Een debacle, te veel weggegeven

Henk Vinkes

Op de dag voor Kerstmis moet dan toch maar iets over de zo desastreus verlopen wedstrijd tegen Eindhoven gezegd worden. Terwijl de twee andere Accres-teams met een goed gevoel de winterstop ingaan, zal het tweede team zijn wonden moeten likken. Na vijf ronden op de voorlaatste plaats in de tussenstand geeft te denken. Nu is het ook weer niet zo’n ramp, omdat het verschil met de vijfde plaats alleen in bordpunten wordt gemaakt. Maar toch, een goed begin in de competitie is dus geen garantie voor een goed gevolg, tegen Venlo hadden we geen kans, maar tegen Stein hadden we die wel degelijk. En de wedstrijd tegen Eindhoven… tja, daar zijn te veel kansen weggegeven, helaas.

Tegen de tijd dat de partijen spannend beginnen te worden is de conclusie gemakkelijk te trekken dat het voordeel bij de laatste vier borden gehaald moet worden. Aan het eerste bord heeft Marcel het moeilijk, moet Maarten proberen het bastion Kuijpers te slechten, terwijl Erik en Freddie geen bres kunnen slaan in de veste van hun tegenstanders. De eerste, en uiteindelijk enige, die positief kan scoren is Thomas. Hij weet zijn tegenstander Di Bucchinanico met genoeg problemen op te zadelen dat deze wel een keer plat moet gaan. En na ongeveer 20 zetten gaat hij dus ook in de fout. Via een kleine combinatie weet Thomas de stelling compleet te slopen. Daarna zet Erik Smit een halfje erbij op het scorebord in een 30 zetten gelijk opgaande strijd. Als er uiteindelijk geen stukken meer zijn om tegen elkaar af te ruilen, kun je maar beter de stukken in de doos doen. Meer valt er ook niet over te vertellen.

En dan volgt er een half uur tot drie kwartier waarin de wedstrijd voor ons in een debacle verloopt. Op het eerste bord heeft Marcel al de hele partij er geen goed gevoel over zijn stelling. Hij kan niets anders doen dan verdedigen tegen een op papier, maar ook op het bord duidelijke sterkere tegenstander. Bas van der Plassche richt zijn pijlen op de twee verdwaalde paarden van Marcel, en op de f-lijn, dat moet een keer barsten. En dat gebeurt dan ook, een nederlaag waar je in kunt komen omdat de tegenstander gewoon beter was. Daarentegen speelde Nikolai een duidelijke betere partij dan Jan Cox, die zeeën van tijd nodig heeft om zijn muur op te bouwen tegen de aanvalsgolven van Kabbie. Maar als Jan Cox geen tijd meer heeft om te noteren en alleen maar zetten doet, vergeet Nikolai het karwei af te maken. Erger dan dat is dat hij zichzelf steeds verder in de nesten werkt en het presteert om een soort zelfmat te creëren. Het is frustrerend om dit te zien gebeuren, maar ik kan me voorstellen dat het erger is voor Nikolai om dit over zich heen te krijgen. Zo jammer, want dit punt was al bijna geteld.

En ook in de partij van Jasper konden de stukken bijna ten faveure van ons team de doos in, maar ook hier werd een zekere winst weggegooid. Jasper had de partij goed opgebouwd en richtte zijn pijlen op de witte koning die zwaar onder vuur kon komen te liggen. De doorbraak met de pion op d4 had gewoon beslissend moeten zijn en niet lang daarna kreeg hij een tweede kans, die helaas ook niet benut werd. Boris Friesen moest de pion op d4 slaan, en daarna speelde Jasper het goed, tot hij vergat de knock-out uit te delen: 25… Lxa3, zeker ook druk van de almaar wegtikkende seconden. Wit had dan wel op kunnen geven, maar kreeg dus een tweede leven aangeboden. En net als bij de partij van Nikolai kreeg hij het volle bordje aangeboden, met drie pionnen meer is het niet echt een probleem om de partij te winnen. Weer een tegenvaller voor ons.

En het werd een nog slechtere middag, want niet lang daarna wist Martin van Dommelen niet meer de juiste verdediging te vinden tegen Jos Sutmuller. Het kan zijn dat Martin iets te lang te passief verdedigd heeft, en na de ruil op c6 te veel bezig moest zijn met het blokkeren van de promotie van de pion op c8. Op zich had dat keepen wel gekund, maar wit kon stukje bij beetje zijn stelling verbeteren en Martin had zijn stukken nogal kreupel neergezet, ze konden niet echt uit de voeten. Het duurde niet lang voordat Sutmuller de zwarte stelling volledig doorbrak. En dus was de nederlaag een feit.

Freddie probeerde daarna nog lang het jonge talent Ankit Majhi zijn wil op te leggen, maar moest bijna in het verre eindspel het onderspit delven. De hele partij lang kon geen van beide spelers aanspraak maken op een voordeeltje. Alleen net voor de tijdcontrole wist Freddie een pion te bemachtigen, maar ook die kon net niet het verschil maken. Nadat die pion geëlimineerd was moest Freddie zelfs nog op zijn tellen passen, want in zijn veronderstelling moest het eenvoudig remise worden: b-pion afruilen en dan ervoor zorgen dat wit zijn toren moest geven voor de laatst overgebleven zwarte pion. Dit was ook het scenario zoals dat op het bord kwam, maar de ongenaakbare chess engine liet weer eens zien dat het eigenlijk voor Freddie verkeerd af had moeten lopen. Laten we het er maar op houden dat de druk van de klok ditmaal de reddende Kerstengel was.

En om de malaise en frustratie van deze wedstrijd nog groter te maken, was er ook nog Maarten Beekhuis tegen de (voormalig) zeer sterke speler Frans Kuijpers. Maar dat voormalig moet je natuurlijk met een korreltje zout nemen, want je moet wel werken om hem te kunnen verslaan. Maar Maarten had wel degelijk een pak zout meegenomen en wist met rustig spel zijn stelling gesloten te houden en niet te overhaast te werk te gaan. En langzaam maar zeker kwamen de kansen in een stelling die perspectieven bood voor Maarten. In de tijdnood die ontstond had hij het op vele manieren kunnen beslissen, maar er was net iets teveel zout in de benzinetank gegooid en machine stokte. De geslepen vos Kuijpers beging daarna geen fouten meer en Maarten kon niets meer bedenken om zijn vaatje te vullen. De beide vermoeide spelers besloten na een lange strijd tot remise.

Dit was dus echt een wedstrijd van de gemiste kansen, te veel stellingen werden verprutst en helemaal uit handen gegeven. Dit was niet nodig geweest, maar het is niet terug te draaien. We staan nu na vijf ronden op de 9e plaats in de tussenstand. Het hoeft geen ramp te zijn want andere teams vanaf de 5e plaats hebben ook vier matchpunten. Kampioen worden we heus niet meer, maar laten we wel voor het degradatiespook waken. Dat mag ons echt niet gebeuren, vanaf februari 2013 knokken we ons omhoog!

   Eindhoven                 - Accres Apeldoorn 2  5½ - 2½
1. FM Bas van de Plassche    - Marcel Boel         1  - 0 
2. IM Frans Kuijpers         - Maarten Beekhuis    ½  - ½ 
3. FM Fred Hallebeek         - Erik Smit           ½  - ½ 
4. Ankit Majhi               - Freddie vd Elburg   ½  - ½ 
5. Alessandro di Bucchianico - Thomas Beerdsen     0  - 1 
6. Jos Sutmuller             - Martin v Dommelen   1  - 0 
7. Jan Cox                   - Nikolai Kabanof     1  - 0 
8. Boris Friesen             - Jasper Zwirs        1  - 0 

Alle partijen in pgn

Punten laten liggen en het bos ingestuurd

Nico Zwirs

Afgelopen zaterdag stond de kraker tegen SO Rotterdam op het programma. Wij stonden tweede en Rotterdam derde, dus was het een belangrijke wedstrijd. Vooraf was er een aantal problemen in het verkeer. De drie Belgen van Rotterdam zaten vast op de ring van Antwerpen, omdat er vlak voor hun een ongeluk was gebeurd. De wedstrijdleider vroeg ons dan ook om één uur later te beginnen en wij waren natuurlijk zo coulant om hiermee in te stemmen. Om de tijd te doden hebben we toen een paar teamfoto's gemaakt. Onze Sjef kon van het uitstel profiteren. Hij had vertraging en kwam twintig minuten te laat aan, maar in een lege zaal! Toen om één uur – na de openingsspeeches – de klokken aangezet zouden worden, wilden aanvankelijk de wedstrijdleider en de teamleider van Rotterdam voor de klokken van het nog steeds afwezige Belgische trio daarmee wachten. Zo werkt het dus niet, eerst één uur afspreken en vervolgens opnieuw uitstellen… Nadat we Rotterdam daarop gewezen hadden, werden om één uur alsnog alle klokken aangezet. Een minuut of twintig later kwamen de drie spelers eindelijk opdagen en was de spanning op de andere borden inmiddels flink gestegen.

Ilja Zaragatski was als eerste klaar door een overwinning op Pascal Vandevoort. In een Fransman (met zwart) offerde Ilja een kwaliteit voor een sterk initiatief en binnen de kortste keren was de beslissende blunder gemaakt. Ongeveer een uur later maakte Maarten korte metten met collega-grootmeester Georgui Castaneda. Castaneda gooide heel vrolijk zijn pionnen voor de koning naar voren, maar dit gaf uiteindelijk toch te veel zwaktes. Iets later was Arthur van de Oudeweetering klaar. Hij kreeg geen voordeel tegen de Berlijnse verdediging van Etienne Goossens. Daarna duurde het even voor er een partij klaar was, maar in de tijdnoodfase werd veel duidelijk. Alexander Kabatianski zet zijn sterke reeks voort. Vorig jaar speelde hij nog remise tegen Martens, maar dit keer werd er overtuigend gewonnen. Onze playing teamcaptain Stefan Kuipers (Rien Bos verblijft tijdelijk in Afrika en Stefan vervangt hem) verloor in een Fransman met de witte stenen. Hij offerde een pion voor een sterk initiatief, maar kon dit helaas niet vasthouden en verloor uiteindelijk. Sjef Rijnaarts draait opnieuw een heel goed seizoen en liet weer zien dat hij in uitstekende vorm is. In het begin van de partij dreigde het een lastige middag te worden, maar na een sterke fase van Sjef wist hij het tij te keren en de partij naar zich toe te trekken. Op de heenweg in de auto had Merijn van Delft nog een boekje over de Najdorf bekeken en na een tijdje dichtgeslagen met de woorden: "Hopen dat ik dit niet op het bord krijg". De partij was nog geen tien minuten bezig of hij had het inderaad op het bord. Na onnauwkeurig spel in de opening wist Merijn zich toch taai te verdedigen en remise af te dwingen. Prins Roeland (Pruijssers) deed het weer voortreffelijk! 5 uit 5 tegen allemaal gelijkwaardige tegenstanders. Dit keer was Lubomir Ftacnik het slachtoffer. In een Najdorf werd Ftacnik, die zelf over de Najdorf publiceerde, hardhandig door onze kopman van het bord gezet. Sebastian Siebrecht kwam deze keer geen toren achter en won dus ook niet, maar speelde remise. De punten die de langste grootmeester ter wereld dit seizoen maakte, waren partijen waarin hij beide keren een toren achterstond. Ditmaal leek het even mis te gaan, maar Sebastian verdedigde zich taai en stelde het halfje veilig. Nico Zwirs speelde tegen Bruno Carlier. Beide spelers speelden niet hun beste partij en na 5 uur en 59 minuten wist Carlier het punt te pakken.

Daarmee werd de uitslag, hoe kan het ook anders, 6,5-3,5. Met deze stand winnen we tot nu toe elke keer dit seizoen. Voor de wedstrijd tegen Groningen voorspel ik: 4,5-5,5 verliezen of 6,5-3,5 winnen. Nu is alleen de titel nog onduidelijk. Punten laten liggen? Om de druk op En Passant te houden moesten we winnen, maar ondertussen won En Passant van HMC Calder ('Manchester City - Ajax' volgens het vermakelijke verslag van Brent Burg op Schaaksite.nl) met 9,5-0,5, wat ervoor zorgt dat we een achterstand hebben opgelopen ten opzichte van de koploper.

Na de wedstrijd zijn we wezen Chinezen – op aanraden van de Rotterdamse teamleider bij de "beste Chinees in de wijde omtrek". Om daar te komen was een hele kunst, want de routebeschrijvingen die we kregen kwamen niet overeen en zonder naam en adres is het ook lastig zoeken. Na een zwerftocht door een duister ‘bos’ en een woonwijk waar je volgens sommigen liever niet dood gevonden wilt worden, kwamen we ten slotte bij de Chinees aan en hebben we daar heerlijk gegeten.

SO Rotterdam (2416)     - Accres Apeldoorn (2412) 3½ - 6½
1. GM Lubomir Ftacnik   - GM Roeland Pruijssers    0 - 1
2. GM Luc Winants       - GM Sebastian Siebrecht   ½ - ½
3. GM Georgui Castaneda - GM Maarten Solleveld     0 - 1
4. IM Frans Cuijpers    - IM Merijn van Delft      ½ - ½
5. IM Martin Martens    - IM Alexander Kabatianski 0 - 1
6. IM Pascal Vandevoort - IM Ilja Zaragatski       0 - 1
7. IM Rini Kuyf         - IM Stefan Kuipers        1 - 0
8. IM Bruno Carlier     - Nico Zwirs               1 - 0
9. FM Etienne Goossens  - IM Arthur vd O'weetering ½ - ½
10.FM JW vd Griendt     - FM Sjef Rijnaarts        0 - 1

't Andere verslag


Staand vlnr: Maarten Solleveld, Roeland Pruijssers, Nico Zwirs, Alexander Kabatianski en Arthur van de Oudeweetering; gehurkt vlnr: Sebastian Siebrecht, Stefan Kuipers, Merijn van Delft, Sjef Rijnaarts en Ilja Zaragatski (gelegenheids teamfotograaf)

Twee partijen uit de Bundesliga

In de vierde ronde in de competitie van de tweede Bundesliga West verloor het team van SK Turm Emsdetten thuis met 1-7 van SG Köln Porz. Ten koste van een bekende landgenoot redde Armen Hachijan de eer van het team met deze schitterende partij:



Onderstaande partij tegen voormalig wonderkind Illja Nyzhnyk kwalificeert Sjef Rijnaarts zelf als 'wel interessante pot, met wat kansjes':

Keurige 3-1 overwinning

Stefan Kuipers

Met de top 4 van de interne competitie speelde het Bekerteam van Accres Apeldoorn woensdag 28 november tegen Lonneker. Hun sterkste speler moest zich helaas ziek afmelden, maar ze wisten toch een jong en verraderlijk team op de been te brengen.

Op het eerste bord speelde Stefan met wit een Rossolimo tegen Paul ten Vergert. Pogingen om de partij rustig te houden faalden en in de complicaties moest hij (Stefan) even vrezen voor zijn dame. Maar toen de stofwolken opgetrokken waren had hij een gezonde pion meer en blunderde zijn tegenstander even later nog meer materiaal.

Op het tweede bord speelde Thomas met zwart een 2.Pc3 Siciliaan tegen Fabian Stotyn, waarbij hij al snel flink onder druk kwam te staan. Hij kreeg een enorme aanval op zijn dak en heeft nog even geprobeerd de boel bij elkaar te houden, maar dat mocht helaas niet meer baten.

Op het derde bord speelde Marcel met wit een Najdorf tegen Jokim van den Bos. Vrij snel na de opening offerde hij een pion. Daar kreeg hij erg actief spel voor terug, maar de stelling leek nog wat onduidelijk. Toen zijn tegenstander zijn eigen dame had klem gezet, was het snel voorbij.

Op het vierde bord kwam Freddie in zijn geliefde Taimanov terecht tegen Robin Bos. Maar vlak na de opening speelde hij het onnauwkeurig en stond hij een behoorlijke tijd slechter. Zijn tegenstander had echter veel tijd nodig en kwam dat later tekort. In een slechtere stelling won Freddie vervolgens materiaal, waarna hij nog even een paar nauwkeurige zetten moest doen om de winst veilig te stellen.

Een keurige 3-1 overwinning, waarmee we de immer gevreesde eerste ronde hebben overleefd!

   Accres Apeldoorn (2240) Lonneker         (2091) 3-1
1. IM Stefan Kuipers 2430  Paul ten Vergert  2260  1-0
2. Thomas Beerdsen   2116  Fabian Stotyn     2145  0-1
3. Marcel Boel       2247  Jokim van den Bos 1987  1-0
4. Freddie vd Elburg 2165  Robin Bos         1972  1-0

Bekerteam door!

Apeldoorn, 28 nov. — Met een 3-1 overwinning op het team van SV Lonneker heeft het Accres Bekerteam zich geplaatst voor de volgende ronde van de KNSB Bekercompetitie.

Verdiende overwinning op Kennemer Combinatie

Sjef Rijnaarts

Zaterdag stond een mooie wedstrijd tegen Kennemer Combinatie op het programma, waarbij Apeldoorn als favoriet was aangemerkt. Toch mochten we onze tegenstander, met een aantal sterke GM's en veel sterke jeugdige spelers, niet onderschatten.

Het mooiste kunststuk van de dag kwam van de hand van Alexander Kabatianski tegen Marcel Canoy. Op zet 4 was het al duidelijk dat hij er een pion tegenaan zou gooien met heerlijke compensatie. Het was vandaag genieten om naast hem te schaken.



Zie ook: Kabatianski sleept SOS-prijs New In Chess in de wacht

Maarten Solleveld mocht voor ons met zwart de kastanjes uit het vuur halen door een goed resultaat neer te zetten tegen Robin van Kampen. Zonder veel gevaar te lopen boekte Maarten een solide halfje.

Op bord 2 was - om Merijn aan te halen - ons 'beest' Roeland Pruijssers neergezet. Het maakt Roellie niet hard of zacht, hij is van de partij. Vandaag was het de beurt aan Christov Kleijn, die blijkbaar voor hard had gekozen, want Roeland ging er dwars doorheen. Met 4 uit 4 verdient hij de titel 'beest' wel.

Sebastian Siebrecht speelde op bord 3 tegen David Klein een interessante Siciliaan, hierbij ging David Klein voor een mataanval. Dit leek Sebastian redelijk eenvoudig het hoofd te kunnen bieden en hij offerde een kwaliteit voor twee pionnen, waarmee hij het beste van het spel leek te hebben. Er ontstond echter een enorm chaotische tijdnoodfase met meerdere dames, promoties en matdreigingen, waarbij Sebastian weer aaan het langste eind trok. Chaos en tijdnood lijken gouden ingrediënten voor Sebastian.

Ilja Zaragatski had tegen Wouter Spoelman ook een moeilijke middag. Wouter Spoelman offerde een kwaliteit voor het loperpaar en positionele compensatie. Deze compensatie leek eigenlijk verre van voldoende en Ilja zal dan waarschijnlijk ook enkele winstwegen gemist hebben. Toch wist Ilja het materiaalvoordeel niet om te zetten in een overwinning en moest uiteindelijk zelfs toezien hoe Wouter Spoelman met de overwinning aan de haal ging.

Zelf kwam ik met zwart redelijk comfortabel uit de opening tegen Quinten Ducarmon, totdat ik met paard a5 een schijnoffer toeliet, wat me uiteindelijk een pion en heel veel initiatief kostte. Toch onderschatte Quinten Ducarmon het zwarte tegenspel, en liet hij zich uiteindelijk ook verrassen: een remise was het resultaat.

Stefan Kuipers wist na de opening tegen Lennart Dek een pionnetje mee te snoepen op a2, en nam deze mee een dame-eindspel in. Dat eindspel leek op het eerste gezicht eenvoudig in een punt om te zetten voor Stefan, door een dame op d4 te installeren. De dame daar krijgen viel echter niet mee, omdat e6 regelmatig bleef hangen. In plaats van heel lang manoeuvreren en pielen, liep zijn tegenstander ineens een matnet in, wat dankbaar werd geaccepteerd waarop mat volgde.

Arthur van de Oudeweetering kreeg van Rob Duijn wel heel erg gratis en zonder moeite een groot openingsvoordeel (blijkbaar nog geschrokken van zijn eigen vorige KNSB-partij). Arthur bleef lekker druk zetten op de zwarte stelling en de gaten werden groter en groter. Arthur besloot op een bepaald moment de kwaliteit te pakken, waar Lxc4 de zwarte stelling helemaal in puin legt. Maar goed, kwal voor is natuurlijk ook geen probleem, alleen had hij nog last van een rare buitengesloten loper op b5. Hier wist hij geen oplossing voor te verzinnen, en tot overmaat van ramp liet hij met g4 een zwarte vesting toe. Hierna moest de vrede getekend worden, wat Arthur wel enigszins teleurgesteld achterliet.

Merijn van Delft speelde met zwart tegen Pieter Roggeveen. Merijn was bezig zijn geheugen op te frissen, door flink wat theorie eruit te gooien, reproduceren. Nadat de stofwolken van de Meraner waren opgetrokken, had hij niet echt een idee waar er afgeweken was en wat het stellingsoordeel moest zijn. Wit had mooie compensatie voor de pion en het staat ongeveer gelijk, Merijn dacht dat hij ietsje minder stond en bood remise aan, wat toen ook geaccepteerd werd.

Nico Zwirs haalde met wit nauwelijks voordeel tegen de modern aandoende, Pirc-achtige stelling. Miguoel Admiraal speelde de stelling handiger en beter uit dan onze teamgenoot, en wist een goed eindspel te breiken door het sterke b5, waarna er voor Nico weinig meer opzat dan te proberen voor het halfje te gaan. Hij liep langs vele afgronden en het aantal winstmomenten voor Miguoel Admiraal was niet op de vingers van een hand te tellen, maar deze weigerde Nico in de afgrond te laten storten, tot het einde toe. Uiteindelijk liet hij zelfs een eeuwig schaak toe.

Al met al was het een mooie schaakmiddag met mooie potten en gekke potten, en was onze overwinning verdiend. Dit laat ons nog doen geloven in een stuntje dit seizoen en we blijven hopen dat En Passant nog steken laat vallen.

Wat is mooier dan één dame? Wederom steelt GM Sebastian Siebrecht de show...

't Andere verslag

Venlo slaat toe in de tweede helft

Henk Vinkes

Vijf uur is het, en er is nog geen enkele partij beëindigd, toch wel opmerkelijk want zo vaak komt dat ook niet voor. Maar er is wel duidelijkheid in de strijd, en dat die niet in ons voordeel zal uitpakken is dan ook al helder als een klaar klontje. In de loop van de middag had ik voor mezelf de prognose gemaakt dat er op zijn minst toch wel een gelijkspel in zou kunnen zitten, en dan heb je de hoop dat het misschien ten gunste van Accres Apeldoorn uit zou kunnen vallen. Maar mede teamleider/lijder Rinus Bos merkt terecht op dat wij toch maar gekneusde schakers zijn met weinig talent, en dat het altijd anders gaat als wij zouden willen. Hij zou een genoeglijke middag meemaken, maar voor de tweede teamleider/lijder was dat helaas niet het geval.

Maar even terug naar de prognose die ik maakte eerder op de middag, en die was eigenlijk helemaal niet zo verkeerd, alle acht borden bekeken: Erik stond lastig tot moeilijk, Freddie probeert ijzer met handen te breken. Thomas vecht voor remise, Marcel zet zijn tegenstander vast. En op bord 5 heb ik het idee dat Kabbie wederom een puike partij speelt. Martin is druk bezig de stelling van Thomas Neuer tot moes te slaan en Maarten heeft de mevrouw met de mooie naam Ololi Alkkhazashvili vrijwel zeker in zijn greep. En Jasper kan het waarschijnlijk net keepen. En dan kom ik bij het optellen tot een 4-4 en misschien nog beter.

Dat Erik een moeilijke middag had bleek wel te kloppen. Rainer Montignies zette volop druk op de damevleugel en bleef kleine dreigingen creëren en Erik kon alleen maar verdedigen, moest een pion inleveren en daarmee was het pleit wel beslecht. Er gingen nog twee pionnen verloren en dan is het beter om maar op te geven. Het eerste resultaat stond om 17.05 uur op het formulier, het was een nederlaag. Maar dus nog zeven partijen te gaan.

Marcel, die er de vorige ronde van baalde dat hij verkeerd opende, nam nu zelf de e-pion ter hand als opening. Henk van Gool zal misschien nu zelf spijt hebben gehad van zijn openingskeuze zoals Marcel tegen Stein, want hij werd volledig in de eigen gelederen teruggedrongen. Marcel zal absoluut plezier hebben gehad om dit te spelen want de vele tegendreigingen werden subtiel om zeep geholpen. Jij wilt een kwaliteit hebben? Mooi, dan ga ik je mat zetten, of juist ik pak die kwaliteit van je af! Jij wilt eeuwig schaak, nou ik haal er even een dame bij om dat te voorkomen. Dat is het verhaal van na het middenspel en juist die extra dame zorgt ervoor dat de partij niet in eeuwig schaak zou kunnen verzanden. Henk van Gool stopt er dan ook maar gelijk mee, het is een ongelijke strijd geworden. Het staat weer even gelijk 1-1.

Martin leek de vorige ronde tegen Stein een prachtige variant gemist te hebben op winst, maar helaas haalde hij ons uit die droom door op te merken dat de dame niet op het juiste veld stond en dus de variant niet helemaal bleek te kloppen. Vandaag waren er geen spectaculaire varianten op het bord te toveren, en de hele partij ging het gelijk op. Alles bleef binnen de remisemarge en er was geen patat van te maken, een degelijke remise, dat was het. En binnen vijf minuten daarna had ook Freddie zijn partij remise gegeven. Voor zijn partij is het verhaal eigenlijk het zelfde, ook hij kan het toreneindspel niet naar zijn hand zetten. Maar dan is de koek voor Accres wel op, het lot heeft zich tegen ons gekeerd.

Maarten had zich heel goed geweerd in zijn Spaanse partij tegen Ololi Alkhazashvili en omstreeks de 30e zet een absoluut betere stelling opgebouwd. Het was tijd om te gaan oogsten, om te beginnen met de pion op b4, want die lag zo voor het oprapen, en dan zou het een technische kwestie worden om het punt binnen te halen. Alleen vergeet Maarten dat even, want hij wil eerst het paard wegjagen maar overziet dat hij een kwaliteit verliest en opeens moet je vechten voor remise. Wel weet Maarten nog wat pionnen te verorberen maar Ololi staat haar mannetje en het is dan voor haar een technische kwestie die ze met verve uitvoert. Zetdwang dwingt Maarten tot opgeven, een tegenvaller.

Niet iedereen is onder de indruk als er een klein menneke aan de andere kant het bord zit, ja hij kan heus wel schaken anders speelt hij niet op dit niveau. Maar Rudi van Gool heeft vanaf de 17e zet een pion voordeel en probeert lang dat voordeel uit te buiten, en dit keer weet Thomas geen manier te vinden Rudi een pootje te lichten. Ik heb wel het idee dat hij de hele partij alles onder controle heeft gehad, en binnen de remisemarge is gebleven. Het ziet er vreemd uit als de twee zwarte lopers gebroederlijk op de koningsvleugel staan te chillen, maar ze weten zich op tijd met de strijd te bemoeien. En zoals ik het bekijk klopt ook alles, en is alles precies doorgerekend, want na de tijdcontrole wordt simpel en gedecideerd afgewikkeld naar remise.

Na een paar uur spelen zie ik bij de partij van Nikolai een stelling die veel perspectieven biedt, zou hij twee puike partijen na elkaar kunnen spelen. Wel een open stelling maar met dan een met Nikolai in de aanval op de damevleugel, en die kant van het bord waar ook de koning naar toe is gerokeerd. Joep Nabuurs echter gaat ten aanval op de koningsvleugel, maar wel met een oog gericht op de verdediging van zijn koning. Zoals de partij zijn verloop heeft, blijkt het allemaal alleen maar op het oog er goed uit te zien. Alle dreigingen blijken niet tot uitvoer te brengen want Joep weet elke keer net weer een goede tegenactie te hebben. Waar de twee strijden blijken wij net aan de verkeerde kant van het lot te zitten. En helaas kreeg Nikolai ook nog niet de verdiende remise geserveerd, want onder druk van de klok zag hij teveel spoken en verloor jammer genoeg nog.

Daarmee was de nederlaag een feit en was alleen Jasper nog aan het strijden voor de persoonlijke eer. Maar Carsten Fehmer was niet van plan daaraan mee te werken. In het middenspel had hij een pion weten te winnen en die heeft Jasper nooit meer teruggezien, en die is dan beslissend in het verre eindspel. Twee keer wederzijdse tijdnood, bij de eerste kan het allemaal nog wel verdedigd worden. Maar aan het eind bij de uitvluggerfase is dat niet meer het geval. Als de dames van het bord gaan is de pion te ver weg om de andere vleugel in toom te houden.

Al met al een stevige nederlaag, maar we speelden wel tegen de koploper die op volle kracht was opgekomen. Zij kunnen nu voor het kampioenschap gaan, en wij moeten het verloren terrein goed maken om voor de ereplaatsen te gaan. Omdat het veld achter de koploper dicht bij elkaar ligt hebben we zeker kans om daar uit te springen, we gaan voor zilver!

Alle partijen in pgn

Maarten Solleveld gedeeld derde in Bennekoms rapidtoernooi

In het sterk bezette 7e Kreeft Consultancy Schaaktoernooi BSV eindigde GM Maarten Solleveld afgelopen zaterdag op een gedeelde derde plaats.

• Verslag op Schaaksite.nl
• Uitslagen en eindstand

Accres Apeldoorn dichtbij een stunt

Armen Hachijan

Op zaterdag 3 november stond de kraker tussen Accres Apeldoorn en En Passant op het programma. Beide ploegen stonden bovenaan de competitie met vier matchpunten uit twee rondes. Voor Apeldoorn zou het een moeilijke wedstrijd worden omdat En Passant een sterke tegenstander is in het algemeen, maar ook omdat GM Siebrecht en IM Zaragatski gemist werden; zij speelden in Oostenrijk. De invallers van het team waren Armen Hachijan en Tom Meurs en gezien het grote ratingverschil op de borden beloofde het een moeilijke wedstrijd te worden voor Apeldoorn.

Op het eerste bord speelde onze nieuwe aanwinst Maarten Solleveld tegen het wonderkind Anish Giri, dat met zijn 18 jaar al in de top van de wereld staat. Aanvankelijk leek er niet veel aan de hand te zijn voor Maarten, maar de stelling was moeilijk te spelen met weinig tijd op de klok; helaas lukte het niet om een halfje te bemachtigen.
Op het tweede bord hadden we echter een mooie meevaller. In een Hollandse partij gooide Roeland tegen L’Ami zijn koningsvleugelpionnen naar voren en dat pakte goed uit. Na een erg sterke partij van Roeland kon hij het punt binnenhalen na 48 zetten (met zwart!).
Op het derde bord speelde Kabatianski een rustige partij tegen Jan Smeets. Gedurende de hele partij was er niet veel aan de hand en dus was remise een terechte uitslag.
Op bord 4 offerde Arthur van de Oudeweetering al vroeg in de partij een kwaliteit en viel hij het witte centrum van oud-Apeldoorn speler Ikonnikov aan. Dit was echter erg gevaarlijk omdat de zwarte koning nog in het centrum stond en uiteindelijk ging het hierdoor mis voor Arthur.
Op bord 5 had Stefan Kuipers wit tegen Tanguy Ringoir. In een Spaanse partij (afruilvariant) waar de dames al op zet 12 werden geruild, ging het lang gelijk op. Rond de 30e zet werd het echter steeds moeilijker voor Stefan, maar hij verdedigde erg sterk en hield het dame-eindspel met een pion minder remise.
Op het zesde bord speelde Sjef Rijnaarts ook tegen een speler die vroeger voor (Homburg) Apeldoorn uitkwam: Manuel Bosboom. Ondanks de zwarte koning in het centrum ging de partij gelijk op totdat Bosboom besloot om voor de winst te spelen door een stuk te offeren. Dit offer was echter incorrect en Sjef verdedigde het goed uit waardoor hij de partij kon winnen.
Merijn van Delft had het moeilijk na de opening tegen Friso Nijboer en hij kon dit jammer genoeg niet herstellen.

Op bord 8 speelde Nico Zwirs met zwart tegen Zhaoqin Peng. Nico kreeg een erg moeilijke stelling, maar door zijn sterke mentaliteit hield hij het uiteindelijk knap remise.
Armen Hachijan speelde een interessante partij tegen Richard Vedder. Na onnauwkeurig spel van Vedder kreeg Armen een betere stelling, maar kon hij deze nog niet verzilveren. Toen Vedder in tijdnood er echter voor koos om met zijn koning naar voren te lopen werd het erg gevaarlijk voor hem en kon Armen de partij uiteindelijk winnen.
Op bord 10 speelde Tom Meurs tegen Henk Vedder een solide partij. Het ging echter mis voor hem toen hij in tijdnood de 40e zet helaas net niet kon uitvoeren, waardoor zijn vlag viel in een eindspel waar hij kansen had op remise.

Al met al werd de eindstand 5,5-4,5 voor En Passant en scheelde het dus maar een half puntje tot een stunt, jammer genoeg. Accres heeft echter nog steeds vier punten uit de eerste drie rondes, dus het seizoen gaat tot nu toe nog erg goed.

't Andere verslag

Voor een filmpje van het slot van de partij Zhaoqin Peng - Nico Zwirs, zie Dubbele promotie, remise, analyse...

Ze doen gewoon niks...

Henk Vinkes

Gedesillusioneerd stonden we om kwart over vijf op de parkeerplaats klaar om terug naar huis te rijden, liever in Apeldoorn het verdriet en de frustratie verwerken dan op 185 kilometer afstand van het thuishonk. Misschien konden we daar wat troostende woorden vinden, maar helaas waren er geen medestanders die deze taak op zich wilden nemen. Hoe kon het zover komen dat we als koploper een zodanige tik op de neus kregen?

Vooraf hadden we er wel een goed bij omdat DJC Stein tot nu toe nog maar één matchpunt had weten te scoren. Deze wedstrijd was niet naast de deur en dus moesten we op tijd van huis. Sommige spelers moesten daarvoor de nodige offers brengen en vroeg uit bed om de broodnodige boodschappen te halen. Freddie bracht het offer om de avond nuchter te bedde te gaan omdat hij toch een halfuurtje eerder het ochtendgloren zou moeten aanschouwen. En dat moest de teamleider weer ontgelden... we nemen volgende keer het tijdschema van Freddie maar ;-)

Na ongeveer een uur spelen kwamen de eerste ervaringen en opmerkingen van de spelers mij ter ore, ze doen niks, ze missen twee sterke spelers, en het wordt een lange terugreis. Meestal heb ik de hoop dat dit soort dingen in de belangrijke uurtjes weer rechtgezet gaan worden, maar niet nu. Ondanks dat DJC Stein twee sterke spelers mist kun je er maar niet zo vanuit gaan dat het een makkelijke wedstrijd wordt. Vooral als Marcel en Martin gedwongen worden het initiatief te nemen in de partij en dat kan dan ook verkeerd aflopen. Alleen Nikolai had daar geen last van, het initiatief hoefde hij niet te nemen want hij deed alleen maar goede zetten, en het was wachten op de fout van tegenstander Graff. Hij had zijn tegenstander in de verdediging gedwongen en die gebruikte daar veel tijd voor. En dan weet je dat het een keer teveel is. Als Nikolai op f6 inslaat is de partij direct over, het tegenspartelen is hooguit voor de statistieken. Een mooie combinatie van Nikolai en we staan op voorsprong.

Freddie wilde op eigen verzoek met zwart spelen en als er dan met 1.d4 geopend wordt, weet je dat er een Hollandse partij op het bord komt. Zijn tegenstander heet Yordi Schaeken, en dus zullen zijn genen bij de geboorte al zijn ingefluisterd met de geheimen van Caïssa. Zo’n naam, en ook het spelletje spelen… Wat Freddie ook probeert, net als sommige andere partijen is er geen doorkomen aan. Er worden de nodige stukken geruild en daar blijft het dan bij, remise is het enige wat er overblijft om te noteren. En in deze zelfde alinea kan ik ook het verhaal van de partij van Erik wel kwijt, want het verhaaltje daarover is van hetzelfde laken een pak. Er blijft een dode remisestelling over als ongeveer alle stukken zijn afgeruild, behalve de torens. Er gebeurde niets.

Marcel is dan vaak de steun en toeverlaat als het verschil gemaakt moet worden in een wedstrijd, maar al bij zijn eerste zet heeft hij spijt dat hij met e5 antwoordt op 1.e4. Zijn conclusie bij de voorbereiding was dat ze veel gesloten systemen spelen, en dat wilde hij ontwijken. Nu kreeg hij het Konings-gambiet tegenover zich en moest constant vechten om alles bij elkaar te houden. Het ging allemaal moeizaam en als je al met een balend gevoel de eerste zetten hebt gedaan is het tij niet te keren. Een blunder op het eind versnelt de martelgang. Dan is al duidelijk dat het vechten, wordt om een acceptabel resultaat neer te zetten. Theo vecht om het hoofd boven water te houden, Martin en Maarten zijn ook al behoorlijk veel watertrappelzak bewegingen aan het maken, en Thomas probeert een betonnen muur te slechten, maar de tegenstander onderneemt alleen maar verdedigende acties. Er gebeuren dingen die ons niet goedgezind zijn.

Theo had de taak om als invaller te fungeren voor Jasper en hij had beter verdiend dan de uiteindelijke nederlaag die hij moest incasseren. Als je al een duidelijke mindere rating hebt, mag de tegenstander bewijzen dat hij beter is, maar Theo zette de partij lekker stug op. Stefan Spronkmans had misschien wel een ruimtevoordeel in de partij, maar dat was niet beslissend. Theo wist zich zowaar wat meer in de partij te vechten, maar door net één ondoordachte zet was het snel uit. Midden op het bord stonden de witte stukken opeens op de juiste plekken en die van Theo helemaal verkeerd. Jammer, een remise zou een grote verdienste geweest zijn.

Thomas moest al het spel maken in zijn partij tegen Fabian Miesen. Deze zette zijn stukken zo neer dat er geen doorkomen aan was. Twee zwarte paarden hielden alle velden die ertoe deden in bedwang, en alle pogingen van Thomas om de dame in te sluiten leverden niets op. Elke keer was er net weer een veld over om de dame naar terug te laten trekken, ondanks alle inspanningen van de kleine beer. En toen Thomas de strijd wilde voortzetten aan de andere kant van het bord, liep Fabian net zo hard achter hem aan. Tja, dan wordt het een saai verhaaltje. Met teveel stukken op het bord werd tot remise besloten, wederom jammer.

Het liep gewoon niet, ook niet voor Martin en dat kwam tot uiting na ongeveer 20 zetten toen hij pardoes een pion weggaf. Wat hij op dat moment dacht weet ik niet, maar de verdediging van dat houtje was vrij eenvoudig. En direct ging er een tweede pion achteraan in de doos. Alles wat dan overblijft, is om maar vol op de aanval te spelen in de hoop daar nog wat te halen, de stelling was toch al verloren. Maar geleuft het of niet, Martin kreeg die kans, alleen probeerde hij hem op het verkeerde moment te verzilveren want toen was het moment al voorbij. In de partij is het na 32. Lxa6. Daar kan Martin als een bom inslaan op h3, de partij is dan gelijk gewonnen voor ons. Martin zag wel dat hij kon slaan op h3, maar toen kon hij geen matnet meer bij elkaar breien. Nu kon Stefan Simenon alle stukken bij de verdediging betrekken en bleef er een gefrustreerde Martin over. Dat was balen!

En dat was dus de eerste nederlaag van het seizoen, terwijl we toch zo lekker begonnen waren. Wat Maarten Beekhuis zou doen maakte dus niet meer uit. Toen hij remise aangeboden kreeg werd dat maar aangenomen, we hadden een lange thuisreis voor de boeg. Maarten mist volgens mij speelritme, en dat is wel te verklaren als je al een tijdje niet je wekelijkse potje op de club speelt, maar dat komt wel weer. Dat ontbrekende ritme kwam snel tot uiting want hij verloor al vroeg een pion. Toen was het een zware strijd om dat gemis weer goed te maken. Het zal vast zo zijn dat Lars Swijsen het beter had kunnen doen dan in de partij, maar ook weer de verdienste van Maarten dat hij toch nog weer een iets betere stelling kreeg. Op het eind werd de partij op slot gezet en was er geen winst meer te behalen.

Moeten we onze doelstelling dan maar bijstellen en niet de illusie hebben dat wij wel even kampioen zullen worden, want op deze manier heb je een klasse hoger niets te zoeken. Of zullen we voor de volgende ronde afspreken voor deze smadelijke nederlaag revanche te nemen op de nieuwe koploper uit Venlo?

Alle partijen in pgn

't Andere verslag

Dubbele promotie, remise, analyse...

In de derde ronde van de KNSB-competitie weet Nico Zwirs (Accres Apeldoorn) een half punt binnen te halen tegen GM Zhaoqin Peng (En Passant). Volgens sommige omstanders had hij echter in een eerder stadium de winst laten liggen.

Een verjaardagsfeestje en dus cadeaus uitpakken!

Henk Vinkes

Op 6 oktober was iedereen bijeengekomen om de verjaardag te vieren van mij, teamleider Henk Vinkes van Accres Apeldoorn 2, en mij hopelijk een mooi verjaardagscadeau te geven. Dat het, achteraf gezien, zo'n feest zou worden was van te voren niet in te schatten. Misschien wel de hoop, maar de realiteit was dat het eerste team tegen landskampioen Voerendaal mocht aantreden en ook de tweede teams van de respectievelijke clubs traden tegen elkaar in het strijdperk. Dus ik was benieuwd wat voor cadeaus ze allemaal voor me in petto hadden. Het begon al direct goed met de welkome chocoladereep van Ap en Dini, bedankt! Daarna volgden nog ongeveer 344 felicitaties van iedereen die het te horen kreeg, en ze waren ook allemaal zo blij dat ze zich allemaal onderling ook nog eens een fijne verjaardag toewensten, wat een feest voor de strijd, als dat maar voortgezet zou worden in de strijd!

Wat waren de verwachtingen? Wij hadden de eerste ronde gewonnen en ook Voerendaal 2 was begonnen met winst. Maar eigenlijk is er weinig van te zeggen na één ronde, de prijzen worden lopende het seizoen min of meer verdeeld, en het kan net zo goed weer helemaal misgaan als er een wedstrijd verkloot wordt. Maar goed, daar waren we nu niet mee bezig. Voerendaal 2 had aan de opstelling toch het een en ander veranderd ten opzichte van de eerste ronde, maar dat hadden wij ook gedaan.

Het geritsel van het cadeaupapier was nog maar nauwelijks verstomd toen Erik Smit al met een iel klein remisetje kwam aanzetten. Ik wilde het eerst niet aannemen en stuurde hem terug met de opdracht om er maar een mooie strik bij te gaan knutselen. Hey, we hebben die lessen allemaal gehad op de kleuterschool, en net zoals schaken: dat verleer je niet! Maar hij bleef maar zitten mokken en kon het zich niet meer voor de geest halen, en dus kwam hij alsnog met een halfje aanzetten, nou vooruit dan maar als de volgende keer de strik wel wordt geleverd! De pleister op deze remise was dat hij natuurlijk een sterke tegenstander had die de remise aanbood, en daar is wat voor te zeggen.

Na iets meer dan een uur stond er een uitslag op het scorebord en het zou daarna lang duren voordat er weer wat genoteerd kon worden, maar dat was dan ook een echt cadeautje. Teamleider Bob Merx van Voerendaal had eerst al oude vrienden mogen ontmoeten, maar dat plezier kon hij op het bord niet voortzetten. In een Spaanse partij ging het lange tijd gelijk op zonder dat er werkelijk iets leek te gaan gebeuren. De gebruikelijke schaakengines weten wel voor Marcel een leuke variant te bedenken met een kwaliteitsoffer, maar achter het bord werd dat niet opgemerkt, misschien ook te ver gezocht. Dan maakt Marcel een fout die onbestraft blijft, 25.La4. Een terechte uitslag zou dan remise moeten zijn totdat Bob Merx in de geest van de dag een cadeau in de vorm van een paard in de aanbieding doet. Hij kan gelijk opgeven. Tja, dat is een meevallertje, maar ik noteer hem wel.

Freddie van de Elburg was totaal vergeten cadeaupapier te kopen en wilde dat achter het bord proberen goed te maken, maar was daar zo druk mee dat hij even niet oplette. En daar maakte Juergen Kaufeld dankbaar gebruik van, de paardzet Pg5 dwingt de loper terug te gaan naar zijn eigen verpakking, maar dan zonder de franje van Eriks strik. Het kwaad was daar al geschied voor Freddie en wat hij ook probeerde, hij moest met het schaamrood op de kaken toezien hoe zijn cadeau kapot werd getrapt. Ik moest dus een leeg pompelepiertje accepteren, en als het er bij zou blijven zou ik er content mee zijn, maar er was nog veel strijd gaande.

Martin van Dommelen vond het belang van mijn verjaardag zwaarder tellen dan de Schöne Angesichten van Bayerische Damen op de Oktoberfesten in München, met andere woorden, hij ging maar geen bier saufen in Duitsland. Ik werd opgevrolijkt met een fotografische surprise die helemaal op zijn plek was. Nu nog een schakende verrassing in tropische getinte schaakstukken, dan was het feest compleet. Maar het kon er niet uitkomen in de partij, deze verzandde in het schuiven van voornamelijk paarden met een verdwaalde loper. Toen deze stukkenverdeling op het bord stond, zag iedereen waar het om draaide en waar het goed of fout kon gaan: het slaan op g5 of h6. Martin bleef lang twijfelen en wilde zelfs de kosten van het eten op zich nemen als het uiteindelijk verkeerd zou gaan. En die dreiging kon hij niet dragen, hij koos voor de meest verstandige optie en besloot er remise van te maken, meer zat er ook niet in. Het was intussen tegen zessen, en de spanning werd alleen maar hoger, welke kant zou het opgaan.

Thomas had me ’s morgens na de Facebook-felicitatie een punt beloofd voor mijn verjaardag, maar of hij die belofte na zou komen was in de loop van de middag niet echt duidelijk. Thomas speelde zonder zich bewust te zijn van enig gevaar zijn zetten. Maar hij werd toch aangenaam verrast door een stukoffer op f4, en direct stond het bord in vuur en vlam, welke kant zou het opgaan. De compensatie voor het paard waren drie pionnen, en die zouden later in de partij een grote rol gaan spelen. Zoals het ging tot de tijdnoodfase kon het beide kanten opgaan, maar het evenwicht werd niet verstoord. Toch was het er de stelling niet naar om ook deze partij in remise te laten eindigen, en uiteraard wilde Thomas zijn belofte nakomen. Maar tegenstander Fuhs had niet voor niets een paard tegen drie pionnen gegeven, en die kwamen nu tot leven, tenminste daar leek het op. Is het de jeugdige handigheid of het murw te zijn gespeeld, Thomas wist zich toch weer terug te vechten in de partij. Eerst met de winst van een pion, en daarna de volle winst. Zeker speelde Fuhs het eindspel niet echt sterk, maar het punt was een mooie surprise, zeer welkom!

En nog geen twee minuten later werd het volgende cadeau aangeboden, en weer een vol punt, nu van Armen. Deze speelde voor de tweede keer mee in het ons team en heeft dat zeer verdienstelijk gedaan, waarvoor natuurlijk onze grote dank. Armen lijkt altijd onaangedaan voor wie of wat er tegenover hem schaakt, hij volgt toch wel zijn eigen wegen op het bord. De voor ons vrij onbekende speler Ciornei was er dit keer om dat te ondervinden. In een Siciliaanse partij trok hij al snel het initiatief naar zich toe, dat werd ingeleid met een kwaliteitsoffer. Maar dat kwam niet echt snel tot uiting, wit bleef zich goed verdedigen. Maar op het moment dat het kleine foutje gemaakt werd, pakte Armen gelijk al de rol cadeaupapier van onder de tafel en begon langzaam maar zeker de stelling voor zichzelf, de teamleidert en het team in te pakken. Na de misstap van wit 34. De3 ging het erg snel. Met de blik in zich als die van Dirty Harry hield hij een stelling over met vijf pionnen meer, en daar had zijn tegenstander geen bewijs meer voor nodig.

En toen konden we allemaal even terug naar de banken om bij te komen van deze verwikkelingen, en ons op te laden voor wat nog komen ging, en dat was Hitchcock on the Chessboard itself! De twee hoofdrolspelers waren onze Kabbie en nieuwkomer Jasper. Wie van ons de partijen van Nikolai volgt, weet dat er chaos is op het bord, op het notatieformulier, op de tafel, rondom de tafel, in zijn hoofd en wij kunnen het vaak maar nauwelijks volgen. En dat moet ook nog eens gereconstrueerd worden na afloop, en dan is er weer chaos in alle facetten denkbaar. Op zich verloopt de partij in de geijkte banen en is goed te volgen, er is een klein stellingsvoordeel voor Tom Bus, maar door de opkomende tijdnood is dat moeilijk uit te buiten. Nikolai weet zich met veel moeite richting de tijdcontrole te vechten zonder gelijk onder de voet te worden gelopen. Tom Bus laat vele kansen onbenut en daar maakt Nikolai gebruik van door de gelederen te sluiten. Als normaal speler zou je dan in een dergelijke stelling daar ook mee doorgaan, want wat voor straf staat erop als je een negatief cadeau aflevert bij de jarige teamleider! Toch waagt hij de gok (43… Pg3) en die had hardhandig afgestraft moeten worden. Maar weer maakt Tom Bus er geen gebruik van, wel plaatst hij het enige juiste dame-offer, maar dat ten koste van veel bedenktijd. Eerlijk is eerlijk, hij had hier de overwinning verdiend, maar ook bedenktijd is deel van het spelletje en daar maakte Nikolai dan weer handig gebruik van. In een zenuwslopende tijdnoodfase (is dat tegenwoordig nog wel zo?) weet hij gebruik te maken door de stukken op te jagen en ze naar de verkeerde velden te lokken. Nikolai wint een spannende partij die alle kanten op had kunnen gaan. De winst was binnen, maar er was nog een schouwspel gaande.

Deze scene eindigde bijna op het zelfde moment als de partij van Nikolai, en zoals eerder vermeld leek het er ook hier op dat de jeugdige handigheid de overhand had. Jasper moest (wilde) zich revancheren voor de gevoelige nederlaag in de eerste ronde, maar op dit niveau is dat natuurlijk niet zo gemakkelijk. Toch weerde hij zich kranig en stond het grootste gedeelte van de partij niet echt slecht, op een moment na! Na ongeveer 20 zetten offert hij een pion in de hoop daarmee de stelling verdedigbaar te kunnen houden, en zwart de opdracht te geven het tegendeel te bewijzen. Het voordeel weet hij lang te behouden, maar om het verder en verder uit te breiden lukt niet, daar is de hulp van Jasper voor nodig, en die verdomt dat te doen… bijna. Want in vliegende tijdnood begaat hij een enorme blunder door zijn dame min of meer weg te geven: Dd8. Tot zijn opluchting blijft het onbestraft omdat ook Marcel Winkels de consequenties verkeerd beoordeelt, er was geen matnet. Daarna blijft er een dame-eindspel over met veel pionnen aan beide kanten. En die kunnen lang duren en vaak eindigen in eeuwig schaak. Toch lijkt het er op dat Marcel beetje bij beetje vorderingen maakt, maar als hij dan net een kleine misrekening maakt is Jasper er als de kippen bij om inderdaad dat eeuwig schaak te forceren. Hij heeft voor de helft zijn revanche terug, die hele komen er ook nog wel.

En dus kreeg ik op mijn verjaardag een prachtig cadeau van het team in de vorm van een 5½-2½ overwinning en de voorlopige koppositie in de 2e klasse D, waarvoor uiteraard mijn dank. Of het verdiend was laat ik in het midden, wij hebben de fouten afgestraft waar Voerendaal de kansen liet liggen, als ik dat zo mag uitdrukken. Wat dit voor gevolgen heeft voor de rest van de competitie zal moeten blijken. Wel vaker zijn we goed uit de startblokken gekomen en werden daarna weer voor de streep ingehaald. In ieder geval hebben we tijdens het verorberen van de nummers 39 bij de Turk de afspraak gemaakt dat we er dit seizoen toch weer eens voor moeten gaan. En daar bedoelen we het kampioenschap mee.

Armen, Thomas, Freddie, Marcel, Erik, Martin, Nikolai en Jasper bedankt voor dit mooie verjaardagscadeau.

't Andere verslag

Voor het eerst op de eerste plaats!

Nico Zwirs

Afgelopen zaterdag heeft Accres Apeldoorn goede zaken gedaan door de regerend landskampioen met overtuigende cijfers te verslaan. Na een lange zit van zes uur schaken was de eindstand 6,5-3,5 in het voordeel van de Apeldoorners. Voerendaal kwam, zoals altijd, sterk opdagen. Ditmaal hadden wij het geluk dat Artur Jussupow mee kon spelen. Artur speelt altijd een paar potjes per jaar mee en dit keer speelde hij mee tegen Voerendaal. Dat betekende wel dat er iemand buiten moest staan en dat werd de schrijver van dit verslag, die dit keer een rol als hulpteamleider en publieksexplicator mocht vervullen.

Overal was de strijd al begonnen, alleen Ali Bitalzadeh (Voerendaal) was 'iets' te laat en dat tegen Jussupow met zwart… Ali begon vol goede moed tegen Jussupow, die een rustige en super solide opstelling aannam met wit. In een 1.d4-partij speelde wit c3, e3, Lg5, Pf3, enz. en besloot zwart met c5 de druk op te voeren. Jussupow pakte deze pion en ging er lekker bovenop zitten. Ali offerde nog een stel pionnen en probeerde een koningsaanval op te zetten. Op dat moment was Ali in tijdnood en Jussupow verdedigde uitstekend: 1-0

Ondertussen waren er al een paar partijen afgelopen. Ilja Zaragatski had geen moeilijke middag en hield Andrey Orlov met zwart soepel op remise. In een afruilfrans probeerde Orlov het een en ander, maar Ilja speelde nauwkeurig. Nadat alle zware stukken van het bord verdwenen waren werd de vrede getekend. Ilja: 'It was just a boring game'. In de analyse bleek echter dat er nog een hele interessante wending inzat. Ilja kon een keer f5 spelen en een aanval opbouwen, maar daar had hij zijn twijfels bij, omdat het ook veel velden zou verzwakken. Toen hij besloot dat niet te doen, werd het dus snel remise.

Toen was Arthur van de Oudeweetering klaar met zijn partij. Het leek er even op dat hij iets beter kwam te staan met zwart tegen Ivo Wantola, maar in deze variant had hij eerder al een slechte ervaring opgedaan. Die partij speelde nu misschien onbewust mee, wat hem er toe deed besluiten de dames te ruilen. De stelling werd redelijk gelijk. Daarna bood wit op een goed getimed moment remise aan, wat Artur niet afsloeg. Solide gedaan, Arthur! 2-1

Na deze 2-1 voorsprong gebeurde het alles heel snel. Sjef kon zijn winst op David Miedema van de vorige ronde niet voortzetten in resultaat in deze wedstrijd. Hij kwam wel goed te staan met wit tegen Oscar Lemmers, maar daarna ging zijn stelling snel achteruit. Ach, iedereen heeft wel eens een off-day en dat geeft ook niet, zolang we het maar niet allemaal tegelijk hebben. Volgende keer weer vlammen Sjef! Ook Alexander Kabatianski wist opeens een stuk te winnen, hoe dat nu precies gebeurde is mij tot op dit moment nog steeds een raadsel, maar hij won wel! Zijn opponent Benjamin Tereick hield hem de hele middag onder druk, maar in het eindspel wist Kabatianski het tij te keren en won. Maarten Solleveld stond heel lang goed, maar na zo’n vier uur spelen had Felix Levin eindelijk wat tegenspel gekregen, wat Maarten ertoe deed besluiten remise te forceren. In een Spanjaard won Maarten een pion, wat Levin compensatie gaf in de vorm van het loperpaar. Levin speelde het op z’n zachtst gezegd onhandig. Helaas kon onze nieuwe man de pion voorsprong niet uitbuiten, wat resulteerde in een remise. 3,5-2,5

Toen de tijdnoodfase voorbij was werd alles veel duidelijker op de borden. Roeland had een gewonnen stelling weten te krijgen tegen Daniel Hausrath, Merijn had een ingewikkeld lopereindspel tegen Mihail Saltaev en wat daar te gebeuren stond kon ik niet goed inschatten. Wit had zijn pion al op c7, maar de zwarte loper op c8 was een goede verdediger, de zwarte koning was op jacht gegaan en scoorde een paar pionnen aan de andere kant van het bord. Verder had Stefan het onhandig gespeeld tegen Driessens en moest ineens gaan verdedigen in plaats van zijn kleine plusje proberen uit te breiden. Tot slot was daar nog de langste grootmeester op aarde in de vorm van Sebastian Siebrecht. Siebrecht staat erom bekend dat hij doorspeelt tot het bittere einde, of het zoete einde. Hij offert vaak een pion om veel spel te krijgen en gaat dan opzoek naar de aanval. Tegen Sielecki had hij heel lang een plusje, maar ging uiteindelijk toch iets te ver, dat wordt nog oppassen. Roeland ging dus winnen, Merijn was onduidelijk en Siebrecht en Stefan moesten een halfje zien te halen.

Een uur later waren Roeland en Merijn klaar. Roeland won en Merijn speelde remise. Beide nette prestaties en dit bracht ons op vijf bordpunten en minimaal één matchpunt. Roeland speelde weer oerdegelijk, maakte de stelling gelijk en nadat hij met zwart een gelijke stelling had ging hij op zoek naar voordeel. Hausrath kon het niet hebben dat de stelling gelijk was en deed een aantal vreemde zetten (pionoffers) om goed stukkenspel te krijgen. Roeland verdedigde zeer nauwkeurig, leek nog even in de problemen te komen (na Df2), maar vond een goede verdediging. Merijn had zijn lopereindspel maximaal benut, want Saltaev stond zelfs nog even gewonnen als ik me niet vergis en na dit halfje konden we op jacht naar de winst! 5-3

Pas na zes uur spelen werden de punten verdeeld. Stefan kwam nog verder in de nesten en kwam uiteindelijk verloren te staan. Op dat moment rechtte hij de rug en kwam goed terug in de partij en - net als de vorige wedstrijd - scoorde hij het winnende halfje (de 5,5 punt). Stefan doe dat de volgende keer weer! Als je het leuk vindt mag je het ook vaker doen. Tot slot Siebrecht. Hij had een complexe stelling en uiteindelijk had zwart alleen nog een paard, dame, toren en koning over en wit (Siebrecht) een paard, dame, koning en drie verbonden vrijpionnen. Het werd een heel spannend gevecht en in de commentaarruimte probeerden Maarten Solleveld, Roeland Pruijssers, Erik Smit en ik uit te vinden hoe wit remise kon maken. De partij was echt een chaos met promoties en is echt de moeite van het bekijken waard (zie hieronder). Al met al lukte het Siebrecht om zijn tegenstander zelfs te overspelen. Hij joeg de zwarte koning helemaal de andere kant op en op het moment dat zwart geen schaakjes meer kon geven, speelde hij zijn pionnen naar voren. Zwart bracht daarna de toren (van h1) in het spel en die kon Siebrecht zelfs winnen met Pc4+ Ka4 Pb2+, maar hij miste dit (1) en speelde h5. Sielecki, die het wel zag, speelde zijn toren snel naar een ander veld, maar dit veld bleek nog ongelukkiger te zijn! Ditmaal zag Siebrecht het wel en won hij de partij: 6,5-3,5!

Een prachtig resultaat tegen de regerend landskampioen en misschien kunnen wij de titel wel veroveren. We hebben al twee grote concurrenten gehad en de volgende wedstrijd tegen En Passant moet dan de kraker worden! Zij zullen waarschijnlijk veel geld uit de kas trekken om ons te verslaan. Wij laten ons niet de gek aan steken (uitspraak die ik in Twente heb geleerd heb tijdens mijn studie) en gaan op 3 november vol enthousiasme en vertrouwen de strijd aan in Bunschoten-Spakenburg (of Papendal, mocht En Passant daarmee instemmen). Rest me nog te melden dat we lekker hebben gegeten en dat het nog lang onrustig bleef in Apeldoorn.

(1) Merijn van Delft merkt op: naar eigen zeggen had Sebastian tijdens de partij Pc4+ Ka4 Pb2+ wel gezien, maar gaf hij er toch de voorkeur aan de stukken op het bord te houden.

Voor een filmpje van het slot van deze partij, zie It ain't over 'til it's over...

't Andere verslag

It ain't over 'til it's over...

In de tweede ronde van de KNSB-competitie moet IM Christof Sielecki (Voerendaal) zijn meerdere erkennen in GM Sebastian Siebrecht (AA).

De hele partij:

De Sportzomer van de Apeldoornse Schakers

Henk Vinkes

De belevenissen van de spelers van het tweede Accres-schaakteam tijdens de zomervakantie, Tour de France, strafstage, Olympische Spelen… en de terugkeer naar het vaderlandse schaken.

De eerste keer dat ik als teamleider spelers mocht begeleiden naar Groesbeek was op ongeveer 2 maanden na 10 jaar geleden. In 2002 was het eerste team van de Schaakmaat al te sterk voor het team van PION. Het was toen de eerste overwinning die ik mocht meemaken als teamleider. Na al die jaren is er veel veranderd in het team dat uit Apeldoorn de punten komt ophalen, maar het leek alsof die verfrissing niet bij het team uit Groesbeek had plaatsgevonden. Zoals bekend is de kern van de Schaakmaat op een bepaald moment overgegaan naar Schaakstad Apeldoorn. Alles wat er nieuw was bijgekomen bij PION waren de kleinkinderen, tenminste zo leek het. Zes(!) spelers die toen speelden gaven nu ook acte de présence, terwijl (Accres) Apeldoorn 2 twee spelers opnieuw afvaardigde. De strijd was er niet minder om, maar al gauw was duidelijk dat de spelers veel van hun frustratie van de diverse zomerse Europese en Olympische bezigheden van zich af wilden schudden.

We beginnen met de nieuwkomer in het team, Jasper Zwirs. Jasper is dit seizoen overgestapt vanuit het derde team omdat Harrie de Bie zich meer thuis wilde voelen in dat team. Maar hij had zijn debuut bijna drie weken moeten uitstellen omdat hij tijdens de zomer op de Olympische BMX-baan een aanbieding had gekregen om voor het Nederlandse team de wilde wateren te gaan bezeilen. Maar omdat de winden aanwakkerden tot voor jeugdige talenten te hoge snelheden mocht hij gewoon gaan uitslapen, wat een verschil. En hij was zo uitgeslapen dat hij zijn ouders opdracht gaf overstag te gaan en richting Groesbeek te cruisen… Daar aangekomen bleek zijn BMX toch een verkeerde versnelling te hebben genomen, want hij zag een plotseling opdoemende bult volledig over het hoofd. En daarna was het alleen maar hozen en hozen, en de kraan kon niet meer dichtgedraaid worden, de loper die op e6 was neergeploft had een zodanig groot gat geslagen dat het tij niet meer te keren was. Het was een stevige les, maar als het lek gedicht is gaat de versnelling er heus wel komen.

Het was de bedoeling dat Martin van Dommelen dit jaar de Tour de France zou gaan rijden om zodoende wat stoom af te blazen. Maar de ploegleiding was het daar niet zo mee eens omdat hij toch een beetje te overmoedig werd als zelfverklaarde puntenmachine, en ervan uitging dat hij gepromoveerd zou worden. Hij werd daarom op strafstage uitgezonden naar de Wetlands ergens in een van de Amerikaanse staten, om hem weer met beide benen op de grond te planten. Maar het zou in eerste instantie niet veel helpen en hij mat zich een sterrenstatus aan door zich onder andere in limousines van ongekende afmetingen rond te laten rijden. Toen de leiding daar lucht van kreeg kwam hij schoorvoetend weer bij zijn positieven. De les die hij daarvan leerde hoefde hij in zijn partij van zaterdag nog niet allemaal van stal te halen omdat tegenstander Jan Fleuren wel heel graag meewerkte aan zijn eigen ondergang. Martin hoefde alleen maar intuïtief de juiste zetten te doen en de rest kwam vanzelf aanwaaien. Veld e5 en de diagonaal a1-h8 waren het gif dat hij in de stelling bracht, en uiteindelijk ook de overwinning. De stand op het scorebord was naar 1-1 aangepast.

Erik was deze zomer alvast het Braziliaanse beachvolleyzand gaan bestuderen met zijn teamgenoot Emilius van Schuil. Ze hadden een hotel geboekt op 15 meter van de Copacabana en omdat zij natuurlijk belangrijke ambassadeurs en wereldvermaarde spelers zijn, werden de nodige diplomaten uit het hotel verbannen naar andere nederige kamers die hun status genoeg eer aandeden. Wel werd een aantal bodyguards ingehuurd zodat zij zo nu en dan op een veilige manier de Piranha-soep konden verorberen. Na de nodige Braziliaanse schonen hun spierballen te hebben laten zien, trokken ook zij weer verder, de Amazone op en af, waterval hier en daar, en een gewichtige vlucht huiswaarts in een bloemetjestapijt. En dus gebruind door de Braziliaanse en Paraguayaanse zon mocht Erik nu weer aantreden in de Mallemolen van het eenvoudige schakende Nederland. Getergd door een te voorbereide variant wist hij niets te bereiken. “Het lijkt wel alsof ze iedereen geplugd hebben”, was zijn commentaar. De teamgenoten begonnen zich gelijk wel zorgen te maken dat het niet weer zo’n zo-zo seizoen zou worden. Laten we hopen dat Erik het harde tegendeel gaat bewijzen.

Thomas was na het schaakseizoen toegevoegd aan het Nederlandse elftal als onbekend talent, en als afgevaardigde van Sparta, ja die rood-wit kleuren zal hij nooit uit het oog verliezen. Maar zoals bekend konden we daar niet echt indruk maken, zelfs de invalbeurten van Thomas brachten niet de gewenste ommekeer. Voor het einde van het EK werd Thomas weer naar huis gestuurd met als opdracht maar eens goed aan de tactiek te gaan werken. Welke tactiektraining hij gevolgd heeft is niet bekend, want zijn tegenstander speelde het spelletje net iets geraffineerder dan hij verwacht had. Het gaat min of meer de verkeerde kant op als de koning van Thomas naar achteren wordt gejaagd, en zich niet meer in de strijd kan mengen. De witte koning mengt zich actief in de strijd en daar is niets tegen te beginnen. Op het oog lijkt Thomas het nog te kunnen redden, maar dat is schijn. Luuk de Ruijter speelt het soepel naar winst. De achterstand is weer terug met 1½-2½.

Nikolai Kabanof had zijn oude liefde als coach van de Bulgaarse waterpolosters weer opgepakt en hoopte op een medaille tijdens de Olympische Watertrappel- spelen te behalen. Vaak zagen we een furieuze coach aan de rand van het water staan, met dames die hem het liefst eens ongelooflijk onder zouden willen dompelen, en dat vanaf de 10-meter plank. Maar die gedrevenheid had Nikolai wel meegenomen naar de eerste ronde van dit schaakseizoen want voor de 20e zet stond hij al drie zwembaden hoog gewonnen. Het was gewoon de partij spartelend langs de waterkant uitspelen, de uitslag stond al vast... Remise?! Ai, is dat even een tegenvaller: het punt was eigenlijk al genoteerd, maar hij deed net een iets te verkeerd zetje waardoor de partij in remise verzandde. Helaas dan, maar de spirit zit er wel in! De waterpolodames hebben de verwachtingen helaas ook niet waar kunnen maken, maar dat kwam ook omdat ze de tirades van Nikolai zat waren. Ze vroegen hem of hij ze de weg terug naar huis wilde wijzen, en dat deed hij ook. Ze zijn het laatst gezien bij afslag Groesbeek Zuid tot Noordwest, hij vertelde dat dat de kortste weg was.
Maar intussen is de stand dus 2-3 geworden en willen we het seizoen goed beginnen, moeten die punten nu toch wel komen. Gelukkig hebben we daar drie hoogst ervaren Olympiërs voor aan wie dat wel toevertrouwd is. Freddie, los-uit-de-heupen handboogschutter, Armen, The Great Killer-worstelaar, en Marcel, Olympisch tramrails tennisser.

Het eerste punt dat teruggehaald wordt komt op naam van Marcel. Hij had gehoopt op Wimbledon zijn grootste triomf te behalen, maar een stel patriottistische supporters hadden hem uit de slaap gehouden bij zijn hotel. Iets waar de Nederlandse hockeydames niet van onder de indruk waren. Marcel dacht met een paar aces deze belhamels uit te kunnen schakelen, maar hij werd betrapt op meerdere voetfouten, en daarna stapelden de fouten zich op. Hij liet zich hier zo van de wijs brengen dat een prachtig resultaat vol het net inging of in de tramrails belandde. Tegen Mr. Groesbeek, Theo Wijnhoven himself, had hij vanaf de eerste set het heft in handen. De alom vertrouwde Najdorf-variant werd weer van stal gehaald en er was geen moment enig gevaar van Theo te duchten. Toen de tijdnood begon te naderen wilde Theo nog een technische time-out nemen, maar armleunstoelscheidsrechter Huub Blom was niet te vermurwen, SPELEN EN KOP HOUDEN… En daar begon het genieten voor Marcel, dropshotje hier, een netballetje daar, maar alles binnen de marge. Dit tot grote frustratie van Theo die zelfs zijn kleindochter-mascotte inzette, maar niet meer de souplesse had de kanonskogels binnen het veld te krijgen. De stand was weer op gelijke hoogte, 3-3.

Onze Grieks-Romeinse worstelaar Armen The Great Killer weet hoe het is om geduldig een tactisch voordeeltje uit te buiten. Zijn tegenstanders in de worstelring weten daar van mee te praten en ze moeten alle zeilen van Jasper bijzetten om niet in een vernietigende wurggreep te komen waardoor ze gelijk met beide schouders op de grond geworpen worden. En - zoals we weten - betekent dat de nederlaag. Olav Schoonenberg werd slachtoffer van deze tactiek. Hij werd alsmaar aan het denken gezet en elk idee dat hij dacht te hebben werd met een beenveeg onderuitgehaald. Rond de 30e zet had Armen er genoeg van en ging maar houtjes van het soort PION verzamelen. Toen hij er twee had verzameld was het genoeg om af te wikkelen naar een gewonnen toreneindspel. Olav Schoonenberg had allerlei leuke dingen willen verzinnen, maar Armen drukte soepel zijn beide schouders op de grond. We stonden op voorsprong: 4-3!

Maar daarmee waren onze pijlen nog niet verschoten… En wie kan dat beter afhandelen dan Freddie von Tell, Europees Handboog-Uit-De-Heup-Schutter van wereldformaat in de Gelderse contreien. Tijdens de zomervakantie had hij geprobeerd de nodige rozen te raken, maar het ging vaak net in de acht of de zeven, en dan zijn de Aziatejers er als de kippen bij. Maar in de partij tegen Wim Molenkamp werden andere pijlen afgeschoten en die troffen wel doel. Niet de appel op het hoofd, maar wel de zwarte stelling. Dacht Molenkamp een kwaliteit te winnen werd er weer een pijl in zijn kont geschoten, wegwezen vervelende knol, en jankend droop het paard weer af. Freddie wist zijn arsenaal aan pijlen zodanig weg te schieten dat er wel een keer een roos hem goedgezind moest zijn. Er waren genoeg bosjes waren Molenkamp zich achter had kunnen verschuilen, maar hij koos ervoor om dat niet te doen omdat hij dacht dat aanval de beste verdediging was: naar veuren, naar veuren! Maar daar kwam de gouden pijl uit de hoed van Freddie, kwaliteit tegen stuk weer teruggegeven en de witte schuinsmarcheerder mocht het pleit beslechten. Freddie wilde onder de tafel nog een extra pijl afvuren omdat het te lang duurde voordat hij opgaf, maar de nobele beleefdheid weerhield hem daarvan. Het was ook niet nodig, de winst kwam eraan.

Aldus een degelijke overwinning om mee te beginnen en we staan ook gelijk aan kop omdat de andere teams ook niet van die grote uitslagen wisten neer te zetten. Zal dat de trend worden van het hele seizoen? Als dat zo is kan het een heel spannend jaar worden. We zien wel waar het allemaal toe gaat leiden. Deze winst met 5-3 is in elk geval binnen en er valt weinig op af te dingen.

Net geen gelijkspel

Anton Weenink

Met drie invallers ondernam Accres 3 afgelopen zaterdag de verre reis naar Alphen aan den Rijn om tegen ASC 3 in het strijdperk te treden. Met name de teamleider was nogal pessimistisch: ASC was op papier veel sterker dan ons door invallers verzwakte team.

Eens te meer bleek dat ratingcijfers lang niet alles zeggen. Alle partijen gingen wonderlijk gelijk op en na vier uur spelen was een 2,5 – 2,5 stand bereikt.

Henk, Harrie en Anton hadden verdienstelijke remises bereikt. Hans had zelfs gewonnen. In een strijd met tegengestelde rochades was hij het eerst aan de bak gekomen. Wietze verging het helaas minder goed. Hij verloor een pion en raakte in een slechte stelling de draad kwijt. Hij capituleerde vlak voor de tijdcontrole.

De resterende drie partijen, waarop onze invallers bezig waren, hebben ons tot het einde in spanning gehouden.

Jan had misschien de iets betere papieren in een paard tegen loper eindspel. Zijn paard had goede velden, en hij had een gevaarlijke vrijpion. De vijandelijke loper kon echter tijdig alle gaten dichten en na bijna zes uur strijd, met beide klokken op vallen, werd tot remise besloten.

Dick stond in een tweesnijdende stelling een pion achter. Zijn tegenstander dwong tot dameruil en bleef het betere eindspel behouden. Door tijdsgebrek kon hij zijn voordeel niet verzilveren en beide spelers besloten tot remise.

André had een geheide remisestelling in handen en had geen mogelijkheden om safe op winst te spelen. Hij gaf deze stelling echter uit handen, verbruikte veel tijd, creëerde met nog een minuut bedenktijd een gevaarlijke tegenkans, maar ging uiteindelijk toch door zijn klok.

Een spannende wedstrijd, een bijna gelijkspel. Het geeft ons hoop voor de rest van de competitie.

Goed uit de startblokken

Sjef Rijnaarts

Voorgaande jaren waren de wedstrijden altijd tot het laatst spannend en leverden drie 5,5-4,5 overwinningen op voor ons. Dus ook vandaag beloofde het weer een spannende gelijkopgaande strijd te worden tussen twee gelijkwaardige teams.

Op bord 1 speelde Ilja Zaragatski Engels tegen de kersverse grootmeester Twan Burg. Dit was een gelijkopgaande strijd, waarbij beide spelers zwaktes zagen in de pionnenstructuur van de ander, maar verder dan een licht voordeeltje gingen beide spelers niet claimen. Het oordeel zal later nog volgen met een engine, en wie dit oordeel verliest, zal de ander op een dubbele burger moet trakteren. Achter het bord was inmiddels de vrede getekend, inmiddels is ook de hamburgerstrijd onbeslist want het computeroordeel was 0.00.

Onze nieuwe aanwinst Maarten Solleveld had een lastige middag tegen Benjamin Bok op bord 2. Na een hele middag ploeteren was hij nog als laatste bezig om een lastig toreneindspel met een pion minder te verdedigen. Waar een aantal van ons dacht dat dit wel richting remise te spelen was, verklaarde Benjamin Bok na afloop dat dat nog niet zo gemakkelijk is en dat hij nog een aantal troeven achter de hand had. Helaas was de stelling niet houdbaar voor Maarten, maar de overwinning was tegen die tijd al binnen.

Op bord 3 trof Sebastian Siebrecht in Daniel Fridman een sterke grootmeester. Naar eigen zeggen miste hij deze middag de nodige scherpte, wat een dubieus (en onnodig) pionoffer inleidde gevolgd door de niet meest kansrijke voortzetting op tegenspel. Dit resulteerde in een vrij kansloze nederlaag.

Roeland Pruijssers op bord 4 pakte met zwart een solide Schotse stelling tegen Anna Zatonskih. Zonder zelf rare dingen te doen bleef Roeland zijn stelling verbeteren, terwijl Anna een aantal onnauwkeurige zetten deed. Zo breidde hij zijn kleine voordeel steeds verder uit en boekte een mooie overwinning.

Merijn van Delft liet tegen Geert van der Stricht zijn openingskennis in de Najdorf gelden en pakte met wit een prettige stelling op bord 5. Merijn moest nog wel even op zijn tijd letten, maar pakte het volle punt (einde van zijn partij heb ik een beetje gemist).

Stefan Kuipers had een redelijke saaie Sveshnikov met zwart tegen Jasper Broekmeulen. Jasper ging voor een prettig plusje in een ongelijk loper met toren eindspel, wat een bekende stelling is. Voor Stefan was het echter al weer een tijd geleden dat hij dit gespeeld had. Hij had dan ook veel moeite om de gelijkmakende zet te maken, en moest zich zodoende langs de rand van de afgrond manoeuvreren. Maar nadat hij zijn pionnen op de koningsvleugel had veilig gespeeld, was er voor Jasper nog maar één vleugel om door te komen, wat onvoldoende is voor de winst: het halfje werd getekend.

Zelf beleefde ik (Sjef Rijnaarts) een bijzonder prettige middag tegen David Miedema. Na een paardendans in de Franse opening wist ik een van mijn paarden te ruilen tegen zijn zwartveldige loper. Zodra ik mijn loper op deze zwarte velden geïnstalleerd kreeg was het voor David afwachten wanneer de genadeklap kwam, en deze kwam vlot. Binnen 30 zetten kon het volle punt genoteerd worden.

Alexander Kabatianski zat in zijn geliefde Taimonov tegen Jeroen Bosch lekker te schuiven met zijn paarden. De nuances van de stelling heb ik niet echt meegekregen, maar aan het gezicht van Alexander tijdens de analyse te zien, zaten er nog veel interessante dingen in de stelling. Beide spelers tekenden uiteindelijk nog vrij vlot voor een halfje.

Op bord 9 had Nico Zwirs een prettige Grünfeld-Indisch voor David van Kerkhof in petto. Met het interessante Dd2 leidde Nico David weg van de gebaande paden. In het middenspel gooide Nico de stelling open met f4. David moest hier een goed antwoord op schuldig blijven, al lijkt Pxe4, Pxe4 xf4 wit nog met een adequate reactie te moeten komen. Ik ben benieuwd wat een computeranalyse hier nog van vindt. Later offerde Nico een kwaliteit voor twee mooie vrijpionnen op e5 en d5. Deze pionnen waren de kwaliteit meer dan waard en Nico kon binnen de 40e zet het punt noteren.

Arthur van de Oudeweetering had een rustige Slavische partij tegen Niels Ondersteijn, waarbij beiden spelers rustig de stukken op de goede plaats zetten. Niels kon niet echt een openingsvoordeel uit de stelling halen en verloor in het middenspel een stuk. Hierop volgde een klassieke tijdnoodfase, waarin Arthur inmiddels een specialiteit van lijkt te maken (met wisselend succes). Vandaag hield hij het hoofd koel en wist met een stuk meer Niels mat te zetten.

Al met al was het vandaag een mooie en overtuigende overwinning: 6,5-3,5. Dit jaar belooft een spannende competitie te worden met ratingfavoriet En Passant. Maar gezien de opkomsten van alle teams in de eerste ronde en de overwinning kunnen we nu even naar boven kijken en kunnen we hopelijk lang bovenin meedoen. Met twee redelijk gelijkwaardige teams, belooft de volgende wedstrijd tegen Voerendaal weer een kraker te worden.

't Andere verslag (inclusief partijanalyses)

Weekend van gemiste normkansen

Sjef Rijnaarts

Ronde 5 was aanvankelijk een spannende pot tot exd5, waarna ik de essentie van de stelling kwijt ben en snel minder kom te staan, al had Pxg4 in plaats van hxg4 nog wel kansen voor wit geboden.

In ronde 6 mocht ik tegen Stijn Gieben een pion pakken, waarna ik vooral moest zorgen niet mat te gaan. Dit lukte zonder al te veel problemen en het punt kon eenvoudig genoteerd worden.

Hierna begon het weekend van al de gemiste normkansen. Tegen Frank Erwich kwam ik in een Spaanse zijvariant; met b4 kreeg ik het initiatief in de partij (misschien alleen optisch, maar daardoor ook zeker praktisch in deze partij), waarbij Erwich continu moest uitkijken voor een mataanval. Uiteindelijk resulteerde dit in een stelling met ongelijke lopers, een pluspion en een betere structuur en moest ik me nog onder de druk van Erwich uitspelen. Dit lukte goed, maar na De2 gaf ik direct het voordeel weg. Hier was Lc3 afdoende geweest voor een goede, prettige speelstelling. Vervolgens moest ik de partij remise houden met eeuwig schaak.

De volgende dag speelde ik tegen John van der Wiel. Met een interessant (dubbel)pionoffer nam ik met zwart het initiatief. Hij ging er niet geheel op in door een kwaliteit te offeren, wat resulteerde in een kwaliteit tegen twee pionnen. In het middenspel werd wit weggespeeld en bleken veel pionnen zwak te worden. Uiteindelijk manoeuvreerde ik naar een stelling met een volle dame meer, maar weigerde ik de genadeklap uit te delen met Dxb3 in plaats van Df4, waarna ik me uiteindelijk ook nog misrekende en een halfje moest toestaan.

De laatste ronde was de kans op een norm verkeken, omdat ik twee zwakke tegenstanders in het toernooi heb gehad onder de 2050, waarvan je er maar één naar 2050 mag plaatsen volgens het FIDE-reglement (dan is de speler neutraal na een overwinning voor een norm). Als ze allebei naar 2050 geplaatst mochten worden, was na mijn overwinning op Edwin van Haastert een norm een feit. De partij tegen Van Haastert heb ik niet al teveel gezien en heb ik getracht met gezonde zetten een goede partij af te leveren. Maar na h6 kan hij gelijkmaken met dxc3: ik had de verdediging Pe7 tegen Th4 gemist. Van Haastert offerde een pion. Dat leek erg goed, maar resulteerde voor mij uiteindelijk in een beter eindspel, dat ik vrij aardig wist af te maken:

Sjef Rijnaarts' partijen in pgn
Leiden Chess Tournament - toernooisite

Mooi begin

Sjef Rijnaarts

Deze week neem ik deel aan het Leiden Chess Tournament. Dit toernooi ben ik goed begonnen met 3 uit 4, waarbij de twee remises met zwart tegen de Indiase grootmeesters Parimarjan Negi (2661) en Kidambi Sandurarajan (2451) de meest opvallende resultaten zijn.

De eerste ronde had ik een mooie thematische partij, met een goed paard tegen een slechte loper eindspel, die goed uitgemolken was tot een goede overwinning.

In ronde 2 speelde ik tegen Negi een interessant pionoffer d5!?, waar Negi dit kritischer had kunnen spelen met Dxd5 in plaats van c3. Hij verwachtte echter dat c3 voldoende en eenvoudiger was om de overwinning binnen te slepen. Na mijn Le6 heeft zwart echter alles onder controle en was een mooie remise het resultaat.

De derde ronde nam ik risico door in de opening onbekend terrein te betreden, wat dan ook de nodige complicaties met zich meebracht. Zwart speelde echter het zwakke Td8, wat de gehele daar misplaatst was. Na rustig de stelling op te bouwen kreeg ik een voordeel tot P3a2, waarna zwart gelijk kan maken met het dameoffer Db3 in plaats van Da5. Daarna was het een gelopen koers en een vol punt voor mij.

De vierde ronde kwam ik in de opening in zwaar weer terecht en heb ik veel tijd gestoken om Pc6 te vinden (vijfde of zesde zet), daarna was de stelling behoorlijk gelijk omdat wit niet tot e5 kwam, en zijn loper g2 niet tot leven kon wekken. Na Pg4 lijkt zwart zelfs beter te staan. Mijn h5 was echter te optimistisch en zwak, in plaats daarvan was Td8 nodig om in een gunstig dame-eindspel terecht te komen. Nadat wit f4 speelde was Pc4 nodig om de balans te houden. Maar na Pd7 moest ik vechten voor remise, wat pas na h4! stellingtechnisch bereikt was. Daarvoor heeft wit kansen op de winst laten liggen.

Kortom, een mooi begin van het toernooi met twee mooie remises, en vanavond staat IM Jan-Willem de Jong op het menu!

Indeling competitie 2012–2013

Accres Apeldoorn 1 (M)

r1		za	15 sep		HMC Calder	-	Accres Apeldoorn
r2		za	06 okt		Accres Apeldoorn	-	Voerendaal
r3		za	03 nov		En Passant	-	Accres Apeldoorn
r4		za	24 nov		Accres Apeldoorn	-	Kennemer Combinatie
r5		za	15 dec		SO Rotterdam	-	Accres Apeldoorn
r6		za	16 feb		Accres Apeldoorn	-	Groninger Combinatie
r7		za	09 mrt		Utrecht	-	Accres Apeldoorn
r8		za	06 apr		Accres Apeldoorn	-	BSG
r9		za	20 apr		Accres Apeldoorn	-	De Stukkenjagers

Accres Apeldoorn 2 (2D)

r1		za	15 sep		PION	-	Accres Apeldoorn 2
r2		za	06 okt		Accres Apeldoorn 2	-	Voerendaal 2
r3		za	03 nov		DJC	-	Accres Apeldoorn 2
r4		za	24 nov		Accres Apeldoorn 2	-	Venlo
r5		za	15 dec		Eindhoven	-	Accres Apeldoorn 2
r6		za	16 feb		Accres Apeldoorn 2	-	HSC
r7		za	09 mrt		Veldhoven	-	Accres Apeldoorn 2
r8		za	06 apr		Accres Apeldoorn 2	-	Geleen
r9		za	20 apr		Accres Apeldoorn 2	-	UVS

Accres Apeldoorn 3 (3C)

r1		za	15 sep		ASC	-	Accres Apeldoorn 3
r2		za	06 okt		Accres Apeldoorn 3	-	Laurierboom-Gambiet
r3		za	03 nov		Zukertort Amstelveen 3	-	Accres Apeldoorn 3
r4		za	24 nov		Accres Apeldoorn 3	-	De Giessen en Linge
r5		za	15 dec		De Wijker Toren 2	-	Accres Apeldoorn 3
r6		za	16 feb		Accres Apeldoorn 3	-	Fischer Z
r7		za	09 mrt		ASV 3	-	Accres Apeldoorn 3
r8		za	06 apr		Accres Apeldoorn 3	-	LSG 4
r9		za	20 apr		Accres Apeldoorn 3	-	Messemaker 1847

De Stentor bericht...

Slotakkoord te Leiden

Henk Vinkes

Het seizoen is weer voorbij en we zijn toch geen kampioen geworden, heeft dat er in gezeten? Nee, absoluut niet omdat wij tegen LSG 2 in de laatste ronde geen potten konden breken. Maar LSG 2 is evenmin kampioen geworden, ondanks dat ze bezig waren met een denderende eindsprint, maar die werd toch echt te laat ingezet. Waar zij in het begin de punten lieten liggen begonnen wij daar halverwege al mee, en tegen het einde van de competitie hadden we te veel weggegeven. Amersfoort, dat algemeen al als de grote kanshebber werd gezien, liet in de laatste drie ronden zijn kracht gelden: 20 punten bordpunten waar maximaal 24 is te halen zegt genoeg, en daarmee zijn zij de terechte kampioen.

We hadden een kleine (valse) hoop dat Amersfoort tegen Oud Zuylen misschien toch nog de boel zou 'upfucken' (©Bram), maar dan moesten wij wel de horde Leiden nemen. Toch zou het hem niet worden want er werden net te veel kleine fouten gemaakt die tot grotere ellende zouden leiden. Al snel was het duidelijk hoe de diverse partijen zouden gaan verlopen. De Kleine Beer speelde volgens eigen zeggen een saai potje, maar moest zich niet in slaap laten sussen want dan kon het slecht met hem aflopen. Marcel voorspelde al remise voordat de strijd nog moest beginnen, en dat gold ook voor Harrie. Freddie speelde al zeer snel een grafzet, Erik speelde eindelijk weer eens een Smit-potje. Nikolai was zoals gewoonlijk weer chaotisch en onoverzichtelijk, Maarten speelde voorzichtig op winst en Martin liet zich invriezen achter het bord.

Harrie was al eerste klaar en zoals hiervoor al aangegeven werd het een bloedeloze remise. Nergens werd in de Franse partij het evenwicht verbroken. Nadat bijna alle stukken waren afgeruild zou er een paardeneindspel overblijven met aan beide kanten zeven pionnen. Dat kun je wel gaan uitmelken totdat iemand er een fout gaat maken, maar dat was niet de verwachting. Niet lang daarna is ook de partij van Marcel tegen Sven Bakker remise. Het heeft een soortgelijk scenario als de partij van Harrie, alleen met het verschil dat er hier iets meer stukken op het bord blijven staan. Maar met de wederzijdse kennis dat we wel kunnen schaken is de remise een juiste uitslag. De hoofdvariant van de Caro-Kann biedt ook weinig kans op een spectaculaire partij.

Toch lijkt het er op een bepaald moment op dat we snel de score gaan openen want Nikolai wandelt regelmatig rond bij de andere borden. Normaal zit hij aan zijn bord gekluisterd om alles door te rekenen, maar nu is het Albert Termeulen die al het denkwerk doet. En aan diens lichaamstaal af te lezen is hij er niet gerust op. Nikolai weet twee pionnen voor te komen maar moet wel een aanval over de h-lijn over zich heen laten komen. Op zich moest dat goed te verdedigen zijn: via de e-lijn en op de damevleugel kan hij de nodige tegenacties uitvoeren. Op moment van schrijven heb ik niet de volledige partij tot mijn beschikking, maar na afloop blijkt dat Nikolai eenvoudig de winst had kunnen pakken. Helaas verzuimde hij deze kans en tja, dan is de frustratie uiteraard groot. Na een goede seizoensstart liet hij de laatste ronden de nodige steken vallen, volgend seizoen maar weer goedmaken.

Erik speelde dan eindelijk een typische puike Smit-partij, jammer dat hij daarmee wachtte tot de laatste ronde. Tegenstander Henk van Putten had het hele seizoen wanneer hij speelde alleen maar remises op het uitslagenformulier laten noteren. En waarschijnlijk vond Erik dat ook geen mooi rijtje, daar moest en zou een '0' op het eind komen, Marcel en Henk waren het daar ook wel mee eens. Het eerste wat Erik deed was Van Putten vastzetten op de koningsvleugel om daarna de aanval in te zetten aan de andere kant van het bord. Een irritante knol op f5 neerzetten… Huh, is dat die verrekte Salinero weer? Oh nee, het is Bonfire die aan een comeback bezig is. Het speelde min of meer vanzelf en het was een kwestie van tijd voordat de fout gemaakt werd. Dit was echt zo’n potje waar Erik helemaal blij van werd, en dat werden wij ook. Want nadat Erik hem in de fout had gedwongen, werd de hele koningsvleugel door Bonfire in de fik gestoken. We hadden weer even een gelijkmaker gescoord.

De Kleine Beer was helaas intussen in slaap gesust. Hij had iets te oppervlakkig gereageerd op de zetten van Eelco Kuipers die dat wel toevertrouwd is. De eerste verzwakking die Thomas te verduren krijgt is Lxc3, opgezadeld met een dubbelpion en een zwakke pion op a2. Dan moet Thomas lijdzaam toezien dat het volgende aanvalspunt veld d3 is. Na die ruil lijkt hij dan wel de toren in te sluiten, maar Eelco Kuipers ruilt daarna de toren tegen paard en loper, waarna eigenlijk de strijd al is beslecht. Hoe Kuipers het daarna perfect uitspeelt is niks op af te dingen. Thomas kreeg een harde les te verduren. Laten we hopen dat een volgende keer hij die les gaat geven.

Freddie wist al snel na de opening dat het dit keer geen makkelijke middag zou worden, want daarvoor was Lf8 een te kloterige grafzet. De reactie van wit die deze zet uitlokte, was min of meer gelijk beslissend. Je moet dan nog meer dan twintig zetten doen om hopelijk de tijdcontrole te halen, en je hebt ook nog geen schijn van kans op iets van tegenspel, tenzij je tegenstander daaraan meewerkt. Stefan van Blitterswijk kon vrolijk doorgaan met aanvallen en materiaal bij elkaar sprokkelen. Freddie haalde nog wel de 40 zetten, maar of dat met plezier was betwijfel ik. Maar toen kwam daarna toch wel de kleine medewerking van Stefan van Blitterswijk en gloorde er een heel klein sprankje hoop dat er remise inzat. Helaas was het toch net niet genoeg: de te veel verloren pionnen bleken net te snel door te lopen.

Maarten speelde - zoals wel vaker - een Spaanse opening en daar krijg je na verloop van tijd wel routine in, vooral als je tegenstander de opening nog niet zo goed beheerst. Na de opening was hij iets te traag om de stukken vanuit de damevleugel te ontwikkelen, want die hadden een goede bijdrage kunnen leveren in de aanval tegen de zwarte koning. Nu moesten deze via een omweg zich in het strijdgewoel gaan mengen, het zou net iets te lang duren. Toch meldt Marcel dat Maarten een stuk gaat winnen, en dat is natuurlijk mooi nieuws. Want Maarten is er zelf van doordrongen dat deze stukwinst eigenlijk wel winnend moet zijn. Maar een kat in het nauw maakt rare onverwachte sprongen en zo ook Michiel van Wissen. Ondanks het stuk achterstand weet hij de nodige tegendreigingen te bedenken en die hebben het gewenste effect. Maarten speelt het net niet goed genoeg, een zet kan een groot verschil maken, en moet de stukwinst over laten gaan in pionwinst. Zelfs de pion voorsprong is niet genoeg voor winst. We willen nog zachtjes dwingen op winst te spelen, maar dat is tegen beter weten in. Helaas moeten we berusten in remise.

In opdracht van Marcel moet ik van de partij van Martin van Dommelen een uitgebreide analyse verzorgen, hier komt die dan: Martin staat slecht en wint toch nog. Lang genoeg, Marcel?

Maar inderdaad, er zou inderdaad een langere analyse voor nodig zijn waarom Martin nu weer wint nadat hij totaal was vastgevroren achter zijn stukken. Daar zat hij dan met zijn ijskrabbertje te klooien en te proberen iets van de stelling aan de overkant te kunnen zien, best wel een schattig gezicht. Hij had maar beter de airco op 20 kunnen zetten want dat was sneller gegaan. Zoals het nu ging was het een kwestie van tijd dat Igor Coene de sneeuwschuiver volledig zijn werk zou gaan laten doen. Maar zowel sneeuw schuiven als ijs krabben kost tijd en het was maar de vraag wie daar het beste en meest geniepig mee om zou gaan. En het was wederom Martin die dat het beste deed. En uiteraard gebeurde dat precies op de 40e zet, het zou verboden moeten worden, tenzij het voor ons gunstig uitpakt! En zo geschiedde. Martin moest nog wel nauwkeurig blijven spelen om het voordeel uit te buiten, want ook in deze partij was het pad naar remise of verlies zeer smal. Uiteindelijk wist Martin genoeg af te ruilen om die dreigingen te elimineren en toen er echt niks meer te halen viel, gaf Coene op. Om 5 voor 6 was het seizoen 2011-2012 klaar.

Moet er nog een eindconclusie aan worden toegevoegd? We hebben zeker de nodige kansen laten liggen om een kans te maken op het kampioenschap. Het begon zeer goed en de concurrentie kon alleen maar volgen. Na het gelijke spel tegen Voorschoten stokte de puntenmachine en werd er alleen nog maar van WSC gewonnen. De andere teams kwamen ons op het einde voorbij en we moeten het nu doen met een vierde plaats, op zich ook niet onverdienstelijk in dit sterke veld. Wat we kunnen verwachten van het volgende seizoen is natuurlijk afhankelijk van de teamsamenstelling en de indeling in de poule. Maar we gaan ervan uit dat we dan ook weer mee gaan doen in de strijd om de hogere klassering! En nu heb ik eigenlijk wel zin in een lekker Palmke!