dinsdag 29 november 2011

The Return of the Thomas

Henk Vinkes

The Return of the Thomas, die iets te lang in zijn boek las, die ook nog een ketting naar de gallemiezen zag gaan, en de verdwijnende notatieformulieren die ook nog eens weer moeilijk te lezen bleken te zijn.

26 november ontvingen we thuis het team van Oud Zuylen dat was gepromoveerd uit de 3e klasse en gelijk in de eerste ronde zichzelf op de kaart zette door een overwinning op de Westlandse Schaakcombinatie. Zeker een opsteker als je nieuwkomer bent op dit 'niveau', maar dan moet je daarna wel proberen dat vast te houden. Die hoop werd in de tweede ronde al weer tenietgedaan door LSG en nu stonden wij ze op te wachten. Koploper en gemotiveerd tot op het bot en hongerig naar een volgende overwinning.

Na twee ronden afwezig en/of verhinderd te zijn geweest hadden we nu dan eindelijk de beschikking over Thomas die ik dan ook gelijk maar aan het eerste bord neerzette. Maar die eerste die klaar was met zijn partij was Harrie de Bie. Na een uurtje werd de vrede gesloten. Een zetherhaling in een stelling waar niet veel aan de hand was, en er ook niet veel zou gaan gebeuren. Harrie had al twee keer een vol punt gescoord en dus mag je niet klagen als hij een vlotte remise neerzet.

Daarna was het de beurt aan Erik Smit om zijn partijtje af te leveren bij het scorebord. Al gebeurde er hier iets meer op het bord dan bij Harrie, niets leek er op dat de vlammen uit het bord zouden komen. In het middenspel werden alle lichte stukken via de nodige schermutselingen afgeruild, maar het bleef bij het afsteken van een lucifer. Toen daarna de zware stukken op het bord bleven, werd ook hier de vredespijp aangestoken.

Het leek erop dat eerst de stevige bodem neergezet moest worden om van daaruit vol in de aanval te gaan. Want ook Freddie van der Elburg zette een degelijk en klein potje neer. Hollandse opening en voor je het doorhad was de remise een feit. De basis om vol uit te halen was gelegd en nu kon de rest van het team dat gaan invullen.

De eerste die daaraan voldeed was Marcel Boel. Wilbert Surewaard bediende zich van de Bird-verdediging in het Spaans, 3… Pd4. Pionnen op a5 en h5, een loper op c5, een dame richting de koningsvleugel, het zag er allemaal dreigend uit maar het werd door Marcel koeltjes geneutraliseerd. Toch kwam na zo’n twintig zetten de zwarte dame in ruimtegebrek en dat moest opgelost worden. Een loper op de damevleugel stond er ook wat verloren bij maar die werd uit zijn lijden verlost, omdat Marcel daarvan kon profiteren met medeneming van een paar pionnen. Daarna ging het snel bergafwaarts, binnen vijf zetten was het pleit beslecht en het eerste volle punt binnen.

Martin van Dommelen was zo fanatiek gemotiveerd dat hij als eerste aan het bord plaats wilde nemen, helemaal uit Utrecht naar Apeldoorn gefietst, door weer en tegenwind. Ik kan er allerlei superlatieven op los laten maar het simpele feit was dat hij bijna als laatste binnenkwam. Martin wat was er toch aan de hand? Een gebroken ketting bleek de boosdoener te zijn en vanaf Hoevelaken heeft hij moeten lopen, had maar gebeld en we hadden je opgehaald ;-) Ondanks de tegenslag had hij wel zin om zijn potje te schaken, en niet lang nadat Marcel had gewonnen leverde hij ook een punt aan. Toch liet zich dat in eerste instantie niet zo aanzien. In het middenspel zijn er de nodige verwikkelingen waarbij het net zo goed de verkeerde kant op had kunnen gaan. Op het bord ziet het er allemaal mooi uit met paarden en lopers die over het hele bord verspreid vol in de strijd staan. Na de 25e zet Dd3 staat hij zelfs twee stukken achter, wat hooguit remise op had moeten leveren, ware het niet dat Wout van Veen de enige zet vindt die hem verlies oplevert. Die kans laat Martin zich niet ontgaan en daarna is het snel voorbij.

Dan hebben we de tijdcontrole gehad en ziet het er bij de overige partijen ook goed voor ons uit. Een volgende overwinning is alleen maar een kwestie van tijd. Intussen klampt de teamleider Jo Drijver mij aan omdat alle notatieformulieren van zijn spelers door de wedstrijdleider van de andere wedstrijd(!) in beslag genomen worden. Raar, want wat moet die ermee. Ja, voor als er conflicten mochten zijn, nou die zijn er niet: dus hier met die papierkes. Hij krijgt ze later wel terug... voor zijn verslag.

Thomas speelde dan eindelijk zijn eerste partij voor het tweede team en deed dat met verve. Een voordeel bleek dat Dick Floor zich erop had voorbereid dat hij tegen Erik Smit zou spelen en niet tegen Thomas Beerdsen. Is dat een voordeel? Misschien, want opeens zit er een kleiner mannetje tegenover je dan je had verwacht en verdomd, hij kan nog schaken ook! Daar kwam hij snel achter: op de zestiende zet wordt hem eenvoudig een pion ontfutseld die hij nooit meer terugziet. Op een simpele manier behoudt hij het voordeel van die pion, maar of het genoeg is voor de winst? Er wordt afgewikkeld naar een toreneindspel dat bij normaal spel tot remise moet leiden. Maar Thomas blijft net zo lang melken totdat Dick een fout maakt (53.Kf5). Maar niet snel daarna doet Thomas het zelf ook verkeerd en lijkt de winst weer uit handen te geven, te snel spelen? In ieder geval maakt Dick Floor de laatste beslissende fout waardoor Thomas keurig het toren tegen paard eindspel in zijn voordeel beslist. Niet foutloos maar wel leuk om te zien. Daarmee is de overwinning een feit met nog twee partijen te gaan.

Dan Maarten Beekhuis, hij speelde een lange partij en bleef maar proberen de stugge verdediging van Huib Olij te doorbreken. Dan stond Maarten weer beter, dan was de stelling weer gelijk, dus remise zou een terechte uitslag zijn waar Maarten tevreden mee zou zijn geweest. Toch waren zijn stukken actiever dan de witte, die meer bezig waren met een verdediging opbouwen. Dat zou toch een keer mis moeten gaan, zou je denken. Volkomen murw gespeeld maakt Huib Olij dan toch een fout waar Maarten direct gebruik van maakt. Zijn analyse verduidelijkt de gedachten en belevenissen tijdens de partij.

Nikolai zat lekker thuis een boek te lezen en dat was zo interessant dat hij de hele wereld om zich heen vergat. Ook dat hij een potje moest schaken voor zijn tweede team. Leuk hoor, teamleider in stress, teamgenoten in paniek en Nicolai las nog maar een pagina. Wat was er toch dat vandaag nog meer moest gebeuren hmmm, nou nog maar een pagina lezen, mooi boek trouwens. Tja, geen schaakboek, maar wel leuk… schaakboek?! Oh ja, ik moest vandaag schaken, oeps. Ongeveer een kwartier te laat schuift Nikolai aan het zesde bord, om er voorlopig niet meer weg te gaan. Er kwam een ingewikkelde stelling op het bord die op beide fronten gevoerd werd. Maar voor degene die de zetten moest invoeren (moi, ze Keptain) was het even niet meer te volgen omdat de notatie in een soort Angelsaksische Balkan-achtige algebra was genoteerd. Nikolai moest te hulp schieten maar ook die was het even kwijt, tegenstander ingeschakeld en anderhalve week later had ik het juiste beeld weer van de partij. Eh ja, een zet vergeten te noteren. Maar toen dat duidelijk was, kon je goed volgen dat Nikolai de hele partij alles onder controle had, en zijn voordeel almaar verder uitbreidde. Hij won een stuk en dan speelt het sowieso al makkelijker. Met de weinige stukken die er op het bord staan, weet hij het toch netjes uit te spelen.

Al met al een harde overwinning op Oud Zuylen, maar misschien geeft dat ook de verhoudingen weer in deze klasse met deze teams. Na afloop werd er gelijk euforisch geroepen dat het kampioenschap eraan kwam, maar daarvoor is het nog iets te vroeg. Nog zes matches te gaan, en de sterkere teams staan ons nog te wachten. Hoewel, wij zijn er klaar voor om ze aan te pakken!

Accres Apeldoorn 2 – Oud Zuylen:   6½ – 1½

Partijen in pgn

Zie ook Stand & uitslagen

zondag 20 november 2011

G-spot van Erik en 'Hebben jullie nog even?'

Henk Vinkes

Tweede ronde tegen AAS, de afgesplitste versie van de schaakclubs in Aalsmeer. De bijbehorende trefwoorden voor deze wedstrijd zijn: Aalsmeer, parkeren, zeeslang, g-spot, in willekeurige volgorde.

Onder de rook van Schiphol mochten we aantreden in het altijd supergezellige met draaiorgels bezaaide Aalsmeer. Maar om er te komen moest er eerst gezocht worden naar een fatsoenlijke parkeerplaats. Midden in het dorp was de speelgelegenheid in een klein zaaltje in een van de plaatselijke kerken. Maar omdat alles in de buurt in een parkeerzone lag moest de auto op te grote loopafstand neergezet worden. Fijn als je daar van te voren van op de hoogte wordt gebracht. De sportiviteit was wel dat de wedstrijd iets later begon, waarvoor dank.

Met Tom Meurs in de gelederen werd het draaiorgel nog eens extra aangezwengeld om er de moed in te houden. Of het voor hem inspirerend was weet ik niet, maar hij kende het hele oeuvre uit zijn hoofd. Misschien een misgelopen carrière ;-) Het zou trouwens voor de een een korte middag worden en voor de ander een zeer lange.

De korte middag was voorbehouden aan Harrie de Bie, die na twee uur de stukken in de doos deponeerde en daarna het middagleven van Aalsmeer onder de loep nam. Het duurde niet erg lang voordat zijn tegenstander De Groot een beslissende fout maakte. Daarvoor had hij Harrie al de gelegenheid gegeven zijn stukken mooi neer te zetten, en dat hoef je hem geen twee keer te zeggen: ready for the kill. Op de 14e zet komt de opstaat e4-e5 en vanaf daar gaat het van kwaad tot erger. Loper erbij, paard er achteraan, schaakje op f6, dame op f6, de andere loper die ook nog mee mag doen, het is feest alom. Dan maar beter opgeven, want dit is niet leuk om te spelen. En zo staan we om 15.00 uur al op voorsprong.

Martin van Dommelen had beter zijn wandelschoenen mee kunnen nemen want zijn tegenstander denkt veel en lang na over... de juiste zetten? Die vindt hij ook wel en weet een betere stelling op te bouwen. Maar ja, dat heeft dus veel tijd gekost en die had hij tegen het einde van de partij kunnen gebruiken. Want dan ga je fouten maken, daar kon je op wachten. Hij vergeet zijn paard in veiligheid te brengen en dat beslist min of meer gelijk de partij. Om 16.00 uur staat het 0-2 voor ons.

Tom is dan al behoorlijk in de problemen gekomen, waarschijnlijk is toch het verkeerde draaiorgeldeuntje in zijn hoofd blijven zitten. Hopend op een spetterende aanval offert hij een pion, maar die ziet hij nooit meer terug. Ad van den Berg weet alle moeizame pogingen van Tom om terug te vechten vakkundig om zeep te helpen. Het was geen Meurs-dag.

De Chessbase-database geeft aan dat de opening die Erik Smit tegen Albert-Jan Keessen speelt het Blumenfeld-gambiet heet. Prachtige naam, en het zal wel een rijke geschiedenis hebben, maar dat Erik op een zeer pijnlijke plek geraakt zou worden had hij van te voren niet gehoopt. Midden in op de G-spot wordt hij vol geraakt en dat komt hard aan, je zag hem gewoon ineenkrimpen... Ai. De prachtige zet 21... Lg3 velt het oordeel voor die dag over de aspiraties van Erik. In tijdnood zijn er nog de nodige schermutselingen om nog iets te proberen, maar Keessen haalt de winst binnen. En zo is de voorsprong weer weg.

Misschien getergd door de nederlaag in de eerste ronde wilde Freddie iets goedmaken. Siciliaans, Taimanov, het zal wel de nodige zetten theorie zijn geweest en lange tijd gaat het gelijk op. Maar dan toch weet Freddie de partij langzaam naar zich toe te trekken. Ook omdat bij Jeffrey van Vliet de seconden weg beginnen te tikken. Via de c-lijn brengt Freddie zijn stukken langs om mee te doen in de aanval. Omdat de meeste witte stukken op de koningsvleugel hun tijd staan te verdoen, kan hij op de damevleugel zijn gang gaan. We staan weer op voorsprong en omdat Maarten goed staat, Nikolai uiteraard 'gewonnen' staat en Marcel probeert te overleven ziet het er goed uit wat betreft deze wedstrijd.

Nikolai stond gewonnen, tenminste dat zei hij zelf twee seconden nadat de partij remise was gegeven. Ik gebruik dan Chessbase en een engine om dat te checken, maar die kon mij toch echt niet vertellen op welk moment dat het geval moet zijn geweest. Het oordeel was juist andersom en dj Kabanof stond zoveel verloren als je maar verloren kunt staan. Als Jasper van Eijk daar geen gebruik van weet te maken is dat jammer voor hem, maar wel fijn voor ons. Geholpen door de laatste zenuwslopende seconden begaat Jasper een kapitale fout waardoor Nikolai remise veilig weet te stellen. De zet 39. Dxd3 vergooit zijn voordelige stelling compleet en is uiteraard frustrerend. Hij houdt dan nog wel een op het oog mooi lijkende pionnenarmada over, maar die kan niet voorkomen dat Nikolai eenvoudig eeuwig schaak geeft. De overwinning nadert.

Want Maarten heeft een goede stelling op weten te bouwen. Na twintig zetten verovert hij een pion en kan dan gaan denken hoe hij dat voordeel uit weet te breiden. Nu weten we dat Maarten daar vaak lang over kan doen, en zoals altijd de laatste seconden van zijn bedenktijd tergend langzaam zijn zetten doet, maar dan wel weer net op tijd. Toch laat hij in die tijdnood een steekje vallen waardoor het voordeel weg lijkt te vloeien. Maar de spanning is wederzijds en gelukkig in ons voordeel. Maarten verorbert meerdere zwarte pionnen en hoe hij de partij uitspeelt is mooi. Daardoor komen we op 4½ punt waarmee de winst binnen is. Mooi dan, eten en naar huis... oh shit, Marcel zit er ook nog.

'Hebben jullie nog even?' vraagt hij kort na tijdnoodfase met een mijns inziens sarcastische lach. Hij heeft de tijdnood met hangen en wurgen overleefd en wil het eindspel nu uit gaan melken. En dat is misschien niet eens zo’n slecht idee als je tegenover een gefrustreerde tegenstander zit die er vanuit was gegaan dat hij een punt zou scoren. Op zich klopte dat idee ook, alleen de uitvoering die hij daarvoor koos was de verkeerde, want het had een tegenovergestelde uitwerking. De pion voorsprong werd een pion achter, en daar ging Marcel eens lekker voor zitten. Toreneindspelen schijnen de saaiste te zijn en zijn vaak remise. En het duurde en het duurde, en een zetje hier en een zetje daar. Harrie had intussen de lokale snackbar gevonden en de frieten getest voor Vara’s Kassa, een 7½. En Marcel deed weer een torenzet, oh nu een koningswandel... Hey, dat ziet er goed uit, en het voordeel werd groter... en het werd later, Marcel we hebben honger! Het manoeuvreren duurde zo lang dat Marcel zelf ook het overzicht verloor, en het remise moest gaan worden. Maar Paul Schrama was helemaal murw geschaakt en wist de remisecombinatie ook niet meer te vinden, na 107(!) zetten streek hij de vlag.

Was het een verdiende overwinning, ik weet het niet. Als de tegenstander zijn kansen laat liggen en wij die wel pakken is het terecht dat we winnen, of dwing je het af? We staan nu aan kop op bordpunten, dat maakt niet uit, het is plek 1! Met de twee komende wedstrijden kunnen we die positie misschien verstevigen en de concurrentie angst inboezemen. Laten we de kansen pakken die we krijgen!

AAS – Accres Apeldoorn 2:   2½ – 5½

't Andere verslag

Partijen in pgn

Zie ook Stand & uitslagen





vrijdag 18 november 2011

In één klap op 1

Afgelopen woensdag (16 nov.) versloeg het Bekerteam van Accres Apeldoorn in een thuiswedstrijd het team van Oud Zuylen met 4-0. Hiermee nam het team van Accres Apeldoorn in één klap bezit van de eerste plaats in poule A. Wegens afwezigheid van Sjef Rijnaarts op het tweede bord, viel Thomas Beerdsen – met succes – in op bord 4, wat meteen een succesvol debuut opleverde.

Stand en persoonlijke resultaten poule A