer dat hij daarmee wachtte tot de laatste ronde. Tegenstander Henk van Putten had het hele seizoen wanneer hij speelde alleen maar remises op het uitslagenformulier laten noteren. En waarschijnlijk vond Erik dat ook geen mooi rijtje, daar moest en zou een '0' op het eind komen, Marcel en Henk waren het daar ook wel mee eens. Het eerste wat Erik deed was Van Putten vastzetten op de koningsvleugel om daarna de aanval in te zetten aan de andere kant van het bord. Een irritante knol op f5 neerzetten… Huh, is dat die verrekte Salinero weer? Oh nee, het is Bonfire die aan een comeback bezig is. Het speelde min of meer vanzelf en het was een kwestie van tijd voordat de fout gemaakt werd. Dit was echt zo’n potje waar Erik helemaal blij van werd, en dat werden wij ook. Want nadat Erik hem in de fout had gedwongen, werd de hele koningsvleugel door Bonfire in de fik gestoken. We hadden weer even een gelijkmaker gescoord.
De Kleine Beer was helaas intussen in slaap gesust. Hij had iets te oppervlakkig gereageerd op de zetten van Eelco Kuipers die dat wel toevertrouwd is. De eerste verzwakking die Thomas te verduren krijgt is Lxc3, opgezadeld met een dubbelpion en een zwakke pion op a2. Dan moet Thomas lijdzaam toezien dat het volgende aanvalspunt veld d3 is. Na die ruil lijkt hij dan wel de toren in te sluiten, maar Eelco Kuipers ruilt daarna de toren tegen paard en loper, waarna eigenlijk de strijd al is beslecht. Hoe Kuipers het daarna perfect uitspeelt is niks op af te dingen. Thomas kreeg een harde les te verduren. Laten we hopen dat een volgende keer hij die les gaat geven.
Freddie wist al snel na de opening dat het dit keer geen makkelijke middag zou worden, want daarvoor was Lf8 een te kloterige grafzet. De reactie van wit die deze zet uitlokte, was min of meer gelijk beslissend. Je moet dan nog meer dan twintig zetten doen om hopelijk de tijdcontrole te halen, en je hebt ook nog geen schijn van kans op iets van tegenspel, tenzij je tegenstander daaraan meewerkt. Stefan van Blitterswijk kon vrolijk doorgaan met aanvallen en materiaal bij elkaar sprokkelen. Freddie haalde nog wel de 40 zetten, maar of dat met plezier was betwijfel ik. Maar toen kwam daarna toch wel de kleine medewerking van Stefan van Blitterswijk en gloorde er een heel klein sprankje hoop dat er remise inzat. Helaas was het toch net niet genoeg: de te veel verloren pionnen bleken net te snel door te lopen.
Maarten speelde - zoals wel vaker - een Spaanse opening en daar krijg je na verloop van tijd wel routine in, vooral als je tegenstander de opening nog niet zo goed beheerst. Na de opening was hij iets te traag om de stukken vanuit de damevleugel te ontwikkelen, want die hadden een goede bijdrage kunnen leveren in de aanval tegen de zwarte koning. Nu moesten deze via een omweg zich in het strijdgewoel gaan mengen, het zou net iets te lang duren. Toch meldt Marcel dat Maarten een stuk gaat winnen, en dat is natuurlijk mooi nieuws. Want Maarten is er zelf van doordrongen dat deze stukwinst eigenlijk wel winnend moet zijn. Maar een kat in het nauw maakt rare onverwachte sprongen en zo ook Michiel van Wissen. Ondanks het stuk achterstand weet hij de nodige tegendreigingen te bedenken en die hebben het gewenste effect. Maarten speelt het net niet goed genoeg, een zet kan een groot verschil maken, en moet de stukwinst over laten gaan in pionwinst. Zelfs de pion voorsprong is niet genoeg voor winst. We willen nog zachtjes dwingen op winst te spelen, maar dat is tegen beter weten in. Helaas moeten we berusten in remise.
In opdracht van Marcel moet ik van de partij van Martin van Dommelen een uitgebreide analyse verzorgen, hier komt die dan: Martin staat slecht en wint toch nog. Lang genoeg, Marcel?
Maar inderdaad, er zou inderdaad een langere analyse voor nodig zijn waarom Martin nu weer wint nadat hij totaal was vastgevroren achter zijn stukken. Daar zat hij dan met zijn ijskrabbertje te klooien en te proberen iets van de stelling aan de overkant te kunnen zien, best wel een schattig gezicht. Hij had maar beter de airco op 20 kunnen zetten want dat was sneller gegaan. Zoals het nu ging was het een kwestie van tijd dat Igor Coene de sneeuwschuiver volledig zijn werk zou gaan laten doen. Maar zowel sneeuw schuiven als ijs krabben kost tijd en het was maar de vraag wie daar het beste en meest geniepig mee om zou gaan. En het was wederom Martin die dat het beste deed. En uiteraard gebeurde dat precies op de 40e zet, het zou verboden moeten worden, tenzij het voor ons gunstig uitpakt! En zo geschiedde. Martin moest nog wel nauwkeurig blijven spelen om het voordeel uit te buiten, want ook in deze partij was het pad naar remise of verlies zeer smal. Uiteindelijk wist Martin genoeg af te ruilen om die dreigingen te elimineren en toen er echt niks meer te halen viel, gaf Coene op. Om 5 voor 6 was het seizoen 2011-2012 klaar.
Moet er nog een eindconclusie aan worden toegevoegd? We hebben zeker de nodige kansen laten liggen om een kans te maken op het kampioenschap. Het begon zeer goed en de concurrentie kon alleen maar volgen. Na het gelijke spel tegen Voorschoten stokte de puntenmachine en werd er alleen nog maar van WSC gewonnen. De andere teams kwamen ons op het einde voorbij en we moeten het nu doen met een vierde plaats, op zich ook niet onverdienstelijk in dit sterke veld. Wat we kunnen verwachten van het volgende seizoen is natuurlijk afhankelijk van de teamsamenstelling en de indeling in de poule. Maar we gaan ervan uit dat we dan ook weer mee gaan doen in de strijd om de hogere klassering! En nu heb ik eigenlijk wel zin in een lekker Palmke!
Eind goed, al goed
Nico Zwirs
Afgelopen zondag 22 april was de laatste speelronde van de Meesterklasse. We hadden zelfs een paar fans opgetrommeld voor deze wedstrijd. Kampioen werd Voerendaal. Wij eindigden op een keurige vierde plaats, dankzij een overwinning op LSG. LSG degradeerde zelfs door deze nederlaag, omdat BSG hen voorbijkwam.
Op bord 1 speelde Roeland Pruijssers tegen Mark van der Werf. Na een fout van Mark won Roeland via een tussenzet een pion. Daarna werd het een walk-over en domineerden de stukken en verbonden vrijpionnen van Roeland.
Op bord 2 speelde Merijn van Delft met zwart tegen Edwin van Haastert. Edwin offerde een stuk en dit bleek niet goed genoeg te zijn. Sterker nog, Merijn miste zelfs de winst. Maar vervolgens werd ook hier de vrede snel getekend.
Op bord 3 speelde Ilja Zaragatski tegen Rudy van Wessel. Van Wessel speelde een sterke partij tegen Ilja en hield onze sterke IM op remise.
Op bord 4 speelde Stefan Kuipers tegen Wim Heemskerk. Stefan kwam al snel in het voordeel en na zo’n vier uur spelen was dit omgezet in winst.
Op bord 5 speelde Sjef Rijnaards met de witte stukken tegen Michiel Bosman. In deze Spanjaard ging het lang gelijk op, maar Sjef kreeg na een uur of drie spelen toch een lekker plusje. Door een leuke wachtzet in tijdnood greep Bosman mis en was dit ons vierde punt.
Op bord 6 speelde Alexander Kabatianski tegen Arthur Pijpers. Arthur had zicht op een IM norm, maar moest daarvoor wel winnen. Het werd echter het tegenovergestelde en ondanks het openingsvoordeel van Arthur en de torenwinst, won Alexander door middel van zijn vrijpionnen op de derde rij.
Op bord 7 speelde ondergetekende met zwart tegen Eelke Wiersma. Wiersma verbeterde een oude partij van hem, waardoor ik snel minder kwam te staan. Na wat onnauwkeurigheden van Eelke stonden we weer gelijk. Vervolgens speelde ik het onnauwkeurig en kwam Eelke weer beter te staan. Dit herhaalde zich nog een paar keer, tot op de 40e zet de beslissende blunder uit mijn handen kwam en Wiersma won.
Op bord 8 speelde Arthur van de Oudeweetering met zwart tegen Jan-Willem de Jong. De Jong kreeg een plus uit de opening en rond het vierde uur werd dit omgezet in het volle punt.
Op bord 9 speelde ‘vliegende keep’ Tom Meurs tegen Raoul van Ketel. Tom speelde een puike partij en won. Daarmee was dit het winnende punt.
Op bord 10 speelde Hans Bouwer en Ivo Wantola tegen elkaar. Hans heeft altijd veel voor het schaken in Apeldoorn betekend en mocht nu zijn debuut maken tegen LSG. Hans verloor van Ivo, maar dat is geen ramp. Het elo-verschil was hier aanzienlijk en ik denk dat Hans met een goed gevoel terugkijkt op zijn debuut.
Tijd om de balans op te maken. De vierde plaats is een topprestatie, maar opvallend is dat wij van de drie teams boven ons gewonnen hebben. Zat er dan niet meer in? Ja, dat wel. In die wedstrijden hadden wij het geluk aan onze zijde, maar in de andere wedstrijden viel het kwartje net de verkeerde kant op. De eerste drie mogen naar de Europacup in Israël. Daar vallen wij net buiten, maar wellicht zegt een van de teams die boven ons zijn geëindigd af en kunnen wij alsnog naar Israël.
Tot slot zijn we met een grote groep uit eten geweest en hebben we er een leuke avond van gemaakt.
Meesterklasse, tot volgend jaar!
Op bord 1 speelde Roeland Pruijssers tegen Mark van der Werf. Na een fout van Mark won Roeland via een tussenzet een pion. Daarna werd het een walk-over en domineerden de stukken en verbonden vrijpionnen van Roeland.
Op bord 2 speelde Merijn van Delft met zwart tegen Edwin van Haastert. Edwin offerde een stuk en dit bleek niet goed genoeg te zijn. Sterker nog, Merijn miste zelfs de winst. Maar vervolgens werd ook hier de vrede snel getekend.
Op bord 3 speelde Ilja Zaragatski tegen Rudy van Wessel. Van Wessel speelde een sterke partij tegen Ilja en hield onze sterke IM op remise.
Op bord 4 speelde Stefan Kuipers tegen Wim Heemskerk. Stefan kwam al snel in het voordeel en na zo’n vier uur spelen was dit omgezet in winst.
Op bord 5 speelde Sjef Rijnaards met de witte stukken tegen Michiel Bosman. In deze Spanjaard ging het lang gelijk op, maar Sjef kreeg na een uur of drie spelen toch een lekker plusje. Door een leuke wachtzet in tijdnood greep Bosman mis en was dit ons vierde punt.
Op bord 6 speelde Alexander Kabatianski tegen Arthur Pijpers. Arthur had zicht op een IM norm, maar moest daarvoor wel winnen. Het werd echter het tegenovergestelde en ondanks het openingsvoordeel van Arthur en de torenwinst, won Alexander door middel van zijn vrijpionnen op de derde rij.
Op bord 7 speelde ondergetekende met zwart tegen Eelke Wiersma. Wiersma verbeterde een oude partij van hem, waardoor ik snel minder kwam te staan. Na wat onnauwkeurigheden van Eelke stonden we weer gelijk. Vervolgens speelde ik het onnauwkeurig en kwam Eelke weer beter te staan. Dit herhaalde zich nog een paar keer, tot op de 40e zet de beslissende blunder uit mijn handen kwam en Wiersma won.
Op bord 8 speelde Arthur van de Oudeweetering met zwart tegen Jan-Willem de Jong. De Jong kreeg een plus uit de opening en rond het vierde uur werd dit omgezet in het volle punt.
Op bord 9 speelde ‘vliegende keep’ Tom Meurs tegen Raoul van Ketel. Tom speelde een puike partij en won. Daarmee was dit het winnende punt.
Op bord 10 speelde Hans Bouwer en Ivo Wantola tegen elkaar. Hans heeft altijd veel voor het schaken in Apeldoorn betekend en mocht nu zijn debuut maken tegen LSG. Hans verloor van Ivo, maar dat is geen ramp. Het elo-verschil was hier aanzienlijk en ik denk dat Hans met een goed gevoel terugkijkt op zijn debuut.
Tijd om de balans op te maken. De vierde plaats is een topprestatie, maar opvallend is dat wij van de drie teams boven ons gewonnen hebben. Zat er dan niet meer in? Ja, dat wel. In die wedstrijden hadden wij het geluk aan onze zijde, maar in de andere wedstrijden viel het kwartje net de verkeerde kant op. De eerste drie mogen naar de Europacup in Israël. Daar vallen wij net buiten, maar wellicht zegt een van de teams die boven ons zijn geëindigd af en kunnen wij alsnog naar Israël.
Tot slot zijn we met een grote groep uit eten geweest en hebben we er een leuke avond van gemaakt.
Meesterklasse, tot volgend jaar!
zondag 22 april 2012
Eigen kracht
Henk Eleveld
Bij het begin van de negende ronde stonden we op de achtste plaats. Boven ons stonden Almere en Schaakwoude met 6 punten. Onder ons stond de Twee Kastelen (DTK) en beiden hadden we 5 matchpunten. Wij hadden 4 bordpunten meer. Haren stond tiende en was al gedegradeerd.
DTK speelde net als wij tegen een van de beter geklasseerde teams en vooraf ging iedereen ervan uit dat DTK of wij het haasje zouden zijn. Toen we binnenkwamen werden er al allerlei theorieën verkondigd. Een Sneekspeler zei zelfs dat van ons gewonnen moest worden om de FSB teams te helpen in de derde klasse te blijven. Een heuse Friese erezaak!
Na een exegese van de Damwoudster voorzitter over de moord op Bonifatius, waarvan ik begreep dat die ongeveer op de plek van de speelzaal was gepleegd, werd duidelijk dat het een bloederige middag zou worden! Maar niet voor ons: de Snekers waren mak als lammeren.
Omdat ook DTK won, werd ineens de wedstrijd Schaakwoude-Almere heel belangrijk. Dat was ook de enige wedstrijd die na vijf uur spelen nog bezig was aan enkele borden. Een van die teams zou gaan degraderen. Het werden de mannen uit Damwoude. Organiseer je een eindronde en dan dit!
Een voor het derde gedenkwaardig seizoen is tot een einde gekomen. Na het noodlottige ongeval van Robert hebben we verschrikkelijk slechte wedstrijden gespeeld. Pas op de laatste dag hebben met een goede wedstrijd waar alles onze kant opviel, de veilige haven bereikt.
Tot slot past nog een groot woord van dank aan alle invallers, die de lastige taak hadden Robert te vervangen.
DTK speelde net als wij tegen een van de beter geklasseerde teams en vooraf ging iedereen ervan uit dat DTK of wij het haasje zouden zijn. Toen we binnenkwamen werden er al allerlei theorieën verkondigd. Een Sneekspeler zei zelfs dat van ons gewonnen moest worden om de FSB teams te helpen in de derde klasse te blijven. Een heuse Friese erezaak!
Na een exegese van de Damwoudster voorzitter over de moord op Bonifatius, waarvan ik begreep dat die ongeveer op de plek van de speelzaal was gepleegd, werd duidelijk dat het een bloederige middag zou worden! Maar niet voor ons: de Snekers waren mak als lammeren.
Omdat ook DTK won, werd ineens de wedstrijd Schaakwoude-Almere heel belangrijk. Dat was ook de enige wedstrijd die na vijf uur spelen nog bezig was aan enkele borden. Een van die teams zou gaan degraderen. Het werden de mannen uit Damwoude. Organiseer je een eindronde en dan dit!
Een voor het derde gedenkwaardig seizoen is tot een einde gekomen. Na het noodlottige ongeval van Robert hebben we verschrikkelijk slechte wedstrijden gespeeld. Pas op de laatste dag hebben met een goede wedstrijd waar alles onze kant opviel, de veilige haven bereikt.
Tot slot past nog een groot woord van dank aan alle invallers, die de lastige taak hadden Robert te vervangen.
Gerechtigheid!
Johan Engelen
Vandaag stond de gezamenlijke laatste ronde in groep 3A op het programma, en wel in het verre Damwâld. Het was een drukte van van jewelste in een ietwat klein zaaltje, maar toch heeft het wel wat om al die teams zo bij elkaar te zien.
De opdracht voor ons team was duidelijk: er moest gewonnen worden om in de KNSB te kunnen blijven. Gelukkig waren we nagenoeg compleet, waarbij Remco (vakantie) werd vervangen door Marco. De statistieken spreken wel in ons voordeel, want wij spelen het best tegen sterkere teams. Sneek is zo'n sterker team, en dus werden de mouwen opgestroopt.
René speelde met wit en wilde eigenlijk Koningsgambiet spelen, maar op dit niveau heeft hij daar slechte ervaringen mee. Daarom koos hij voor de wat rustiger Weense opening, en al na negentien zetten was het eerste punt binnen. Een fraaie prestatie van René, en een mooie opsteker voor het team. Niet veel later was ook Henk klaar, en ook hij wist het volle punt binnen te halen. Ik moet zeggen dat ik van deze partij amper iets heb gezien, maar 2-0 oogt leuk. Ik speelde zelf een leuke pot. Mijn tegenstander wilde naar het Hollands toe, maar omdat ik geen d4 speelde werd het een Engelse Botwinnik. Ik kreeg een mooie open stelling op het bord met koningsaanval, maar kon het niet laten doorslaan. Met een grote afruilactie na een pionoffer kon ik in een potremise stelling komen, en daarmee was ik tevreden tegen een veel sterkere tegenstander. En weer een halfje voor het team. Marco speelde tegen een tegenstander in een rolstoel, waarvoor de speeltafel heel erg hoog moest worden geplaatst. Hierdoor leek Marco een dwerg achter het bord. Hij kon nauwelijks op het bord kijken en verloor zijn partij. Zo rond de tijdcontrole stonden we comfortabel voor met 2½-1½, met nog een paar prettig staande partijen voor ons.
Mark had vanuit de opening onder druk gestaan, maar bleek plotseling een stuk meer te hebben. Dat was eenvoudig afmaken voor hem, en 3½-1½. Anton had een pion gewonnen in een toreneindspel, maar kon daar geen profijt uit trekken. Hij accepteerde daarom remise, en bracht het eerste matchpunt voor ons binnen, 4-2. Wietze en Jasper waren nog bezig. Wietze had er duidelijk zin in vandaag, en uit het ongeveer gelijke stelling had hij een prachtige koningsaanval opgezet. Met weinig materiaal wist hij in de tijdnoodfase een prachtig matnet te weven, en haalde daarmee revanche op zichzelf voor een minder seizoen en haalde tevens de winst voor het team binnen. Deze partij is echt de moeite waard om na te spelen. Als laatste ploeterde Jasper voort om zijn voordeel te kunnen verzilveren tegen een andere jeugdspeler. Hij verbruikte veel tijd om een goed plan te vinden, maar maakte desondanks een foutje waarmee zijn voordeel verdween. Daarop werd direct tot remise besloten en werd de eindstand 5½-2½ voor ons.
Het totaaloverzicht van deze dag:
Mission accomplished, we hebben onze positie in de KNSB-competitie met verve veiliggesteld. Ik wil daarom het hele team complimenteren voor deze geweldige prestatie na een moeilijk seizoen met veel tegenslagen. Bedankt voor de samenwerking en de goede onderlinge sfeer. Ik kan zo met een gerust hart en een goed gevoel afscheid nemen van het team en van Schaakstad. Ik stop ermee en ga genieten van een periode zonder bordschaken. Misschien dat het ooit weer gaat kriebelen.
De opdracht voor ons team was duidelijk: er moest gewonnen worden om in de KNSB te kunnen blijven. Gelukkig waren we nagenoeg compleet, waarbij Remco (vakantie) werd vervangen door Marco. De statistieken spreken wel in ons voordeel, want wij spelen het best tegen sterkere teams. Sneek is zo'n sterker team, en dus werden de mouwen opgestroopt.
René speelde met wit en wilde eigenlijk Koningsgambiet spelen, maar op dit niveau heeft hij daar slechte ervaringen mee. Daarom koos hij voor de wat rustiger Weense opening, en al na negentien zetten was het eerste punt binnen. Een fraaie prestatie van René, en een mooie opsteker voor het team. Niet veel later was ook Henk klaar, en ook hij wist het volle punt binnen te halen. Ik moet zeggen dat ik van deze partij amper iets heb gezien, maar 2-0 oogt leuk. Ik speelde zelf een leuke pot. Mijn tegenstander wilde naar het Hollands toe, maar omdat ik geen d4 speelde werd het een Engelse Botwinnik. Ik kreeg een mooie open stelling op het bord met koningsaanval, maar kon het niet laten doorslaan. Met een grote afruilactie na een pionoffer kon ik in een potremise stelling komen, en daarmee was ik tevreden tegen een veel sterkere tegenstander. En weer een halfje voor het team. Marco speelde tegen een tegenstander in een rolstoel, waarvoor de speeltafel heel erg hoog moest worden geplaatst. Hierdoor leek Marco een dwerg achter het bord. Hij kon nauwelijks op het bord kijken en verloor zijn partij. Zo rond de tijdcontrole stonden we comfortabel voor met 2½-1½, met nog een paar prettig staande partijen voor ons.
Mark had vanuit de opening onder druk gestaan, maar bleek plotseling een stuk meer te hebben. Dat was eenvoudig afmaken voor hem, en 3½-1½. Anton had een pion gewonnen in een toreneindspel, maar kon daar geen profijt uit trekken. Hij accepteerde daarom remise, en bracht het eerste matchpunt voor ons binnen, 4-2. Wietze en Jasper waren nog bezig. Wietze had er duidelijk zin in vandaag, en uit het ongeveer gelijke stelling had hij een prachtige koningsaanval opgezet. Met weinig materiaal wist hij in de tijdnoodfase een prachtig matnet te weven, en haalde daarmee revanche op zichzelf voor een minder seizoen en haalde tevens de winst voor het team binnen. Deze partij is echt de moeite waard om na te spelen. Als laatste ploeterde Jasper voort om zijn voordeel te kunnen verzilveren tegen een andere jeugdspeler. Hij verbruikte veel tijd om een goed plan te vinden, maar maakte desondanks een foutje waarmee zijn voordeel verdween. Daarop werd direct tot remise besloten en werd de eindstand 5½-2½ voor ons.
Het totaaloverzicht van deze dag:
Sneek - Accres Apeldoorn 3 2½-5½ 1.Johnny Fluit (2177) - Henk Eleveld (2003) 0-1 2.Tjitze Schram (1986) - Wietze Nijdam (2054) 0-1 3.Christian Kuitert (2019)- René Nijland (1977) 0-1 4.Jan Lootsma (2042) - Mark Brussen (2019) 0-1 5.Selwin Keuning (1714) - Jasper Zwirs (1896) rem 6.Tinus Fleur (2027) - Anton Weenink (1846) rem 7.Anne Kloosterman (2036) - Johan Engelen (1869) rem 8.Wim Ykema (1927) - Marco vd Nieuwendijk (1890)1-0
Mission accomplished, we hebben onze positie in de KNSB-competitie met verve veiliggesteld. Ik wil daarom het hele team complimenteren voor deze geweldige prestatie na een moeilijk seizoen met veel tegenslagen. Bedankt voor de samenwerking en de goede onderlinge sfeer. Ik kan zo met een gerust hart en een goed gevoel afscheid nemen van het team en van Schaakstad. Ik stop ermee en ga genieten van een periode zonder bordschaken. Misschien dat het ooit weer gaat kriebelen.
vrijdag 6 april 2012
Buiten degradatiegevaar!
Thomas Beerdsen
Vorige week zaterdag werd de achtste ronde van de KNSB competitie gespeeld. Ook Stukkenjagers tegen Accres Apeldoorn stond op het programma. In deze wedstrijd mocht ik, Thomas Beerdsen, invallen. Voor Apeldoorn was dit een belangrijke wedstrijd om niet in degradatiegevaar te komen.
Een verslag per bord:
Hier had Mark Clijster 31...Dd4 moeten spelen, om g7 te dekken. Maar na zijn 31...Tbc8?? is het mat in een paar zetten na 32.Txg6+! en gaf hij op.
Hier speelde Mark Haast 32.h4?, waarna Zaragatski gewonnen staat na 32...Ta2.
Haast had 32.Kf2 moeten spelen, zodat de witte koning op tijd de zwarte koning tegen kan houden.
Hier moet Mühren 24...Pd3 spelen, maar na 24...Pf7? kon Siebrecht een tweede pion ophalen en vervolgens de winst binnen te halen.
Hier speelde Anne Haast 33.Pxa4?, waar 33.b5 nodig was. In de partij kreeg zwart snel twee pionnen en een winnend initiatief.
Hier speelde Tijmen Kampman 24...f5?, waarna het helemaal over is. Nodig was 24...Ka7, ook al staat wit beter.
Hier moet Van de Oudeweetering 37.Kg2 spelen, waarna zwart beter staat. Maar na de gespeelde zet 37.Pxg7?? komt gewoon 37...e2! 0-1
Alles bij elkaar dus een 1,5 – 8,5 overwinning, waardoor we in elk geval niet meer kunnen degraderen.
Een verslag per bord:
Bord 1: Stefan Kuipers – Mark Clijster 1-0
In deze partij ging het eigenlijk gelijk op, totdat Clijster op zet 31 in de fout ging:
Kuipers – Clijster na 31. Dg5
Hier had Mark Clijster 31...Dd4 moeten spelen, om g7 te dekken. Maar na zijn 31...Tbc8?? is het mat in een paar zetten na 32.Txg6+! en gaf hij op.
Bord 2: Mark Haast – Ilja Zaragatski 0-1
Ook deze partij ging (redelijk) gelijk op. Alleen toen kwam het foutje van Haast waar Zaragatski op had gewacht:
Haast – Zaragatski na 31. Kc6
Hier speelde Mark Haast 32.h4?, waarna Zaragatski gewonnen staat na 32...Ta2.
Haast had 32.Kf2 moeten spelen, zodat de witte koning op tijd de zwarte koning tegen kan houden.
Bord 3: Sebastian Siebrecht – Bianca Mühren 1-0
Siebrecht – Mühren na 24. 0-0
Hier moet Mühren 24...Pd3 spelen, maar na 24...Pf7? kon Siebrecht een tweede pion ophalen en vervolgens de winst binnen te halen.
Bord 4: Stefan Beukema – Roeland Pruijssers 0-1
Beukema verloor in de opening al snel een pion. Pruijssers speelde het daarna niet helemaal nauwkeurig, maar verloor nooit zijn pion. Toen hij daarna nog een tweede pion kon winnen was het over en uit voor Stefan.Bord 5: Sjef Rijnaarts – Frans Konings 1-0
Rijnaarts wist met het trucje Pxd6 een pion binnen te halen. Eigenlijk was dit nog niet zo'n probleem voor Konings, als hij maar Pcd3! had gevonden. In plaats daarvan speelde hij Dxd6, waarna Sjef Rijnaarts gewonnen stond. Dat gaf laatstgenoemde niet meer weg.Bord 6: Anne Haast – Alexander Kabatianski 0-1
In een scherpe Taimanov kon Anne Haast lang tegenstand bieden, maar in de volgende stelling beging ze een fout die ze niet meer recht kon zetten:
Anne Haast – Kabatianski na 32...bxa4
Hier speelde Anne Haast 33.Pxa4?, waar 33.b5 nodig was. In de partij kreeg zwart snel twee pionnen en een winnend initiatief.
Bord 7: Merijn van Delft – Tijmen Kampman 1-0
In een Franse opening met 3...Pc6 heeft Merijn van Delft op zet 24 al een stevige plus te pakken, maar na 24.Tc2 ging Kampman ging echt in de fout:
Van Delft – Kampman na 24. Tc2
Hier speelde Tijmen Kampman 24...f5?, waarna het helemaal over is. Nodig was 24...Ka7, ook al staat wit beter.
Bord 8: Herman Grooten – Armen Hachijan 0-1
Grooten – Hachijan was een zeer interessante partij, die alle kanten op kon gaan. Grooten heeft zelf een uitgebreide analyse van zijn partij gemaakt, te vinden in het wedstrijdverslag van Tijmen Kampman: "Stukkenjagers 1 ten onder tegen Apeldoorn" (schaaksite.nl).Bord 9: Arthur van de Oudeweetering – Mart Nabuurs 0-1
In een Alapin ging het de hele tijd redelijk gelijk op, alleen hier ging Arthur van de Oudeweetering in de fout:
Van de Oudeweetering – Nabuurs na 36...e3
Hier moet Van de Oudeweetering 37.Kg2 spelen, waarna zwart beter staat. Maar na de gespeelde zet 37.Pxg7?? komt gewoon 37...e2! 0-1
Bord 10: Peter Lode – Thomas Beerdsen 0,5 - 0,5
Na een niet erg ambitieuze opening van Lode stond Beerdsen beter, maar hij speelde daarna een aantal matige zetten, waardoor hij dat voordeel als sneeuw voor de zon zag verdwijnen. Daarna moest Beerdsen kiezen tussen de a1-h8 diagonaal verzwakken of een pion zien verdwijnen. Hij ging voor het laatste, maar inmiddels stond Lode alweer beter. Vervolgens offerde Beerdsen twee stukken tegen een toren, omdat hij dacht dat hij aanvalskansen over de d-lijn zou hebben. Die waren er wel, maar ook gemakkelijk te pareren. Lode zag echter een truc waarmee hij eeuwig schaak zou kunnen geven en ging daar ook voor.Alles bij elkaar dus een 1,5 – 8,5 overwinning, waardoor we in elk geval niet meer kunnen degraderen.
woensdag 4 april 2012
Salinero op f5, wie heeft hem daar neergezet?
Henk Vinkes
't Andere verslag
Zie ook:
4465 / K-KB5 / Nf5 / Sf5 / Pf5, het had de lofzang kunnen zijn op een paardzet in de traditie van wat Jan Hein Donner ooit schreef over zijn "Lieve pion op a5", die naar eeuwige roem mocht lopen aan de overkant van het zo vijandige bord. Maar het werd het tegenovergestelde, niks lofzang, alleen maar hoon en gelach over de meest besproken zet van deze dag. Of was het een poging om zichzelf met beide benen terug te zetten in zijn zo geliefde tweede team? Was hij ervan geschrokken dat hij zo maar op de transfermarkt werd gegooid? Zag hij de spoken om alleen maar tegen schakers te moeten spelen met een rating van Aaaa en Bbbaa en ongeveer Ccdde (kijk op www.fide.com voor het nieuwe ratingsysteem)? Daar zou zijn onbesproken status van degelijke topscorer zeker schade van gaan oplopen. Was het zijn excuus aan het team dat hij zichzelf na de vorige ronde op een schaakwolk zette en geen tegenspraak duldde? Over wie hebben we het?
We hebben het over Martin van Dommelen, die een van zijn verschrikkelijkste zaterdagen uit zijn schaakcarrière beleefde. Maar dat had hij dan ook aan zichzelf te danken als je – nou ja, dat staat hierboven al beschreven – die zet doet. Het paard gaat van d4 naar f5, en op zich had dat helemaal niet zo’n drama hoeven worden als hij maar met zijn vingers van die pion op g7 was afgebleven. Maar nee, ik Martin wil die pion hebben en gij zult zien dat ik gelijk heb. Want eh, oh, hmm, mijn tegenstander doet wel erg vervelende tegenzetten. Verdomme, dat kost mij zeeën van tijd om mijn verdediging bij elkaar te rapen. Zeg, hou daar eens mee op, meneer Kindt! Er wordt vaak genoeg gewaarschuwd dat je in het Siciliaans nooit de pion op b2 moet slaan, maar dan misschien ook maar niet de pion op g7 slaan in welke andere opening dan ook?! Martin kreeg een aanvalsgolf over zich heen alsof het een tsunami uit de diepste diepten der aarde was, die door James Cameron was opgewekt toen die uit de Marianentrog terugkwam. Zelden was hij zo onder de voet gelopen als deze dag. En dat alleen maar door dat ene zetje van dat paardje naar f5. Martin is hierbij uit de transferhoek gehaald en officieel Back on the Team, en zo hoort het ook! Welcome back my friend!
Kopiëren en plakken (Ctrl-C gevolgd door Ctrl-V), zo maak ik even een keurig wedstrijdformulier met de opstelling voor de wedstrijdleider om de uitslagen op in te vullen. Ik was alleen vergeten dat ik de dagen voor de wedstrijd Marcel op 4 had gezet en Erik op het tweede bord, maakt het verschil? Dat weet je niet van te voren, maar Erik speelde nu tegen Paul Brasser van wie Marcel in een eerdere wedstrijd binnen twintig zetten had gewonnen. Zou hem dat nu ook gelukt zijn? Erik was absoluut nog steeds verbolgen over de vorige partij, waarbij hij na een remiseaanbod alleen maar slechte zetten deed en verloor. Hij was nu echt niet van plan om dat nog een keer te laten gebeuren. Je zag de voorzichtigheid in de hele partij, geen fouten maken, geen stomme zetten doen! Maar hij hoefde zich geen zorgen te maken: de partij bleef gelijk op gaan en dus was de remise een terechte uitslag.
Zelf mocht ik aantreden aan het achtste bord om de plek in te vullen die was vrijgekomen omdat we Thomas Beerdsen aan het eerste team moesten uitlenen. Tijdens de wekenlange zware onderhandelingen over de invalbeurt bleek er voor het tweede team geen invaller beschikbaar. Teamleider Rinus Wood had een zware taak om dit allemaal in goede banen te leiden en kreeg te maken met ingelaste vergaderingen, frustraties, opzeggingen, afzeggingen, toezeggingen, hoofdpijn, katers, borreltjes en irritante mede teamleiders, maar hij sloeg zich er accuraat doorheen en heeft zich nu al weer beschikbaar gesteld om deze schone taak volgend seizoen met het grootste plezier wederom te vervullen, Bush for Team Captain! Goed, mijn partij aan het achtste bord had niet veel om het lijf. De beste man tegen wie ik speelde wist niet eens wat voor amateur er tegenover hem zat. Maar ja, ik graaf mezelf wel in en laat maar zien dat jij 537 ELO-punten meer hebt dan ik ooit bij elkaar zal krijgen... Slik, dat was wel een erg groot verschil, maar ik heb toch wel een leuke partij gespeeld. Op het eind had ik misschien iets langer stand kunnen houden als ik niet te optimistisch de pion naar h5 had gespeeld. Daarna was het direct uit, binnen een paar zetten is het mat. Ik kon gaan controleren hoe de rest van het team mijn te verwachten nederlaag zou gaan compenseren. Maar zoals hiervoor te lezen valt, staan we wel met ½-2½ achter.
Dan gelijk de boel nog maar slechter maken dan hij al is met de nederlaag van Nikolai. Ook hier was er sprake van een vlaag van verstandsverbijstering in ietwat dezelfde trant als die van Martin. Kort na de opening gooide Nikolai een paard in de uitverkoop zonder daar iets voor terug te zien. Hij dacht via de open h-lijn prachtige dingen te kunnen bewerkstelligen, maar dat bleek op gebakken lucht te zijn gebaseerd. Toch leek het iets kans van slagen te hebben, en ja dan gaat Nikolai vrolijk verder met zijn optimistische aanpak. Maar Agaat (zie notatieformulier) zoals Nikolai hem noemde, liet zich niet van de wijs brengen en leek alle dreigingen te pareren. Als de partij door een computer bekeken wordt zijn er altijd vrij simpele varianten waardoor een partij kan kantelen, en zo ook hier. Als Nikolai de nodige stukken op e4 had geruild, zou er misschien een remise in hebben gezeten, maar die varianten zijn dan toch te lastig te berekenen als je achter het bord zit. Vanaf daar had hij geen kans meer, gooide er nog wel enkele stukken tegenaan, maar daar hielp geen lieve Maria meer aan. Het rekensommetje van de hierboven beschreven partijen zegt dan dat de score ½-3½ is. Zo, en nu gaat Accres Apeldoorn scoren! Wie eerst? Niet allemaal tegelijk!
De onbedoelde bordverwisseling bleek gelukkig goed uit te pakken voor Marcel. Marcel wist dus nog dat hij Paul Brasser op een straffe nul had getrakteerd, maar helaas mag je je niet bemoeien met een ander bord. Maar in zijn eigen partij gebeurde niet echt veel. De balans werd eigenlijk niet doorbroken, en dan ga je ervan uit dat het in remise zal gaan eindigen. Maar dan opeens is de partij voorbij en Marcel wint. Marnix Hofman begaat een enorme blunder in de veronderstelling dat hij mat achter de paaltjes zal geven. Maar Marnix was even vergeten dat Marcel dezelfde dreiging ook had, en blijkt hij dus gewoon een stuk weg te geven. Je kunt dan wel zeggen dat zulk soort dingen gebeuren, maar het is wel enorm balen. De nederlaag van Henk was weer rechtgezet.
Harrie de Bie had de laatste paar ronden niet zo lekker gescoord, dus was het tijd om het tij te keren. Vrouw Liesbeth en hond werden eropuit gestuurd om de omgeving te verkennen en baas Harrie ging eens even een stevig potje schaken. Hij had er geen betere dag voor uit kunnen kiezen, elke overwinning was welkom vooral als je de totaalscore hierboven bekijkt. Ik had het idee dat het geen makkelijke partij was maar dat Harrie het wel allemaal onder controle had. Een op het oog vervelende dreiging via de h-lijn werd wel onder controle gehouden, maar zelf kwam hij niet echt los om aan te vallen. Wel kostte het Timon van Dijk veel tijd om de geniepige zetten van Harrie te weerleggen. Naarmate de partij vordert krijgt Harrie steeds meer de overhand en Timon steeds minder bedenktijd. Met een kwaloffer als laatste redmiddel probeert hij voor onrust te zorgen, maar het mag al bijna niet meer baten. Harrie kan het heel simpel uitmaken door een stuk te winnen maar vergeet dat, en bijna laat hij daarmee de winst lopen. Maar via een paar sterke zetten op het eind van de partij maakt Harrie het gedecideerd uit. We hebben weer een punt binnen op weg naar de goede kant van de score.
Maarten Beekhuis had de afgelopen paar ronden ook al de nodige tikken op de neus gehad, en de woensdag voor deze wedstrijd voor de bekerstrijd ook verloren. En dan moet het maar eens afgelopen zijn met die rotpartijen, moet hij gedacht hebben. De gekozen opening (Spaans) is niet de meest ideale om dat te doen, maar hij ging er uitstekend mee om. Na de bekende openingspaden achter zich te hebben gelaten, wist hij een pion te winnen op de c-lijn. De reactie die daarop kwam van Michiel van Woerden was niet de beste. Het leverde Maarten gelijk een voordelige stelling met veel mogelijkheden op. Zwart won de pion nog wel terug maar zijn stelling begon langzaam in te storten. Maarten veroverde de a-pion en creëerde zo een mooi pad voor zijn pionnen om naar de overkant te lopen. Vaak zeggen ze dat het partijen uit een stuk zijn, maar mede door de hulp van de tegenstander komt zoiets dan toch wel tot stand. Een mooie overwinning van Maarten. De score is hiermee weer gelijk, en dus is het slotakkoord ditmaal voor Freddie.
Voor de tweede maal gezeten aan het eerste bord was het de bedoeling om ook aan dit bord maar eens positief te gaan scoren. Waar ik als teamleider aan het laatste bord tegen de sterkste speler van WSC mocht aantreden, was het aan het eerste bord net andersom. Freddie speelde tegen de speler met de laagste rating, waarschijnlijk om tactische redenen. Als je de partij naspeelt komt deze in grote lijnen overeen met hoe ik aan het achtste bord speelde. Alleen ik kon me nog een beetje ingraven, maar Thierry Bieger lukte dat niet. Freddie gooide de stelling vrij vlot open en ging zo ten aanval. Bieger komt bijna de hele partij niet op de andere helft van het bord, maar dat is uiteraard ook de verdienste van Freddie die hem constant onder druk zet. Hij wordt als het ware in zijn eigen burcht ingekapseld en moet toezien hoe Freddie de stukken steeds mooier neerzet. Maar voor lange tijd blijft het allemaal net binnen de perken totdat hier ook de tijd zijn rol begint te spelen. Helemaal dolgedraaid door de witte stukken moet die ene fout er wel komen. Na lang manoeuvreren weet hij hem daar toe te brengen en is de strijd over. De winst is binnen en ook mooi op tijd zodat we ruim de tijd kunnen nemen bij de plaatselijke Chinees met hun specialiteit: Sha Chu Wan of zoiets. Maar niet voor iedereen aan tafel...
Eindelijk dus weer een wedstrijd gewonnen en dat was ook zeer welkom. Na twee gelijke spelen en een nederlaag zitten we weer op het goede spoor, alleen jammer dat er nog maar een ronde te gaan is. Toch is het zelfs nog mogelijk om kampioen te worden. Niet dat we daarvan uitgaan omdat Amersfoort de makkelijkste tegenstander heeft, maar je weet maar nooit. Bram van den Berg gaf zelf ook al aan dat het in een ander seizoen ook gebeurde. Ik reken er niet op dat het nu ook gaat gebeuren, mede omdat wij met LSG een geduchte tegenstander hebben die misschien hetzelfde voor ogen heeft. We zullen zien wat er op 21 april aan de schaakhorizon geschreven staat, misschien toch die pot met goud, of heb je daar een regenboog voor nodig?
Van Dommelen – Kindt na 5. Pf5
We hebben het over Martin van Dommelen, die een van zijn verschrikkelijkste zaterdagen uit zijn schaakcarrière beleefde. Maar dat had hij dan ook aan zichzelf te danken als je – nou ja, dat staat hierboven al beschreven – die zet doet. Het paard gaat van d4 naar f5, en op zich had dat helemaal niet zo’n drama hoeven worden als hij maar met zijn vingers van die pion op g7 was afgebleven. Maar nee, ik Martin wil die pion hebben en gij zult zien dat ik gelijk heb. Want eh, oh, hmm, mijn tegenstander doet wel erg vervelende tegenzetten. Verdomme, dat kost mij zeeën van tijd om mijn verdediging bij elkaar te rapen. Zeg, hou daar eens mee op, meneer Kindt! Er wordt vaak genoeg gewaarschuwd dat je in het Siciliaans nooit de pion op b2 moet slaan, maar dan misschien ook maar niet de pion op g7 slaan in welke andere opening dan ook?! Martin kreeg een aanvalsgolf over zich heen alsof het een tsunami uit de diepste diepten der aarde was, die door James Cameron was opgewekt toen die uit de Marianentrog terugkwam. Zelden was hij zo onder de voet gelopen als deze dag. En dat alleen maar door dat ene zetje van dat paardje naar f5. Martin is hierbij uit de transferhoek gehaald en officieel Back on the Team, en zo hoort het ook! Welcome back my friend!
Kopiëren en plakken (Ctrl-C gevolgd door Ctrl-V), zo maak ik even een keurig wedstrijdformulier met de opstelling voor de wedstrijdleider om de uitslagen op in te vullen. Ik was alleen vergeten dat ik de dagen voor de wedstrijd Marcel op 4 had gezet en Erik op het tweede bord, maakt het verschil? Dat weet je niet van te voren, maar Erik speelde nu tegen Paul Brasser van wie Marcel in een eerdere wedstrijd binnen twintig zetten had gewonnen. Zou hem dat nu ook gelukt zijn? Erik was absoluut nog steeds verbolgen over de vorige partij, waarbij hij na een remiseaanbod alleen maar slechte zetten deed en verloor. Hij was nu echt niet van plan om dat nog een keer te laten gebeuren. Je zag de voorzichtigheid in de hele partij, geen fouten maken, geen stomme zetten doen! Maar hij hoefde zich geen zorgen te maken: de partij bleef gelijk op gaan en dus was de remise een terechte uitslag.
Zelf mocht ik aantreden aan het achtste bord om de plek in te vullen die was vrijgekomen omdat we Thomas Beerdsen aan het eerste team moesten uitlenen. Tijdens de wekenlange zware onderhandelingen over de invalbeurt bleek er voor het tweede team geen invaller beschikbaar. Teamleider Rinus Wood had een zware taak om dit allemaal in goede banen te leiden en kreeg te maken met ingelaste vergaderingen, frustraties, opzeggingen, afzeggingen, toezeggingen, hoofdpijn, katers, borreltjes en irritante mede teamleiders, maar hij sloeg zich er accuraat doorheen en heeft zich nu al weer beschikbaar gesteld om deze schone taak volgend seizoen met het grootste plezier wederom te vervullen, Bush for Team Captain! Goed, mijn partij aan het achtste bord had niet veel om het lijf. De beste man tegen wie ik speelde wist niet eens wat voor amateur er tegenover hem zat. Maar ja, ik graaf mezelf wel in en laat maar zien dat jij 537 ELO-punten meer hebt dan ik ooit bij elkaar zal krijgen... Slik, dat was wel een erg groot verschil, maar ik heb toch wel een leuke partij gespeeld. Op het eind had ik misschien iets langer stand kunnen houden als ik niet te optimistisch de pion naar h5 had gespeeld. Daarna was het direct uit, binnen een paar zetten is het mat. Ik kon gaan controleren hoe de rest van het team mijn te verwachten nederlaag zou gaan compenseren. Maar zoals hiervoor te lezen valt, staan we wel met ½-2½ achter.
Dan gelijk de boel nog maar slechter maken dan hij al is met de nederlaag van Nikolai. Ook hier was er sprake van een vlaag van verstandsverbijstering in ietwat dezelfde trant als die van Martin. Kort na de opening gooide Nikolai een paard in de uitverkoop zonder daar iets voor terug te zien. Hij dacht via de open h-lijn prachtige dingen te kunnen bewerkstelligen, maar dat bleek op gebakken lucht te zijn gebaseerd. Toch leek het iets kans van slagen te hebben, en ja dan gaat Nikolai vrolijk verder met zijn optimistische aanpak. Maar Agaat (zie notatieformulier) zoals Nikolai hem noemde, liet zich niet van de wijs brengen en leek alle dreigingen te pareren. Als de partij door een computer bekeken wordt zijn er altijd vrij simpele varianten waardoor een partij kan kantelen, en zo ook hier. Als Nikolai de nodige stukken op e4 had geruild, zou er misschien een remise in hebben gezeten, maar die varianten zijn dan toch te lastig te berekenen als je achter het bord zit. Vanaf daar had hij geen kans meer, gooide er nog wel enkele stukken tegenaan, maar daar hielp geen lieve Maria meer aan. Het rekensommetje van de hierboven beschreven partijen zegt dan dat de score ½-3½ is. Zo, en nu gaat Accres Apeldoorn scoren! Wie eerst? Niet allemaal tegelijk!
De onbedoelde bordverwisseling bleek gelukkig goed uit te pakken voor Marcel. Marcel wist dus nog dat hij Paul Brasser op een straffe nul had getrakteerd, maar helaas mag je je niet bemoeien met een ander bord. Maar in zijn eigen partij gebeurde niet echt veel. De balans werd eigenlijk niet doorbroken, en dan ga je ervan uit dat het in remise zal gaan eindigen. Maar dan opeens is de partij voorbij en Marcel wint. Marnix Hofman begaat een enorme blunder in de veronderstelling dat hij mat achter de paaltjes zal geven. Maar Marnix was even vergeten dat Marcel dezelfde dreiging ook had, en blijkt hij dus gewoon een stuk weg te geven. Je kunt dan wel zeggen dat zulk soort dingen gebeuren, maar het is wel enorm balen. De nederlaag van Henk was weer rechtgezet.
Harrie de Bie had de laatste paar ronden niet zo lekker gescoord, dus was het tijd om het tij te keren. Vrouw Liesbeth en hond werden eropuit gestuurd om de omgeving te verkennen en baas Harrie ging eens even een stevig potje schaken. Hij had er geen betere dag voor uit kunnen kiezen, elke overwinning was welkom vooral als je de totaalscore hierboven bekijkt. Ik had het idee dat het geen makkelijke partij was maar dat Harrie het wel allemaal onder controle had. Een op het oog vervelende dreiging via de h-lijn werd wel onder controle gehouden, maar zelf kwam hij niet echt los om aan te vallen. Wel kostte het Timon van Dijk veel tijd om de geniepige zetten van Harrie te weerleggen. Naarmate de partij vordert krijgt Harrie steeds meer de overhand en Timon steeds minder bedenktijd. Met een kwaloffer als laatste redmiddel probeert hij voor onrust te zorgen, maar het mag al bijna niet meer baten. Harrie kan het heel simpel uitmaken door een stuk te winnen maar vergeet dat, en bijna laat hij daarmee de winst lopen. Maar via een paar sterke zetten op het eind van de partij maakt Harrie het gedecideerd uit. We hebben weer een punt binnen op weg naar de goede kant van de score.
Maarten Beekhuis had de afgelopen paar ronden ook al de nodige tikken op de neus gehad, en de woensdag voor deze wedstrijd voor de bekerstrijd ook verloren. En dan moet het maar eens afgelopen zijn met die rotpartijen, moet hij gedacht hebben. De gekozen opening (Spaans) is niet de meest ideale om dat te doen, maar hij ging er uitstekend mee om. Na de bekende openingspaden achter zich te hebben gelaten, wist hij een pion te winnen op de c-lijn. De reactie die daarop kwam van Michiel van Woerden was niet de beste. Het leverde Maarten gelijk een voordelige stelling met veel mogelijkheden op. Zwart won de pion nog wel terug maar zijn stelling begon langzaam in te storten. Maarten veroverde de a-pion en creëerde zo een mooi pad voor zijn pionnen om naar de overkant te lopen. Vaak zeggen ze dat het partijen uit een stuk zijn, maar mede door de hulp van de tegenstander komt zoiets dan toch wel tot stand. Een mooie overwinning van Maarten. De score is hiermee weer gelijk, en dus is het slotakkoord ditmaal voor Freddie.
Voor de tweede maal gezeten aan het eerste bord was het de bedoeling om ook aan dit bord maar eens positief te gaan scoren. Waar ik als teamleider aan het laatste bord tegen de sterkste speler van WSC mocht aantreden, was het aan het eerste bord net andersom. Freddie speelde tegen de speler met de laagste rating, waarschijnlijk om tactische redenen. Als je de partij naspeelt komt deze in grote lijnen overeen met hoe ik aan het achtste bord speelde. Alleen ik kon me nog een beetje ingraven, maar Thierry Bieger lukte dat niet. Freddie gooide de stelling vrij vlot open en ging zo ten aanval. Bieger komt bijna de hele partij niet op de andere helft van het bord, maar dat is uiteraard ook de verdienste van Freddie die hem constant onder druk zet. Hij wordt als het ware in zijn eigen burcht ingekapseld en moet toezien hoe Freddie de stukken steeds mooier neerzet. Maar voor lange tijd blijft het allemaal net binnen de perken totdat hier ook de tijd zijn rol begint te spelen. Helemaal dolgedraaid door de witte stukken moet die ene fout er wel komen. Na lang manoeuvreren weet hij hem daar toe te brengen en is de strijd over. De winst is binnen en ook mooi op tijd zodat we ruim de tijd kunnen nemen bij de plaatselijke Chinees met hun specialiteit: Sha Chu Wan of zoiets. Maar niet voor iedereen aan tafel...
Eindelijk dus weer een wedstrijd gewonnen en dat was ook zeer welkom. Na twee gelijke spelen en een nederlaag zitten we weer op het goede spoor, alleen jammer dat er nog maar een ronde te gaan is. Toch is het zelfs nog mogelijk om kampioen te worden. Niet dat we daarvan uitgaan omdat Amersfoort de makkelijkste tegenstander heeft, maar je weet maar nooit. Bram van den Berg gaf zelf ook al aan dat het in een ander seizoen ook gebeurde. Ik reken er niet op dat het nu ook gaat gebeuren, mede omdat wij met LSG een geduchte tegenstander hebben die misschien hetzelfde voor ogen heeft. We zullen zien wat er op 21 april aan de schaakhorizon geschreven staat, misschien toch die pot met goud, of heb je daar een regenboog voor nodig?
Westl. Schaakcomb. 2086 Accres Apeldoorn 2 2095 3½-4½ 1. Thierry Bieger 1967 Freddie vd Elburg 2136 0-1 2. Marnix Hofman 2144 Marcel Boel 2237 0-1 3. Michiel v Woerden 2044 Maarten Beekhuis 2142 0-1 4. CM Paul Brasser 2153 Erik Smit 2245 ½-½ 5. Manfred Kindt 1910 Martin v Dommelen 2120 1-0 6. Michael Aagaard 2080 Nikolai Kabanof 2080 1-0 7. Timon van Dijk 2168 Harrie de Bie 2112 0-1 8. Menno Pietersma 2225 Henk Vinkes 1688 1-0
't Andere verslag
Zie ook:
zondag 1 april 2012
Horrorscenario's
Johan Engelen
Vandaag stond de belangrijke 4-puntenwedstrijd tegen Schaakwoude op het programma, waarin de beslissing zou vallen of het derde team degradeert of niet. Dat was dit keer extra lastig omdat twee vaste spelers, René en Jasper, ook verhinderd waren. Met slechts één beschikbare invaller zouden dus twee gaten in het team blijven bestaan, en dat voor een degradatiewedstrijd!
En zo togen we op zaterdag al om 10.00 uur naar het verre Damwâld met slechts zeven spelers. Aangekomen op de speellocatie om 11.15 uur bleek dat we er als eerste waren, zodat we ook nog niet op koffie konden rekenen na de verre reis. Dat werd echter snel verholpen, en de Friese barman annex scheidsrechter annex leverancier van broodjes kletste ons de oren van de kop. Zo kregen we te horen dat hun team voor het eerst op volle oorlogssterkte was, omdat de nestor van het team na diverse operaties eindelijk weer mee kon spelen.
Met enig aandringen kon de wedstrijd uiteindelijk iets na 12.00 uur beginnen. In de eerste twee uur spelen was er nog weinig te zeggen over de uitkomst van deze pot. Wietze speelde verrassend degelijk op bord 1 en had een aardige aanvalsstelling opgebouwd tegen het Slavisch. Henk speelde tegen een aangenomen Damegambiet en had tweesnijdend spel. Hij kreeg een zwakke d-pion en moest daarom alle energie steken in een mogelijke koningsaanval. Johan speelde Scandinavisch en na de ruil van de witte loper op d3 kwam al vrij snel een gelijke stelling op het bord. Na veertien zetten werd daarom al de vrede getekend. Er viel eigenlijk niets te analyseren omdat het middenspel nog moest beginnen. Mark speelde met wit tegen het Scandinavisch met 2...Pf6, en al vrij snel waren de dames van het bord. Mark wilde zijn koning centraliseren op het bord, en had daarvoor een pionoffer nodig. Er ontstond een lastige positie om te spelen. Remco speelde zijn bekende breiwerk variant met zwart en had een ongeveer gelijke stelling die vrijwel geheel gesloten was. Anton speelde tegen een Pirc en bouwde aan een mooie aanvalsstelling. Theo speelde tegen de nestor van Schaakwoude, en kreeg met zwart de Leeuw op het bord. Zijn tegenstander wist daar geen raad mee en Theo kreeg een zeer fraaie stelling.
Naarmate de tijdcontrole naderde werd het steeds spannender op de borden. Henk had een zeer fragiele stelling waarin al snel een zetherhaling op het bord kwam. Ontwijken zou slecht zijn voor hem en daarom nam hij de aangeboden remise aan. Mark had zijn pion nooit meer teruggezien en dreigde zelfs slecht komen te staan, maar hij wist heel beheerst de partij binnen de remisemarge te houden. De derde remise was een feit. Remco was met al zijn breiwerk niet veel verder gekomen en besloot daarom dat grof geschut nodig was. Hij pleegde een schijnoffer met een paard, dat alleen door een tegenschijnoffer met de dame kon worden beantwoord. Dat gebeurde ook daadwerkelijk, en toen de rook was opgetrokken kwam er weer een zetherhaling op het bord. Remco moest hier ook op ingaan, en daarmee was de vierde remise op rij een feit. Anton had inmiddels een prachtig paardoffer op d5 uitgevoerd, dat hem een pluspion en een mooie stelling opleverde. Hij wist dit zeer bekwaam af te ronden, en met een toren en een paard achter gaf zijn tegenstander eindelijk op. Daarmee hadden we eindelijk de nul van de ontbrekende speler weggewerkt. Nog twee partijen te gaan.
Wietze had bijna vier uur goed partij gegeven, maar tegen de tijdcontrole was het over. De problemen werden nu echt nijpend, en bij Wietze konden de stukken na de tijdcontrole weer in het doosje met een nul voor ons. Over naar Theo, die zijn mooie stelling had bekroond met twee pluspionnen. De stelling was niet geheel duidelijk, maar Theo speelde het fantastisch, al gebruikte hij wel veel tijd. Naarmate de eindcontrole naderde begon Theo langzaamaan zich in de nesten te werken. Hij miste een paar keer de winnende zetten en moest een pion inleveren. In echte tijdnood gaf hij ook nog zijn tweede pion terug en moest zelfs vrezen voor verlies. Hij bood toen remise aan, en de nestor toonde zich zeer sportief door die te accepteren. Een klein gebaar voor een groot verlies voor ons, want daarmee werd de wedstrijd verloren. Dit is al de derde keer dat we een wedstrijd op deze manier verliezen met minimaal verschil, terwijl we het gelijke spel in de hand hadden.
Voor ons zijn de vooruitzichten beroerd: Haren is al gedegradeerd en wij staan derde van onderen met evenveel matchpunten als De Twee Kastelen. Wel hebben we meer bordpunten. We kunnen alleen maar hopen dat De Twee Kastelen zijn laatste wedstrijd verliest, want anders liggen we er echt uit. En de ervaring heeft geleerd dat terugkeer naar de KNSB in de OSBO bijna onmogelijk is. Ik hoop daarom (misschien wel tegen beter weten in) dat we dit seizoen dan toch één keer niet alles tegen zullen hebben. Volgend seizoen kan er dan orde op zaken worden gesteld. Positief is gelukkig wel dat het 1e door een prima overwinning zijn verblijf in de M-klasse heeft veiliggesteld, en het 2e heeft met een grote overwinning zijn titelaspiraties nogmaals onderstreept. Zij hebben het echter niet meer in eigen hand en moeten hopen op een misstap van Amersfoort.
En zo togen we op zaterdag al om 10.00 uur naar het verre Damwâld met slechts zeven spelers. Aangekomen op de speellocatie om 11.15 uur bleek dat we er als eerste waren, zodat we ook nog niet op koffie konden rekenen na de verre reis. Dat werd echter snel verholpen, en de Friese barman annex scheidsrechter annex leverancier van broodjes kletste ons de oren van de kop. Zo kregen we te horen dat hun team voor het eerst op volle oorlogssterkte was, omdat de nestor van het team na diverse operaties eindelijk weer mee kon spelen.
Met enig aandringen kon de wedstrijd uiteindelijk iets na 12.00 uur beginnen. In de eerste twee uur spelen was er nog weinig te zeggen over de uitkomst van deze pot. Wietze speelde verrassend degelijk op bord 1 en had een aardige aanvalsstelling opgebouwd tegen het Slavisch. Henk speelde tegen een aangenomen Damegambiet en had tweesnijdend spel. Hij kreeg een zwakke d-pion en moest daarom alle energie steken in een mogelijke koningsaanval. Johan speelde Scandinavisch en na de ruil van de witte loper op d3 kwam al vrij snel een gelijke stelling op het bord. Na veertien zetten werd daarom al de vrede getekend. Er viel eigenlijk niets te analyseren omdat het middenspel nog moest beginnen. Mark speelde met wit tegen het Scandinavisch met 2...Pf6, en al vrij snel waren de dames van het bord. Mark wilde zijn koning centraliseren op het bord, en had daarvoor een pionoffer nodig. Er ontstond een lastige positie om te spelen. Remco speelde zijn bekende breiwerk variant met zwart en had een ongeveer gelijke stelling die vrijwel geheel gesloten was. Anton speelde tegen een Pirc en bouwde aan een mooie aanvalsstelling. Theo speelde tegen de nestor van Schaakwoude, en kreeg met zwart de Leeuw op het bord. Zijn tegenstander wist daar geen raad mee en Theo kreeg een zeer fraaie stelling.
Naarmate de tijdcontrole naderde werd het steeds spannender op de borden. Henk had een zeer fragiele stelling waarin al snel een zetherhaling op het bord kwam. Ontwijken zou slecht zijn voor hem en daarom nam hij de aangeboden remise aan. Mark had zijn pion nooit meer teruggezien en dreigde zelfs slecht komen te staan, maar hij wist heel beheerst de partij binnen de remisemarge te houden. De derde remise was een feit. Remco was met al zijn breiwerk niet veel verder gekomen en besloot daarom dat grof geschut nodig was. Hij pleegde een schijnoffer met een paard, dat alleen door een tegenschijnoffer met de dame kon worden beantwoord. Dat gebeurde ook daadwerkelijk, en toen de rook was opgetrokken kwam er weer een zetherhaling op het bord. Remco moest hier ook op ingaan, en daarmee was de vierde remise op rij een feit. Anton had inmiddels een prachtig paardoffer op d5 uitgevoerd, dat hem een pluspion en een mooie stelling opleverde. Hij wist dit zeer bekwaam af te ronden, en met een toren en een paard achter gaf zijn tegenstander eindelijk op. Daarmee hadden we eindelijk de nul van de ontbrekende speler weggewerkt. Nog twee partijen te gaan.
Wietze had bijna vier uur goed partij gegeven, maar tegen de tijdcontrole was het over. De problemen werden nu echt nijpend, en bij Wietze konden de stukken na de tijdcontrole weer in het doosje met een nul voor ons. Over naar Theo, die zijn mooie stelling had bekroond met twee pluspionnen. De stelling was niet geheel duidelijk, maar Theo speelde het fantastisch, al gebruikte hij wel veel tijd. Naarmate de eindcontrole naderde begon Theo langzaamaan zich in de nesten te werken. Hij miste een paar keer de winnende zetten en moest een pion inleveren. In echte tijdnood gaf hij ook nog zijn tweede pion terug en moest zelfs vrezen voor verlies. Hij bood toen remise aan, en de nestor toonde zich zeer sportief door die te accepteren. Een klein gebaar voor een groot verlies voor ons, want daarmee werd de wedstrijd verloren. Dit is al de derde keer dat we een wedstrijd op deze manier verliezen met minimaal verschil, terwijl we het gelijke spel in de hand hadden.
Voor ons zijn de vooruitzichten beroerd: Haren is al gedegradeerd en wij staan derde van onderen met evenveel matchpunten als De Twee Kastelen. Wel hebben we meer bordpunten. We kunnen alleen maar hopen dat De Twee Kastelen zijn laatste wedstrijd verliest, want anders liggen we er echt uit. En de ervaring heeft geleerd dat terugkeer naar de KNSB in de OSBO bijna onmogelijk is. Ik hoop daarom (misschien wel tegen beter weten in) dat we dit seizoen dan toch één keer niet alles tegen zullen hebben. Volgend seizoen kan er dan orde op zaken worden gesteld. Positief is gelukkig wel dat het 1e door een prima overwinning zijn verblijf in de M-klasse heeft veiliggesteld, en het 2e heeft met een grote overwinning zijn titelaspiraties nogmaals onderstreept. Zij hebben het echter niet meer in eigen hand en moeten hopen op een misstap van Amersfoort.
Abonneren op:
Posts (Atom)